Οι εργαζόμενες πρέπει να παλέψουν οργανωμένα για την υπεράσπιση των κατακτήσεων του εργατικού και γυναικείου κινήματος

Ολα μπαίνουν επί τάπητος. Από την αναθεώρηση των ΒΑΕ και το χτύπημα των αναπηρικών συντάξεων μέχρι την αύξηση του μέσου όρου ηλικίας συνταξιοδότησης που παρά τους αντεργατικούς νόμους Σιούφα - Ρέππα - Πετραλιά παραμένει χαμηλός, κατά την κρίση πάντα των υπηρετών του κεφαλαίου.

Το βάθος και η ένταση με την οποία η αντεργατική επίθεση θα ενταθεί το επόμενο διάστημα αποτυπώνονται πεντακάθαρα στην επιχειρηματολογία και στην τακτική που επιλέγει η κυβέρνηση. Της οποίας το πρώτο βήμα αναφέρεται στην εξίσωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση ανδρών και γυναικών υπαλλήλων στο δημόσιο και που για τις γυναίκες σημαίνει παραπέρα παραμονή στη δουλειά από 5 ως και 17 χρόνια. Ωστε να εφαρμοστεί η σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και παράλληλα να καταργηθεί παντελώς (ήδη έχει γίνει στον ιδιωτικό τομέα), η πενταετής διαφορά στη συνταξιοδότηση ανδρών - γυναικών. Το μέγεθος της πρόκλησης μεγαλώνει, αν αναλογιστεί κανείς πως η επίθεση επιταχύνεται στο όνομα της ισότητας. Το ΚΚΕ και οι φορείς του μαζικού κινήματος που δεν παζαρεύουν τις ανάγκες του λαού (ΠΑΜΕ, ΟΓΕ κ.τ.λ.) έχουν επισημάνει από την πρώτη στιγμή ότι αυτή η ρύθμιση δεν έχει καμιά σχέση με την ισότητα που ωφελεί τις γυναίκες και τους άνδρες των λαϊκών στρωμάτων. Το αντίθετο. Σηματοδοτεί το βάθεμα της ανισοτιμίας των δύο φύλων.

Είναι αντιεπιστημονικό να ισοπεδώνονται τα βιολογικά χαρακτηριστικά των δύο φύλων, να καλλιεργείται η εντύπωση ότι η ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε φύλου και άρα η ικανοποίηση των αναγκών που πηγάζουν από αυτά συνιστά καταπάτηση της ισότητας. Οι οργανισμοί του άνδρα και της γυναίκας είναι «φτιαγμένοι» από τη φύση για διαφορετικές λειτουργίες. Η ασφαλής κυοφορία, γέννηση και γαλουχία της νέας ζωής όχι μόνο δεν μπορεί να παραγνωρίζεται αλλά πρέπει και να συνυπολογίζεται, τόσο για την εξασφάλιση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο η γυναίκα θα μπορέσει να επιτελέσει το ρόλο που της έχει αναθέσει η φύση, όσο και για τις επιδράσεις που αυτός ο ρόλος έχει στην ίδια.

Η πενταετής διαφορά στη συνταξιοδότηση ανδρών και γυναικών αποτελεί κατάκτηση του εργατικού και γυναικείου κινήματος, μια ελάχιστη αναγνώριση της μητρότητας αλλά και γενικά του ρόλου της γυναίκας, που το καπιταλιστικό σύστημα φορτώνει με πολλαπλά βάρη. Κανένα τέτοιο μέτρο βέβαια δεν μπορεί να ισοσκελιστεί με όσα συνεπάγεται για τις γυναίκες η ανισότιμη θέση τους στον καπιταλισμό.

Η ισότητα που επικαλούνται ή υπηρετούν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου είναι μια ισότητα κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις της «ανταγωνιστικότητας». Την ίδια ώρα που δίνουν και παίρνουν οι ημερίδες και τα συνέδρια για τη δήθεν αναβάθμιση της θέσης των γυναικών, με επιχειρήματα του τύπου «οι γυναίκες γίνονται πλέον και πρωθυπουργοί, βουλευτές, πιλότοι κ.τ.λ.» κρύβοντας την ταξική ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας και εξαφανίζοντας το ταξικό χάος που χωρίζει την εργάτρια και τη βιομήχανο, στις εργατογειτονιές και στους τόπους δουλειάς οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες της «ανταγωνιστικότητας». Μετά τις 5, 8, 10 ή 12 ώρες δουλειάς (ανάλογα με την «ευκαιρία» απασχόλησης που έχουν «κερδίσει») οι εργαζόμενες είναι εκείνες που κατά κύριο λόγο φορτώνονται τα αποτελέσματα μιας Υγείας, μιας Παιδείας και μιας Πρόνοιας που είναι ακριβοπληρωμένα εμπορεύματα, διαμορφωμένα όχι για να ικανοποιούν ό,τι χρειάζεται η λαϊκή οικογένεια, αλλά για να προσφέρουν εύκολο κέρδος σε αυτούς που τα πουλάνε.

Την ώρα που οι γυναίκες της αστικής τάξης αποφασίζουν την επόμενη επένδυση που θα κάνουν, οι εργαζόμενες γυναίκες μετρούν χτυπήματα: τις συνέπειες της ανυπαρξίας μέτρων υγιεινής και ασφάλειας μελετημένων με βάση το αντικείμενο και τις συνθήκες εργασίας. Την αδυναμία όλο και περισσότερων να διασφαλίσουν ακόμα και τη σημερινή, πενιχρή βασική σύνταξη, αφού η «θηλυκή» ανεργία και ημιαπασχόληση χτυπάνε κόκκινο.

Η ένταση της επίθεσης στις γυναίκες δεν αφορά μόνο τις ίδιες, αλλά συνολικά την εργατική τάξη. Η σωματική και ψυχολογική εξάντληση από τις πολλαπλές υποχρεώσεις, η εργοδοτική τρομοκρατία που στις γυναίκες είναι συχνά πιο έντονη επειδή η μητρότητα «κοστίζει» για τις επιχειρήσεις ευνοούν την αποστράτευση απ' το κίνημα, εμποδίζουν την ανάπτυξη της πάλης. Η συρρίκνωση του οικογενειακού εισοδήματος είτε επειδή ο ένας απ' τους δύο συντρόφους αναγκάζεται να μείνει σπίτι για να φροντίσει τους μεγαλύτερους και μικρότερους, είτε επειδή η «μερική» απασχόληση (που «προτιμά» τις γυναίκες) σημαίνει και μερικό μισθό κάνει όλο και πιο δύσκολη τη ζωή της λαϊκής οικογένειας.

Ενα είναι σίγουρο. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου θα επιμείνουν στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων, με κάθε τρόπο. Προχτές ο πρωθυπουργός είπε στη Βουλή ότι η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης εξυπηρετεί τις εργαζόμενες.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τις δικές τους ανάγκες το κεφάλαιο ποτέ δε θα τις ... κατανοήσει. Οι ανάγκες και τα συμφέροντα των εργατών και των κεφαλαιοκρατών είναι και θα μείνουν σε πλήρη αντίθεση. Γι' αυτό και για να ικανοποιήσει η εργατική τάξη τα δικά της συμφέροντα πρέπει να οργανωθεί ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των αντιπάλων της.

Αντιλαϊκή επέλαση σε κάθε πτυχή της ζωής των λαϊκών στρωμάτων ετοιμάζει η κυβέρνηση, προωθώντας το αμέσως επόμενο διάστημα μέσω νομοσχεδίων συνολικές ανατροπές στο Ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις, στην Παιδεία στην Υγεία και την οικονομία.

Τις κεντρικές κατευθύνσεις έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου κατά την διάρκεια ευρείας σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στη Βουλή. Συμμετείχαν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, ο υπουργός Επικρατείας Χ. Παμπούκης, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, η υπουργός Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λ. Κατσέλη, ο υπουργός Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων Δ. Ρέππας και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής.

Στην εισηγητική του τοποθέτηση σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και στην ενημέρωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο Γ. Παπανδρέου τόνισε ότι χρειάζονται «ανατροπές εδώ και τώρα σε όλα τα μέτωπα», θέτοντας στις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης την εφαρμογή νέου γύρου καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που σε συνδυασμό με τις δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες που ήδη έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση και την φοροεπιδρομή που έχει εξαγγείλει, θα χτυπήσει βάναυσα τα λαϊκά δικαιώματα και το εισόδημα.

«Χρειάζεται διάλογος για να ανοίξουν όλα τα θέματα», τόνισαν κυβερνητικά στελέχη, μεταφέροντας το κλίμα της σύσκεψης. Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει μέσω των στημένων «κοινωνικών διαλόγων» να υφαρπάξει τη λαϊκή συναίνεση για την εφαρμογή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Πίσω από την επιχείρηση χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων, κρύβεται η δεδηλωμένη απόφαση της κυβέρνησης να επιτεθεί στο σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως ακριβώς αυτά καθορίστηκαν στις πρόσφατες συνόδους των οργάνων της ΕΕ.

«Οι αλλαγές θα γίνουν γιατί έτσι έχει αποφασίσει η κυβέρνηση και γιατί πρέπει να προχωρήσει η χώρα», δήλωναν συνεργάτες του πρωθυπουργού, αμέσως μετά τη συνεδρίαση, φανερώνοντας τους αντιδραστικούς τους σχεδιασμούς.