Από τις εργασίες του συνεδρίου

Τις θέσεις της Ταξικής Δημοσιοϋπαλληλικής Συσπείρωσης ανέπτυξε στο συνέδριο ο Δ. Αγκαβανάκης, αναφερόμενος εκτενώς στις αντιδραστικές αλλαγές, σε βάρος των εργαζομένων γενικά, αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων. Τόνισε ότι η επίθεση της κυβέρνησης θα ενταθεί ακόμη περισσότερο και αναφερόμενος στη στάση της διοίκησης και των άλλων παρατάξεων στην ΑΔΕΔΥ, απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, σχολίασε: «Εχοντας αποδεχτεί τη στρατηγική του κεφαλαίου, τον ευρωενωσιακό μονόδρομο της ΟΝΕ, συναίνεσαν, με παραλλαγές, βέβαια. Λειτούργησαν στη γραμμή του κοινωνικοεταιρικού συνδικαλισμού, των διαβόητων κοινωνικών διαλόγων και έγιναν ο «δούρειος ίππος» περάσματος των αντεργατικών, αντιδημοσιοϋπαλληλικών κυβερνητικών μέτρων».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο συνδικαλιστής επισήμανε ότι σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα κρίνεται κυρίως: «Από το αν αντιλαμβάνεται την ταξική πάλη, την ταξική σύγκρουση ως μοναδικό στοιχείο προόδου, ως τη μοναδική αντίρροπη δύναμη στην αντιδραστικοποίηση του κεφαλαίου. Από το αν την προετοιμάζει και την επιδιώκει αυτή τη σύγκρουση. Από τις πρωτοβουλίες που παίρνει να εμπνεύσει, να οργανώσει, να ανεβάσει την αντίσταση του εργαζόμενου, να προωθήσει την κοινή δράση με τα υπόλοιπα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα. Από το πώς τοποθετείται απέναντι στις επιθετικές πρωτοβουλίες της άρχουσας τάξης, στον πόλεμο. Από τη στάση του απέναντι στους πολιτικούς φορείς του κεφαλαίου».

«Σε αυτά τα κριτήρια, κυρίως, βρίσκεται η διαφορά μας με τις ηγεσίες των άλλων παρατάξεων», σημείωσε ο συνδικαλιστής, τονίζοντας ότι με αυτά τα κριτήρια κινήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα οι ταξικές δημοσιοϋπαλληλικές δυνάμεις, για την αντίσταση και την κατάκτηση νέων δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους.

Ο Μπάμπης Βορτελίνος, στη δική του τοποθέτηση εκ μέρους του ίδιου συνδυασμού, αναφέρθηκε εκτενώς στις προσπάθειες του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε να αποτραπεί ο πλήρης εκφυλισμός, η αποστράτευση και η απογοήτευση των εργαζομένων, με στόχο τη διαφύλαξη κατακτήσεων και τη διεύρυνση των διεκδικήσεων στη βάση της εξυπηρέτησης των σύγχρονων αναγκών της κάθε εργατικής οικογένειας.

Ως βασικό εργαλείο σε αυτή την προσπάθεια εντόπισε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), το οποίο «από τη συγκρότησή του με τη συστράτευση συνδικαλιστικών και συνδικάτων διαφορετικών αποχρώσεων, διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών πεποιθήσεων, ήρθε να υπογραμμίσει με τον πιο αδιάψευστο τρόπο, ότι οι εργάτες μπορούν να ενώνονται σε κοινούς στόχους, ανεξάρτητα τι θεό πιστεύει ο καθένας».

Τέλος, κάλεσε τους συνέδρους να στηρίξουν τις ταξικές δυνάμεις και να ενισχύσουν την Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση.

Την αποχώρηση από την αίθουσα - αλλά όχι και από τις εκλογικές διαδικασίες - επέλεξε η Αυτόνομη Παρέμβαση (ΑΠ), όταν δε νομιμοποιήθηκαν οι νόθοι αντιπρόσωποι της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ). Συγκεκριμένα, το συνέδριο της συγκεκριμένης Ομοσπονδίας, στο οποίο συμμετείχαν 140 αντιπρόσωποι, συγκλήθηκε ως θεματικό και επί τόπου μετατράπηκε σε... εκλογικό! Σε ένδειξη διαμαρτυρίας είχαν αποχωρήσει τότε από αυτό η πλειοψηφία των αντιπροσώπων και παρέμειναν μόνο 59 σύνεδροι. Από αυτούς εκλέχθηκαν 14 αντιπρόσωποι για το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, 6 από τους οποίους ανήκουν στην παράταξη του ΣΥΝ, η οποία αντιδρά καθώς διαφαίνεται η μείωση της δύναμής της στη νέα διοίκηση της ΑΔΕΔΥ. Επιπλέον, τουλάχιστον σε δυο από τις μεγαλύτερες Ενώσεις της ΟΕΝΓΕ, στην Ηπειρο και στην Αχαΐα, είχαν γίνει εκλογές χωρίς δικαστικούς αντιπροσώπους!

Ο Δ. Αγκαβανάκης, από την Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση που στηρίζει η ΕΣΑΚ, δήλωσε σχετικά στο «Ρ»: «Η ΕΣΑΚ ήταν η μόνη παράταξη που επέμεινε σε συγκεκριμένες, κοινά συμφωνημένες, αρχές για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, ώστε να είναι γνήσιο. Τήρησε αυτές τις αρχές, ενώ όλες οι άλλες παρατάξεις υπαναχώρησαν και έβαλαν νέα κριτήρια νομιμοποίησης των συνέδρων στη βάση του ιδίου συμφέροντος. Οι ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΑΠ άρχισαν τις συναλλαγές και τα παζάρια, αλλά το «συνοικέσιο» χάλασε όταν μέτρησαν τις ψήφους τους. Η ΑΠ ήταν πρωτεργάτης σε αυτές τις διαδικασίες και αποχώρησε ακριβώς, γιατί με την πίεση της ΕΣΑΚ δεν έγιναν δεκτοί από το Συνέδριο οι αντιπρόσωποι από την ΟΕΝΓΕ. Οι σύνεδροι αυτοί προέκυψαν από ένα νόθο συνέδριο της Ομοσπονδίας τους, διότι το συνέδριο αυτό, ενώ συγκλήθηκε ως θεματικό, αιφνιδίως το μετέτρεψαν σε εκλογικό. Προκάλεσαν έτσι την αγανάκτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των συνέδρων, η οποία αντέδρασε αποχωρώντας και καταγγέλλοντας αυτές τις νόθες διαδικασίες. Συνεπώς, η αποχώρηση της ΑΠ από το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ γίνεται γιατί δεν μπόρεσε να επιβάλλει τους νόθους συνέδρους της ΟΕΝΓΕ».

Να θυμίσουμε τις αρχές που είχε θέσει η ΑΔΕΔΥ ως προϋπόθεση για τις νομιμοποιήσεις: «Επίσημο αντίγραφο του πρακτικού της Εφορευτικής Επιτροπής και του αντίστοιχου πρωτοκόλλου ψηφοφορίας εκλογής αντιπροσώπων του Συνεδρίου της δευτεροβάθμιας οργάνωσης για το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Επίσημα, αντίγραφα πρακτικών των εφορευτικών επιτροπών καθώς και των αντίστοιχων πρωτοκόλλων ψηφοφοριών των αρχαιρεσιών των πρωτοβάθμιων οργανώσεων από τις οποίες εκλέχτηκαν οι αντιπρόσωποι για τα συνέδρια της δευτεροβάθμιας οργάνωσης».

Το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου έθιξε στην αρχή του χαιρετισμού του προς το συνέδριο ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Γ. Σκιαδιώτης, τονίζοντας ότι «οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ ξεδιπλώνουν ένα επικίνδυνο επιτελικό σχέδιο που βάζει σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ειρήνη, τη σταθερότητα σε ευρύτερες περιοχές του πλανήτη». Ο ομιλητής κατήγγειλε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που με την υποστήριξη της ΝΔ και για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου εμπλέκει όλο και περισσότερο τη χώρα μας στον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, και κάλεσε το συνδικαλιστικό κίνημα να δώσει προτεραιότητα στη «συγκρότηση ενός μαζικού ρωμαλέου αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος».

Σχετικά με την δημόσια διοίκηση, επισήμανε ότι έχουν σημειωθεί αντιδραστικές αλλαγές στο όνομα των συμφερόντων των πολιτών, αλλά με πραγματικό σκοπό «να φέρουν την κρατική μηχανή και τη δημόσια διοίκηση συνολικά στο ύψος των σημερινών αναγκών, τόσο του ντόπιου όσο και του διεθνούς μεγάλου κεφαλαίου».

Στα πλαίσια αυτά, συνέχισε ο ομιλητής, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, μιλούν για λιγότερο κράτος όπου αυτό προσφέρει υπηρεσίες στον πολίτη, αλλά το ενισχύουν «όταν αυτό απαγορεύει διά νόμου ή περιορίζει τις αυξήσεις στο 2,5%, το θέλουν όταν αποφασίζει πρόσθετες φοροαπαλλαγές και προνόμια στο κεφάλαιο. Το θέλουν περισσότερο ως αστυνομία, ως ΜΑΤ, ως δυνάμεις ταχείας επέμβασης, ως "τρομονόμους" και νομοθετήματα απαγόρευσης των διαδηλώσεων».

Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ τόνισε ότι οι αντιδραστικές αλλαγές δε συνάντησαν την απαιτούμενη αντίδραση από τους εργαζόμενους, καθώς «τόσο η ΓΣΕΕ όσο και η ΑΔΕΔΥ αρνήθηκαν να υιοθετήσουν μια αποτελεσματική γραμμή άμυνας και υπεράσπισης των δικαιωμάτων και κατακτήσεων ακόμη και επιμέρους ζητημάτων». Την τακτική αυτή την απέδωσε στο γεγονός ότι «οι πλειοψηφίες των αντίστοιχων οργανώσεων έχουν υιοθετήσει ως αναγκαιότητα τους μονόδρομους του κεφαλαίου, της "Λευκής Βίβλου", του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ, του ΝΑΤΟ», και υπογράμμισε ότι οι οργανώσεις αυτές εγκατέλειψαν τη λογική της ταξικής αντιπαράθεσης, αναζητούν λύσεις στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» και είναι αντικειμενικά πολύτιμοι σύμμαχοι του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

• Το συνέδριο χαιρέτισαν από το ΠΑΣΟΚ ο Χρ. Παπουτσής, που αναλώθηκε στην ωραιοποίηση της σημερινής κατάστασης, ο Β. Πολύδωρας, που έκανε καθαρό ότι η ΝΔ προωθεί την σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας, από το ΔΗΚΚΙ ο Π. Μαντάς, ο οποίος κατέκρινε τη λογική του «κοινωνικού διαλόγου» και από το ΚΕΠ ο Γ. Αρχοντίδης.