Η εκλογική μάχη για το αστικό Κοινοβούλιο όμως, είναι μια μεγάλη πολιτική αναμέτρηση. Που όσο και αν τα όριά της σε σχέση με το περιεχόμενο και τα αντίθετα ταξικά συμφέροντα που συγκρούονται σ' αυτή την κοινωνία είναι περιορισμένα στο σύστημα, δεν παύει να αποτελεί ένα από τα πεδία της κοινωνικοπολιτικής αντιπαράθεσης και της ταξικής αναμέτρησης.

Γι' αυτό και τα επιτελεία της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της επιδιώκουν να εκβιάσουν τη λαϊκή ψήφο, βάζοντας στο πεδίο της αναμέτρησης τη μεταξύ τους διαμάχη, για το ποιος είναι ο ικανότερος για τους κυβερνητικούς θώκους. Δηλαδή την επιβολή της κυριαρχίας της και της πολιτικής της πάνω στο λαό, συγκαλύπτοντας την ουσία της πολιτικής τους.

Και τα δυο κόμματα - διαχειριστές των υποθέσεων της ολιγαρχίας, πρέπει να διαθέτουν τις ικανότητες για να μπορούν να ανταποκριθούν στο ρόλο που τους ανατίθεται, στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και να το αποδεικνύουν στην πράξη. Και σ' αυτή την αναμέτρηση ξεπερνούν τον εαυτό τους.

Ετσι την ανέξοδη και ανύπαρκτη παροχολογία, ακολουθούν το ρουσφέτι, ο εκβιασμός, η τρομοκρατία, η κινδυνολογία κλπ. Τώρα θυμήθηκαν και τις αιτήσεις στον ΟΑΕΔ για ένταξη σε προγράμματα ανεργίας, τώρα δίνονται οι υποσχέσεις για μόνιμη δουλιά σε συμβασιούχους, τώρα εκμεταλλεύονται τη μακροχρόνια ανεργία των νέων τάζοντας νέες ευκαιρίες σε ανύπαρκτες θέσεις εργασίας και πάει λέγοντας.

Είναι επίσης γεγονός ότι μαζί με τη μεταξύ των «μονομάχων», για την κυβέρνηση, αναμέτρηση, αυτό που επιδιώκουν τα επιτελεία της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της, είναι η διατήρηση ή και η ενίσχυση της δύναμης και των δυο μαζί. Για να προβάλουν μετεκλογικά ότι η αντιλαϊκή πολιτική της έχει την έγκριση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Μόνο που αυτή η υπόθεση είναι πριν απ' όλα δική μας. Καθήκον των κομμουνιστών, των κνιτών, των φίλων μας, όλων των πρωτοπόρων αγωνιστών που συμπαραταγμένοι στη δράση πρέπει να φτάσουν τη φωνή του ΚΚΕ, την πολιτική του λαϊκού μετώπου στους εργάτες, στους αγρότες, στους νέους και τις νέες που δε συμβιβάζονται, στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Κάνοντας τη νύχτα μέρα, και αξιοποιώντας μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, κάθε δυνατότητα γι' αυτό το σκοπό.

Καμιά ψήφος χαμένη. Να απεγκλωβιστεί ο λαός από τα κάλπικα διλήμματα. Να μειωθούν όσο γίνεται και τα δυο κόμματα της ολιγαρχίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να ενισχυθεί ταυτόχρονα το ΚΚΕ και η πολιτική του λαϊκού μετώπου. Για να σηκώσει ο λαός το μπόι του ακόμη πιο ψηλά. Για να σηκώσουν κεφάλι οι κοινωνικοπολιτικοί αγώνες αντίστασης και αντεπίθεσης.

Δεν μπορεί ο λαός να νοιάζεται για το ποιο κόμμα θά 'ναι ο κυβερνητικός του δυνάστης. Και τα δυο το ίδιο είναι. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, που θα βγάλει ανίσχυρη κυβέρνηση, και ανίσχυρο το άλλο κόμμα της πλουτοκρατίας. Εχει όμως να κερδίσει από ένα ενισχυμένο ΚΚΕ. Το ζωντάνεμα της ελπίδας για τη δική του πορεία, σαν η κάλπη ζεματίσει με τ' αποτέλεσμα τους πλουτοκράτες. Ναι έχει δύναμη ο λαός και η ψήφος. Μα χρειάζεται και τη δική μας συμβολή για να εκφραστεί. Χωρίς επανάπαυση λοιπόν, από τώρα ως την ώρα της κάλπης.

«Mα είναι δυνατόν να κατηγορούν εμάς ότι δε θέλουμε την ΟΝΕ, εμάς που είμαστε οι αυθεντικοί εκφραστές της ΟΝΕ;», αναρωτιόταν με δηκτική διάθεση πριν από λίγες μέρες ο Κ. Καραμανλής. Ηταν η «ρητορικώ τω τρόπω» απάντησή του στις εναντίον του κόμματός του αιτιάσεις, τις εκπορευόμενες εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ. 'Η μήπως - θα συνέχιζε ο αρχηγός της ΝΔ - δεν είμαστε εμείς εκείνοι που εκπροσωπούμε και υπηρετούμε καλύτερα από όλους τις δεσμεύσεις που συνιστά για την Ελλάδα η συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ;

Αυτό, βέβαια δε χρειάστηκε να το πει, αφού ο κ.Σημίτης δεν την αμφισβήτησε την αξιωματική αντιπολίτευση και σε αυτόν τον τομέα. Εν πάση περιπτώσει τα λόγια του κ. Καραμανλή ήταν λόγια καθαρά και ειλικρινή. Πράγματι η ΝΔ είναι έτσι όπως την περιγράφει ο πρόεδρός της...

Μόνο που ο προεκλογικός συναγωνισμός μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ένας συναγωνισμός για το ποιος είναι ο... καλύτερος διαχειριστής της λιτότητας και της εξάρτησης, εκτός του ότι... αδικεί το ΠΑΣΟΚ (γιατί και το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε επάξιος, αν όχι ικανότερος υπηρέτης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, από τη ΝΔ), έφτασε τα όριά του. Και έφτασε στα όριά του γιατί, δυο σχεδόν βδομάδες πριν από τις εκλογές, κανείς δεν αμφιβάλει ότι και οι δυο, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ, τα ίδια πιστεύουν, την ίδια πολιτική προωθούν, τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν.

***

Ετσι, τις τελευταίες μέρες βλέπουμε τον κ. Σημίτη να καταναλώνει το μισό σχεδόν χρόνο των προεκλογικών ομιλιών του για να επιτεθεί στον πρόεδρο της ΝΔ, ενώ, ταυτόχρονα, παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις τα προεκλογικά σποτ της ΝΔ να ειρωνεύονται το πρόσωπο του πρωθυπουργού...

Με δυο λόγια, έχουμε πλέον εισέλθει στο δρόμο μιας τεχνητά καλλιεργούμενης πόλωσης, που βεβαίως δε σχετίζεται με θέματα όπως τι λέει το ένα ή το άλλο κόμμα σε θέματα όπως το ασφαλιστικό, η ανεργία, η λιτότητα, η διέλευση των ΝΑΤΟικών από την Ελλάδα (άλλωστε τα ίδια λένε και τα δυο), αλλά επικεντρώνεται στα πρόσωπα και στα... προσόντα των επικεφαλής των δυο κομμάτων. Στην ουσία, δηλαδή, οι διαφημιστές του πολιτικού μάρκετινγκ, που μέχρι τώρα πουλούσαν το «Σημίτης ή Καραμανλής» σαν βασικό (!) «διακύβευμα» των εκλογών, ήρθαν να... εμπλουτίσουν το «δίλημμα», ακυρώνοντας ακόμα και το όποιο πολιτικό προκάλυμμα μπορεί να είχε όταν το πρωτολανσάρισαν: Αραγε ποιος, ο κ.Σημίτης ή ο κ. Καραμανλής είναι... ο εξυπνότερος, ο εμπειρότερος, ο «ανθρωπινότερος», είναι πλέον το ζητούμενο! Ιδού, τάχα, το «φλέγον» ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει στις 9 Απρίλη ο λαός...

***

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας επιχείρησης πόλωσης του πολιτικού κλίματος, την οποία υπηρετούν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, στην προσπάθεια να πείσουν τους ψηφοφόρους όχι για το τι λένε τα κόμματά τους, αλλά για το ποιος τα λέει πιο ωραία... Αφού οι δικομματικοί εταίροι τα έχουν βρει σε όλα τα πολιτικά ζητήματα, αφού δε διανοούνται, ούτε καν για λόγους προεκλογικής ψηφοθηρίας (δεν τους το επιτρέπουν τα αφεντικά τους άλλωστε), να θίξουν θέματα για τα οποία ήδη έχει αποφασίσει η εγχώρια και ξένη πλουτοκρατία - αντίθετα κάθε φορά που τα θίγουν το κάνουν για να δείξουν ποιος συμφωνεί περισσότερο με το ξεπούλημα ή με την απελευθέρωση της ασυδοσίας του κεφαλαίου - βρήκαν άλλο λόγο για να «διαφωνήσουν». Τώρα «διαφωνούν» για το αν είναι ο κ. Σημίτης ή ο κ. Καραμανλής πιο... ευπαρουσίαστος, πιο... σοβαρός, πιο... φερέγγυος έναντι των Βρυξελλών, του ΣΕΒ και του Χρηματιστηρίου...

***

Το ζήτημα, είναι να πάρουν την απάντηση από τον ελληνικό λαό. Ο λαός πρέπει να εκτιμήσει και την «εμπειρία» του κ. Σημίτη σε θέματα όπως τα Ιμια, οι «S-300», ο Οτσαλάν, η Γιουγκοσλαβία, το Ελσίνκι, η ανεργία, η τοποθέτηση στο «γύψο» εισοδημάτων, συντάξεων, αλλά και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ο λαός πρέπει να εκτιμήσει και τις «δεξιότητες» που αναπτύσσει ο φέρελπις κ. Καραμανλής στην προσπάθειά του να γίνει ο ίδιος χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Εν κατακλείδι, οι Ελληνες εργαζόμενοι δεν ψηφίζουν στις 9 Απρίλη για να βγάλουν την ολιγαρχία από το δίλημμα για το ποιος θα την εκπροσωπήσει καλύτερα τα επόμενα 4 χρόνια. Ψηφίζουν έχοντας - και πρέπει να έχουν - υπόψη τα δικά τους συμφέροντα. Τα οποία συνάδουν απόλυτα με την απόρριψη και του κ. Σημίτη και του κ. Καραμανλή. Διότι, «τι Σημίτης, τι Καραμανλής». Κάτι που ισχύει αυτούσιο και για τις «κέντρο-αριστερο-δεξιές» παραφυάδες τους.