«Mα είναι δυνατόν να κατηγορούν εμάς ότι δε θέλουμε την ΟΝΕ, εμάς που είμαστε οι αυθεντικοί εκφραστές της ΟΝΕ;», αναρωτιόταν με δηκτική διάθεση πριν από λίγες μέρες ο Κ. Καραμανλής. Ηταν η «ρητορικώ τω τρόπω» απάντησή του στις εναντίον του κόμματός του αιτιάσεις, τις εκπορευόμενες εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ. 'Η μήπως - θα συνέχιζε ο αρχηγός της ΝΔ - δεν είμαστε εμείς εκείνοι που εκπροσωπούμε και υπηρετούμε καλύτερα από όλους τις δεσμεύσεις που συνιστά για την Ελλάδα η συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ;

Αυτό, βέβαια δε χρειάστηκε να το πει, αφού ο κ.Σημίτης δεν την αμφισβήτησε την αξιωματική αντιπολίτευση και σε αυτόν τον τομέα. Εν πάση περιπτώσει τα λόγια του κ. Καραμανλή ήταν λόγια καθαρά και ειλικρινή. Πράγματι η ΝΔ είναι έτσι όπως την περιγράφει ο πρόεδρός της...

Μόνο που ο προεκλογικός συναγωνισμός μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ένας συναγωνισμός για το ποιος είναι ο... καλύτερος διαχειριστής της λιτότητας και της εξάρτησης, εκτός του ότι... αδικεί το ΠΑΣΟΚ (γιατί και το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε επάξιος, αν όχι ικανότερος υπηρέτης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, από τη ΝΔ), έφτασε τα όριά του. Και έφτασε στα όριά του γιατί, δυο σχεδόν βδομάδες πριν από τις εκλογές, κανείς δεν αμφιβάλει ότι και οι δυο, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ, τα ίδια πιστεύουν, την ίδια πολιτική προωθούν, τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν.

***

Ετσι, τις τελευταίες μέρες βλέπουμε τον κ. Σημίτη να καταναλώνει το μισό σχεδόν χρόνο των προεκλογικών ομιλιών του για να επιτεθεί στον πρόεδρο της ΝΔ, ενώ, ταυτόχρονα, παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις τα προεκλογικά σποτ της ΝΔ να ειρωνεύονται το πρόσωπο του πρωθυπουργού...

Με δυο λόγια, έχουμε πλέον εισέλθει στο δρόμο μιας τεχνητά καλλιεργούμενης πόλωσης, που βεβαίως δε σχετίζεται με θέματα όπως τι λέει το ένα ή το άλλο κόμμα σε θέματα όπως το ασφαλιστικό, η ανεργία, η λιτότητα, η διέλευση των ΝΑΤΟικών από την Ελλάδα (άλλωστε τα ίδια λένε και τα δυο), αλλά επικεντρώνεται στα πρόσωπα και στα... προσόντα των επικεφαλής των δυο κομμάτων. Στην ουσία, δηλαδή, οι διαφημιστές του πολιτικού μάρκετινγκ, που μέχρι τώρα πουλούσαν το «Σημίτης ή Καραμανλής» σαν βασικό (!) «διακύβευμα» των εκλογών, ήρθαν να... εμπλουτίσουν το «δίλημμα», ακυρώνοντας ακόμα και το όποιο πολιτικό προκάλυμμα μπορεί να είχε όταν το πρωτολανσάρισαν: Αραγε ποιος, ο κ.Σημίτης ή ο κ. Καραμανλής είναι... ο εξυπνότερος, ο εμπειρότερος, ο «ανθρωπινότερος», είναι πλέον το ζητούμενο! Ιδού, τάχα, το «φλέγον» ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει στις 9 Απρίλη ο λαός...

***

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας επιχείρησης πόλωσης του πολιτικού κλίματος, την οποία υπηρετούν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, στην προσπάθεια να πείσουν τους ψηφοφόρους όχι για το τι λένε τα κόμματά τους, αλλά για το ποιος τα λέει πιο ωραία... Αφού οι δικομματικοί εταίροι τα έχουν βρει σε όλα τα πολιτικά ζητήματα, αφού δε διανοούνται, ούτε καν για λόγους προεκλογικής ψηφοθηρίας (δεν τους το επιτρέπουν τα αφεντικά τους άλλωστε), να θίξουν θέματα για τα οποία ήδη έχει αποφασίσει η εγχώρια και ξένη πλουτοκρατία - αντίθετα κάθε φορά που τα θίγουν το κάνουν για να δείξουν ποιος συμφωνεί περισσότερο με το ξεπούλημα ή με την απελευθέρωση της ασυδοσίας του κεφαλαίου - βρήκαν άλλο λόγο για να «διαφωνήσουν». Τώρα «διαφωνούν» για το αν είναι ο κ. Σημίτης ή ο κ. Καραμανλής πιο... ευπαρουσίαστος, πιο... σοβαρός, πιο... φερέγγυος έναντι των Βρυξελλών, του ΣΕΒ και του Χρηματιστηρίου...

***

Το ζήτημα, είναι να πάρουν την απάντηση από τον ελληνικό λαό. Ο λαός πρέπει να εκτιμήσει και την «εμπειρία» του κ. Σημίτη σε θέματα όπως τα Ιμια, οι «S-300», ο Οτσαλάν, η Γιουγκοσλαβία, το Ελσίνκι, η ανεργία, η τοποθέτηση στο «γύψο» εισοδημάτων, συντάξεων, αλλά και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ο λαός πρέπει να εκτιμήσει και τις «δεξιότητες» που αναπτύσσει ο φέρελπις κ. Καραμανλής στην προσπάθειά του να γίνει ο ίδιος χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Εν κατακλείδι, οι Ελληνες εργαζόμενοι δεν ψηφίζουν στις 9 Απρίλη για να βγάλουν την ολιγαρχία από το δίλημμα για το ποιος θα την εκπροσωπήσει καλύτερα τα επόμενα 4 χρόνια. Ψηφίζουν έχοντας - και πρέπει να έχουν - υπόψη τα δικά τους συμφέροντα. Τα οποία συνάδουν απόλυτα με την απόρριψη και του κ. Σημίτη και του κ. Καραμανλή. Διότι, «τι Σημίτης, τι Καραμανλής». Κάτι που ισχύει αυτούσιο και για τις «κέντρο-αριστερο-δεξιές» παραφυάδες τους.