Είχε τελειώσει η συζήτηση όταν ζητήσαμε να κάνουμε και μια «κακιά» ερώτηση: «Πώς αντιμετωπίζετε την κατηγορία ότι αυτή η συνεργασία αλληθωρίζει και προς τον εθνικισμό;»

Η απάντηση ήρθε «πληρωμένη»:

Α. Ζ.: Θεωρούμε ότι το σύνολο των συνεργασιών που εκφράζονται στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ βασίζονται σε μια στέρεη πολιτική συμφωνία, που απαντά αγωνιστικά στις αιχμές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Από εκεί και πέρα εμείς ορίζουμε τη σχέση μας με το διεθνές περιβάλλον στη βάση των αρχών του διεθνισμού. Θεωρούμε δε την Ευρώπη ένα προνομιακό πεδίο συντονισμού των ταξικών αγώνων. Οπως δεν είμαστε «κοσμοπολίτες - ευρωπαϊστές» άλλο τόσο δεν είμαστε και «πατριώτες - αντιευρωπαϊστές». Εχει όμως σημασία και η κατεύθυνση από την οποία προέρχονται αυτές οι κατηγορίες. Πολλοί από αυτούς που αναπτύσσουν σήμερα μια ανέξοδη «αντιεθνικιστική» ρητορεία, συμμετείχαν στα αλήστου μνήμης συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και στο Πεδίο του Αρεως, εναντίον της μικρής γειτονικής μας χώρας, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Η δε πρόεδρος, τότε, του ΣΥΝ, κ. Δαμανάκη, δε δίστασε να χαρακτηρίσει «Λακεδαιμόνιους» όλους εμάς που αντιστεκόμασταν στην εθνικιστική υστερία της εποχής.