Οποιος έκανε τον κόπο να διαβάσει την πολυδιαφημισμένη συνέντευξη του Α. Τσοχατζόπουλου στο Κυριακάτικο «Βήμα», δεν μπορεί να μη διαπίστωσε ότι ο υπουργός Αμυνας όχι μόνο δε διαφοροποιείται επί της ουσίας με την κυβερνητική πολιτική, αλλά, αντίθετα, η κριτική που ασκεί είναι από πιο «δεξιές», νεοφιλελεύθερες θέσεις.

Πέρα από τις αυτονόητες και κοινότοπες διαπιστώσεις, του τύπου ότι «ο κόσμος πλήρωσε την ένταξη στην ΟΝΕ», ή τις χωρίς αντίκρισμα αυτοκριτικές πως «αφήσαμε ελεύθερη την αγορά και ισχυροποιήσαμε τους ισχυρούς του χρήματος», αυτό που στην πραγματικότητα ζητά είναι ότι πρέπει να προχωρήσουν εκτός από την ονομαστική και πραγματική σύγκλιση με την ΕΕ, οι διαρθρωτικές αλλαγές και ακόμα ότι χρειάζονται μερικά χρόνια θυσίες από τον ελληνικό λαό! Με άλλα λόγια είναι η ίδια περίπου κριτική που ασκεί ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Καραμανλής, στην κυβέρνηση Σημίτη. Αλλωστε, πώς θα μπορούσε ο Α. Τσοχατζόπουλος να κάνει κριτική από «αριστερές» θέσεις όταν ο ίδιος βαρύνεται για όλες τις αντιλαϊκές και νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές επιλογές και ταυτόχρονα να είναι και «ο καλύτερος φίλος» του Ν. Μπερνς...

Αυτή η κριτική καθόλου δεν ενοχλεί τον Κ. Σημίτη και τις κυβερνητικές επιλογές. Αν ο Κ. Σημίτης ενοχλείται και δυσφορεί για τις φιλοδοξίες ή τα παιχνίδια εξουσίας που βλέπει να δρομολογούνται, αυτό αφήνει παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους, οι οποίοι δε θέλουν να αλλάξουν «χαλίφη», αλλά πολιτική.