Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποσαφήνισαν μια κατάσταση που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πια και με καμιά δικαιολογία. Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να κάνει πράξη την αντεργατική πολιτική της, όπως αυτή εκφράζεται με τα μέτρα που προωθεί για τις εργασιακές σχέσεις. Η συνδικαλιστική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ έδωσε την ευκαιρία για μια «πανηγυρική» επιβεβαίωση αυτής της επιλογής, με όλα τα κυβερνητικά στελέχη που τοποθετήθηκαν να συνηγορούν υπέρ της ορθότητας αυτών των αντεργατικών μέτρων, στη γραμμή που χάραξε ο πρωθυπουργός. Η αποφασιστικότητα αυτή δεν είναι πολύ στέρεη. Οχι, βεβαίως, επειδή η κυβέρνηση έχει ενδοιασμούς για τη συσπείρωσή της στο πλευρό του κεφαλαίου, υπό την «υψηλή» καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά επειδή οι αντιδράσεις των εργαζομένων στην πολιτική της είναι ιδιαίτερα έντονες. Ωστόσο, επιμένει και μια εξήγηση απλή μα και ασφαλής γι' αυτή την επιμονή προκύπτει αβίαστα από τα ίδια τα γεγονότα.

Ηαπεργία στις 10 του Οκτώβρη αποτέλεσε ένα σημαντικό αγωνιστικό σταθμό. Οι εργαζόμενοι συμμετείχαν σ' αυτή μαζικότερα από άλλες φορές, εξέφρασαν την αντίθεσή τους στα αντεργατικά μέτρα και στη λογική του «κοινωνικού διαλόγου», δήλωσαν έτοιμοι να συνεχίσουν τον αγώνα, ζητώντας από τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος να τον οργανώσουν άμεσα. Τα όργανα, όμως, «σιώπησαν» και μόνο το ΠΑΜΕ μπήκε για άλλη μια φορά μπροστά με το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 21 του Οκτώβρη. Το προεδρείο της ΓΣΕΕ αποφάσισε να συνεδριάσει η ολομέλεια της διοίκησης την Πέμπτη 9 του Νοέμβρη. Η ΑΔΕΔΥ αποφάσισε απεργιακή κινητοποίηση για τις... 28 του Νοέμβρη με ένα επιμελώς αόριστο πλαίσιο «διεκδίκησης». Στο μεταξύ, ένας ακόμη αντιλαϊκός κρατικός προϋπολογισμός παρουσιάστηκε και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει, το συντομότερο δυνατό, μέσα σε λίγες μέρες, ένα νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Οσο η εργατική τάξη δεν αντιδρά, η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να κάνει αυτό που θέλει, παρά τις αντιδράσεις, τη δυσαρέσκεια, τις ενοχλήσεις που εκφράζονται και από το δικό της κόσμο.

Γι' αυτό και αυτή τη στιγμή είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο να ξεδιπλωθούν άμεσα ισχυροί αγώνες, απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, με συνέχεια και προοπτική. Τα μέτρα αυτά δεν πρέπει να περάσουν και οι δυνατότητες για να εμποδιστούν είναι μεγάλες. Οι εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να αγωνιστούν. Το έχουν δείξει, το έχουν απαιτήσει και περιμένουν. Συνδικαλιστικές οργανώσεις, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία ζητούν με αποφάσεις τους να κηρύξει η ΓΣΕΕ απεργία. Το ΠΑΜΕ έχει καταθέσει μια συγκεκριμένη αγωνιστική πρόταση. Τη διάθεση των εργαζομένων δεν μπορεί πλέον να την αγνοήσει κανείς. Η δράση των ταξικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι άσχετη από τις διαθέσεις των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ πάλεψε και παλεύει γερά. Με τη συνεπή γραμμή του αποκάλυψε το χαρακτήρα των μέτρων και ανέδειξε την προοπτική του αγώνα. Από την άλλη, στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν στελέχη του που άσκησαν με το δικό τους τρόπο κριτική στα μέτρα και το χαρακτήρα τους, εκφράζοντας τη δυσφορία τους για την επερχόμενη θεσμοθέτησή τους, μεταφέροντας την ίδια τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων. Ο πρωθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησης δεν κατόρθωσαν να πείσουν ούτε τα στελέχη, ούτε τα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, για την ορθότητα της πολιτικής που ακολουθείται. Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για συζητήσεις, δεν υπάρχει και λόγος. Τώρα είναι η στιγμή της πράξης. Μόνο μια «γλώσσα» αναγνωρίζει η κυβέρνηση. Του συνεχή αγώνα μέσα από ένα ισχυρό μέτωπο εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.