Στην πορεία της προς την εκπλήρωση των ιστορικών της καθηκόντων, η αστική τάξη, ταύτισε, αρχικά, τον εαυτό της με την κοινωνία. Από τις «περιφράξεις»¹ στην Αγγλία, ως την εποχή που το «Πνεύμα της Ιστορίας, καβάλα σ' ένα άλογο»² γκρέμιζε θρόνους και σιδερόφραχτες αυτοκρατορίες, ήμασταν εκεί. Το μέταλλο της πένας μας πυρακτώθηκε στο «Ελευθερία - Ισότητα -Αδελφότητα» και στα δικά μας χαρτιά κατεγράφη, βήμα το βήμα, η γέννηση της νέας ταξικής κυριαρχίας.

Αν «χτες» το «όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια», ήταν το νέο που χαράχτηκε στο μεγάλο βιβλίο της Ιστορίας και με το μελάνι της πένας των δημοσιογράφων, «τώρα», το «προλετάριοι όλων των χωρών, που δεν έχετε να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας, ενωθείτε» είναι το επίκαιρο, το ζητούμενο, το αναγκαίο.

«Παιδιά» της πιο άγριας τάξης που γέννησε η Ιστορία καταγράψαμε την ιστορική της πορεία βουτώντας την πένα μας στο αίμα των εχθρών της και κάποιοι «αγιογράφησαν» τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας καθισμένοι στον καναπέ του γραφείου τους, με κλειστές πόρτες, για να μην ακούγεται ο ρυθμός του ανθρώπινου μόχθου που παράγει υπεραξία μαζί με την πένα που γράφουμε.

Μέσα στην «ησυχία» αυτού του «γραφείου», πολλοί έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν όρκους στον αστισμό, πιστεύοντας, όχι πάντα σκόπιμα, ότι θα είναι αιώνιος, παραβλέποντας ότι σε όλες τις εποχές της αστικής κυριαρχίας, οι κινήσεις και οι ανάγκες της αστικής τάξης ήταν το μέτρο για τα πάντα.

Στην αδηφάγο, λόγω της φύσης του, πορεία του ο καπιταλισμός, καθυπέταξε τα πάντα και μέσω ημών «ξαναβαφτίζει» τις λέξεις, καθιστώντας τες «ουδέτερες» για να κρύψει την οσμή του θανάτου που εξαπλώνεται πάνω από τον πλανήτη.

Πολιτικό ήταν πάντα το πρόβλημα, ταξική ήταν πάντα, έτσι κι αλλιώς, η γραφή μας, ταξικά ήταν τα ζητήματα που αναδεικνύαμε ή δεν αναδεικνύαμε.

«Παιδιά» της συνειδητής γέννησης μιας τάξης είμαστε, και από τα παλιά μας ρούχα έχει μείνει η πνευματική ευθύνη της υπογραφής μας σε κάθε εποχή και η ατομική μας συνείδηση μπροστά στην Ιστορία, στην καταγραφή της οποίας πήραμε μέρος.

Τα υπόλοιπα είναι απλώς θέμα της Εφορίας.

Σημειώσεις:

1) Μεταβολές στον αγροτικό τομέα της Αγγλίας, που ώθησαν την ανάπτυξη της πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης.

2) Φράση που ανέφερε ο Χέγκελ όταν είδε τον Μέγα Ναπολέοντα να μπαίνει στην Ιένα, μετά τη νίκη του κατά των Αυστριακών.

3) Τεράστια μεταλλική στήλη που κατασκευάστηκε από το λιωμένο μέταλλο των κανονιών των αντιπάλων του Μεγάλου Ναπολέοντα, μετά τη νίκη του στο Αούστερλιτς.

Την προπαγανδιστική εκστρατεία ενόψει της επικύρωσης του αντιδραστικού «ευρωσυντάγματος» από τη Βουλή εγκαινίασε ο Κ. Καραμανλής, χωρίς ωστόσο να δίνει την ευκαιρία στο λαό να εκφραστεί μέσω της διεξαγωγής δημοψηφίσματος.

Ο πρωθυπουργός επιλέγει το δρόμο των «μονολόγων», του εξωραϊσμού της εκτρωματικής συνταγματικής συνθήκης της ΕΕ που «υπογράφουν» τα μονοπώλια, των χειροκροτημάτων μαζί με το ΠΑΣΟΚ και της πλήρους συσκότισης του λαού. Στο πλαίσιο αυτό, κινήθηκε στη χθεσινή ομιλία του, σε εκδήλωση της ΟΚΕ, όπου, ούτε λίγο - ούτε πολύ, εμφάνισε το «ευρωσύνταγμα» ως το πλέον δημοκρατικό και φιλολαϊκό σύνταγμα, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα.

Ετσι, ισχυρίστηκε ότι «είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Συντάγματος πρόκειται να συμβάλει στη σταδιακή μείωση του δημοκρατικού ελλείμματος, που παρατηρείται, σήμερα, στη λειτουργία των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης»(!). Προφανώς, επειδή τα όργανα της ΕΕ δεν έχουν καμία σχέση με τους λαούς. Πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι η διαπίστωσή του ότι το «ευρωσύνταγμα» «είναι ο συνδετικός κρίκος που χρειάζονται οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, ώστε να λειτουργούν χωρίς κραδασμούς, με αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα».

Πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας αποτελεί ο ισχυρισμός του ότι το «ευρωσύνταγμα» «σέβεται και κατοχυρώνει τα θεμελιώδη (ατομικά και κοινωνικά) δικαιώματα». «Η αλήθεια, είπε, είναι ότι το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα θεσπίζει σημαντικές εγγυήσεις, για την ακώλυτη άσκηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου»(!).

Τοποθετώντας την Ελλάδα «στην πρωτοπορία για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση», ανακοίνωσε ότι «πρόκειται σύντομα (συντομότερα από πολλές άλλες χώρες) να κυρώσει το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, διά της Βουλής». Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την άρνηση της κυβέρνησής του να προχωρήσει στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, επικαλέστηκε «τη συνταγματική πρακτική, που έχουμε ακολουθήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια», αλλά και την ερμηνευτική δήλωση (που προστέθηκε κατά την πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση), σύμφωνα με την οποία, το άρθρο αυτό, «το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Δικομματική αντιπαράθεση χτες στη Βουλή για τα «γαλάζια και πράσινα παιδιά», με αφορμή τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τις προσλήψεις στο Δημόσιο με το οποίο καθιερώνεται ως κριτήριο διορισμού και η προφορική συνέντευξη, διευκολύνοντας έτσι την τακτοποίηση «ημετέρων» της εκάστοτε κυβέρνησης.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπέβαλαν αίτηση αντισυνταγματικότητας της διάταξης που προβλέπει την καθιέρωση της προφορικής συνέντευξης. Το αίτημα αντέκρουσαν οι κυβερνητικοί βουλευτές και στη συνέχεια, όπως προβλέπει ο κανονισμός της Βουλής, έγινε ψηφοφορία «διά εγέρσεως», δηλαδή οι βουλευτές για να υποστηρίξουν τη μία ή την άλλη άποψη απλώς σηκώνονται από τα έδρανά τους. Ο προεδρεύων της συζήτησης Γ. Σούρλας εκτίμησε ότι οι περισσότεροι βουλευτές τάχθηκαν κατά της πρότασης αντισυνταγματικότητας, άποψη όμως που αμφισβήτησαν έντονα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας ότι αυτοί ήταν η πλειοψηφία.

Ακολούθησε πανδαιμόνιο, με έντονες φραστικές αντεγκλήσεις και στη συνέχεια οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αποχώρησαν από τη συζήτηση διαμαρτυρόμενοι τόσο για τη στάση του προεδρεύοντος όσο και για την ουσία της διάταξης που καθιερώνει την προφορική συνέντευξη ως προϋπόθεση για το διορισμό στο Δημόσιο.