...αλλά, για λογαριασμό ποιου;
Στην πορεία της προς την εκπλήρωση των ιστορικών της καθηκόντων, η αστική τάξη, ταύτισε, αρχικά, τον εαυτό της με την κοινωνία. Από τις «περιφράξεις»1 στην Αγγλία, ως την εποχή που το «Πνεύμα της Ιστορίας, καβάλα σ' ένα άλογο»2 γκρέμιζε θρόνους και σιδερόφραχτες αυτοκρατορίες, ήμασταν εκεί. Το μέταλλο της πένας μας πυρακτώθηκε στο «Ελευθερία - Ισότητα -Αδελφότητα» και στα δικά μας χαρτιά κατεγράφη, βήμα το βήμα, η γέννηση της νέας ταξικής κυριαρχίας.
Αν «χτες» το «όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια», ήταν το νέο που χαράχτηκε στο μεγάλο βιβλίο της Ιστορίας και με το μελάνι της πένας των δημοσιογράφων, «τώρα», το «προλετάριοι όλων των χωρών, που δεν έχετε να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας, ενωθείτε» είναι το επίκαιρο, το ζητούμενο, το αναγκαίο.
«Παιδιά» της πιο άγριας τάξης που γέννησε η Ιστορία καταγράψαμε την ιστορική της πορεία βουτώντας την πένα μας στο αίμα των εχθρών της και κάποιοι «αγιογράφησαν» τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας καθισμένοι στον καναπέ του γραφείου τους, με κλειστές πόρτες, για να μην ακούγεται ο ρυθμός του ανθρώπινου μόχθου που παράγει υπεραξία μαζί με την πένα που γράφουμε.
Μέσα στην «ησυχία» αυτού του «γραφείου», πολλοί έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν όρκους στον αστισμό, πιστεύοντας, όχι πάντα σκόπιμα, ότι θα είναι αιώνιος, παραβλέποντας ότι σε όλες τις εποχές της αστικής κυριαρχίας, οι κινήσεις και οι ανάγκες της αστικής τάξης ήταν το μέτρο για τα πάντα.
Στην αδηφάγο, λόγω της φύσης του, πορεία του ο καπιταλισμός, καθυπέταξε τα πάντα και μέσω ημών «ξαναβαφτίζει» τις λέξεις, καθιστώντας τες «ουδέτερες» για να κρύψει την οσμή του θανάτου που εξαπλώνεται πάνω από τον πλανήτη.
Πολιτικό ήταν πάντα το πρόβλημα, ταξική ήταν πάντα, έτσι κι αλλιώς, η γραφή μας, ταξικά ήταν τα ζητήματα που αναδεικνύαμε ή δεν αναδεικνύαμε.
«Παιδιά» της συνειδητής γέννησης μιας τάξης είμαστε, και από τα παλιά μας ρούχα έχει μείνει η πνευματική ευθύνη της υπογραφής μας σε κάθε εποχή και η ατομική μας συνείδηση μπροστά στην Ιστορία, στην καταγραφή της οποίας πήραμε μέρος.
Τα υπόλοιπα είναι απλώς θέμα της Εφορίας.
Σημειώσεις:
1) Μεταβολές στον αγροτικό τομέα της Αγγλίας, που ώθησαν την ανάπτυξη της πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης.
2) Φράση που ανέφερε ο Χέγκελ όταν είδε τον Μέγα Ναπολέοντα να μπαίνει στην Ιένα, μετά τη νίκη του κατά των Αυστριακών.
3) Τεράστια μεταλλική στήλη που κατασκευάστηκε από το λιωμένο μέταλλο των κανονιών των αντιπάλων του Μεγάλου Ναπολέοντα, μετά τη νίκη του στο Αούστερλιτς.