Τα «επιτεύγματα» της «ελεύθερης αγοράς», για τα οποία με συνέπεια πασχίζουν χρόνια τώρα να πείσουν τους εργαζόμενους οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συνοψίζονται στα εξής δύο: Πρώτον στη συσσώρευση και τη μεγέθυνση των κερδών των μονοπωλίων και δεύτερον στην καθημερινή αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, εξαιτίας των καθημερινών και αλλεπάλληλων ανατιμήσεων σε όλα ανεξαιρέτως τα είδη ευρείας κατανάλωσης που επιβάλλουν οι επιχειρηματίες, αξιοποιώντας το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς». Αυτά είναι τα αποτελέσματα, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, της πολιτικής που απαρέγκλιτα εφαρμόζουν δεκαετίες τώρα οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία, που κοινό παρονομαστή έχουν την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων. Κάτι το οποίο δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής προστασίας των λαϊκών εισοδημάτων και των αναγκών και των συμφερόντων των εργαζομένων, της πλειοψηφίας του λαού.

Στο βαθμό που η συγκέντρωση κεφαλαίων και η αύξηση των επιχειρηματικών κερδών είναι ο στόχος των εφαρμοζόμενων πολιτικών, αναπόφευκτο είναι να δημιουργούνται και αλυσιδωτές επιπτώσεις πρώτα και κύρια στις τιμές της αγοράς αφού αυτή ελέγχεται από ολοένα και λιγότερες μεγάλες επιχειρήσεις που διαμορφώνουν τις τιμές όπως επιβάλλουν τα συμφέροντά τους και η κερδοφορία τους. Ο «Ρ» κάνει σήμερα μια συγκριτική παρουσίαση των τιμών προϊόντων το 1999 και σήμερα, από την οποία ανάγλυφα προκύπτει πως οι μόνοι ωφελημένοι από την «ελεύθερη αγορά» είναι οι επιχειρήσεις σε βάρος, σε κάθε περίπτωση, των μισθοσυντήρητων νοικοκυριών, που από χρόνο σε χρόνο η δυσκολία τους να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες μεγαλώνει. Οι ανατιμήσεις σε περισσότερα από 80 προϊόντα στα οποία συγκρίναμε τις τιμές σούπερ μάρκετ από το 1999 μέχρι σήμερα έχουν αυξηθεί μέχρι και 257,1%, και πρόκειται για μια ευρεία γκάμα προϊόντων, όπως τρόφιμα, απορρυπαντικά και είδη ατομικής υγιεινής. Αποδεικνύεται, ακόμη, αυτό που με πολύ απλά λόγια λέμε ότι από χρονιά σε χρονιά με τα ίδια χρήματα αγοράζεις όλο και λιγότερα πράγματα. Εντελώς ενδεικτικά αξίζει να αναφέρουμε ότι από την επεξεργασία των τιμών στα συγκεκριμένα προϊόντα διαπιστώσαμε ότι με το μεροκάματο του 2008 ένας εργαζόμενος αγοράζει μέχρι και 19 τεμάχια λιγότερα από το ίδιο προϊόν σε σχέση με εκείνα που μπορούσε να αγοράσει με το μεροκάματο και την τιμή του 1999.

Από την άλλη μεριά, οι αστρονομικοί ρυθμοί με τους οποίους αυξάνονται τα επιχειρηματικά κέρδη μαρτυρούν με τον πιο αδιάψευστο τρόπο ότι αυτά είναι που κατατρώνε τα λαϊκά εισοδήματα, γι' αυτό γίνονται οι ανατιμήσεις, γι' αυτά τα συμφέροντα εφαρμόζεται η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς». Ετσι, την ώρα που οι εργαζόμενοι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τη δυσκολία να αντεπεξέλθουν σε άμεσες ανάγκες, να καλύψουν ακόμα και ανάγκες που έχουν να κάνουν με τη διατροφή της οικογένειάς τους, τα κέρδη μόλις 12 επιχειρήσεων παραγωγής τροφίμων αυξήθηκαν συνολικά το πρώτο τρίμηνο του 2007 κατά 278% φτάνοντας τα 7,61 εκατ. ευρώ από 2,01 εκατ. ευρώ! Την ίδια στιγμή, η κραυγαλέα αντίθεση ανάμεσα στην εξέλιξη των κερδών και σε εκείνη του τζίρου, με την αύξηση του τζίρου να υπολείπεται από λίγο έως πολύ εκείνης των κερδών, καταδεικνύει τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δυνατότητας των λαϊκών εισοδημάτων, λόγω της αύξησης των τιμών σε συνδυασμό με την καθήλωση των μισθών στα γνωστά επίπεδα.

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, φανερά θορυβημένη από τη δικαιολογημένη και αναπόφευκτη αγανάκτηση των εργαζομένων για τα αδιέξοδα που δημιουργούν οι συνεχείς γενικευμένες ανατιμήσεις και η ακρίβεια, προσπαθεί να αποδώσει το πρόβλημα σε «στρεβλώσεις» στον τρόπο λειτουργίας της «ελεύθερης αγοράς», επιδιώκοντας να «βγάλει λάδι» την πολιτική της και τα επιχειρηματικά κέρδη που εξυπηρετεί. Το θράσος της γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν, επικαλούμενη γενικώς και αορίστως τις «στρεβλώσεις», στρώνει το έδαφος ώστε να πάρει μέτρα ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης αυτής ακριβώς της αγοράς που γεννά και διογκώνει τα αδιέξοδα για τα λαϊκά νοικοκυριά. Οταν, λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι κυβερνώντες σε κάθε ευκαιρία σπεύδουν να δηλώσουν ότι η «ελεύθερη αγορά» είναι αδιαπραγμάτευτη και η «ενίσχυση του ανταγωνισμού» μονόδρομος, πρακτικά επιχειρούν να προετοιμάσουν το έδαφος για μέτρα που ισοδυναμούν με κλιμάκωση αυτής της πολιτικής.

Τα όσα ανακοινώθηκαν το τελευταίο διάστημα ως δήθεν μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, συνοδευόμενα από κορόνες περί προστασίας της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και «πράσσειν άλογα», είναι παραμύθια. Στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ρυθμίσεις λογιστικού τύπου, στατιστικής καταγραφής δεδομένων, κάποια άλλα να διευκολύνουν ίσως τη σύγκριση των τιμών, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος της ακρίβειας, δεν αγγίζουν τη δράση των μονοπωλίων που αυξάνουν κάθε τόσο τις τιμές για την αύξηση της κερδοφορίας τους.

Με την ίδια λογική, του αποπροσανατολισμού των λαϊκών στρωμάτων και της αποενοχοποίησης της πολιτικής της και των επιχειρηματικών κερδών τα οποία εξυπηρετεί, η κυβέρνηση επιστράτευσε και τη θεωρία της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης». Ετσι, ζήτησε από τους ίδιους τους επιχειρηματίες να... αποδείξουν την «κοινωνική τους ευαισθησία» και οι τελευταίοι ...έσπευσαν! Τι έκαναν; Κάποιες επιχειρήσεις, οι οποίες ανακοίνωσαν ότι προχωρούν σε μειώσεις τιμών σε ορισμένα προϊόντα τους - όχι βέβαια από «κοινωνική ευαισθησία», αλλά στο πλαίσιο των προσφορών που κάνουν κατά καιρούς οι επιχειρήσεις για την απόσπαση μεγαλύτερων μεριδίων αγοράς - επέβαλαν ανατιμήσεις σε σωρεία άλλων προϊόντων.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η «Vivartia» που μείωσε την τιμή του φρέσκου γάλακτος και αύξησε την τιμή στο γάλα «ΒΛΑΧΑΣ», στο γιαούρτι «Complet 2%», στο γάλα «Advance». Κάποιες άλλες, με τον πλέον χυδαίο τρόπο μέσα σε πέντε μέρες επέβαλαν πρώτα ανατιμήσεις και στη συνέχεια μείωσαν τις τιμές στα προηγούμενα από την ανατίμηση επίπεδα! Κραυγαλέα περίπτωση η «Coca Cola» που στις 4 του μήνα είδαμε να ανατιμώνται οι περισσότερες συσκευασίες του προϊόντος με την ίδια επωνυμία για να ...«μειωθούν» οι τιμές σε ορισμένες από αυτές πέντε μέρες αργότερα, στις 9 Ιούνη, ακριβώς κατά το ποσό της ανατίμησης που είχε προηγηθεί!

Η πάλη κατά της ακρίβειας δεν μπορεί παρά να ξεκινά από τη διεκδίκηση και απόσπαση πραγματικών αυξήσεων στους μισθούς και μέτρων που να θίγουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ολα τα άλλα που διατυμπανίζει η κυβέρνηση ως δήθεν μέτρα είναι σκέτη κοροϊδία και πρόκληση. Για τους εργαζόμενους μονόδρομος δεν είναι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές. Μονόδρομος είναι ο αγώνας. Μπορούν και πρέπει να συσπειρωθούν σε κοινό μέτωπο πάλης.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και συγκεκριμένα: Βασικό μισθό 1.400 ευρώ και 1.120 ευρώ κατώτατη σύνταξη, επίδομα ανεργίας στα 1.120 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας, υπαλληλική αποζημίωση για όλους. Ακόμη, κατάργηση των διοδίων, των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς των δήμων, των εισιτηρίων στα εξωτερικά και στα απογευματινά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων. Αμεση μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ. Να διεκδικήσουν, επίσης, έλεγχο της ποιότητας των τροφίμων πρώτα απ' όλα στις παραγωγικές - εμπορικές αλυσίδες που συγκεντρώνουν το βασικό όγκο τους. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση. Επιδότηση ενοικίου για τους ανέργους, νέους και νέες και άτοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας, καθώς και διακοπή κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων από χρέη στεγαστικών δανείων για κύρια και δευτερεύουσα κατοικία. «Πάγωμα» όλων των δανείων που έχουν λάβει ως εργαζόμενοι σημερινοί άνεργοι και πρόγραμμα κρατικής μέριμνας στην υλοποίηση προγραμμάτων λαϊκής στέγης για τη δημιουργία ασφαλών, σύγχρονων και φθηνών κατοικιών.