Ανάμεσα σ' άλλα καθήκοντα πρέπει να προετοιμαστούμε πρώτα και κύρια τα μέλη του Κόμματος, και ο λαός για το ενδεχόμενο γενικευμένου πολέμου. Τα παρακάτω στοιχεία στηρίζουν αυτήν τη θέση.
Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, θα ισχυριστεί κάποιος. Σωστά, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος π.χ. με τους τότε ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς (τριπλή συμμαχία - τριπλή συνεννόηση) δεν μπορεί να επαναληφθεί με εκείνη τη μορφή και περιεχόμενο, ωστόσο οι αντικειμενικές συνθήκες που τον προκάλεσαν όπως και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και τους κατά περιόδους περιφερειακούς πολέμους, υπάρχουν και, το κυριότερο, οξύνονται ιδίως τα τελευταία χρόνια.
Σήμερα, σε πολύ κόσμο υπάρχει η αντίληψη ότι λόγω ακριβώς του «σπασίματος» του μονοπωλίου των πυρηνικών οπλικών συστημάτων (πυρηνικά διαθέτουν σήμερα 8 χώρες, ενώ αρχές 10ετίας του '50 διέθεταν μόνο ΗΠΑ - ΕΣΣΔ) ένας Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος δε θα επιχειρηθεί διότι αυτό θα σήμαινε το τέλος της ανθρωπότητας. Αυτή η αντίληψη δεν είναι σωστή. Σήμερα, τα οπλικά συστήματα έχουν τέτοια εξέλιξη και αποτελεσματικότητα που όποια χώρα ή ιμπεριαλιστικός σχηματισμός επιχειρήσει το «πρώτο χτύπημα» στον αντίπαλο εξαρθρώνοντας σε πολύ λίγο χρόνο τα αμυντικά, ενεργειακά, βιομηχανικά και τηλεπικοινωνιακά κέντρα, έχει κερδίσει το παιχνίδι. Βέβαια, τα θύματα δε θα μετριούνται σε μερικά εκατομμύρια αλλά σε εκατοντάδες ίσως και δισεκατομμύρια, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στο περιβάλλον, αλλά ωστόσο δε θα έρθει και η συντέλεια του κόσμου που ισχυρίζονται οι παπάδες.
Θα αντιτάξει κανείς ότι και στο παρελθόν υπήρχε κυνήγι και ανταγωνισμός σε οπλικά συστήματα δίχως αυτό να οδηγήσει σε πόλεμο και μάλιστα γενικευμένο. Να μην ξεχνάμε ωστόσο ότι τα όπλα φτιάχνονται για να χρησιμοποιηθούν όταν κρίνεται «αναγκαίο» και όχι μόνο για εκφοβισμό του αντιπάλου.
Πρέπει, λοιπόν, να υπάρχει προετοιμασία για το ενδεχόμενο γενικευμένου πολέμου σε δύο επίπεδα.
Από τώρα πιο έντονα να αποκαλύψουμε στην εργατική τάξη τις συνέπειες απ' τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο (το '22 δεν είναι δα και μακριά). Να αναδείχνουμε το χαρακτήρα του πολέμου ως σφαγή των λαών για το μοίρασμα των αγορών.
Να δείχνουμε ότι οι ίδιοι που απομυζούν τον ιδρώτα της εργατικής τάξης σε καιρό ειρήνης είναι οι ίδιοι που στέλνουν τα παιδιά της να σκοτωθούν για τα συμφέροντά τους, ενώ συνήθως οι ίδιοι «ξενιτεύονται» σε Κάιρο και Λονδίνο. Ταυτόχρονα, να ανοίξουμε μέτωπο, ώστε να απομονωθούν φασιστικές και άλλες εθνικιστικές επιρροές που θα επιχειρήσουν να διαμορφώσουν φιλοπόλεμο κλίμα.
Το εργατικό κίνημα και κατ' επέκταση το Κόμμα δε θα μείνει βέβαια αδιάφορο, καταγγέλλοντας μόνο την επίθεση - εισβολή. Αντίθετα, όπως αναφέρουν οι Θέσεις, «το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε αυτή να συνδεθεί με τον αγώνα για ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό Μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο».
Επιμένει στη συγκρότηση μετώπου ενάντια στη Χρυσή Αυγή για να ξελασπώσει το αστικό σύστημα που την εξέθρεψε
Σε προχτεσινή ομιλία σε ημερίδα που διοργάνωσε το ΙΣΤΑΜΕ, σε συνεργασία με τη νεολαία ΠΑΣΟΚ, με θέμα «η Ελλάδα απέναντι στο νεοναζισμό και τη ρατσιστική, κοινωνική και πολιτική βία», αφού αρχικά καταδίκασε «τη βία οπουδήποτε κι αν προέρχεται, ρατσιστική, κοινωνική και πολιτική», στη συνέχεια στοχοποιώντας την οργανωμένη δράση και πάλη υποστήριξε:
«Η ανοχή στο φαινόμενο της βίας ξεκινάει από το φαινόμενο της επιπόλαιης ανυπακοής, μεταβαίνει στο φαινόμενο της γενικευμένης ανομίας και τελικά οδηγείται στο φαινόμενο της αμφισβήτησης της εθνικής και πολιτειακής συνοχής». Ουσιαστικά, ανέλαβε για λογαριασμό του συστήματος να ποινικοποίηση τους λαϊκούς αγώνες, την πολιτική δράση και το ταξικό κίνημα που καλεί το λαό σε «ανυπακοή και ρήξη» με την εξουσία των μονοπωλίων.
Ο Ευ. Βενιζέλος περιφέροντας εδώ και καιρό το «σκιάχτρο» της Χρυσής Αυγής, επιχειρεί με κάθε τόπο να συγκαλύψει τις πολιτικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και συνολικά της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων, για την ενίσχυση του φασιστικού μορφώματος. Σε αυτήν την κατεύθυνση, επιχείρησε να παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ και τους εταίρους της συγκυβέρνησης, που με την πολιτική τους τσακίζουν τα λαϊκά δικαιώματα, σαν δυνάμεις «αποτροπής» των φαινομένων του «ναζισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας», και πρότεινε ξανά τη συγκρότηση ενός «μετώπου των κομμάτων του συνταγματικού τόξου» εναντίον της Χρυσής Αυγής.
Με στόχο να αποπροσανατολίσει το λαό και να μείνει στο απυρόβλητο η διαχρονική βαρβαρότητα του αστικού συστήματος, παραλλήλισε την πρότασή του με το αντιναζιστικό μέτωπο στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο «είχε εντυπωσιακό εύρος που επιτεύχθηκε γιατί ο στόχος ήταν πολύ καθαρός και εστιασμένος». Μάλιστα, υποστήριξε ότι «τα κόμματα που ιστορικά έχουν κατακτήσει, όχι εύκολα, τη συμμετοχή τους στο συνταγματικό τόξο, πρέπει να συστρατευτούν χωρίς καμία επιφύλαξη στη μάχη κατά της Χρυσής Αυγής».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνέδεσε «την αντιμετώπιση του εκφασισμού της κοινωνίας» με την «αντιμετώπιση του μετώπου της ανεργίας», σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσει τις λαϊκές συνειδήσεις και να κρύψει ότι την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση τη γεννά το ίδιο σύστημα που υπηρετεί τα μονοπώλια, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο διαχειριστής και το ποιον πολιτικό μανδύα φοράει. Ο ίδιος ανέφερε ότι δε «φταίει η κακή διαχείριση της κρίσης που προκάλεσε τα φαινόμενα του εκφασισμού», αφού «δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια άλλη διαχείριση».
Χτες, εξάλλου, ο Ευ. Βενιζέλος απέστειλε επιστολή στον Κ. Σημίτη για να παραστεί στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο Κ. Σημίτης απάντησε αρνητικά. Γκρίνια σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προκάλεσε και η επιστροφή των τεσσάρων που είχαν διαγραφεί κατά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Ενστάσεις εξέφρασαν η Ε. Χριστοφιλοπούλου και ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος.