Στις 22 του Νοέμβρη 2006 η Κομισιόν παρουσίασε την Πράσινη Βίβλο με τον τίτλο «Εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα», στην οποία περιλαμβάνεται η αντιδραστική μεταρρύθμιση του Εργατικού Δικαίου, η προσαρμογή και κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας στα κράτη - μέλη της ΕΕ για την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας, την επιδίωξη των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, για τη διασφάλιση και αύξηση της κερδοφορίας τους στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Η αρχιτεκτονική των αντιδραστικών αλλαγών στο Εργατικό Δίκαιο έχει την υπογραφή των σοσιαλδημοκρατών - με ενεργό τη συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ -, του ΕΛΚ και των Φιλελεύθερων, που συνομολόγησαν τη Στρατηγική της Λισαβόνας το 2000, τις αντεργατικές προβλέψεις της οποίας εφαρμόζει και επιταχύνει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Κεντρικός στόχος της Πράσινης Βίβλου είναι κυρίως το προσωπικό πεδίο εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας και όχι τα θέματα του συλλογικού Εργατικού Δικαίου. Δηλαδή, το χτύπημα της συλλογικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, μέσα από το θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η αντικατάστασή τους από τις ατομικές συμβάσεις, στις οποίες οι όροι θα καθορίζονται στην ουσία αποκλειστικά από το κεφάλαιο, στη βάση της «ευελφάλειας» («flexicurity») - πλήρης ευελιξία για τους όρους δουλιάς-αμοιβής και ασφάλισης των εργαζομένων.

Κατ' αρχάς πρέπει να πούμε ευθύς εξ αρχής ότι δεν πρόκειται για κανενός είδους διάλογο - δημόσια συζήτηση στην ΕΕ, όπως ανυπόστατα ισχυρίζεται η Κομισιόν.

Οι στόχοι και οι επιδιώξεις του κεφαλαίου και της Κομισιόν είναι οριοθετημένοι και προσδιορισμένοι από την αρχή: Καθορίζονται μέσα από τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ για τη στρατηγική της Λισαβόνας και τα «Εθνικά Μεταρρυθμιστικά Προγράμματα» για να γίνει η οικονομία της ΕΕ η ανταγωνιστικότερη στον κόσμο μέχρι το 2010 και αυτό σηματοδοτεί την ένταση της εκμετάλλευσης, το ξεθεμελίωμα και των στοιχειωδών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, γενικότερα των εργαζομένων.

Το παιχνίδι του δήθεν «κοινωνικού διαλόγου» γίνεται ώστε να αναπτυχθεί η χυδαία αστική - αντιδραστική ιδεολογία ότι οι σαρωτικές αντεργατικές αλλαγές στο Εργατικό Δίκαιο είναι μονόδρομος, έστω «ελάχιστο αναγκαίο κακό» για την επιβίωση των εργαζομένων, πρόσχημα για τα αστικά και μικροαστικά κόμματα, αλλά και τις συμβιβασμένες ηγεσίες των ευρωπαϊκών συνδικάτων που «βάζουν πλάτη» για να πείσουν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν την κατάργηση των δικαιωμάτων τους χωρίς αντιδράσεις.

Προηγήθηκαν συζητήσεις στα παρασκήνια της τριμερούς συνεργασίας μεταξύ ΕΕ - Ενωσης Βιομηχάνων της Ευρώπης (UNICE) και της ηγεσίας των ευρωπαϊκών συνδικάτων (ETUC/CES) με βάση το εμπιστευτικό έγγραφο της Κομισιόν με τίτλο «Προσαρμόζοντας το Εργατικό Δίκαιο, εξασφαλίζεται ευελιξία και ασφάλεια για όλους».

Η ανακοίνωση των ευρωπαϊκών συνδικάτων ότι αποδέχονται κριτικά τον πυρήνα των αντιδραστικών αλλαγών στο Εργατικό Δίκαιο, χρησιμοποιώντας τον αστικό νεολογισμό «ευελφάλεια», επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά τον υπονομευτικό ρόλο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών σε βάρος της εργατικής τάξης.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Κομισιόν, η συζήτηση για την Πράσινη Βίβλο θα διαρκέσει τέσσερις μήνες. Στόχος είναι να ανοίξει το δρόμο για μια Λευκή Βίβλο για την «ευελφάλεια», η οποία έχει ήδη ανακοινωθεί για τον Ιούνη του 2007 με προαποφασισμένες τις κατευθυντήριες γραμμές της, έτσι ώστε να βοηθηθούν τα κράτη στη διαχείριση των προσπαθειών μεταρρύθμισης του Εργατικού Δικαίου.

Η Πράσινη Βίβλος της Κομισιόν τινάζει στον αέρα το σύγχρονο Εργατικό Δίκαιο, όπως είχε διαμορφωθεί μέχρι σήμερα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, καταργεί κάθε δικαίωμα που είχε κατακτήσει η εργατική τάξη μέσα από σκληρούς αγώνες και θυσίες.

Ο εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας αποτελεί για την Κομισιόν και την πλουτοκρατία στοιχείο καίριας σημασίας για την επίτευξη της προσαρμοστικότητας των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που προκύπτουν από τη συνδυασμένη επίπτωση της «παγκοσμιοποίησης» και της γήρανσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών, γι' αυτό προτείνεται μεγαλύτερη ευελιξία στις ευρωπαϊκές αγορές εργασίας.

• Βασικό στοιχείο της μεταρρύθμισης είναι η κατάργηση της πλήρους μόνιμης δουλιάς
• Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου χαρακτηρίζονται παρωχημένες σχέσεις εργασίας που δεν είναι επαρκείς όσο περνάει ο χρόνος!

Γι' αυτό η Κομισιόν προτρέπει τα κράτη - μέλη να επιλέξουν ως κανόνα τις εναλλακτικές μορφές απασχόλησης, να διευρύνουν την ασυδοσία των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, να τροποποιήσουν το επίπεδο της «ευελιξίας» που παρέχεται στα πλαίσια των παραδοσιακών συμβάσεων εργασίας, όπως οι προθεσμίες κοινοποίησης, το κόστος και οι διαδικασίες της μεμονωμένης ή συλλογικής απόλυσης ή ο ορισμός της καταχρηστικής απόλυσης, της οργάνωσης της εργασίας, των ωρών εργασίας, των αμοιβών και του μεγέθους του εργατικού δυναμικού σε διάφορα στάδια του κύκλου παραγωγής των επιχειρήσεων! Δηλαδή, να ρυθμίζουν νομικά τις πιο διαφορετικές μορφές ημιαπασχόλησης - προσωρινή, μερική απασχόληση, δουλιά με το κομμάτι, τηλε-εργασία στο σπίτι, απασχόληση από 0 έως 1 ώρα κ.ά. - και την κατάργηση της αποζημίωσης και κάθε ορίου μαζικών απολύσεων, έτσι ώστε οι εταιρείες να αποδεσμευτούν από το «πρόσθετο διοικητικό κόστος»!!!

• Η διά βίου μάθηση, καθώς και οι εύκαμπτοι κανόνες Κοινωνικής Ασφάλισης αποτελούν τις άλλες συνιστώσες της πολιτικής για την ευελιξία με ασφάλεια.

Η Κομισιόν, έχοντας ως κριτήριο των επιλογών της την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, την κερδοφορία της πλουτοκρατίας, αγνοεί πλήρως την κοινωνική αξία της προστασίας των πιο αδύναμων εργαζομένων και των λιγότερο επαγγελματικά εφοδιασμένων, τους οποίους η εργατική νομοθεσία αντιπροσώπευε σ' ένα βαθμό στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Για χρόνια τα κεκτημένα εργατικά δικαιώματα αντιπροσώπευαν το αποτέλεσμα των συνδικαλιστικών κατακτήσεων των πιο δυνατών κατηγοριών εργαζομένων, οι οποίες στη συνέχεια είχαν επεκταθεί για την προστασία των πιο αδύνατων κατηγοριών και αυτό ήταν αποτέλεσμα της ταξικής πάλης που εξέφραζε το συσχετισμό δύναμης στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.

• Αυτό που απασχολεί την ΕΕ και την πλουτοκρατία είναι το πώς θα καθοριστεί ένα ελάχιστο πλαίσιο δικαιωμάτων, εντελώς εξατομικευμένο, όπως είναι ακριβώς σήμερα εξατομικευμένη η απασχόληση και οι συνθήκες διαβίωσης για τους νέους προσληφθέντες, τους ευέλικτα απασχολούμενους, τους απολυμένους, τους ανέργους
• Η επέκταση των επισφαλών και προσωρινών θέσεων εργασίας και των άτυπων συμβάσεων είναι ιδιαίτερα δραματική για τους νέους και τις γυναίκες, κυρίως όσον αφορά στη σκόπιμη ασάφεια μέσα στην οποία κρύβονται άλλες μορφές εργασίας, οι λεγόμενες ανεξάρτητες. Δηλαδή, πρόκειται για μεταμφίεση της σχέσης μισθωτής εργασίας σε αυτοαπασχόληση ή υπεργολαβία. Αυτό σημαίνει κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και γενικότερα των μισθολογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Μια από τις πιο αντιδραστικές αλλαγές που περιλαμβάνονται στην Πράσινη Βίβλο είναι αυτή των τριμερών σχέσεων εργασίας, η οποία αναγνωρίζεται ως ο μοναδικός τρόπος για να μπορεί να διασφαλιστεί μια επαρκής πρόσληψη μέσω των ιδιωτικών - δουλεμπορικών γραφείων προσωρινής εργασίας, που «εγγυώνται» στον εργαζόμενο τη δυνατότητα να προσληφθεί για διάφορες υπηρεσίες σε διαφορετικούς εργοδότες! Σε αυτή την περίπτωση η Κομισιόν νομιμοποιεί τα ιδιωτικά - δουλεμπορικά γραφεία εύρεσης εργασίας και ταυτόχρονα προσπαθεί να εδραιώσει σε κοινοτικό επίπεδο τους ορισμούς που θα χρησιμοποιούνται στο μέλλον για να κανονίζονται ή να εναρμονίζονται αυτές οι συμβάσεις εργασίας που θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα να μην έχει καμία ευθύνη ο εργοδότης προς τους εργαζόμενους που έχει προσλάβει, οι οποίοι σε αυτό το στάδιο θεωρούνται απλώς εξαρτώμενοι από την ενιαία αγορά υπηρεσιών!

Σύμφωνα με την Πράσινη Βίβλο:

«Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι συμβάσεις με μερική απασχόληση, οι συμβάσεις περιστασιακής εργασίας, οι συμβάσεις 0 - 1, οι συμβάσεις για εργαζόμενους που προσλαμβάνονται μέσω εταιρειών προσωρινής απασχόλησης, οι συμβάσεις με ανεξάρτητους εργαζόμενους κλπ., έχουν καταστεί καθιερωμένο χαρακτηριστικό των ευρωπαϊκών αγορών εργασίας».

Ο καταμερισμός της πλήρους απασχόλησης σε εργαζόμενους με συνθήκες εργασίας που διαφέρουν από το παραδοσιακό συμβατικό πρότυπο, καθώς και σε απασχολούμενους αυξήθηκε από το 2001 από άνω του 36% στο 2001 σε σχεδόν 40% του εργατικού δυναμικού της ΕΕ των «25» το 2005. Η μερική απασχόληση, ως ποσοστό της πλήρους απασχόλησης, αυξήθηκε από το 13% της πλήρους απασχόλησης στο 18% κατά τα τελευταία 15 έτη. Υπολογίστηκε μια μεγαλύτερη συνεισφορά της μερικής απασχόλησης (περίπου 60%) στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης μετά το 2000 από τη συνεισφορά της παραδοσιακής πλήρους απασχόλησης. Η μερική απασχόληση παραμένει κυρίως χαρακτηριστικό απασχόλησης των γυναικών, καθόσον το ένα τρίτο (1/3) των απασχολούμενων γυναικών κατέχουν θέση εργασίας με μερική απασχόληση σε σύγκριση με μόνο το 7% των ανδρών. Η απασχόληση ορισμένου χρόνου αυξήθηκε ώστε το ποσοστό του συνόλου της απασχόλησης ανέβηκε από 12% το 1998 σε άνω του 14% το 2005 στην ΕΕ των «25». Οι αυτοαπασχολούμενοι στην ΕΕ των «25» απαριθμούσαν πάνω από 31 εκατομμύρια το 2005, ήτοι το 15% του συνόλου του εργατικού δυναμικού. «Οι αυτοαπασχολούμενοι για ίδιο λογαριασμό και χωρίς μισθωτούς αποτελούν το 10% όλων των εργαζομένων στην ΕΕ των "25"».

Οι παραπάνω αντιδραστικές αλλαγές δεν επαρκούν για την πλουτοκρατία. Γι' αυτό θέτουν εδώ και τώρα την παραπέρα αποδιοργάνωση του χρόνου εργασίας και την αξιοποίηση της κινητικότητας των εργαζομένων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της κερδοφορίας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Η ένταση της ιδεολογικής - πολιτικής δράσης της ΕΕ, των κυβερνήσεων και της πλουτοκρατίας στα κράτη - μέλη γίνεται μέσα από τα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ, με την παροχή πακτωλού χρημάτων, και ταυτόχρονα δημιουργούν νέους μηχανισμούς - Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση, Εταιρική Ευθύνη Επιχειρήσεων, κ.ά. - με στόχο τη χειραγώγηση του εργατικού κινήματος για να εκμεταλλευτούν την εργατική τάξη χωρίς σύνορα και εμπόδια που μπορεί να τους θέτουν οι εθνικές νομοθεσίες.

Αυτά αποτελούν την ουσία της Πράσινης Βίβλου για το Εργατικό Δίκαιο και σ' αυτή την αντιδραστική κατεύθυνση έχουν ενεργητική εμπλοκή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εχει ευθύνες και ο ΣΥΝ γιατί στηρίζει την ολοκλήρωση στα πλαίσια της ΕΕ και δημιουργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους. Στην πραγματικότητα ο κεφαλαιοκράτης θα έχει το δικαίωμα να καθορίζει κυρίαρχα τους τρόπους και τις μορφές απασχόλησης κάθε εργάτη ατομικά, με βάση τις ανάγκες του, με ταυτόχρονη περικοπή των κοινωνικών και ασφαλιστικών παροχών. Η ατομική ρύθμιση της εργασιακής σχέσης δυναμιτίζει παράλληλα τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τη δυνατότητα συλλογικής οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης.

Είναι ανεπανόρθωτα εκτεθειμένες οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ γιατί και σ' αυτή την κρίσιμη περίοδο συναινούν στις αντιδραστικές αλλαγές με τη συμμετοχή τους στα συλλογικά όργανα των ευρωπαϊκών Συνδικάτων και στο εργατικό κίνημα.

Είναι μεγάλης πολιτικής σημασίας ο πρωτοπόρος ρόλος του ΠΑΜΕ, γιατί με συνέπεια αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των άλλων εκπροσώπων του κεφαλαίου και αυτό αποτελεί ελπίδα για την αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Είναι προφανές ότι οι επιδιώξεις αυτές της ΕΕ και του κεφαλαίου γυρνούν την εργατική τάξη στον εργασιακό Μεσαίωνα. Οι επιπτώσεις τους θα είναι καταλυτικές, όμως, και για τους αυτοαπασχολούμενους, συνολικά τα μεσαία στρώματα στην πόλη και στο χωριό. Μοναδικός δρόμος για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ, η συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας τους που θα αποκρούσει την επίθεση αυτή και θα ανοίξει το δρόμο για την αντικατάσταση της εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας από μια νέα λαϊκή εξουσία και οικονομία.