ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Νέες και αυξημένες ευθύνες για τις ταξικές δυνάμεις

Motion Team

Στο πρόσφατο 6o Συνέδριο της ΕΔΟΘ (Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Θεσσαλονίκης), η «Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση» (ΤΑΔΗΣΥ), η παράταξη την οποία στηρίζει το ΠΑΜΕ, σημείωσε μια σημαντική επιτυχία. Αύξησε για τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση το εκλογικό της ποσοστό, που άγγιξε το 15% (2005:13,4%, 2002: 10,5%). Η επιτυχία αποχτά μεγαλύτερη αξία φέτος, καθώς καταγράφεται σε συνθήκες σημαντικής αύξησης των ψηφισάντων (+10%).

Αν επιχειρήσουμε να κωδικοποιήσουμε τους παράγοντες που συνέβαλαν σ' αυτό το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, θα σταθούμε κατ' αρχήν στην αναγνωρισμένη απήχηση και το αυξημένο κύρος που έχει κατακτήσει το ΠΑΜΕ στην εργατική τάξη, στο σύνολο των εργαζομένων. Απήχηση και κύρος που κατακτήθηκαν μέσα απ' τη συνεπή ταξική γραμμή πλεύσης του, αλλά και τη γενικότερη δράση για όλα τα σύγχρονα προβλήματα των εργαζομένων. Σ' αυτή τη γραμμή πλεύσης, με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, κινήθηκαν και οι ταξικές δυνάμεις στο δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα στο νομό Θεσσαλονίκης.

Ολο το προηγούμενο διάστημα ανοίξαμε τη δουλειά μας με σχέδιο. Αξιοποιήσαμε το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών μας (φίλους - συνεργαζόμενους στα ψηφοδέλτια των πρωτοβάθμιων σωματείων), βελτιώσαμε την παρέμβασή μας μέσα και έξω απ' τα όργανα (ΓΣ ΕΔΟΘ - ΔΣ πρωτοβάθμιων). Ομως, κυρίως, έγινε ένα μεγάλο άνοιγμα σε υπηρεσίες του Δημοσίου, συζητώντας με τους εργαζόμενους για την ανάγκη ανάπτυξης αγώνων, προσανατολισμένων ενάντια στις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα, ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Στο βαθμό που η δράση μας αυτή αποκτούσε πολιτικά χαρακτηριστικά, αναδείκνυε τον αντιδραστικό χαρακτήρα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τον αντιδραστικό ρόλο του κράτους, την προσπάθεια των κυβερνήσεων να χρησιμοποιήσουν τον κρατικό μηχανισμό για τη διασφάλιση και αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, οι επιπτώσεις γινόταν πιο κατανοητές απ' τους εργαζόμενους, καθώς και η σημασία του ταξικού προσανατολισμού των αγώνων. Αυτό εκφράστηκε με την αύξηση των δυνάμεών μας σε αντιπροσώπους, σε χώρους που είχαμε τέτοια δράση. Αλλά και με συσπείρωση στο ΠΑΜΕ, με μεγαλύτερη συμμετοχή στους αγώνες, ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα με το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Αναδείξαμε τις ευθύνες των συμβιβασμένων κυβερνητικών και εργοδοτικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Κυρίως όμως, αναπτύξαμε πρωτοβουλίες για τη λύση των προβλημάτων πέρα και έξω απ' το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, που σε γενικές γραμμές, με τη σύμφωνη γνώμη των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αγωνιστική Συνεργασία» (ΣΥΝ), κινήθηκε στη συμβιβαστική λογική της ΑΔΕΔΥ. Αυτή η αυτοτελής δράση των ταξικών δυνάμεων, κατά τη γνώμη μας, είχε σημαντική συμβολή και στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Στη διάρκεια της τριετίας δεν υπήρξε μικρή ή μεγάλη κινητοποίηση για τοπικό, κλαδικό ή γενικότερο ζήτημα, στην οποία οι ταξικές δυνάμεις του Δημοσίου στη Θεσσαλονίκη να μην είχαν τη δική τους αγωνιστική πρόταση, τη δική τους προκήρυξη, τη δική τους αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία και πάντως - σε κάθε περίπτωση - τη δική τους διακριτή και συγκροτημένη παρουσία. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι σήμερα συμφωνούν και με την τακτική που ακολουθεί το ΠΑΜΕ.

Εχει επισημανθεί πολλές φορές η σπουδαιότητα της δουλειάς μας στα πρωτοβάθμια σωματεία. Σ' αυτά άλλωστε και στις αρχαιρεσίες τους διαμορφώνονται τελικά και οι γενικότεροι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ποιοτική και ποσοτική βελτίωση της δουλειάς μας σ' αυτά αντανακλάται - αργά ή γρήγορα - και στα εκλογικά τους αποτελέσματα. Αυτό φάνηκε και στη Θεσσαλονίκη, όπου σε σωματεία με ισχυρή παρουσία και δράση (π.χ. ΟΤΑ, ΕΛΜΕ, Νοσοκομεία κ.ά.) πετύχαμε αύξηση των δυνάμεών μας.

Το αποτέλεσμα αυτό σε καμιά περίπτωση δε θα σταθεί ικανό να ξεχαστούν αδυναμίες και παραλείψεις που συνόδευαν τη δράση μας σε όλη τη διάρκεια της τριετίας. Κρίσιμη παραμένει η στάση μας απέναντι στις αρνητικές πλευρές της δουλειάς μας. Οι ταξικές δυνάμεις στα πρωτοβάθμια, στις κλαδικές επιτροπές του ΠΑΜΕ, μέσα από τη συζήτηση και τη δράση, θα πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για το ξεπέρασμά τους.

Λαμβάνοντας υπόψη, αλλά όχι υποτασσόμενοι στην ιδιαιτερότητα του κάθε χώρου, είναι ανάγκη να βελτιώσουμε, να εξειδικεύσουμε τους στόχους πάλης, να αναδείξουμε γενικότερα τα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, των εργαζόμενων γυναικών και νέων (Υγεία - Παιδεία -Πρόνοια κλπ.). Ολα τα παραπάνω θα αποτελέσουν και τους αρμούς για την παραπέρα ανύψωση του ΠΑΜΕ, την οικοδόμηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που έχει ανάγκη ο λαός μας για να διεκδικήσει τη δική του εξουσία.

Το αποτέλεσμα μας δίνει δύναμη και κουράγιο από τη μια και από την άλλη νιώθουμε αυξημένη την ευθύνη που μας χρέωσαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο με την ψήφο τους, για την παραπέρα ανάπτυξη και μαζικοποίηση του ταξικού κινήματος.

Γιάννης ΔΕΛΛΗΣ
Στέλεχος του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

Ο Χ. Φλωράκης στο Καραούλι της Πίνδου

ΣΗΜΕΡΑ, Κυριακή 25 Μάη, στις 12 το μεσημέρι στον Αϊ-Λια στο Παλιοζογλώπι Ραχούλας, στης Πίνδου τα ψηλά βουνά, σκύβουμε πάνω στον τάφο που χιλιάδες αγωνιστές απ' όλα τα σημεία της χώρας σκαρφαλώνουν για να χαιρετίσουν το σύντροφο Χ. Φλωράκη, για να στολίσουμε το μνήμα με λουλούδια της Πίνδου. Να του πούμε πως είμαστε έτοιμοι και συνεχίζουμε στους δρόμους του αγώνα.

Ο ΛΟΓΟΣ ο παροιμιακός, που έρχεται την ώρα της ομιλίας και της συζήτησης, είναι λαμπερό αστέρι, που λαμποκοπά στα κρυστάλλινα νερά. Ο Χ. Φλωράκης στις ομιλίες του, σε μεγάλες εκδηλώσεις με άνεση χρησιμοποιούσε τον παροιμιακό λόγο την ώρα που ταίριαζε.

ΕΝΑΣ πλούτος παροιμιακού υλικού έρχεται να ενισχύσει το λόγο. Η παροιμία δε μαθεύεται στα σχολικά θρανία και τα διαβάσματα. Δεν είναι συνταγολόγιο και κατά περίπτωση του κάνουμε χρήση...

Ο ΦΛΩΡΑΚΗΣ βρέθηκε μέσα στον κόσμο του βουνού και του κάμπου κι έτσι ο διάλογος αποκτούσε ζωντάνια και αμεσότητα.

ΣΥΧΝΑ σε μεγάλες συγκεντρώσεις οι ακροατές άνοιγαν ανοιχτή κουβέντα, έβαζαν ερωτήματα. Κι η απάντηση του Χ. Φλωράκη καθαρή, απλή και τεκμηριωμένη. Και στις συγκεντρώσεις, αλλά και στη Βουλή είχε αυτό το χάρισμα να διανθίζει την ομιλία με σοφά λόγια που είχε καταγράψει η μακρόχρονη εμπειρία και παρατήρηση.

ΜΙΑ του κλέφτη, δυο του κλέφτη... Ηταν στο 11ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», μπροστά στη μάχη για τις δημοτικές εκλογές, που έλεγε: «Ο λαός στις εκλογές αυτές θα αγωνιστεί για δήμους και κοινότητες φρούρια για τα λαϊκά προβλήματα της ανεργίας και της ακρίβειας, της προστασίας του περιβάλλοντος κι όχι για δήμους χειροκροτητές της κυβέρνησης ή οργανωτές δημαγωγίας της δεξιάς. Ο λαός λέει μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις του νοικοκύρη».

ΛΟΓΑΡΙΑΖΑΝ, τότε, πως θέλοντας και μη στο 2ο γύρο θα ψηφίζονταν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ. Τους προειδοποιούμε πως θα βγουν γελασμένοι. Ντόμπρος στις σχέσεις του δεν άφηνε να περάσουν απαρατήρητα. Μια φορά, που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση αύξηση στις τιμές του ψωμιού ο Φλωράκης έκανε παρέμβαση κι όταν ορισμένοι θεωρούσαν το ψωμί ξεπερασμένο για τη διατροφή του λαού μας θύμιζε τον παροιμιακό λόγο που λέει: «Το ψωμί τα δάκρυα σταίνει, το ψωμί και τ' ανασταίνει». Είχαμε την πρωτιά, ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες, πως είμαστε οι πιο «ψωμοφάγοι». Και τότε και τώρα στήριγμα του σπιτιού το ψωμί κι ο ξωμάχος ξέρει πανάρχαιη εμπειρία ότι «Αρχή ζωής άρτος».

Ο Χ. ΦΛΩΡΑΚΗΣ είχε ζεστασιά, είχε χαμόγελο, που απλόχερα το πρόσφερε σ' όλους εκείνους που περπάτησαν στις βουνοκορφές και στους κάμπους. Μαζί με αγαπημένους συντρόφους που πέρασε τις ατέλειωτες ώρες της φυλακής και της εξορίας. Πολλά τ' ανταμώματα τα αγραφιώτικα, αγκαλιάσματα με τους συγχωριανούς, που είχε χρόνια στερηθεί.

ΤΑ αιωνόβια πλατάνια και τα ψηλόκορμα έλατα τον υποδέχτηκαν με όλη τη μεγάλη συγκίνηση που έχει του ξενιτεμένου ο γυρισμός. Κι ο Φλωράκης εκεί κάτω από τα πλατάνια να ξετυλίγει θύμησες κι ιστορία.

ΜΕΣΑ στη Βουλή όταν ένας βουλευτής άρχισε να αγορεύει για το ΚΚΕ και την πολιτική που ακολουθεί πετάχτηκε ο Χαρίλαος και του είπε: «Είναι μπρούσκο το κρασί μας». Κι ένα πλήθος παροιμιακών φράσεων διάνθιζαν τις ομιλίες, τις παρεμβάσεις που έκανε.

ΣΧΕΣΕΙΣ καθαρές, ντόμπρες με τους δημοσιογράφους, τους οποίους ενημέρωνε για την πολιτική του ΚΚΕ. Δεν έλειπαν κι οι φουρτούνες, που σαν έμπειρος καπετάνιος τις ξεπερνούσε.

ΕΙΧΕ και τους παλιούς φίλους του, γνωριμίες στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης.

ΝΑ ΠΟΥΜΕ, λοιπόν, σήμερα στον αγαπημένο σύντροφο, καθώς πορευόμαστε στους μεγάλους αγώνες, στον Αϊ-Λια στο Παλιοζογλώπι: «Γεια Χαρίλαε... Είσαι πάντα κοντά μας. Στα 90χρονα του ΚΚΕ είσαι το λαμπερό μήνυμα για τη ζωή, για τους αγώνες. Μας άνοιξες τις σελίδες της μεγάλης ελπίδας. Κι έδωσες στα νιάτα το μεγάλο δίδαγμα».

Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ