Σε τέσσερις μέρες από σήμερα, την 1η Μάη, οι εργαζόμενοι σε όλον τον κόσμο απεργούν. Την ίδια στιγμή το τέρας που γέννησε η μήτρα του καπιταλισμού, η ανεργία, ολοένα και διογκώνεται, έχοντας γίνει ένα από τα μεγαλύτερα και οξύτερα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών. Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο τέλος του 1993 οι άνεργοι είχαν φτάσει τα 17 εκατομμύρια. Στην Ελλάδα σήμερα οι άνεργοι ξεπερνούν τις 400.000, ενώ από αυτούς το 64% είναι νέοι. Η πολιτική της ΕΕ οδηγεί και στη χώρα μας χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε πτώχευση, σε κλείσιμο μεγάλων βιομηχανιών στην κλωστοϋφαντουργία - την εξόρυξη, το μέταλλο, ξεπουλά σε ιδιώτες μεγάλα ναυπηγεία, με ταυτόχρονη μείωση του εργατικού δυναμικού, ετοιμάζει την ιδιωτικοποίηση μεγάλων οργανισμών κοινής ωφέλειας.

Στις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ για το 7ο Συνέδριο της Οργάνωσης τονίζεται σχετικά: "Το τελευταίο διάστημα, με την προσαρμογή της οικονομίας στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με το κλείσιμο επιχειρήσεων σε παραδοσιακούς κλάδους και χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με την καταστροφή της αγροτικής οικονομίας, την ελευθερία των απολύσεων, η σταθερή απασχόληση γίνεται απατηλό όνειρο. Ιδιαίτερα οι νέοι αγρότες αντιμετωπίζουν αδιέξοδο, καθώς η κυβερνητική πολιτική μετατρέπει την ύπαιθρο σήμερα σε φτωχοκομείο κι αύριο σε γηροκομείο.

Ο νόμος για την ανεργία, με την εφαρμογή της Κάρτας Εργασίας, χρηματοδοτεί ουσιαστικά τους βιομηχάνους. Τους επιδοτεί για την κατάρτιση των νέων και τους απαλλάσσει από το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης για τους νεοπροσλαμβανόμενους.

Ολο και περισσότεροι από μας παρακολουθούμε ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ και άλλες ιδιωτικές σχολές, στην προσπάθεια να αποκτήσουμε εφόδια για εργασία. Παρατηρούμε από τη μια οι ιδιώτες επιχειρηματίες να κερδοσκοπούν από τα όνειρα και τις ελπίδες μας και από την άλλη να καταλήγουμε με μια αποσπασματική κατάρτιση μιας χρήσης, για δουλιές με ημερομηνία λήξης.

Ετσι, μέσα από αυτό το μοντέλο κατάρτισης προετοιμάζεται κι εφαρμόζεται ένα μοντέλο προσωρινής "ευέλικτης" απασχόλησης, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Θέλουν να περνάμε από την κατάρτιση στην εργασία, από κει στην ανεργία και ξανά στην κατάρτιση, περιπλανώμενοι χωρίς ανάπαυλα και προορισμό, χωρίς τελικά να εξασφαλίζουμε αυτό που δικαιούμαστε, μια σταθερή δουλιά με δικαιώματα.

Ο μπαμπούλας της ανεργίας γίνεται όπλο στα χέρια των βιομηχάνων για χαμηλότερα μεροκάματα, για εντατικοποίηση, για κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για χτύπημα της συνδικαλιστικής μας δράσης. Στο όνομα της ανεργίας, η κυβέρνηση επιβάλλει τη "Λευκή Βίβλο", την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων για πιο φτηνή εργατική δύναμη, τον "εργασιακό μεσαίωνα".

Η χωρίς δικαιώματα δουλιά είναι ήδη πραγματικότητα για πολλούς ξένους εργάτες, ενώ η αναζήτηση φτηνής εργατικής δύναμης καταλήγει στην υπερεκμετάλλευση των νέων γυναικών και στην παιδική εργασία. Η πλήρης απασχόληση δίνει τη θέση της στις "νέες" μορφές απασχόλησης: Τη μερική απασχόληση, το ωρομίσθιο, την ανατροπή και παράταση του ωραρίου εργασίας, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Μας θέλουν μισοεργαζόμενους, μισοαμειβόμενους, μισοασφαλισμένους, με ευέλικτες σχέσεις στη δουλιά και ελαστικές συνειδήσεις σε όλη τη ζωή μας.

Οι νέοι εργάτες, που είμαστε τμήμα της εργατικής τάξης, ζούμε την ένταση της εκμετάλλευσης, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους. Θέλουν να αντικαταστήσουν τη συλλογική διαπραγμάτευση με το προσωπικό αλισβερίσι, την "κοινωνική ειρήνη". Να περιορίσουν, να διασπάσουν και να υποτάξουν τα συνδικάτα, να χτυπήσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να αμβλύνουν την ταξική συνείδηση των νέων εργατών".

"Η χώρα μας έχει την 105η θέση στον κόσμο στις δαπάνες για την παιδεία. Ζούμε την αβάσταχτη φτώχεια της εκπαίδευσης, με δεκάδες χιλιάδες αίθουσες και καθηγητές να λείπουν από τα σχολεία και στις σχολές. Πολύμορφα εκφράζονται οι πιο ισχυροί σήμερα ταξικοί φραγμοί. Ακόμη και την υποχρεωτική εκπαίδευση αναγκάζεται να την εγκαταλείπει τουλάχιστον ένας στους πέντε μαθητές",τονίζεται στο κείμενο των θέσεων. Κι όντως, οι ταξικοί φραγμοί εκφράζονται πολύμορφα σήμερα: Από τον ελλιπή υλικοτεχνικό εξοπλισμό (με επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων λείπουν 22.331 σχολικές αίθουσες στη δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση) ως τις κενές θέσεις εκπαιδευτικών (σύμφωνα με παλιότερα στοιχεία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ λείπουν περίπου 16.500 εκπαιδευτικοί και στις δύο βαθμίδες των δημόσιων σχολείων). Την ίδια στιγμή η κρατική χρηματοδότηση στην Παιδεία παραμένει η μικρότερη σε όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (4% επί του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος δαπανών της ΕΕ είναι 5,5% επί του ΑΕΠ), και οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να πληρώνουν το 60% του συνόλου των δημόσιων δαπανών για την παιδεία.

Στο κείμενο των Θέσεων δίνεται η απάντηση στο τι θα σημάνει η υλοποίηση των νέων εξαγγελιών της κυβέρνησης για την παιδεία: "Οι πομπώδεις, αλλά υποκριτικές εξαγγελίες της κυβέρνησης, η νέα κοσμογονία στην παιδεία που ευαγγελίζεται, δε σημαίνει τίποτα άλλο από την εμπορευματοποίηση της παιδείας, τους μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς, την υποβάθμιση της μόρφωσής μας.

Με δόλωμα την "ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ", προχωρούν τα αντιδραστικά σχέδια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Με την επιβολή διδάκτρων, την αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα, θα διαμορφώσουν πτυχιούχους και πανεπιστήμια διαφορετικών κατηγοριών και οι ταξικοί φραγμοί θα πάρουν νέες πιο επικίνδυνες για τη μόρφωσή μας μορφές. Η υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δωρεάν εκπαίδευση μέσα από κρατικά εκπαιδευτήρια, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, αντικαθίσταται βήμα προς βήμα από την αρχή της "ελεύθερης" ατομικής πρόσβασης στη γνώση, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες και την ταξική, σε τελευταία ανάλυση, θέση του καθένα μας.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται τα μέτρα που έχουν ήδη αποφασιστεί: Τα ψίχουλα για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό, η δημιουργία δίπλα στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα, των ΙΕΚ, των ΚΕΚ, των κατ' όνομα δημόσιων "αποκεντρωμένων" τριτοβάθμιων ιδρυμάτων και γενικότερα η επέκταση της παραπαιδείας, η εξατομίκευση της εκπαίδευσης με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων.

Ζητάμε ολόπλευρη μόρφωση για όλους κι αυτοί διαλύουν ό,τι έχει απομείνει απ' την Ενιαία Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση. Με την άμεση παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην εκπαιδευτική και ερευνητική λειτουργία, με τη διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου στα προγράμματα σπουδών και έρευνας, με την αξιολόγηση και πιστοποίηση τίτλων σπουδών, επαγγελματικής επάρκειας και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θέλουν να κατακερματίσουν τη γνώση και το εκπαιδευτικό σύστημα, να μετατρέψουν τη μόρφωση σε εμπόρευμα. Χρειάζεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα με αλλεπάλληλες ταξικές κρησάρες, όπου από τη μια οι πολλοί θα καταδικάζονται σε μια ισόβια αναζήτηση της μιας κι ύστερα της άλλης φτηνής κι αποσπασματικής κατάρτισης, ενώ από την άλλη οι λίγοι, διαθέτοντας χρήμα, θα αποκτούν υψηλή επιστημονική κατάρτιση".

Ο στόχος όλων αυτών, όπως υπογραμμίζεται είναι ένας: "Να προσαρμοστεί ολόκληρο το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και να διαμορφώνει ανθρώπους υποταγμένους, χωρίς συνείδηση και διάθεση αλλαγής της κοινωνικής πραγματικότητας".

"Το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει πάρει νέες διαστάσεις. Εχει αυξηθεί ο αριθμός των χρηστών και των θανάτων και επεκτείνεται η χρήση στις μικρότερες ηλικίες".

Αυτό τονίζεται στις θέσεις της ΚΝΕ στο κεφάλαιο που αφορά τα ναρκωτικά. Πραγματικά, το πρόβλημα έχει αρχίσει και λαμβάνει στη χώρα μας μεγάλες διαστάσεις. Ας δούμε τι λέει η γλώσσα των αριθμών: Το 1996 οι αναφερθέντες θάνατοι από χρήση ναρκωτικών έφτασαν τους 199, από τους οποίους οι 89 ήτανε νέοι ηλικίας μέχρι 30 ετών, ενώ οι 114 από αυτούς που πήραν την τελευταία θανατηφόρα δόση ήταν άνεργοι. Ανησυχητική είναι επίσης η αύξηση του ποσοστού αυτών που έχουν κάνει χρήση ναρκωτικών τουλάχιστον μία φορά. Οπως έχει γράψει ο "Ρ", από έρευνα του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής προκύπτει ότι το 9,5% του πληθυσμού της Αθήνας έχει δοκιμάσει ναρκωτικές ουσίες, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του '84 ήταν 5,9%.

Οπως υπογραμμίζεται στο κείμενο των θέσεων, "το πιο επικίνδυνο όμως είναι ότι μέσα από πολλούς μηχανισμούς και κανάλια προβάλλεται και βρίσκει έδαφος η άποψη της αποδοχής σαν αναγκαίο κακό αυτής της πραγματικότητας, καλλιεργώντας το συμβιβασμό και τη διαχείριση του προβλήματος.

Η εφαρμογή προγραμμάτων χορήγησης μεθαδόνης, η εγκατάλειψη των κέντρων απεξάρτησης και, κυρίως, η απουσία ουσιαστικών μέτρων πρόληψης ντύνονται με τις θεωρίες του "περιορισμού της βλάβης", του "διαχωρισμού σε μαλακά και σκληρά" και της "αντιαπαγόρευσης όλων των ουσιών".

Ομως τα ναρκωτικά πριν ακόμα σκοτώσουν ζωές, σκοτώνουν συνειδήσεις. Μας θέλουν ακίνδυνους για το σύστημα. Γι' αυτό πρέπει να αντισταθούμε σε όλα τα ναρκωτικά. Να απορρίψουμε τεχνητούς παραδείσους και τους τεχνητούς διαχωρισμούς, τα υποκατάστατα της ζωής.

Η έξαρση των ναρκωτικών είναι έκφραση της κοινωνικής κρίσης, της σήψης, της διαφθοράς, της άδειας ζωής. Μπορούμε να αντισταθούμε με τους αγώνες, τις αξίες και τα οράματά μας".

Τη στιγμή που η χώρα μας τείνει να μετατραπεί σε ένα μικρό ιμπεριαλιστή, συμμετέχοντας στις "ειρηνευτικές" αποστολές στα Βαλκάνια και αλλού, για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα της ντόπιας άρχουσας τάξης και φυσικά τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, η ΚΝΕ καλεί τους νέους να αντισταθούν στην προοπτική του πολέμου που γίνεται ολοένα και πιο απειλητική και να πρωτοστατήσουν σε ένα ισχυρό φιλειρηνικό κίνημα κόντρα στον κοινό εχθρό των λαών, τον ιμπεριαλισμό. Συγκεκριμένα τονίζεται:

"Η γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Χιλιάδες νέοι έχασαν τη ζωή τους σε έναν άδικο πόλεμο, που έφερε φτώχεια και δυστυχία.

Με τη συμμετοχή στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις δυνάμεις των δολοφόνων της ταχείας επέμβασης, με την επέκταση του μισθοφορικού στρατού, με την εξάπλωση των ΝΑΤΟικών στρατηγείων και τους νέους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, η χώρα μας κινδυνεύει να εμπλακεί σε μια γενικότερη στρατιωτική σύγκρουση στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, για την αναδιάταξη των συνόρων, το μοίρασμα των αγορών και των ζωνών επιρροής από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.

Η επιδίωξη της ελληνικής ολιγαρχίας να αναβαθμίσει τη θέση της στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, αναγορεύοντας την περιοχή των Βαλκανίων σε ενδοχώρα της Ελλάδας, οξύνει την αντιπαράθεση με την τουρκική ολιγαρχία. Παραμονεύει ο κίνδυνος, ο ανταγωνισμός και οι επεκτατικές βλέψεις να οδηγήσουν ακόμη και σε πολεμική σύγκρουση των δύο λαών. Ζούμε την απειλή του πολέμου. Οι νέοι έχουμε κάθε λόγο να πρωτοστατήσουμε σε ένα πανίσχυρο φιλειρηνικό κίνημα ενάντια στο κοινό εχθρό των λαών, τον ιμπεριαλισμό".

Μόλις τεσσεράμισι μερόνυχτα μας χωρίζουν από την ώρα που θα κηρυχτεί η έναρξη των εργασιών του 7ου Συνεδρίου της ΚΝΕ και οι οργανώσεις της βαδίζουν με σιγουριά και αισιοδοξία προς την κορυφαία στιγμή της συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας της Οργάνωσής τους, με στόχο το Συνέδριο αυτό να σηματοδοτήσει την αντεπίθεση της νέας γενιάς, κόντρα στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου για ένα μέλλον βγαλμένο από το Μεσαίωνα.

Η ΚΝΕ έρχεται να απαντήσει σε μία σειρά σοβαρά προβλήματα που απασχολούν σήμερα τη νέα γενιά, να φωνάξει ξεκάθαρα ότι η ανεργία, η υποβάθμιση των σπουδών της νεολαίας, ο κίνδυνος του πολέμου δεν είναι τυχαία φαινόμενα που έρχονται από το πουθενά. Είναι αποτέλεσμα της σύγχρονης επίθεσης που εξαπολύουν διεθνώς τα μονοπώλια και ο ιμπεριαλισμός ενάντια στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας, είναι προβλήματα που γεννά η ίδια η φύση και η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Την ώρα που η ανεργία διογκώνεται ολοένα και το δικαίωμα των νέων στη δημόσια δωρεάν ολόπλευρη μόρφωση χτυπιέται από τους "νόμους" της αγοράς, ενώ ταυτόχρονα τα ναρκωτικά θερίζουν. Την ώρα που οι αντιθέσεις ελληνικής και τούρκικης ολιγαρχίας, σε συνδυασμό με τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, κάνουν ορατό τον κίνδυνο του πολέμου, η ΚΝΕ προτείνει στη νεολαία τη μοναδική διέξοδο: Να πάρει τη θέση της στο αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο πάλης, μαζί με το εργατικό κίνημα, προσεγγίζοντας σταθερά και μαζικά την ανατρεπτική πολιτική και την επαναστατική ιδεολογία του ΚΚΕ.