Καταληκτική ημερομηνία για την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου - τερατουργήματος θεωρείται η 8η Γενάρη, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να κατατεθεί και νωρίτερα, προκειμένου να ψηφιστεί με τις γνωστές συνοπτικές διαδικασίες, ενόψει και της συνεδρίασης της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ στις 11 Γενάρη. Τη σκυτάλη παραλαμβάνει στη συνέχεια το Γιούρογκρουπ, που αναμένεται να επικυρώσει την επικαιροποιημένη αντιλαϊκή συμφωνία στο πλαίσιο της συνεδρίασης στις 22 Γενάρη, με βάση βέβαια και τη νέα «έκθεση συμμόρφωσης» (compliance report) που συντάσσει η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η «επικαιροποιημένη συμφωνία» έρχεται να επιβεβαιώσει την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης με την ενίσχυση της φοροληστείας, την κατακρεούργηση των κονδυλίων που αφορούν την κάλυψη ακόμα και στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών, τα νέα χτυπήματα στα εργατικά - λαϊκά διακαιώματα, σε συνδυασμό με το μπαράζ των αναδιαρθρώσεων για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Τμήμα αυτής της πολιτικής αποτελεί και το πολυνομοσχέδιο που κατατίθεται στη Βουλή, σε συνέχεια βέβαια των απανωτών αντιλαϊκών παρεμβάσεων που ψηφίστηκαν την περασμένη βδομάδα υπό μορφή τροπολογιών.

Στο πολυνομοσχέδιο «δεσπόζει» βέβαια το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, η προσπάθεια της κυβέρνησης για λογαριασμό του κεφαλαίου να βάλει εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων. Περιλαμβάνει επίσης τη μεταφορά στο ΤΑΙΠΕΔ μιας ακόμα φουρνιάς από πρώην ΔΕΚΟ.

Ταυτόχρονα, σειρά προτεραιότητας στο υπό κατάθεση πολυνομοσχέδιο παίρνουν και άλλα ζητούμενα του κεφαλαίου, όπως αυτό για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος προκειμένου να στηρίξει με φτηνό δανεισμό το νέο γύρο κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, με ρυθμίσεις όπως:

• Καθιέρωση ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και για οφειλές λαϊκών νοικοκυριών προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, ενώ η σχετική διάταξη αναμένεται να περιλάβει και οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Διατάξεις στήριξης των τραπεζικών ομίλων κατά τη διαδικασία των πλειστηριασμών χρεωμένων επιχειρήσεων, αναβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο τη θέση τους έναντι άλλων, όπως οι εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, οι οφειλές προς εργαζόμενους κ.ά. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, στα νέα δάνεια που θα χορηγούνται στο εξής οι τράπεζες έχουν την πρώτη θέση και μάλιστα για το 100% επί των εγγυήσεων και των υποθηκών, εξασφαλίζοντας πλήρως τα «νώτα» τους.

Ταυτόχρονα, «στα σκαριά» βρίσκεται πλέον η νέα «σοδειά» με τα ακόμη 82 προαπαιτούμενα του επόμενου - 4ου - κύκλου «αξιολόγησης», που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το Μάη του 2018, σύμφωνα με το αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα.

Το πλαίσιο δίνεται άλλωστε στο «συμπληρωματικό μνημόνιο», όπου βασικό ζητούμενο είναι η ολόπλευρη εφαρμογή της γκάμας με τα αντεργατικά μέτρα της προηγούμενης «μνημονιακής περιόδου» σε «μεσοπρόθεσμο ορίζοντα» (τουλάχιστον μέχρι το 2022), ενώ περιλαμβάνονται τόσο τα προαπαιτούμενα της τρέχουσας «αξιολόγησης», όσο και αυτά που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια, με άξονες την «αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας», τη «διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας», την «ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και τις επενδύσεις», καθώς και τη διαμόρφωση, όπως λένε, «σύγχρονου κράτους και δημόσιας διοίκησης».

Τα πάντα υποτάσσονται στη στρατηγική για την ανάκαμψη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων με ένα μπαράζ διαρθρωτικών παρεμβάσεων, παράλληλα βέβαια και σε συνδυασμό με την κατακρεούργηση των κονδυλίων που αφορούν στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες, τους «κόφτες» διαρκείας και τη φοροληστεία.

Παράλληλα, σε ό,τι αφορά τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια, εκκινούν και οι διεργασίες αναφορικά με την «αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας» του υπάρχοντος νομικού πλαισίου περί «αφερεγγυότητας των νοικοκυριών», καθώς σύμφωνα με το «συμπληρωματικό μνημόνιο», με ορόσημο το Φλεβάρη του 2018, ο νόμος 3869/2010 (νόμος Κατσέλη) θα έχει τροποποιηθεί.

«Ενα το κρατούμενο» είναι η επιτάχυνση των δικαστικών διαδικασιών, με στόχο βέβαια τη σύντμηση του χρονοδιαγράμματος για την κήρυξη των πλειστηριασμών και μάλιστα χωρίς την έγκριση των δικαστηρίων. Σύμφωνα με πληροφορίες, η «λύση» που προωθείται αφορά τη διαμόρφωση κάποιου «εξωδικαστικού μηχανισμού», ο οποίος και θα κρίνει, καταρχάς, το κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ένταξη σε καθεστώς «δικαστικής προστασίας», ζήτημα το οποίο μέχρι σήμερα βρίσκεται στην αρμοδιότητα του δικαστηρίου. Στη συνέχεια και μόνο εφόσον δοθεί το «πράσινο φως», η υπόθεση θα πηγαίνει στο δικαστήριο.

Η κυβέρνηση από την πλευρά της επιχειρεί να θολώσει το πεδίο, διαφημίζοντας τα κάθε είδους λεγόμενα «κοινωνικά μερίσματα», ενώ την ίδια ώρα έχει φτάσει στο σημείο να πετσοκοκόβει προϋπολογισθέντα κονδύλια ακόμη και για το «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης», για το οποίο σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από το υπουργείο Οικονομικών στο φετινό 11μηνο (Γενάρης - Νοέμβρης) του 2017 εκταμιεύτηκαν ποσά ύψους μόλις 485 εκατ. ευρώ, κατά πολύ χαμηλότερα ακόμα και από τον προϋπολογισθέντα στόχο για 747 εκατ., σύμφωνα με το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής».

Οπως προκύπτει στο φετινό 11μηνο, τα ποσά για τη λεγόμενη «αλληλεγγύη» υπολείπονται κατά 262 εκατ. σε σχέση με τον ετήσιο στόχο.

Παρά τις κυβερνητικές «διαβεβαιώσεις», που προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίμα προσμονής στα λαϊκά στρώματα, το μόνο δεδομένο είναι ότι η «επόμενη μέρα» για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης και συνολικά της επίθεσης στην εργατική τάξη και το λαό, και μνημόνια διαρκείας.

Ως προς αυτό χαρακτηριστικά είναι όσα καταγράφονται στη δέσμη των προτάσεων της Κομισιόν αναφορικά με την εμβάθυνση της ΟΝΕ στην Ευρωζώνη, όπου προβλέπεται «παροχή στήριξης στα κράτη - μέλη για την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μέσω ενός εργαλείου για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και τεχνικής στήριξης κατόπιν αιτήματος των κρατών - μελών». Μεταξύ άλλων, ενδεικτικά αναφέρονται οι μεταρρυθμίσεις στις «αγορές εργασίας και προϊόντων», η «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», οι «μεταρρυθμίσεις» στη Δημόσια Διοίκηση, ζητήματα δηλαδή που έχουν τεθεί με τη μορφή των προαπαιτούμενων και στο πλαίσιο των «αξιολογήσεων» του μνημονίου στην Ελλάδα, τα οποία μάλιστα έχουν συμπεριληφθεί και στο προς υπογραφή «συμπληρωματικό μνημόνιο» της ελληνικής κυβέρνησης με την Ευρωζώνη.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα ακόμη εργαλείο στο πλαίσιο κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής, με «αντάλλαγμα» τις κεφαλαιακές ενισχύσεις για την τόνωση των επιχειρηματικών ομίλων μέσω των προϋπολογισμών και των ταμείων χρηματοδότησης της ΕΕ. Παράλληλα, οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, για κάθε κράτος - μέλος, θα αποτελούν τμήμα της διαδικασίας των «ευρωπαϊκών εξαμήνων» και θα περιλαμβάνονται στις «ειδικές συστάσεις» ανά χώρα, με πρώτη περίοδο «πιλοτικής εφαρμογής» το έτος 2018, όπως αναφέρεται σε συνοδευτικό έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Σε αυτό το επίπεδο, είναι χαρακτηριστικές και οι πρόσφατες παρεμβάσεις εγχώριων και ευρωπαϊκών αστικών επιτελείων. Μεταξύ άλλων:

-- Ο εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μ. Σχοινάς, σημείωσε πως «τον Αύγουστο του 2018 ολοκληρώνεται το μνημόνιο έτσι όπως το ξέρουμε και είναι η πρώτη φορά από το 2009 που ένα πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί». Διευκρινίζοντας παραπέρα επισήμανε πως «η ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, που είναι στο τελικό στάδιο, θα αποτελεί την αρχή των συζητήσεων για τον μεταμνημονιακό ορίζοντα (...)» και μάλιστα προκειμένου να «καταστήσει σαφές σε όλους, φίλους, εταίρους, εχθρούς και αγορές, ότι τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά επιτεύγματα δεν θα αναστραφούν και θα καταστήσουν αναμφισβήτητα ένα γεγονός ότι σε αυτήν την περίοδο μετά τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα δεν θα είναι μόνη της, θα μπορεί να βασίζεται στην ενεργό στήριξη και αρωγή της Ευρώπης».

-- Ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, επισημαίνει: «Η ανάκαμψη που τώρα ξεκινάει θα εδραιωθεί και θα καταστεί βιώσιμη μόνο εάν υποστηριχθεί από την αδιάλειπτη εφαρμογή (των μέτρων) και, όπου είναι απαραίτητο, από τη συμπλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων μετά το τέλος του προγράμματος».

-- Η Τράπεζα της Ελλάδας, στην έκθεση για τη «νομισματική πολιτική» που δημοσιοποίησε την περασμένη βδομάδα, τονίζει: «Πρέπει να αποσαφηνιστεί κατά πόσον θα υπάρχει, και υπό ποιους όρους, ένα ενδεχόμενο προληπτικό πρόγραμμα στήριξης», κάτι που βέβαια ήδη συζητείται στο παρασκήνιο με τους «θεσμούς». Σύμφωνα με την ΤτΕ, «η ύπαρξη ενός τέτοιου προληπτικού πλαισίου στήριξης εκτιμάται ότι μπορεί να δράσει υποστηρικτικά για την ελληνική οικονομία (...) καθώς θα παρέχει ασφάλεια σχετικά με την πρόσβαση του ελληνικού Δημοσίου σε χρηματοδότηση μετά τη λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018».

-- Χαρακτηριστικές είναι και οι πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μ. Ντράγκι, σύμφωνα με τον οποίο, «εναπόκειται εντελώς στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης να αποφασίσει αν χρειάζεται τέταρτο πρόγραμμα. Εάν η ελληνική οικονομία συνεχίσει να είναι εύθραυστη, τότε η κυβέρνηση θα αποφασίσει η ίδια αν επιθυμεί να συνεχίσει το πρόγραμμα». Αναφορικά με το καυτό ζήτημα της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών, στην περίπτωση που δεν υπάρξει «νέο πρόγραμμα», ο Μ. Ντράγκι τόνισε πως «η ρευστότητα εξαρτάται από την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο οι αγορές αξιολογούν και ανταποκρίνονται στις πολιτικές αυτές».

-- Ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο κουαρτέτο, Ντ. Κοστέλο, μιλώντας στο πρόσφατο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, επισήμανε πως η λεγόμενη «καθαρή έξοδος» δεν αποτελεί «πρόσφορη έκφραση» και, όπως είπε, «πρέπει να καταλήξουμε σε ένα πλαίσιο για το επόμενο στάδιο ώστε να συνεχιστούν βιώσιμα οι μεταρρυθμίσεις»...