Σε νέες κινητοποιήσεις προχωρούν σήμερα κι αύριο οι απολυμένες καθαρίστριες και καθαριστές του υπουργείου Οικονομικών, διεκδικώντας το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Σήμερα, στις 6 μ.μ. διοργανώνουν συναυλία μαζί με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο έξω από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και αύριο πραγματοποιούν συγκέντρωση στη 1 το μεσημέρι και πάλι έξω από το υπουργείο.

Στην αυριανή συγκέντρωση θα αναπαραστήσουν τη «Σταύρωση του Χριστού» συμβολίζοντας τις συνθήκες που ζουν οι ίδιοι/ίδιες και οι οικογένειές τους. Κινητοποίηση είχαν κάνει και την περασμένη Παρασκευή στο ίδιο υπουργείο, με τη στήριξη και την αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ. Οι καθαρίστριες/καθαριστές απευθύνουν και τώρα κάλεσμα σε εργαζόμενους και συνδικάτα να ενισχύσουν τον αγώνα τους, συμμετέχοντας στη συναυλία και τη συγκέντρωση. Με κοινή τους ανακοίνωση οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Γ. Σεφέρης» και «Σωκράτης» καλούν στη συναυλία.

Πρόκειται για 300 καθαρίστριες που εργάζονταν στις εφορίες με μηνιαίες συμβάσεις έργου, ορισμένες από αυτές για περισσότερα από 10 χρόνια, και απολύθηκαν το 2013. Η δική τους υπόθεση διαχωρίστηκε από τις 600 καθαρίστριες αορίστου χρόνου του ΥΠΟΙΚ, οι οποίες απολύθηκαν μετά τη διαθεσιμότητα και η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τις επαναπροσλάβει.

Χτες, εκπρόσωποι των καθαριστών είχαν συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δ. Τσουκαλά. Στο αίτημά τους για επαναπρόσληψη, αντιπρότεινε ως εναλλακτικές «λύσεις» να μοριοδοτηθούν σε κάποιο επόμενο διαγωνισμό (σ.σ. με το σκεπτικό να έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσληφθούν) ή να προσληφθούν προσωρινά με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή να δημιουργήσουν «Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση» (ΚΟΙΝΣΕΠ, συνάπτοντας σύμβαση με το Δημόσιο ως ελεύθεροι επαγγελματίες)!

Οι καθαρίστριες απέρριψαν και τις τρεις προτάσεις λέγοντας ότι η μόνη λύση που αποδέχονται είναι η άμεση επαναπρόσληψή τους με συμβάσεις αορίστου χρόνου με πλήρη δικαιώματα.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι η πρόταση για ΚΟΙΝΣΕΠ αναδεικνύει την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από τις εκλογές έλεγε πως στηρίζει τη δημιουργία τους αλλά με τρόπο τέτοιο ώστε να μη μεταφέρονται τάχα λειτουργίες του Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή να μη γίνονται οι ΚΟΙΝΣΕΠ όχημα για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών.

Μάλιστα, ο αντιπεριφερειάρχης Αττικής, Τσόκας Σπύρος, είχε σημειώσει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Αυγή», προασπιζόμενος την απόφαση της Περιφέρειας Αττικής (ΣΥΡΙΖΑ) να συμβάλει στο μηχανισμό προώθησης των ΚΟΙΝΣΕΠ, ότι η απόφαση αυτή δεν αφορά σε λειτουργίες του Δημοσίου όπως «πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, προνοιακές παροχές, καθαριότητα, δημοτικά έργα, περιβάλλον, πολιτισμός, αθλητισμός». Να όμως που σήμερα η κυβέρνηση έρχεται να πει τα αντίθετα και παροτρύνει τις καθαρίστριες να δημιουργήσουν ΚΟΙΝΣΕΠ.

Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το ξεκίνημα των απολύσεων στο τσιμεντάδικο στη Χαλκίδα, η Γραμματεία Εύβοιας του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την πολυεθνική LAFARGE που έστειλε άλλους 5 εργαζόμενους στην ανεργία και πλέον μόλις 30 έχουν απομείνει στο εργοστάσιο, που, πριν από λίγα χρόνια, απασχολούσε εκατοντάδες.

Σε ανακοίνωση τονίζει πως «συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των εργαζομένων που υπερασπίζονται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά όλο αυτό το διάστημα, κόντρα στις επιδιώξεις της εταιρείας. Καλούμε κάθε συνδικαλιστική οργάνωση από αυτήν τη σκοπιά να σταθεί στο πλευρό των συναδέλφων του τσιμεντάδικου».

Σημειώνει ακόμα ότι σήμερα «υπάρχουν μεγάλες ανάγκες σε δημόσια έργα, σύγχρονα σχολεία, νοσοκομεία κ.τ.λ. Υπάρχει ο μηχανολογικός εξοπλισμός και οι υποδομές, υπάρχει η πρώτη ύλη και πάνω απ' όλα υπάρχουν εκατοντάδες έμπειροι και ειδικευμένοι εργάτες που μπορούν να δώσουν στην κοινωνία άριστης ποιότητας προϊόντα.

Και, όμως, όλα πάνε χαμένα, γιατί το λόγο για το εργοστάσιο δεν τον έχει η κοινωνία που το χρειάζεται, αλλά οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες του που χρειάζονται μόνο το μέγιστο κέρδος για τα κεφάλαια που επενδύουν. Γι' αυτό το σκοπό ξεζούμισαν για δεκαετίες τους εργαζόμενους, γι' αυτό το σκοπό σήμερα τους πετάνε στο δρόμο, αφού είτε με το κλείσιμο του εργοστασίου, είτε με κάποια άλλη δραστηριότητα, σχεδιάζουν ν' αυξήσουν κι άλλο τον πλούτο τους.

Στο πλευρό τους έχουν το κράτος, την κυβέρνηση, την ΕΕ που στόχο έχουν να υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα και την καπιταλιστική ανάπτυξη, προσφέροντας πλούσιο αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο στην εργοδοσία. Ακόμα και δικαστικές αποφάσεις μπορούν να ξεπερνάνε, αφού η αντίδραση του κρατικού μηχανισμού είναι άμεση μόνο όταν πρόκειται να χτυπήσει εργαζόμενους.

Απέναντί τους χρειάζεται ν' αναπτυχθεί ισχυρό ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, με οργάνωση στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο και συνολικά στην εργατική τάξη, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από τη δράση των μονοπωλίων, να βάλει φραγμό στην αντεργατική αντιλαϊκή επίθεση και να διεκδικήσει την επαναφορά όλων των απωλειών και κάθε δικαιώματος που θυσιάστηκε για να προστατευτούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας από την κρίση.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ξεκαθαριστεί ότι τα συμφέροντα εργατών και καπιταλιστών είναι αντίθετα και όταν το συνδικαλιστικό κίνημα προσπαθεί να τα συμβιβάσει βγαίνουν χαμένοι οι εργαζόμενοι. Πολλές φορές, οι εργάτες εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε έναν καλύτερο εργοδότη, σε μία καλύτερη κυβερνητική διαχείριση, σε πειράματα "κοινωνικοποίησης" ή "εναλλακτικής" διαχείρισης των επιχειρήσεων.

Η πείρα έδειξε πως χωρίς συνολική ανατροπή του ίδιου του τρόπου παραγωγής, αλλά και της εξουσίας των καπιταλιστών, κάθε τέτοια προσπάθεια, όχι μόνο απέτυχε, αλλά ευνούχισε το ίδιο το εργατικό κίνημα σπέρνοντας την απογοήτευση. Η εργατική τάξη πρέπει να πιστέψει στη δύναμή της, να βάλει μοναδικό κριτήριο του κινήματος τις ανάγκες της και μαζί με όλο το λαό να πάρει στα χέρια της την εξουσία και τον πλούτο που παράγει για να τον χρησιμοποιήσει σ' αυτό το σκοπό. Το ΠΑΜΕ θα διαθέσει σ' αυτήν την κατεύθυνση όλες του τις δυνάμεις».