Ως αναξιοποίητη δεξαμενή εργατικής δύναμης χαρακτήρισε ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, τους νέους και ανέφερε ότι, σε επίπεδο ΕΕ, το κόστος της μη ενσωμάτωσής τους ξεπερνά τα 150 δισ. ευρώ ετησίως. Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα εκτίμησε ότι το αντίστοιχο κόστος είναι περίπου 2% του ΑΕΠ, ένα ποσό, δηλαδή, μικρότερο από 4 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση βέβαια δεν έχει σκοπό να αξιοποιήσει το δυναμικό αυτό, αφού, όπως υποστήριξε ο υπουργός, «μια συστηματική και ταχεία αποκλιμάκωση της ανεργίας θα καταστεί δυνατή μόνο όταν επιτύχουμε ξανά υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και μάλιστα σε ένα πλαίσιο εξωστρεφούς, ανταγωνιστικής και δυναμικής οικονομίας». Με δυο λόγια, και εφόσον στηριχτούμε στα δεδομένα που δημιουργούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται να γίνει στο άμεσα ορατό μέλλον. Βέβαια, η ζωή έχει δείξει ότι και σε περιόδους υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, η ανεργία εξακολουθεί και παραμένει αξεπέραστο πρόβλημα για τον καπιταλισμό.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και ο υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης, που ισχυρίστηκε πως η αντιμετώπιση της ανεργίας περνά μέσα από πολιτικές που θα κάνουν «την ελληνική οικονομία πιο ανταγωνιστική και την Ελλάδα πιο φιλική στην επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις», προειδοποιώντας προφανώς ότι η μέχρι σήμερα λεηλασία μισθών και δικαιωμάτων δεν είναι ακόμα ικανοποιητική για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που λειτουργούν στη χώρα. Επαναλαμβάνοντας το γνωστό, αλλά εντελώς ανακριβές μοτίβο περί του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ισχυρίστηκε ότι «ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να δημιουργήσει. Και γι' αυτό στρεφόμαστε στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας που θεωρούμε ότι είναι βασικό εργαλείο για την επίτευξη του στόχου». Μόνο που η πραγματικότητα βεβαιώνει ότι θέσεις εργασίας υπάρχουν μόνο όταν το Δημόσιο εκχωρεί σε επιχειρηματικούς ομίλους ζεστό κρατικό χρήμα, για επενδύσεις και έργα που έχουν αρχή, μέση και τέλος. Κατά κανόνα, όσο υπάρχει κρατική χρηματοδότηση ή κρατικές παραγγελίες υπάρχουν θέσεις εργασίας, ενώ όταν δεν υπάρχει επιχειρηματικό κέρδος, οι εργοδότες πετάνε τους εργαζόμενους στο δρόμο.

Ο υπουργός Παιδείας, Κ. Αρβανιτόπουλος, από τη μεριά του, απέδωσε το οξυμένο πρόβλημα της ανεργίας στις «δομικές αδυναμίες» και στη «στρέβλωση της επιχειρηματικότητας».

Το βέβαιο σε κάθε περίπτωση είναι ότι ενώ η ανεργία καλπάζει και το ποσοστό της στους νέους έχει αγγίξει το 56,6% (σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Οκτώβρη του 2012) το λεγόμενο «Σχέδιο Δράσης» θέτει στο επίκεντρο της κυβερνητικής φροντίδας την ενίσχυση των επιχειρήσεων.

Οι πόροι που διατίθενται για τα προγράμματα στην ουσία εξασφαλίζουν στις επιχειρήσεις πάμφθηνο εργατικό δυναμικό μέσα από τις επιδοτήσεις μισθών και ασφαλιστικών εισφορών, προσφέρουν εργαζόμενους χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς δικαιώματα, χωρίς αναγνώριση πτυχίων και ειδικών γνώσεων. Στην πρώτη θέση οι επιδοτήσεις για πρόσληψη νέων ανέργων, αλλά και επιδοτήσεις της πρακτικής άσκησης φοιτητών ΑΕΙ και ΤΕΙ και της μαθητείας των σπουδαστών Επαγγελματικών Σχολών, ΙΕΚ και αποφοίτων Τεχνικής Εκπαίδευσης.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του προγράμματος που αναμένεται να προκηρυχθεί το Φλεβάρη και στο οποίο ο υπουργός Εργασίας έχει αναφερθεί επανειλημμένα. Το πρόγραμμα θα αφορά 45.000 νέους έως 29 ετών που εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας. Θα περιλαμβάνει 100 ώρες κατάρτισης και 5 μήνες πρακτικής άσκησης. Ο εργοδότης θα εκπαιδεύει ο ίδιος το νέο εργαζόμενο και ταυτόχρονα θα τον απασχολεί ως «πρακτικά ασκούμενο» για πέντε μήνες, κατά τους οποίους η μηνιαία αμοιβή των νέων θα καταβάλλεται από το πρόγραμμα και περιορίζεται σε 400 ή 460 ευρώ (για τους αποφοίτους ΑΕΙ/ΤΕΙ) χωρίς πλήρη ασφαλιστική κάλυψη.

Στη συνέχεια, αν ο εργοδότης θελήσει να μετατρέψει την πρακτική άσκηση σε σύμβαση εργασίας, θα επιδοτείται για τις ασφαλιστικές εισφορές για άλλους 12 μήνες. Το πρόγραμμα απευθύνεται κατά προτεραιότητα σε επιχειρήσεις κλάδων που χαρακτηρίζονται «εξωστρεφείς» (τουρισμός, αγροτοδιατροφικός τομέας, ναυτιλία, υπηρεσίες Υγείας), σε τομείς δηλαδή οικονομικής δραστηριότητας που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του κεφαλαίου.

Περισσεύει η κοροϊδία, καθώς μεγάλο μέρος των προγραμμάτων στοχεύουν στην παροχή «συμβουλευτικής υποστήριξης» και στην ανάπτυξη της «επιχειρηματικότητας» των νέων, τη στιγμή που η οικονομική κρίση φέρνει τους αυτοαπασχολούμενους αντιμέτωπους με χρέη και λουκέτα. Αξίζει να σημειωθεί ο τρόπος με τον οποίο «φουσκώνουν» τα νούμερα των ωφελουμένων: Από το σύνολο των 350.000 ωφελουμένων οι 227.100 είναι αυτοί που θα λάβουν υπηρεσίες συμβουλευτικής από τα Γραφεία Διασύνδεσης και τα Κέντρα Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας που λειτουργούν σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Το «όφελος», δηλαδή, που θα αποκομίσουν μπορεί να είναι ένα «σεμινάριο επιχειρηματικότητας» ή συμβουλές για το πώς να φτιάξουν το βιογραφικό τους.

Με αφορμή την παρουσίαση από την κυβέρνηση του «Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Απασχόληση των νέων» το Γραφείο Τύπου της ΚΝΕ σημειώνει:

Ηδη η εργοδοσία αξιοποιώντας το αντεργατικό, αντιλαϊκό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, απολύει εργαζόμενους με κατοχυρωμένα δικαιώματα για να προσλάβει νέους με μισθούς των 200 και 400 ευρώ, με ωράριο λάστιχο.

Η κατάρτιση και η εργασιακή εμπειρία είναι το δόλωμα στη φάκα της υπερεκμετάλλευσης, τσακίζοντας τις απαιτήσεις των νέων από τη ζωή, τη δουλειά με δικαιώματα.

Με τα συγκεκριμένα μέτρα γενικεύουν τη μαθητεία στο χώρο δουλειάς. Ο ίδιος ο εκμεταλλευτής θα εκπαιδεύει το νέο, καθορίζοντας ο ίδιος τι θα μάθει, ανάλογα με τι τον συμφέρει. Πάνω απ' όλα θα τον εκπαιδεύει να κρατάει τη μέση σκυφτή και το στόμα κλειστό. Είναι επιστροφή σε μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς.

Με τη βούλα της κυβέρνησης νομιμοποιείται και η ανασφάλιστη δουλειά. Η νέα γενιά, αν δεν ανατρέψει αυτή την κατάσταση, θα βλέπει τη σύνταξη με τα κιάλια.

Οσοι νέοι μπουν σε αυτά τα προγράμματα να είναι έτοιμοι να σηκώσουν ανάστημα. Το εθνικό σχέδιο δράσης για την υπερεκμετάλλευση των νέων να συναντήσει το σχέδιο δράσης του ταξικού εργατικού κινήματος με τη συμμετοχή των νέων. Να γίνουν η μάχιμη δύναμή του. Κανείς να μη δεχτεί να φαγωθούμε μεταξύ μας για μια θέση στη σύγχρονη σκλαβιά. Κανείς να μη δεχτεί τον απαράδεκτο διαχωρισμό μεταξύ παλιών και νέων εργαζομένων.

Διεκδίκησε τώρα:

• Επίδομα ανεργίας και άμεσα μέτρα προστασίας όλων των ανέργων και των οικογενειών τους
• Σταθερή και μόνιμη δουλειά με δικαιώματα
• Ενιαίο σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης, στην ευθύνη του υπουργείου Παιδείας, που θα δίνει τη δυνατότητα στο σπουδαστή να ειδικεύεται στο επάγγελμα με βάση τις σύγχρονες εξελίξεις στην επιστήμη και στην τεχνολογία.

Ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους είναι τεράστιος και τον καρπώνονται μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Αυτό φαίνεται και από τους λογαριασμούς τους μέσα και έξω από την Ελλάδα. Οργανωθείτε - Παλέψτε για την ανατροπή τους. Δυναμώστε τη λαϊκή συμμαχία. Μόνιμη λύση είναι η εξουσία και τα μέσα παραγωγής στα χέρια των εργατών».

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για την ανεργία στους νέους και τα μέτρα της κυβέρνησης:

«Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δήθεν για την αντιμετώπιση της υψηλής ανεργίας των νέων αποτελούν πρόκληση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, καθώς την παραδίδουν βορά στο μεγάλο κεφάλαιο, να δουλεύει προσωρινά για ένα χαρτζιλίκι, χωρίς δικαιώματα, έως να τη ρίξουν ξανά στην ανεργία. Είναι προγράμματα άμεσης χρηματοδότησης των μεγάλων επιχειρηματιών, που ταυτόχρονα τους διευκολύνει να απολύουν παλιότερους εργαζόμενους αυξάνοντας την ανεργία. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένα από αυτά τα προγράμματα οι νέοι θα λαμβάνουν 400 ευρώ (το πολύ 460 ευρώ αν είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ/ΤΕΙ), δηλαδή ελάχιστα πάνω από το επίσημο όριο της φτώχειας, χωρίς ένσημο και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παρά μόνο κάλυψη έναντι εργατικού ατυχήματος!

Το σχεδόν 60% ποσοστό ανεργίας στις νέες και τους νέους είναι ανατριχιαστικό στοιχείο, που κραυγάζει για το πόσο αντιδραστικό είναι το εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού, πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική που το υπηρετεί. Το εργατικό κίνημα, οι χιλιάδες άνεργοι, οι νέοι και οι νέες, δεν πρέπει να αφήσουν αναπάντητη την πρόκληση της κυβέρνησης, που στο όνομα της ανακούφισης των ανέργων επιχειρεί να νομιμοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, τους μισθούς ψίχουλα και το σκυμμένο κεφάλι, για να σωθούν τα κέρδη των μονοπωλίων και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα».