"Ιστορική στιγμή" χαρακτήρισε ο Ελληνας επίτροπος, Χρ. Παπουτσής, τη χαριστική βολή στο δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ και των αντίστοιχων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που αποφάσισε χτες η Ολομέλεια της Ευρωβουλής ψηφίζοντας την Οδηγία για την "απελευθέρωση" της ενεργειακής αγοράς. Ο Χρ. Παπουστής, όπως προκύπτει από σχετικό τηλεγράφημα του ΑΠΕ, πανηγύριζε χτες μετά την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου που αφορά ουσιαστικά την οριστική και και άνευ όρων παράδοση του τομέα της ενέργειας στα χέρια του πολυεθνικού κεφαλαίου, σε βάρος εκατομμυρίων καταναλωτών σε όλη την Ευρώπη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η απόφαση που ο Ελληνας επίτροπος επικροτούσε χτες, συνάντησε την αντίδραση ακόμη και εκπροσώπων κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και διαφόρων φορέων κρατών - μελών που κατά γενική ομολογία συντάσσονται με τις επιλογές της ΕΕ. Πρόκειται για μια απόφαση που ήδη έχει κοστίσει, σύμφωνα με στοιχεία της "Eurostat", 200.000 θέσεις εργασίας στον τομέα της αγοράς ενέργειας.

Η οδηγία προβλέπει το σταδιακό άνοιγμα της αγοράς ενέργειας από το Γενάρη 1997, με εξαίρεση την Ελλάδα που θα ισχύσει δύο χρόνια αργότερα. Για την Ελλάδα η απόφαση αυτή σημαίνει κατάργηση του μονοπωλίου της ΔΕΗ και μεταφορά της παραγωγής και διανομής στο μεγάλο κεφάλαιο. Οι επιπτώσεις για τους καταναλωτές θα είναι δυσβάσταχτες, αφού το αγαθό της ενέργειας μετατρέπεται σε εμπόρευμα προς αξιοποίηση για συσσώρευση κερδών από το κεφάλαιο, ενώ καταστρεπτικές θα είναι και οι συνέπειες για την εθνική οικονομία της χώρας, καθώς καταργείται κάθε έννοια κεντρικού ενεργειακού σχεδιασμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβερνητική πολιτική έχει αρχίσει ήδη να εναρμονίζεται με αυτές τις οδηγίες αποψιλώνοντας καθημερινά τη ΔΕΗ από κάθε είδους κοινωνικό χαρακτηριστικό.

Στον πίνακα που δημοσιεύουμε σήμερα περιέχονται τα ποσά που δόθηκαν στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο διάστημα 1990 - 1994 από το Γεωργικό Ταμείο (FEOGA) και συγκεκριμένα από τον κλάδο εγγυήσεων. Στον πίνακα αποτυπώνεται καθαρά η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον αγροτικό τομέα, μια πολιτική συρρίκνωσης και συνεχούς υποβάθμισης όσον αφορά στη συμμετοχή αυτού του τομέα στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της κάθε χώρας και στο σύνολο της Κοινότητας. Αυτό προκύπτει από τη σύγκριση των συνολικών ποσών που δόθηκαν κάθε χρονιά και ειδικότερα μεταξύ 1993 και 1994. Από την ανάγνωση του πίνακα γίνεται, επίσης, σαφές ότι η Ελλάδα στις χρηματοδοτήσεις κάθε άλλο παρά ως η πιο αγροτική χώρα της ΕΕ αντιμετωπίζεται. Το ποσοστό των κοινοτικών δαπανών που δίνονταν στην περίοδο αυτή στην Ελλάδα είναι από 6,8 ως 8,13%. Ομως, και πάλι ο πίνακας δεν παρουσιάζει την πραγματικότητα, αφού ένα μεγάλο μέρος των κονδυλίων δεν έφτασε ποτέ στα χέρια των δικαιούχων, δηλαδή των αγροτών, μιας και ένα μέρος έγινε λεία των επιτηδείων και των αετονύχηδων και ένα άλλο μέρος επιστράφηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό μορφή προστίμων. Τα περισσότερα προβλήματα στη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων εντοπίστηκαν, από το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο λάδι, στον καπνό και το βαμβάκι. Για τα τρία αυτά προϊόντα τα πρόστιμα στη διετία 1991 - 1992 ξεπέρασαν τα 48,5 δισ. δραχμές, ενώ για τη διετία 1993 - 1994 αναμένεται ότι θα είναι διπλάσια.

Στη στήλη των χωρών και στην εγγραφή με τίτλο "Κοινότητα" περιλαμβάνονται οι χρηματοδοτήσεις που δόθηκαν απευθείας από το Ταμείο σε αγρότες.

Ο πίνακας έγινε με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

"Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αντί να αντιμετωπίσουν τα οξυμένα προβλήματα των λαών της Ευρώπης, αντί να ανταποκριθούν θετικά στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, επιχειρούν να οχυρωθούν πίσω από τα τείχη του κάστρου του Δουβλίνου, για να προωθήσουν τη διάκριση των λαών της Ευρώπης σε πρώτη, δεύτερη και τρίτη κατηγορία", τονίζει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Θεωνάς, ενόψει της Συνόδου Κορυφής στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. Στη δήλωσή του, ο Γ. Θεωνάς σημειώνει ότι πρόθεση των "δεκαπέντε" είναι "να αποφασίσουν την οριστική καταδίκη των εργαζομένων στην ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Να ενδυναμώσουν τις εξουσίες του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και της αυταρχικότητας των δομών της Ενωσης.

Βιάζονται, γιατί φοβούνται ότι το οικοδόμημά τους μπορεί να ανατραπεί από τα οδοφράγματα των αγροτών, τα κατεβασμένα ρολά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τα συλλαλητήρια των απεργών, εργατών και υπαλλήλων, που σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες σηκώνουν το ανάστημά τους, ενάντια στις συνέπειες της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ενάντια στο επερχόμενο σύμφωνο σταθερότητας, τα νέα προγράμματα σύγκλισης, στη νέα χειρότερη έκδοση των αποφάσεων του Εσσεν για την απασχόληση.

Αλλά και το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που εμφανίζεται βασιλικότερο του βασιλέως, ζητώντας ταχύτερους ρυθμούς και σταθερότητα στην εφαρμογή των αντιλαϊκών και αυταρχικών προσανατολισμών του Μάαστριχτ, δείχνει την εμφανή αναντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στις φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και τις άλλες συντηρητικές δυνάμεις, από τη μια, και τους αγωνιζόμενους λαούς της Ευρώπης, από την άλλη. Αυτός είναι ακόμα ένας λόγος που αναδεικνύει την απαίτηση της έκφρασης της λαϊκής ετυμηγορίας με δημοψηφίσματα σε κάθε χώρα - μέλος της Ενωσης. Την αναγκαιότητα να αποφασίσουν οι λαοί της Ευρώπης για το μέλλον της. Για μια Ευρώπη της ειρήνης, της φιλίας και της ισοτιμίας των λαών, της δημοκρατίας, της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτικών, με κέντρο τον άνθρωπο και όχι το κέρδος".