Με την κατάρτιση του «Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης» από την κυβέρνηση στήθηκε η «γκιλοτίνα». Με την επίσημη κατάθεσή του χτες στην Κομισιόν και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την τυπική επικύρωσή του, υψώθηκε η λεπίδα του αντιλαϊκού ανοσιουργήματος πάνω από τα δίκια των εργαζομένων, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων και της νεολαίας. Κι αυτή η λεπίδα, στο βαθμό που θα το επιτρέψουν τα θύματά της, πρόκειται να δουλεύει ασταμάτητα για τις επόμενες δεκαετίες. Γιατί είναι ψευδεπίγραφος και βαθιά παραπλανητικός ο χρονικός προσδιορισμός εφαρμογής του Προγράμματος την περίοδο «2010-2013». Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προβλέπει διαμορφώνουν τους όρους λειτουργίας των «αγορών», της δημόσιας διοίκησης, του λεγόμενου κράτους πρόνοιας, της «αγοράς» εργασίας, του φορολογικού συστήματος, των ενισχύσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο και πολλών ακόμη τομέων με όρους δεκαετιών. Το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» δεν είναι μια «παρένθεση», αλλά μια διαρκής, διαχρονική πλατφόρμα εκμετάλλευσης. Μια «θύελλα» που μετατρέπεται σε τυφώνα, όπως επισημαίνει το ΚΚΕ, δηλώνοντας ότι αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί στη δημιουργία μετώπου αντίστασης σ' αυτή την αντιδραστική «θεομηνία».

Η ζωή κάθε εργάτη έρχεται αντιμέτωπη με αυτή την επίθεση που πλευρές της ήδη υλοποιούνται. Το Πρόγραμμα χτυπά στη ρίζα της την Κοινωνική Ασφάλιση, στοχεύει στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας, μειώνει διαχρονικά το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων, σφυροκοπά τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, σηματοδοτεί μια εκτεταμένη φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα, περικόπτει δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες, σε συνδυασμό με μια πρωτοφανή εκστρατεία ποικιλότροπης ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου με χρηματοδοτήσεις, απλοποιήσεις, φορολογικές και άλλες διευκολύνσεις των επιχειρήσεων. Επικεντρώνεται ειδικά στην ενίσχυση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, στη δυνατότητα των μεγάλων επιχειρήσεων να γίνουν ακόμη μεγαλύτερες, με ακόμη μεγαλύτερα κέρδη.

Πρόκειται για τη συνταγή των νέων κρίσεων. Συσσωρευμένο κεφάλαιο που απαιτεί με βιαιότητα να μπει σε νέες αγορές - οι οποίες επαναπροσδιορίζονται αυτή την περίοδο με την έννοια της «πράσινης ανάπτυξης» - μέχρι να οδηγηθεί σε ένα νέο αδιέξοδο συσσώρευσης. Μόνο που με τα μέτρα που προωθούνται, επιδιώκεται η δημιουργία ενός μηχανισμού αυτόματης επίρριψης των συνεπειών στις πλάτες των εργαζομένων, ενώ δε θα αγγίζουν το μεγάλο κεφάλαιο. Ο μόνιμος χαρακτήρας τους έχει να κάνει ακριβώς με αυτό.

Ως προς το χρονοδιάγραμμα που ενεργοποιήθηκε με την κατάθεση του Προγράμματος, στα τέλη Γενάρη ή το αργότερο αρχές Φλεβάρη προγραμματίζεται η εισήγηση του Κολεγίου των Επιτρόπων και στις 15-16 του Φλεβάρη οριστικοποιούνται οι τελικές αποφάσεις και η έγκριση της ΕΕ από τα συμβούλια υπουργών Οικονομίας (Εκοφίν - Γιουρογκρούπ). Στη συνέχεια τα κλιμάκια της Κομισιόν θα επισκέπτονται κάθε μήνα υπουργεία και κρατικές υπηρεσίες προκειμένου να παρακολουθούν την πιστή εφαρμογή του. Την ίδια χρονική περίοδο που το σχέδιο επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα θα περιδιαβαίνει τους διαδρόμους των Βρυξελλών, η λαϊκή αντίδραση μπορεί να βρει διέξοδο, αναπτύσσοντας την πάλη της. Η απεργία στις 10 του Φλεβάρη προσλαμβάνει μία ακόμη σημασία ως προς το χρόνο πραγματοποίησής της, και ανάλογα με τη μαζικότητα και το δυναμισμό της μπορεί να δώσει την πρώτη αρνητική απάντηση στον προωθούμενο ενταφιασμό των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων.

Το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» έχει πολλές πλευρές και τα μέτρα που προβλέπει, άλλοτε συγκεκριμένα και σε άλλα σημεία με τη μορφή γενικών κατευθύνσεων, στοχεύουν σε μια μεγάλη ανατροπή του τρόπου που παράγεται, κυκλοφορεί και δαπανάται ο πλούτος. Ενδεικτικά είναι όσα προβλέπει για την Κοινωνική Ασφάλιση. «Οι συνταξιοδοτικές δαπάνες έχουν επανειλημμένα τεκμηριωθεί ως ένας πολύ σημαντικός κίνδυνος για τη μακροπρόθεσμη διατηρησιμότητα των δημόσιων οικονομικών», δηλώνεται στο Πρόγραμμα από την κυβέρνηση. «Κίνδυνος» για το κεφάλαιο, ζήτημα επιβίωσης για τους εργαζόμενους. Στη βάση αυτής της λογικής, το Πρόγραμμα προβλέπει μέτρα που ήρθαν για να μείνουν:

• Πολιτικές εξορθολογισμού των δαπανών και αύξησης της βάσης των εσόδων.
• Θεσμική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
• Διαχωρισμός της Κοινωνικής Ασφάλισης και των λειτουργιών κοινωνικής πρόνοιας του συστήματος.
• Εισαγωγή μιας μη ανταποδοτικής σύνταξης για τους ηλικιωμένους πολίτες (με τη λεπίδα για τις υπόλοιπες).
• Ενοποίηση των κυριότερων Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Μείωση της συνεισφοράς του κρατικού προϋπολογισμού στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Περιορισμός των δαπανών που αφορούν στην υγειονομική περίθαλψη.
• Σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών.

«Η κυβέρνηση δε θα πρέπει να συμμετέχει στη λειτουργική διαχείριση των νοσοκομείων και των άλλων παροχέων». Με αυτή τη φράση, η κυβέρνηση ανοίγει μια νέα σελίδα στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ενώ δύο βασικές προβλέψεις του Προγράμματος είναι:

• Μείωση των επιχορηγήσεων για το λειτουργικό κόστος των νοσοκομείων.
• Περιορισμοί στον προϋπολογισμό που θα είναι σαφείς.

Οι γενικές κατευθύνσεις του Προγράμματος στη φορολογική πολιτική κάνουν λόγο για:

• Αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος και διεύρυνση της φορολογικής βάσης.
• Εφαρμογή καλά σχεδιασμένων μόνιμων μέτρων και εξασφάλιση της αποτελεσματικότητάς τους

Στην εξοικονόμηση 25 δισ. ευρώ ανέρχεται ο στόχος τριετίας της κυβέρνησης από το σύνολο των μέτρων της. Τα δισεκατομμύρια αυτά θα τα πάρει από την τσέπη του κάθε εργαζόμενου, από το υστέρημα, που έχουν φροντίσει οι κυβερνήσεις του δικομματισμού να είναι όλο και πιο μικρό, όλο και πιο ανεπαρκές, χρόνο με το χρόνο. Εμμεσοι και άμεσοι φόροι, στα καύσιμα, στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης. Απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης, μείωση των κοινωνικών δαπανών, είναι μερικά μόνο από τα «εργαλεία» είσπραξης του μόχθου των εργαζομένων. Παράλληλα, μια δέσμη μέτρων αναδιανομής σκοπεύει να προωθήσει κάθε λεπτό αυτών των 25 δισ. ευρώ στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Η κυβέρνηση έχει και τους συμμάχους της στην αντιλαϊκή επίθεση. Την αρχή έκαναν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, με τον ΣΕΒ να επικροτεί το αντιδραστικό πόνημα και να ζητά την αταλάντευτη εφαρμογή του. Ακολούθησε χτες ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Β. Κορκίδης, που δήλωσε ότι είναι «θετική» η πρώτη αντίδραση του εμπορικού κόσμου, ζητώντας ωστόσο και νέα διαρθρωτικά μέτρα ενόψει των προβλέψεων για αρνητική ανάπτυξη το 2010!

Η ΓΣΕΕ απο την πλευρά της επαναβεβαίωσε χτές ότι συμπεριλαμβάνεται στους «βαστάζους» της κυβερνητικής πολιτικής. Την ώρα που η εργατική τάξη και οι μικρομεσαίοι αγρότες ξεσηκώνονται, η ΓΣΕΕ διαπιστώνει ότι: «Το σταθεροποιητικό μέλλον της ελληνικής οικονομίας θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο την κατάσταση των αναπτυξιακών και κοινωνικών της διαστάσεων σε βάρος του κόσμου της μισθωτής εργασίας». Εκεί που το παρόν και το μέλλον της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού «απαλλοτριώνεται» από τους πλουτοκράτες, η ΓΣΕΕ βλέπει μια «περιπλοκή», δηλωτική του ότι συντάσσεται με το μαύρο τρίπτυχο κυβέρνησης - ΕΕ - μεγάλου κεφαλαίου.

Πάνω και από τα 3,2 δισ. ευρώ απογειώθηκε στο 12μηνο του 2009 η αξία των ακάλυπτων επιταγών, σε ποσό δηλαδή που αντιστοιχεί σε «φέσια» ύψους 10,7 εκατ. ευρώ για κάθε εργάσιμη μέρα! Τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης μετακυλίονται πρώτα και κύρια στους αδύναμους κρίκους του συστήματος της αγοράς, όπως αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ.

Η πραγματικότητα δείχνει ότι τα κατάστιχα της θυγατρικής εταιρείας που έχουν συστήσει οι τράπεζες, της «Τειρεσίας ΑΕ» μεγαλώνουν καθημερινά με νέα ονόματα επαγγελματιών, μαζί με αυτά των υπερδανεισμένων στις τράπεζες λαϊκών νοικοκυριών. Είναι φανερό ότι οι προωθούμενες κυβερνητικές ρυθμίσεις δήθεν για την προστασία των δανειοληπτών καθώς και για το χρόνο παραμονής στις λίστες του «Τειρεσία» δεν έχουν απολύτως κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα και περιεχόμενο. Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο έρχεται να διασφαλίσει τα συμφέροντα και την κερδοφορία του τραπεζικού κεφαλαίου σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης βάζοντας τις τράπεζες συνεταίρους στο μισθό, στη σύνταξη, στο όποιο εισόδημα, για τους ολοφάνερα ανήμπορους δανειολήπτες, που θα ενταχτούν στη σχετική ρύθμιση.

Σύμφωνα με τα τελικά στοιχεία για το έτος 2009:

Ακάλυπτες επιταγές : Η αξία τους έφτασε σε 3 δισ. ευρώ (από 1,3 δισ. ευρώ πέρυσι) καταγράφοντας αύξηση 130,8%. Αντίστοιχα διαμορφώνεται και η κατάσταση σε ό,τι αφορά των αριθμό των τεμαχίων που σφραγίστηκαν από τις τράπεζες. Για το 2009 ξεπέρασαν τις 304.000 με αύξηση με αύξηση 157%.

Απλήρωτες συναλλαγματικές: Διαμορφώνονται σε 250,8 εκατ. παίρνοντας αύξηση 45%.