«Ως διδάσκουσα τα μαθήματα της Μαρξιστικής Οικονομικής Θεωρίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, συμμερίζομαι την ανησυχία πολλών συναδέλφων μου στη χώρα μας και στην Ευρώπη σχετικά με τις επιπτώσεις του "αντικομμουνιστικού μνημονίου" στην ακαδημαϊκή ελευθερία και σε πολλές άλλες ελευθερίες και δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών. Το μνημόνιο αυτό δεν αφορά κυρίως το παρελθόν αλλά προπάντων το μέλλον. Δεν αποτελεί απλά μια παραχάραξη της Ιστορίας (ταύτιση ναζισμού με κομμουνισμό), αλλά πρόκειται στην ουσία για μια νέα προσπάθεια που πλήττει τις ριζοσπαστικές θεωρίες για την ερμηνεία των σύγχρονων προβλημάτων και τη δραστηριοποίηση των πολιτών για την αντιμετώπισή τους. Ενοχοποιεί βασικά επιχειρήματα και θέσεις των κλασικών και νεότερων θεωριών του σοσιαλισμού και κομμουνισμού. Ως αποτέλεσμα, τα έργα των Κ. Μαρξ, Φ. Ενγκελς, Β. Ι. Λένιν, Ρ. Λούξεμπουργκ κ.ά., για παράδειγμα, δε θα μπορούν να διδάσκονται αφού η θεμελιώδης έννοια της πάλης των τάξεων ενοχοποιείται από το μνημόνιο. Αξίζει να τονιστεί ότι το μνημόνιο καλεί για συγγραφή εκ νέου των σχολικών βιβλίων ώστε οι σπουδαστές να διδάσκονται ως έγκυρη γνώση μόνο τις απόψεις που εκφράζονται κατ' ουσία στο μνημόνιο. Η εμπειρία μας δείχνει ότι το μνημόνιο βρίσκεται σε αρμονία με τις συνεχείς προσπάθειες εξοβελισμού των κριτικών θεωριών από τα ακαδημαϊκά προγράμματα σπουδών και τη μειωτική αξιολόγησή τους ως γνωστικών πεδίων.

Ας σημειωθεί ότι αυτές τις ημέρες προβάλλεται στους κινηματογράφους η ταινία "Καληνύχτα και καλή τύχη" που αναφέρεται στην εποχή του μακαρθισμού στις ΗΠΑ και μας θυμίζει ότι πολλές σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έγιναν με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής Οικονομικών Paul Sweezy (Πολ Σουίζι) έπεσε θύμα το 1953 της αντικομμουνιστικής υστερίας της μακαρθικής εποχής, θεωρήθηκε ύποπτος "ανατρεπτικής δράσης" για ομιλίες του σε πανεπιστήμια και μετά την άρνησή του να δηλώσει αν πίστευε στον κομμουνισμό βρέθηκε στη φυλακή. Το γράμμα του προς τον Γενικό Εισαγγελέα του New Hampshire (Νιου Χαμσάιρ)έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο αντίστασης των διανοουμένων κατά του μακαρθισμού. Η Ιστορία έχει να παρουσιάσει πολλές μελανές σελίδες παρόμοιων πρακτικών (μέρος της ταξικής πάλης στα πεδία της θεωρίας και πολιτικής που διεξάγει η κυρίαρχη τάξη) σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, που ξεκίνησαν αλλά δε σταμάτησαν στους σοσιαλιστές και κομμουνιστές».

«Η προσπάθεια εξίσωσης ναζισμού - κομμουνισμού είναι πολύ παλιά. Αρχίζει απ' το μακαρθισμό της δεκαετίας του '50 κι επανεμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν αποτυγχάνουν οι εξεγέρσεις σε Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία και σ' αυτές ακόμα τις ΗΠΑ.

Τώρα ο κ. Lindbland και οι συνεργάτες του επιστρέφει δριμύτερος, αλλά ετεροχρονισμένα. Πρώτον, διότι "τα εγκλήματα" έχουν παραγραφεί και, δεύτερον, γιατί τα "ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα που τα διέπραξαν" δεν υπάρχουν. Δεν είναι όμως τόσο ηλίθιος ώστε να μην τα γνωρίζει αυτά. Αρα, κάτι άλλο επιζητεί, δηλαδή κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Κι ο λάκκος αυτός είναι, λέει, οι νεότερες γενιές και τα εγχειρίδια της ιστορίας.

Δεν είναι παράξενο την ώρα που το περσινό βραβείο Νόμπελ ζητάει την παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο των Μπους - Μπλερ, η αντίδραση να επιστρατεύει τα απομεινάρια των πρώην "σοβιετολόγων" που μείνανε χωρίς αντικείμενο τα τελευταία 15 χρόνια.

Με την ένταξη των πρώην ανατολικών χωρών στην ΕΕ, οι ΗΠΑ βρήκαν (εκτός από την Αγγλία) τους καλύτερους συμμάχους. Δωσ' τους αντισοβιετισμό και "Κόκα - Κόλα", κι είναι έτοιμοι να παραδοθούν και στο Διάβολο ακόμα.

Τι θλίψη, Θεέ μου! Τι κατάντια! Και τι πλάκα έχει όταν δεν επιδιώκει χρηματική αποζημίωση των θυμάτων, αλλά μόνον ηθική!

Ωστόσο, δεν είναι για γέλια. Και για να μην είμαστε για κλάματα (επειδή η αντίδραση στην Ευρώπη είναι ισχυρότατη) θα πρέπει, όπως πολύ σωστά πράττει το ΚΚΕ, η κινητοποίηση να πάρει άπλα.

Ο Σουηδός Ντιροζέλ (ο ιστορικός που παραχάραξε την ιστορία της Ευρώπης) θα πρέπει να ξυπνήσει απ' το λήθαργό του. Τη στιγμή μάλιστα που "ένα φάντασμα πλανάται..." πάνω απ' τη Λατινική Αμερική τούτη τη φορά, με 5 (πέντε) ηγέτες κρατών που θεωρούν τις ΗΠΑ τον αρχιτρομοκράτη του κόσμου και σχεδόν αποκλειστικό δολοφόνο των λαών».

«Ο στοχαστής και δημοσιογράφος Βασίλης Ραφαηλίδης έγραψε ότι ο Κομμουνισμός είναι ένα κράμα από ήθος Τσε Γκεβάρα, ευστροφία Φιντέλ Κάστρο, ανθρωπιά Νίκου Μπελογιάννη, εντιμότητα Νίκου Πλουμπίδη και αυτοκτονικό πείσμα Αρη Βελουχιώτη.

Τρομοκρατημένο το σύστημα, σκότωσε το ήθος, εκτέλεσε την ανθρωπιά και την εντιμότητα, διαπόμπευσε στις πλατείες το αποκεφαλισμένο πείσμα και έθεσε σε εμπάργκο την ευστροφία, πιστεύοντας ότι έτσι θα επιβάλει την κυριαρχία του.

Σήμερα, για άλλη μια φορά τρομοκρατημένο, καθώς γίνεται πιο φανερό από ποτέ ότι η κυριαρχία του στηρίζεται στο παγκόσμιο έγκλημα, επιχειρεί να κάνει κάτι πολύ πιο χυδαίο, από τις συνήθεις χυδαίες πρακτικές επιβίωσης και επέκτασης, που κατά καιρούς αναπτύσσει, όπως οι πόλεμοι, οι δικτατορίες, ο διαμελισμός κρατών, ο κατακερματισμός συνόρων, τα Αμπου Γράιμπ και τα Γκουαντανάμο.

Επιχειρεί να νομιμοποιήσει τα εγκλήματά του, όχι απλώς μέσα από έναν ανιστόρητο ισολογισμό, αλλά μέσα από την καταδίκη ιδεολογιών.

Καθόλου πρωτότυπο από την άποψη της σύλληψης, καθώς η καταδίκη ιδεολογιών, θρησκειών, φυλών και χρωμάτων εξέθρεψε και θέριεψε τα γνήσια τέκνα του, το Αουσβιτς, το Νταχάου, το Μαουτχάουζεν.

Καθόλου πιο επικίνδυνο από τα τότε, καθώς οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι είναι ο μεγαλύτερος φόρος αίματος της ανθρωπότητας.

Αλλά απολύτως πιο χυδαίο, γιατί οι πόλεμοι και οι δικτατορίες κινούνται σε όρια της ηθικής του καπιταλισμού, ο οποίος όμως ακόμη και με αυτή την ηθική ως συστατικό του αναγνώριζε τους αντιπάλους του.

Τους νεκρούς του Λένινγκραντ, τους νεκρούς του εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία και ψυχολογικά αναγνώριζε πάντα ότι η διατηρησιμότητά του σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στις κατακτήσεις που του απέσπασε το κομμουνιστικό κίνημα.

Να, γιατί ο καπιταλισμός είναι πιο χυδαίος σήμερα περισσότερο από ποτέ.

Γιατί είναι αμόρφωτος, ανιστόρητος, πρωτόγονος και άξεστος.

Και γιατί αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αναπτύσσονται στο Τέξας "της ηλεκτρικής καρέκλας", αλλά στην Ευρώπη, που από την αδερφοσύνη της Γαλλικής Επανάστασης κατέληξε στα "απόβλητα" του Σαρκοζί.

Οταν λοιπόν με τις σημερινές του πρακτικές θα ανησυχούσε ακόμη και ο Τσόρτσιλ, εμείς κλείνουμε το μάτι στην ιστορία, προετοιμαζόμαστε και αναμένουμε...».