Από τη συνάντηση των ΥΠΕΞ Ελλάδας - ΠΓΔΜ με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ στην αρχή της βδομάδας

Αλλωστε, και η πιο πρόσφατη συνάντηση στελεχών από τις δύο πλευρές, για την προώθηση των περιλάλητων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ εστίασε, μεταξύ άλλων, σε έργα «συνδεσιμότητας» (δίκτυα, αγωγοί κ.λπ.) και την προώθηση «επιχειρηματικών πρωτοβουλιών».

Τον τόνο στα τέτοια διαβούλια δίνουν βέβαια οι ευρύτεροι σχεδιασμοί ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ για ένταξη όχι μόνο της ΠΓΔΜ, αλλά συνολικά των Δυτικών Βαλκανίων στους ευρωατλαντικούς οργανισμούς, ώστε να περιορίσουν την επιρροή ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως Ρωσία και Κίνα, ενόσω οξύνονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Ενδεικτικά είναι όσα ειπώθηκαν την Πέμπτη στη Σόφια της Βουλγαρίας στο λεγόμενο άτυπο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδρίασε υπό την προεδρία της ύπατης εκπροσώπου, αρμόδιας για θέματα Εξωτερικών και Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι.

Η ΥΠΕΞ της Βουλγαρίας (χώρα που έχει αυτό το εξάμηνο την προεδρία στο Συμβούλιο της ΕΕ), Εκατερίνα Ζαχαρίεβα, χαρακτήρισε την «ευρωενωσιακή ολοκλήρωση» των Δυτικών Βαλκανίων μία από τις προτεραιότητες της βουλγαρικής προεδρίας και στρατηγικό στόχο της ΕΕ. Μάλιστα, ερωτηθείσα σχετικά, έβαλε το ονοματολογικό των Σκοπίων σε αυτό το πλαίσιο, λέγοντας ότι μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ για το θέμα θα είναι σε όφελος όχι μόνο των δύο χωρών, αλλά και της ΕΕ.

Η Φεντερίκα Μογκερίνι, επίσης, χαρακτήρισε «κορυφαία προτεραιότητα» για τη βουλγαρική προεδρία αλλά και όλους τους ευρωενωσιακούς θεσμούς την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» της δυτικής Βαλκανικής.

Αντίστοιχα θετικοί στην ένταξη των 6 χωρών των Δυτικών Βαλκανίων (Σερβία, Μαυροβούνιο, Κόσσοβο, ΠΓΔΜ, Αλβανία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη) στην ΕΕ εμφανίστηκαν στις δηλώσεις τους πριν από τη Σύνοδο οι ΥΠΕΞ ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, όπως της Βρετανίας και της Γερμανίας, Μπ. Τζόνσον και Ζ. Γκάμπριελ, αντίστοιχα.

Οι διαφοροποιήσεις, δε, που εντοπίστηκαν στη Σύνοδο αφορούσαν κυρίως το αν πρέπει ή όχι να επιταχυνθεί η τέτοια ενσωμάτωση, αρχής γενομένης - όπως προγραμματίζεται - από την ένταξη Σερβίας και Μαυροβουνίου το 2025.

Ο ΥΠΕΞ της Ουγγαρίας, Πέτερ Σιγιάρτο, φέρεται να εξέφρασε την «πολύ μεγάλη απογοήτευσή» του για το στόχο αυτό, λέγοντας πως θα πρέπει να γίνουν δεκτές ήδη από το 2022. Πολωνία, Ιταλία και Αυστρία είναι επίσης μεταξύ όσων τάσσονται υπέρ της επιτάχυνσης των προσπαθειών για διεύρυνση.

«Γλαφυρή» ως προς το τι τροφοδοτεί τη «βιασύνη» τους ήταν η Αυστριακή ΥΠΕΞ, Κάριν Κνάισλ, που διερωτήθηκε προς τους δημοσιογράφους: «Ποιος θα βρεθεί πρώτος στο Βελιγράδι; Η Κίνα ή η ΕΕ; Αυτό πρέπει να δούμε, καθώς είναι ο άμεσος γείτονάς μας».

Παρέμβαση στο θέμα υπήρξε και από το ΝΑΤΟ. Ερωτηθείς σχετικά, την Πέμπτη, στο περιθώριο της Συνόδου των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ, είπε:

«Το ΝΑΤΟ αποφάσισε το 2008, στη Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι, να προσκαλέσουμε την ΠΓΔΜ να γίνει μέλος, μόλις το θέμα της ονομασίας επιλυθεί με αμοιβαίο και αποδεκτό τρόπο. Δεν ήταν δυνατόν, σε όλα τα χρόνια από τότε, να βρούμε λύση. Ελπίζω ότι οι ανανεωμένες πρωτοβουλίες που έχουμε δει τώρα μπορούν να οδηγήσουν σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Επισκέφθηκα πρόσφατα τα Σκόπια. Αυτό ήταν ένα από τα θέματα που συζητήσαμε και η κυβέρνηση στα Σκόπια, η νέα κυβέρνηση εκεί με τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ, δήλωσε σαφώς ότι θα ήθελαν να δείξουν κάποια ευελιξία, να προσπαθήσουν να βρουν λύση».

Συνέχισε: «Πρόσφατα μίλησα με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Τσίπρα και έχουμε τον διαπραγματευτή των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος έχει υποβάλει τώρα ορισμένες νέες προτάσεις σχετικά με τον τρόπο επίλυσης αυτού του ζητήματος (...) Ελπίζω πραγματικά ότι είναι δυνατή η εξεύρεση λύσης, διότι αυτό θα λύσει ένα πρόβλημα που υπήρξε εδώ και πολύ καιρό μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας και θα επιτρέψει επίσης στην ΠΓΔΜ να γίνει μέλος της Συμμαχίας. Συνεπώς, τους παροτρύνω να είναι ευέλικτοι και να προσπαθήσουν να βρουν λύση»...

Λύση κόντρα στα σχέδια άλλων κέντρων για τη Βαλκανική, στη δράση των οποίων παρέπεμψε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των Σκοπίων, Μπουγιάρ Οσμάνι, λέγοντας ότι «υπάρχουν δυνάμεις που δεν θέλουν η "Μακεδονία" να κλείσει αυτό το ζήτημα και να πετύχει», την ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.

Τα στελέχη και οι φορείς της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ με ευκολία αγκαλιάζουν και ενσωματώνουν τέτοιου είδους απόψεις και θέσεις, δίνοντας βήμα στις φωνές αυτές σε εκδηλώσεις τους κ.ο.κ., αφού ουσιαστικά διαβλέπουν σε αυτές τη διαμόρφωση του «αριστερού» άλλοθι για την πολιτική που ασκούν, που είναι επί της ουσίας πολιτική στήριξης της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων με αιχμή σε αυτήν τη φάση την ένταξη της ΠΓΔΜ τον προσεχή Ιούλη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ αργότερα.

Τα συνθήματα - αιτήματα αυτά έχουν την αφετηρία τους μέσα στην περίοδο των αστικών επαναστάσεων και των πρώτων βημάτων των καπιταλιστικών κρατών, εξέφραζαν την προοδευτική τάση για την εποχή συγκρότησης εθνών - κρατών, με το ξεπέρασμα του φεουδαρχικού κατακερματισμού, από τη μια, αλλά και την καταπίεση των απολυταρχικών αυτοκρατοριών, από την άλλη.

Με αυτήν την έννοια τα συνθήματα του «εθνικού αυτοπροσδιορισμού και της εθνικής αυτοδιάθεσης» ήταν τότε προοδευτικά, αν και ήδη από τον 19ο αιώνα τίθεται ο προβληματισμός για το πώς τέτοια συνθήματα αξιοποιούνται στην αντιπαράθεση ανάμεσα στις αυτοκρατορίες, όπως π.χ. η περίπτωση του κινήματος της εθνικής χειραφέτησης των Σλάβων εντός της Αυστροουγγαρίας που καθοδηγείται στενά από τα αντίστοιχα ρωσικά προξενεία, παραδείγματα που καταγράφουν πρώτοι απ' όλους οι Μαρξ και Ενγκελς σε κείμενά τους.

Στη συνέχεια το «εθνικό ζήτημα», το ζήτημα της «εθνικής αυτοδιάθεσης» αντιμετωπίζεται κυρίως από τον Λένιν ως σύνθημα με το οποίο μπορούν να τραβηχτούν οι χιλιάδες των καταπιεζόμενων αγροτικών εθνοτήτων της Ευρώπης και της Ασίας στην πάλη ενάντια στις μεγάλες πολυεθνικές αυτοκρατορίες και στην αποικιοκρατία ως σύμμαχοι στην πάλη του προλεταριάτου για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Ομως, και τότε ο Λένιν με σαφήνεια προσδιορίζει ότι τα συνθήματα αυτά έχουν νόημα προοδευτικό μόνο ως επιμέρους συνθήματα (μερικά, ειδικά) που εξυπηρετούν το γενικό, το κύριο, που δεν είναι άλλο από αυτό της πάλης για το σοσιαλισμό και δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτή την πάλη, ως συνθήματα «δεμένα» δηλαδή με την επανάσταση