Σήμερα που η «νέα τάξη πραγμάτων» προσπαθεί να επιβάλει τη δική της πολιτική, την πολιτική της βίας και της μισαλλοδοξίας στους λαούς της Γης, μεταβάλλοντάς τους σε άβουλα πλήθη, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και τα ισχυρά οικονομικά κράτη της ΕΕ, επιτακτικά προβάλλει η ανάγκη αντίστασης και πάλης των λαών όπου Γης, για την ανατροπή της κατάστασης αυτής και την παγίωση μιας άλλης πολιτικής που θα έχει σαν επίκεντρο την ανύψωση της ανθρώπινης υπόστασης, μέσα σ' έναν κόσμο που θα διέπεται από αισθήματα δικαιοσύνης και την αγάπη προς τον άνθρωπο, την αγάπη προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία κάθε λαού, το σεβασμό προς τις λαϊκές κατακτήσεις.

Δέκα χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, η εργατική τάξη και γενικά ο λαός δέχεται τη χειρότερη επίθεση από τις καπιταλιστικές δυνάμεις. Επίθεση μεσαιωνικής μορφής για την αφαίρεση κεκτημένων με αίμα δικαιωμάτων, όπως το οχτάωρο. Στόχος η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, αφαίρεση κοινωνικών παροχών, αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα, στην παιδεία, στην υγεία και γενικά σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.

Στις χώρες της πρώην Σοβ. Ενωσης επικρατεί φτώχεια και εξαθλίωση. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανασυντάσσονται και δραστηριοποιούνται μέσα από το ΝΑΤΟ, που κάποτε ονόμαζαν αμυντικό οργανισμό, όπου κυριαρχεί το νέο δόγμα και το δίκαιο του ισχυρού. Παραγκωνίζει τον ΟΗΕ και επεμβαίνει στρατιωτικά, όπου θεωρεί αναγκαίο, εναντίον ανεξάρτητων και κυρίαρχων χωρών, όπως τελευταία στη Γιουγκοσλαβία. Καταλύεται η 50χρονη ειρήνη στη Βαλκανική και η περιοχή ξαναγίνεται η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού βρίσκεται η Νοτιοανατολική Ευρώπη και φυσικά και η χώρα μας.

Επιδιώκεται η αλλαγή των συνόρων και η δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, προωθούνται τα οικονομικά συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, διεύρυνση αγορών, έλεγχος φυσικών πόρων, πετρελαίων κλπ.

Η ελληνική κυβέρνηση ανεπιφύλακτα τάσσεται υπέρ αυτής της πολιτικής και το έχει αποδείξει έμπρακτα, κατά την περίοδο του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας. Το ΚΚΕ εκτιμώντας ότι η κατάσταση αυτή, η άκρως επικίνδυνη, πρέπει να ανατραπεί, πήρε την απόφαση στο 15ο Συνέδριό του της οικοδόμησης του ΑΑΔΜ πάλης, που θα αγωνιστεί για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Ηταν μια σωστή και αναγκαία απόφαση που αξίζει να συγχαρούμε το ΚΚΕ και για το λόγο που ήταν το πρώτο και μοναδικό κόμμα που έκανε αυτή την πρόταση. Η οικοδόμηση του Μετώπου θα στηρίζεται, σύμφωνα με τις Θέσεις της ΚΕ, σε κοινωνικά κινήματα της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, μικρούς επιχειρηματίες, τη φτωχή αγροτιά και διάφορα άλλα κοινωνικά κινήματα, όπως νεολαίας, γυναικών, παιδείας κλπ.

Η οικοδόμηση του μετώπου δε φαίνεται να είναι και εύκολη υπόθεση. Θα υπάρχουν αντιδράσεις και προσπάθειες υπονόμευσης αυτών των προσπαθειών, από την άρχουσα τάξη. Θα υπάρξουν ενδογενείς αδυναμίες που θα καθορίζουν, ως ένα βαθμό, τη δραστηριοποίηση των δυνάμεων του μετώπου.

Στη Θέση 20 αναφέρεται ότι το ΑΑΔΜ θα αποτελείται «από ανομοιογενείς πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Δεν οδηγεί υποχρεωτικά στο σοσιαλισμό, επειδή οι δυνάμεις αυτές θα έχουν διαφορετικό επίπεδο συνειδητοποίησης, διαφορετικές αντιλήψεις και τάσεις για το χαρακτήρα της εξουσίας και διαφορετική αντίληψη για το σοσιαλισμό». Και ακόμα ότι «η συγκρότηση του Μετώπου δεν προϋποθέτει συμφωνία για το σοσιαλισμό». Οτι «στην πορεία, το μέτωπο μπορεί να αποκτήσει επαναστατικά χαρακτηριστικά, οπότε μπορεί να γίνει μια κυβέρνηση επαναστατική, που θα παγιώσει την εξουσία της εργατικής τάξης».

Συμφωνώ απόλυτα με τις Θέσεις αυτές. Σε μια όμως ομαλή πολιτική εξέλιξη. Αν όμως οι εξελίξεις δεν είναι ομαλές, πράγμα πολύ πιθανό και οι κοινωνικοί μας εταίροι δε δεχτούν για διάφορους λόγους να παλέψουν για μια σοσιαλιστική εξέλιξη, τι θα γίνει; Μια δημοκρατία αστικού ή μισο-αστικού τύπου μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος; Χωρίς προοπτική εξέλιξης; Επιβραβεύεται έτσι ο αγώνας μας; Εδώ, σύντροφοι χρειάζεται προσοχή, να μη χάσουμε το παιχνίδι μέσα από τα χέρια μας, ακόμα μια φορά.

Συμμαχία κάναμε και στην ίδρυση του Συνασπισμού και μάλιστα με δυνάμεις που βγήκαν από τα σπλάχνα του ΚΚΕ. Τι κάναμε; Διαρκώς υποχωρήσεις, που κοντέψαμε να χάσουμε τα κομματικά μας χαρακτηριστικά. Πόσο μάλλον με συμμαχίες ανομοιογενών δυνάμεων. Οπως είπα και πιο πάνω, συμφωνώ απόλυτα για την οικοδόμηση του μετώπου. Μια επιφύλαξη έχω, για το πώς θα εξελιχθεί. Θεωρώ σωστό ότι από την αρχή της οικοδόμησης του μετώπου στόχος να είναι ο σοσιαλιστικός προσανατολισμός, για να μη μείνουμε μεσοστρατίς του αγώνα. Εγώ, σύντροφοι, έχω ξεκινήσει από την ΕΠΟΝ. Ανήκω στα παλιά μέλη του Κόμματος. Εχω ζήσει όλες τις καταστάσεις, από τις μεταπολεμικές εξελίξεις. Χάσαμε αρκετές φορές την εξουσία μέσα από τα χέρια μας και το πληρώσαμε με αίμα και με δάκρυα. Οι σύμμαχοί μας εφόσον θα δεχτούν να παλέψουν μαζί μας ενάντια στον καπιταλισμό, πιστεύω ότι θα έχουν και κάποιο πολιτικό προσανατολισμό. Θα έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένα πράγματα και θα 'χουν διδαχθεί πολλά από τις μέχρι σήμερα πολιτικές εξελίξεις. Κι αυτό πρέπει να μας δίνει θάρρος και να μη χάνουμε τον καιρό μας με φιλοσοφικές παλινδρομήσεις.

Για την επιτυχία του σκοπού μας χρειάζεται ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα. Εκεί πρέπει να ρίξουμε όλη την προσοχή μας. Ενα Κόμμα που να μπορεί να οδηγήσει σωστά το συμμαχικό αγώνα. Ενα Κόμμα που η κομματική βάση θα παίξει τον κυρίαρχο ρόλο. Που θα μπορεί στο χώρο της να παράγει πολιτική. Να είναι το στήριγμα και τα πόδια του Κόμματος. Η κάθε ΚΟΒ πρέπει να μελετήσει τις συνθήκες που υπάρχουν στην περιοχή της και να οργανώσει σωστά την οικοδόμηση του μετώπου, για την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, μέσα από τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στο χώρο της, με προοπτική το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Είτε είναι οργάνωση της πόλης, είτε της υπαίθρου. Πρέπει να εξαλειφθεί ο υδροκεφαλισμός που υπάρχει. Δεν μπορεί όλες τις δουλιές του Κόμματος, να τις κάνει η η ΚΕ. Η ΚΕ είναι το επιτελείο του Κόμματος που θα χαράξει την πολιτική του. Η βάση πρέπει να υλοποιεί αυτή την πολιτική. Να την κάνει πράξη. Για να ισχυροποιηθεί το Κόμμα, πρέπει να καταπολεμηθεί η χαλαρότητα, να ενισχυθεί η αυτοπειθαρχία και να ανέβει το ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο των μελών. Να διαβάζεται ο «Ριζοσπάστης», ώστε να είμαστε ενήμεροι για τις πολιτικές εξελίξεις και έτσι να ανεβάζουμε το πολιτικό μας κριτήριο και να παίρνουμε σωστές αποφάσεις.

Μεγάλη επίσης προσοχή πρέπει να δοθεί στην ΚΝΕ. Τελευταία έχει ενισχύσει πολύ τη θέση της, υπολείπονται όμως πολλά ακόμα. Κι αυτό για να εξελιχθεί αύριο σ' ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα και σ' ένα εύρωστο κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας. Να αγωνιστεί πιο αποτελεσματικά για να εξασφαλίσει ένα σίγουρο μέλλον από πλευράς εργασίας και μόρφωσης. Η αναβάθμιση του ρόλου της γυναίκας μέσα στην κοινωνία και η συμμετοχή της στην παραγωγή και τις κοινωνικές διαδικασίες απαιτεί γυναίκες με αναπτυγμένο πολιτικό, μορφωτικό και επαγγελματικό επίπεδο. Η συμμετοχή της γυναίκας στα κέντρα λήψης αποφάσεων, την καθιστά ισότιμο μέλος στο κοινωνικό γίγνεσθαι και μπορεί να την ανεβάσει ισάξια δίπλα στον άνδρα και να αγωνιστεί για την αναβάθμιση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Ακόμα, καθοριστικό ρόλο θα παίξει η συνεργασία με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, σε διεθνές επίπεδο.

Τουλάχιστον με όσα συμφωνούν με τις αρχές μας. Από τις ομιλίες των εκπροσώπων των κομμάτων αυτών που πήραν μέρος στη συνάντηση της Αθήνας, εκφράστηκε από πολλούς αυτή η επιθυμία, αν και μερικά από τα κόμματα αυτά δε συνήλθαν ακόμα από το σοκ της ανατροπής του σοσιαλισμού και δεν είναι ακόμα έτοιμα γι' αυτή τη συνεργασία.

Η παραπέρα όξυνση των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων πιστεύω ότι εντός του 21ου αιώνα θα φέρουν τεράστιες κοσμογονικές αλλαγές και κοινωνικές ανακατατάξεις, που θα βοηθήσουν την πολιτική και κοινωνική εξέλιξη.

Συντροφικά

ΚΟΒ Ραχών Ικαρίας

Πιστεύω, σύντροφοι, πως το ότι και σήμερα ξανάρχονται για συζήτηση τα κεντρικά καθήκοντα, οι όροι και οι προϋποθέσεις για το ΑΑΔΜ είναι εκτός των άλλων γιατί δεν ψηφίσαμε όλοι τις Θέσεις του 15ου Συνεδρίου, αποδεχόμενοι στην ουσία τη λογική τους. Στην καθημερινή δράση του Κόμματος φάνηκε ότι δεν είχαμε αυτά τα 4 χρόνια ενιαία αντίληψη για το τι είναι το ΑΑΔΜ, το πώς και με ποιους όρους θα προσεγγίσουμε αυτό το στόχο. Ενώ όλοι θεωρητικά συμφωνούμε ότι το Κόμμα που θέλουμε δεν μπορεί να είναι μια κοινή συνισταμένη διαφορετικών αντιλήψεων, στην πορεία φαίνεται και στην πράξη διαπιστώνουμε ότι δεν παλεύουμε όλοι για το ίδιο πράγμα.

Είναι λοιπόν Μέτωπο οι όποιες επιμέρους συνεργασίες για διάφορα ζητήματα που προκύπτουν κάθε φορά; Είναι Μέτωπο οι εκλογικές συνεργασίες; Οι συνεργασίες στους μαζικούς φορείς; Πιστεύω, σύντροφοι, ότι σαφέστατα πρέπει να απαντήσουμε όχι. Το ζητούμενο είναι να στηριχτούμε στην εμπειρία απ' όλες αυτές τις επιμέρους συνεργασίες, να προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους, να συζητήσουμε παραπέρα μαζί τους για το πώς βλέπουμε εμείς να λύνονται τα σημερινά προβλήματα, να επιμείνουμε να τους πείσουμε ότι η λύση στα σημερινά αδιέξοδα είναι η άλλη πολιτική πρόταση, η πρόταση του ΚΚΕ. Αν κρύψουμε το πρόσωπό μας για να πετύχουμε να συνεργαστούμε μαζί τους, τότε όχι μόνο δε θα πετύχουμε τίποτε, αλλά θα γίνουμε και αναξιόπιστοι απέναντί τους. Αν βάλουμε νερό στο κρασί μας, αν αλλάξουμε το πρόγραμμα του Κόμματος για να δούμε να προχωρά γρήγορα αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, τότε το μόνο που θα πετύχουμε είναι να χάσουμε τον μπούσουλα και μπορεί να εξασφαλίσουμε συσπειρώσεις, αλλά δε θα προχωρά ούτε βήμα μπροστά η συνείδηση των συμμάχων, δε θα δημιουργούνται προϋποθέσεις για να κερδίζει έδαφος η ανάγκη για ανατροπή αυτού του συστήματος. Από κάποιους συντρόφους μπαίνει το ερώτημα, αφού δεν προχώρησε ο στόχος του 15ου Συνεδρίου, αφού δε δημιουργήθηκε στα 4 χρόνια το Μέτωπο, μήπως πρέπει να ξαναδούμε τη ρεαλιστικότητα και την ορθότητά του. Σύντροφοι, νομίζω πως αν δε σκύψουμε στην πραγματικότητα, αν δε μελετήσουμε πραγματικά την κατάσταση που βρισκόμαστε, αν δε συνειδητοποιήσουμε ότι δεν παίζουμε στο δικό μας γήπεδο, ότι ο αντίπαλος έχει στα χέρια του όλα τα μέσα για τη χειραγώγηση των μαζών, δε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε παραπέρα, να παρέμβουμε αποφασιστικά στις εξελίξεις, να βάλουμε το στίγμα μας σ' αυτές. Εχοντας λοιπόν καθαρό σε ποιες συνθήκες δίνουμε τη μάχη, χωρίς να υποκλιθούμε στις αδυναμίες (που δεν είναι λίγες), να βρούμε τρόπους να τις ξεπεράσουμε και να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.

Είναι ανάγκη, πιστεύω, σύντροφοι, να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας, να αποκτήσουμε σταθερούς πολιτικούς δεσμούς με τους εργαζόμενους, να παρεμβαίνουμε στα προβλήματα άμεσα και έγκαιρα, να προσπαθήσουμε μέσα από την πείρα τους οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιούν ότι η λύση σ' αυτά δεν μπορεί να 'ρθει με μερεμέτια στο σύστημα που ζούμε, αλλά με την Πάλη για την Ανατροπή του.

Ταυτόχρονα, πρέπει να βάλουμε στόχο να κατακτήσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα ενιαία αντίληψη για τα προβλήματα και τις αιτίες τους, για να κατακτήσουμε την ενιαία δράση όλου του Κόμματος από πάνω μέχρι κάτω, από την Αθήνα μέχρι το τελευταίο χωριό. Οι όποιες ιδιαιτερότητες δεν μπορούν να δικαιολογούν δράση σε διαφορετική κατεύθυνση απ' αυτή που το Συνέδριο του Κόμματος θα αποφασίσει. Σ' αυτή την κατεύθυνση πρέπει να παρθούν όλα τα μέτρα. Ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά συνδυασμένα αρμονικά μεταξύ τους, κανένα από μόνο του δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα.

Το πρώτο καθήκον αμέσως μετά από το 16ο Συνέδριο είναι να συζητηθούν οι αποφάσεις του στις Γενικές Συνελεύσεις των ΚΟΒ, κανένα εμπόδιο ή δυσκολία δεν μπορεί να σταθεί σαν δικαιολογία για να μη γίνει μια τέτοια δουλιά. Να έχουν τα μέλη του Κόμματος καθαρό το τι πραγματικά έχουμε αποφασίσει, διαφορετικά αφήνουμε ελεύθερο έδαφος στο να τοποθετούνται απέναντι στα φαντάσματα που προβάλλουν σαν δήθεν Θέσεις του Κόμματος τα ΜΜΕ. Ταυτόχρονα είναι ανάγκη να υπάρχει σταθερό μέτωπο και ιδεολογική αντιπαράθεση με λαθεμένες αντιλήψεις χωρίς δισταγμούς, όποιος και αν είναι ο φορέας αυτών των αντιλήψεων. Στις Οργανώσεις μας και στο Κόμμα αυτό που μας δένει δεν είναι η φιλία, δεν είμαστε μια παρέα, αυτό που μας δένει μεταξύ μας είναι η κοινή αντίληψη για την κοινωνική πραγματικότητα και η απόφαση για δράση για την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση του Σοσιαλισμού. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για συντρόφους που είναι χρόνια μέλη του Κόμματος ή στελέχη, πρέπει να είμαστε περισσότερο απαιτητικοί. Οι δισταγμοί που πολλές φορές εμφανίζονται στο να κάνουμε κριτική, καθώς και ο φόβος μήπως κάποιος δυσαρεστηθεί από την κριτική που του κάνουμε και αντιδράσει, δεν έχουν καμιά σχέση με τα χαρακτηριστικά του κομμουνιστή, θυμίζουν μικροαστούς που στις παρέες τους δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να υποκρίνονται.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι διαφορετικά έπρεπε να είχαν αντιμετωπιστεί οι αντιλήψεις που από το 15ο Συνέδριο εκφράστηκαν από τους συντρόφους Κωστόπουλο και Θεωνά. Θα έπρεπε να είναι αντικείμενο ιδεολογικής συζήτησης στις ΚΟΒ και να μη μένουν στο απυρόβλητο, με αποτέλεσμα να βρίσκουν ανταπόκριση σε μέλη του Κόμματος. Κριτήριο για όλους, μέλη και στελέχη, δεν μπορεί να είναι κανένα άλλο παρά η επιμονή στην προώθηση της πολιτικής του Κόμματος, των αποφάσεων των οργάνων, η αγωνιστική στάση απέναντι στα προβλήματα, η συγκρότησή του. Ολοι καθημερινά πρέπει να βρισκόμαστε στην κρίση των συντρόφων χωρίς αυτό να σημαίνει καχυποψία για όλους και για όλα. Το μόνο φάρμακο για να προλάβουμε αρρώστιες στο κομματικό σώμα, είναι η ιδεολογική πολιτική επαγρύπνηση, η πραγματικά συντροφική κριτική, χωρίς συναισθηματισμούς ή φόβο μήπως κακοκαρδίσουμε το σύντροφο.

Σύντροφοι, ένα ζήτημα μπαίνει και στον προσυνεδριακό διάλογο, αλλά και στις συζητήσεις. Είναι ρεαλιστικός ο στόχος για τη δημιουργία του ΑΑΔΜ; θα μας αφήσουν οι ιμπεριαλιστές να προχωρήσουμε στην κατεύθυνση που έχουμε χαράξει; Να το πούμε, σύντροφοι, καθαρά, ο δρόμος που προτείνουμε δεν είναι μια άνετη βόλτα, θα έχουμε συγκρούσεις. Ρεαλιστικό δεν είναι ό,τι είναι εύκολο, καθορίζεται από τις ιστορικές συνθήκες, τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Εξάλλου και η οργανωμένη πάλη με τις θυσίες που απαιτεί και η απεργία και οι κινητοποιήσεις για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα δεν είναι εύκολα πράγματα. Αν θεωρήσουμε ρεαλιστικό ό,τι μας επιτρέπει το αστικό σύστημα, τότε θα πρέπει να παραιτηθούμε από το στόχο μας για το Σοσιαλισμό. Επειδή όμως σε όλους μας είναι καθαρό ότι ο δρόμος που διαλέξαμε δεν είναι εύκολος, αλλά αναγκαίος, είναι ανάγκη χωρίς να υπερβάλουμε ούτε να υποτιμήσουμε τις δυσκολίες, να κάνουμε όλοι μας ένα βήμα μπροστά, στην κατεύθυνση που χαράξαμε στο 15ο Συνέδριο.

ΚΟΒ Παιδείας Ζωγράφου