Τον μεσαίωνα οι μοναχοί ελέω Θεού βάφτιζαν το κρέας ψάρι, ώστε να μη στερηθούν από τις απολαύσεις, τις ημέρες που οι άγιες γραφές είχαν ορίσει πως οι χριστιανοί θα έπρεπε να νηστεύουν. Σήμερα οι τράπεζες και οι Εταιρίες Αμοιβαίων Κεφαλαίνων μετονομάζουν τα τοκομερίδια των χρεογράφων σε υπεραξία χρεογράφων, ώστε να επιμηκύνουν τον χρόνο καταβολής του αναλογούντος φόρου, στο αόριστο μέλλον.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας και φοροδιαφυγής σε μια Ελλάδα όπου οι τράπεζες παραβιάζουν ασύστολα τη φορολογική νομοθεσία, υποκαθιστούν την επίσημη κυβέρνηση και νομοθετούν κατά το δοκούν.Εννοείται βέβαια ότι όλα αυτά τα τραγελαφικά, είναι σε γνώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία στα πλαίσια δεσμεύσεων, που έχει αναλάβει απέναντι στις κυρίαρχες ομάδες του κεφαλαίου, όχι μόνο τα ανέχεται, άλλα έχει αναλάβει και τον επίσημο ρόλο της συγκάλυψης.

Αυτά, βέβαια, συμβαίνουν στην κορυφή της πυραμίδας. Εκεί όπου συντελείται μια πρωτοφανής συσσώρευση κεφαλαίου, πολλές φορές μέσω της ανοιχτής κλοπής και τις παραβίασης των στοιχειωδέστερων κανόνων της αστικής νομιμότητας. Γιατί, στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Οι κοινοί θνητοί βομβαρδίζονται σε καθημερινή βάση από τον υπουργό Οικονομικών, για την αναγκαιότητα της "εξυγίανσης", της πάταξης της φοροδιαφυγής, η οποία έχει πάρει εγκληματικές διαστάσεις... Ακούνε ακόμα ότι αν δε "συγκλίνουμε" με τους στόχους του Μάαστριχτ, μας περιμένει η περιθωριοποίηση και η διεθνής απομόνωση.

Ολα αυτά, συνεπάγονται κόστος. Το οποίο βέβαια θα πρέπει να πληρώσουν αυτοί. Σημαίνει νέους φόρους, περικοπές στην υγεία και την παιδεία. Γιατί πρέπει βέβαια να μειώσουμε το δημόσιο χρέος των 33 τρισ. δραχμών. Για το οποίο ευθύνεται.. η βάση της κοινωνικής πυραμίδας, η οποία - λένε - είναι σπάταλη και ρέπει στην ακολασία και στις υπερβολικές απολαύσεις. Ενώ αντίθετα η κορυφή της πυραμίδας... διακρίνεται για τη λιτότητα των επιλογών της και τη σύνεση του χαρακτήρα της.

Η υποκρισία της αστικής ηθικής σε όλο της το μεγαλείο. Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!

Ο θεσμός των αμοιβαίων κεφαλαίων στη χώρα μας, μετράει μόλις λίγα χρόνια ύπαρξης, αλλά παρά το μικρό της ηλικίας του διακρίνεται για τη μεγάλη του βουλιμία. Αν θέλουμε να τα δούμε σαν οικονομικό φαινόμενο, θα πρέπει να τα κατατάξουμε στις νέες μορφές έκφρασης του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, δείχνει τάσεις αυτονομίας ως προς την παραγωγική βάση (ήδη από το 1973 καταργείται ο χρυσός κανόνας που ρυθμίζει την ισοτιμία των ισχυρών νομισμάτων με το χρυσό). Αυτό απλά σημαίνει ότι η ποσότητα και η κυκλοφορία των νομισμάτων δε θα καθορίζεται από τις εξελίξεις στην παραγωγική σφαίρα, αλλά θα μπορεί να επεκτείνεται κατά το δοκούν. Και πραγματικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, έχουμε μια μεγάλη και αδικαιολόγητη επέκταση στη νομισματική σφαίρα, η οποία φυσικό ήταν να οδηγήσει σε έξαρση του πληθωρισμού, να υπονομεύσει τα ασθενέστερα νομίσματα και να δημιουργήσει νέες μορφές κερδοσκοπίας.

Ηταν η εποχή που η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδοτούσε τον πόλεμο του Βιετνάμ, με την έκδοση πληθωριστικών δολαρίων σε τεράστια έκταση. Ουσιαστικά δηλαδή, οι Αμερικανοί μετέφεραν σημαντικό κόστος του πολέμου, στις χώρες με τις οποίες συναλλασσόταν το δολάριο. Δηλαδή με όλες τις χώρες του κόσμου, μιας και το αμερικανικό νόμισμα, ήταν και παραμένει το σκληρότερο από τα σκληρά νομίσματα.

Παιδί αυτών των εξελίξεων είναι και τα αμοιβαία κεφάλαια, τα οποία συγκροτούνται κατά βάση από τις τράπεζες. Στη χώρα μας οι Εταιρίες Αμοιβαίων Κεφαλαίων αποτελούν τμήμα των τραπεζικών ομίλων. Οι εταιρίες αυτές προσφέρουν στον επενδυτή μια διαφορετική δυνατότητα επένδυσης των κεφαλαίων του, από ό,τι οι παραδοσιακές μορφές της τραπεζικής κατάθεσης. Με στόχο την επίτευξη του υψηλότερου δυνατού κέρδους, προχωρούν σε πολλαπλές τοποθετήσεις των επενδυμένων κεφαλαίων. Ενα ποσό π.χ. 500 εκατομ. δραχμών, τοποθετείται κατά 300 εκατομ. δραχμές σε κρατικούς τίτλους, τα 100 εκατομ. δραχμές τοποθετούνται σε μετοχές του χρηματιστηρίου, ενώ τα υπόλοιπα 100 εκατομ. τοποθετούνται σε ομόλογα του εξωτερικού. Η επιλεκτική αυτή τοποθέτησή τους επιτρέπει να έχουν κατά βάση υψηλές αποδόσεις, όπως αποδεικνύεται και από την ελληνική εμπειρία.

Με το επιχείρημα ότι θα έπρεπε ο εμβρυακός αυτός θεσμός να αναπτυχθεί, η κυβέρνηση της ΝΔ είχε εξαιρέσει την απόδοση των μεριδίων των αμοιβαίων κεφαλαίων από τη φορολογία.Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον νόμο 2214/94 περί αντικειμενικών κριτηρίων, προωθεί τη φορολόγηση των κερδών των αμοιβαίων κεφαλαίων με συντελεστή 15%.Η προώθηση του μέτρου αυτού δεν ήταν βέβαια ένα εξαιρετικό γεγονός δεδομένου ότι η φορολόγηση των Α.Κ. είχε θεσπιστεί σε όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, στις οποίες ο θεσμός αυτός λειτουργεί δεκαετίες. Στην Ελλάδα όμως, όπου οι τράπεζες έχουν συνηθίσει να λειτουργούν σε καθεστώς ασυδοσίας, το μέτρο της φορολόγησης των Α. Κ. ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών. Οι "θεσμικοί επενδυτές" με καταχωρημένες ανακοινώσεις τους στον Τύπο, διαμαρτύρονταν και κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι πνίγει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας... Τώρα τι σχέση έχει η κερδοσκοπία με την ανάπτυξη, αυτό είναι άλλο ζήτημα.

Με δεδομένα τα εξαρτημένα της αντανακλαστικά προς το μεγάλο κεφάλαιο, η κυβέρνηση άρχισε να βάζει νερό στο κρασί της.Ενώ αρχικά προβλεπόταν ότι οι Εταιρίες Αμοιβαίων Κεφαλαίων (ΕΑΚ) ήταν υποχρεωμένες να καταθέτουν τους φόρους στο ελληνικό δημόσιο, κάθε εξάμηνο, στη συνέχεια ο νόμος στο συγκεκριμένο σημείο τροποποιήθηκε. Σύμφωνα με τη νέα του ερμηνεία, οι ΕΑ Κ θα ήταν υποχρεωμένες να καταβάλουν τόκους, μόνο στην περίπτωση που οι μερισματούχοι προχωρήσουν σε ρευστοποίηση των μεριδίων τους. Αυτό πρακτικά δίνει τη δυνατότητα στις ΕΑΚ να εκμεταλλεύονται τα ποσά του φόρου που θα έπρεπε να παραδώσουν στο ελληνικό δημόσιο, για όλο το διάστημα που τα συγκεκριμένα μερίδια δε ρευστοποιούνται.Για να γίνει κατανοητό το παράλογο του πράγματος, αν η ίδια λογική επικρατούσε και στις καταθέσεις ταμιευτηρίου, αυτές θα έπρεπε να φορολογηθούν μόνο στην περίπτωση που ο καταθέτης αποφάσιζε να τις αποσύρει από την τράπεζα.

Η ρύθμιση αυτή δεν ικανοποίησε πλήρως τις ΕΑΚ, αφού βασικός τους στόχος ήταν και παραμένει η κατάργηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Βρήκαν όμως τρόπο να ξεπεράσουν σε μεγάλο βαθμό το εμπόδιο αυτό, ασκώντας οι ίδιες νομοθετική εξουσία. Αποφάσισαν, λοιπόν, ότι μπορούν να "σπάσουν" τα τοκομερίδια από το κεφάλαιο των ΑΚ και να τα διαπραγματεύονται στην αγορά.

Επειδή, όμως, η αγοραπωλησία τοκομεριδίων προσκρούει στις σημερινές φορολογικές διατάξεις που προβλέπουν ότι με τη ρευστοποίηση κερδών, επέρχεται φορολογική υποχρέωση, άλλαξαν την ονομασία και ονόμασαν τα τοκομερίδια χρεογράφων σε υπεραξία χρεογράφων... Ηταν αυτό που λέγαμε για τους μοναχούς του μεσαίωνα που ονόμαζαν το κρέας ψάρι. Το περίεργο βέβαια δεν είναι η αυθαιρεσία των ΕΑΚ, αλλά η αδράνεια του υπουργείου Οικονομικών. Ο υπέρμαχος της φοροδιαφυγής υπουργός Οικονομικών, έχει επιδείξει μια περίεργη αδράνεια σε μια προκλητική, βάναυση και αυθαίρετη περίπτωση φοροδιαφυγής.

Για την ιστορία, να σημειώσουμε πως σε συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών, έχει καταχωνιαστεί μια υπουργική απόφαση, με την οποία επιδιώκεται να αποκατασταθεί η παρανομία.Κατά περίεργο τρόπο, η απόφαση αυτή δεν έχει δει ακόμα το φως της δημοσιότητας. Και να λέγαμε ότι πρόκειται για μικροποσά, τότε ίσως να δικαιολογούσαμε την καθυστέρηση του υπουργείου Οικονομικών.

Εδώ όμως μιλάμε για υπόθεση τρισεκατομμυρίων. Σύμφωνα με το δελτίο της Ιονικής Τράπεζας για την εξέλιξη των ΑΚ, το σύνολο του ενεργητικού των 117 Εταιριών Αμοιβαίων Κεφαλαίων, που λειτουργούν σήμερα στη χώρα μας, με ημερομηνία 31/12/95 έφτασε τα 2,461 τρισ. δραχμές ή το 9,5% του ΑΕΠ του έτους αυτού. Τώρα τι φόρους απέφεραν στο ελληνικό δημόσιο τα τεράστια αυτά ποσά, όσο και να ανατρέξουμε στα επίσημα κυβερνητικά κείμενα (κρατικός προϋπολογισμός) δε θα μπορέσουμε να αντλήσουμε πληροφόρηση, για τον απλούστατο λόγο, ότι κωδικός με την επωνυμία Αμοιβαία Κεφάλαια δεν υπάρχει. Την ίδια στιγμή το ελληνικό δημόσιο, για δηλωθέν εισόδημα από μισθωτή εργασία ύψους 4,150 τρισ. δραχμές εισέπραξε φόρους 181 δισ. δραχμών.

Η παράθεση και μόνο αυτών των δύο στοιχείων δεν είναι αρκετή για να ενεργοποιήσει συναισθήματα όπως οργή, απέχθεια, η ακόμα και περιφρόνηση; Ισως πάλι κάποιοι όχι αδικαιολόγητα πουν ότι να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τη χαμένη αρετή της αστικής τάξης, μάλλον είναι κόπος μάταιος.

ΘανάσηςΚΑΝΙΑΡΗΣ

Η προσπάθεια ξαναμοιράσματος της παχυλής πίτας των προμηθειών της ΔΕΗ, από τους "ριγμένους" της υπόθεσης, φέρνει εκ νέου στην επιφάνεια τη σαπίλα της διαπλοκής των πολιτικοοικονομικών συμφερόντων σε βάρος των συμφερόντων του δημοσίου. Ετσι, εύλογα ερωτηματικά προκαλούν οι καταγγελίες και η διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ συγκεκριμένων μόνιμων και υποψήφιων προμηθευτών της ΔΕΗ, γύρω από τις διαδικασίες ανάθεσης του έργου της κατασκευής της μονάδας του λεγόμενου "Μεγάλου Λαυρίου" της ΔΕΗ, ύψους 70 δισεκατομμυρίων δραχμών περίπου. Μέχρι στιγμής το ΔΣ της ΔΕΗ έχει αναβάλει τρεις φορές τη συνεδρίαση που θα αποφάσιζε σχετικά με την ανάθεση του έργου, ενώ όλα δείχνουν ότι η τελική απόφαση θα παρθεί στο παρασκήνιο από τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες που εμπλέκονται στο έργο.

Η υπόθεση ξεκίνησε με την προκήρυξη του διαγωνισμού στις 9 Αυγούστου 1994,με την εκδήλωση ενδιαφέροντος για την προσφερόμενη "πίτα" των πιο ισχυρών διεθνώς συγκροτημάτων διαχείρισης ηλεκτρικής ενέργειας. Στις κοινοπραξίες που εκδήλωσαν ενδιαφέρον στα πλαίσια του διαγωνισμού αναφέρονται οι: "Alsthom" - METKA, "Ansalto" - AEGEK, "Tyrbotecnica" - "General Electric", "Rollw Royce" - "Fiatavio", ABB "Power Generation Ltd" - ABB SAE "Sadelmi SpA", EME - "Siemens" - LHZ, "Mitsubishi Co" - "Mitshbishi Heavy Industries", "Tractebel" - "Μηχaνική", "Simens Ag" - "Ζίμενς ΑΕ".

Από τις παραπάνω κοινοπραξίες με βάση τα κριτήρια της αρμόδιας Επιτροπής Αξιολόγησης της ΔΕΗ - τα οποία στη συνέχεια αμφισβητήθηκαν για την αντικειμενικότητά τους - προκρίθηκαν οι 8 κοινοπραξίες, οι οποίες και υπέβαλαν κατ' αρχήν τεχνικές προσφορές. Στο στάδιο αυτό η Επιτροπή Αξιολόγησης απέρριψε τις 4 απ' το δικαίωμα κατάθεσης οικονομικών προσφορών, κρίνοντας ότι δεν πληρούσαν τις τεχνικές προϋποθέσεις.

Με την αποσφράγιση και των οικονομικών προσφορών που κατέθεσαν οι 4 κοινοπραξίες, ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός και λογικά θα έπρεπε η κοινοπραξία που κηρύχτηκε μειοδότρια να αναλάβει την κατασκευή των έργων. Στο σημείο αυτό τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται περιέργως, καθώς κοινοπραξίες οι οποίες είχαν απορριφθεί στα προηγούμενα στάδια παρεμβαίνουν και κάνουν λόγο για παρατυπίες στο διαγωνισμό, καταγγέλλοντας το ΔΣ της ΔΕΗ, το οποίο έχει περιέλθει σε "αμηχανία" και το μόνο που κάνει είναι να αναβάλλει συνεχώς την απόφαση για την ανάθεση των έργων.

Στο διαγωνισμό μειοδότησε η κοινοπραξία "Alsthom" - METKA, η προσφορά της οποίας αναφέρεται σε κόστος 10,945 δραχμές ανά κιλοβατώρα για τη ΔΕΗ. Ομως, την 21η Δεκέμβρη 1995 (μέρα της αποσφράγισης των οικονομικών προσφορών), η κοινοπραξία "Ansaldo" - AEΓEK - η οποία είχε αποκλειστεί από το στάδιο της τεχνικής αξιολόγησης - με εξώδικό της προς τη ΔΕΗ, γνωστοποίησε τη δική της οικονομική προσφορά, από την οποία προέκυπτε κόστος 10,3469 δραχμές ανά κιλοβατώρα, δηλαδή χαμηλότερη απ' την προσφορά της μειοδότριας εταιρείας κατά 9 δισ. δρχ. περίπου.

Μετά απ' αυτήν την εξέλιξη η διοίκηση της ΔΕΗ περιήλθε σε "δίλημμα", καθώς η διαφορά που προέκυψε μεταξύ των δύο καλύτερων προσφορών είναι τέτοια, που στη μία περίπτωση της κατακύρωσης της προσφοράς στη μειοδότρια εταιρία θα κινδύνευε να κατηγορηθεί για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, ενώ στην περίπτωση ανάθεσης των έργων στην εκτός διαγωνισμού κοινοπραξία θα μπορούσε να κατηγορηθεί το λιγότερο για προχειρότητα σε θέματα που αφορούν έργα κολοσσούς, καθώς οι ίδιες της οι υπηρεσίες είχαν αποκλείσει την εν λόγω κοινοπραξία με το αιτιολογικό ότι δεν πληρούσε τις τεχνικές προϋποθέσεις για να αναλάβει το έργο.

Σε μια προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, το ΔΣ της επιχείρησης κάλεσε τη μειοδότρια εταιρία να βελτιώσει την προσφορά της, ενώ παράλληλα φαίνεται να το απασχολούν όλες οι εναλλακτικές λύσεις, που εκτός απ' τις δύο που προαναφέραμε είναι και οι εξής:

• Να ακυρώσει το διαγωνισμό και να τον επαναπροκηρύξει, γεγονός όμως που εκτός από χρονοβόρο θα έχει και δυσβάστακτες επιπτώσεις στα οικονομικά της επιχείρησης, καθώς το έργο συνδέεται με την εισαγωγή του φυσικού αερίου στη χώρα και εάν δεν είναι έτοιμο τις καθορισμένες ημερομηνίες, η ΔΕΗ θα αναγκαστεί να πληρώνει στη ΔΕΠΑ περίπου 1,2 δισ. δρχ. σε μηνιαία βάση.
• Να ακυρώσει το διαγωνισμό και να επαναδιαπραγματευτεί η ΔΕΗ με όλες τις κοινοπραξίες εκ νέου, πράγμα που επίσης θεωρείται χρονοβόρο και πολύ δύσκολο, καθώς εκτιμάται ότι θα προκαλέσει τις αντιδράσεις της Κοινότητας.

Τα παραπάνω φαίνεται ότι θα απασχολήσουν το ΔΣ της ΔΕΗ στη νέα προγραμματισμένη συνεδρίαση της Τρίτης, εάν βέβαια δεν προκύψει και νέα αναβολή. Η όλη εξέλιξη, πάντως, στο θέμα έχει δημιουργήσει εύλογα σχόλια, που αναφέρονται σε αποφάσεις οι οποίες είχαν ήδη παρθεί εξυπηρετώντας συγκεκριμένα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα, τα οποία όμως ανατράπηκαν με την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, καθώς επίσης και ότι η τελική απόφαση του ΔΣ της ΔΕΗ θα εξαρτηθεί από περίεργες "συναλλαγές" που εξελίσσονται στο παρασκήνιο.

Χρύσα ΛΙΑΓΚΟΥ

Μεγάλα ποσοστά έκπτωσης στις βιτρίνες των καταστημάτων, κατακόρυφη πτώση του τζίρου των μικρομεσαίων ιδιαίτερα επιχειρήσεων, αλλά και "τσουχτερές" ανατιμήσεις σε μία σειρά βασικών ειδών διατροφής και προϊόντων ευρείας κατανάλωσης, είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την αγορά την τρέχουσα περίοδο. Είναι και αυτό ένα από τα επιτεύγματα της μακροχρόνιας πολιτικής σκληρής, μονόπλευρης λιτότητας, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μιας πολιτικής, η οποία αφ' ενός μεν οδηγεί σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών και κατ' επέκταση σε αδιέξοδο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας, αφ' ετέρου, δε, αυξάνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα υπερκέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, με το καθεστώς πλήρους απελευθέρωσης των τιμών που τους παρέχεται.Το παραπάνω συμπέρασμα - που δεν αποτελεί ούτε στο ελάχιστο υπερβολή - επιβεβαιώνουν στο έπακρο τα επίσημα στοιχεία, αλλά και μια ματιά στην κίνηση που εμφανίζει η αγορά στη διάρκεια της χειμερινής περιόδου των εκπτώσεων.

Και η βδομάδα που πέρασε - τρίτη πλέον βδομάδα των χειμερινών εκπτώσεων - διέψευσε για άλλη μια φορά τις προσδοκίες των εμπόρων για μια μικρή έστω ανάκαμψη του τζίρου των επιχειρήσεών τους και επιβεβαίωσε όσους υποστηρίζουν ότι τα ποσοστά των εκπτώσεων, όσο μεγάλα κι αν είναι, δεν είναι δυνατόν να θέσουν σε δεύτερη μοίρα την εισοδηματική καχεξία των καταναλωτών. Η παραπάνω διαπίστωση προκύπτει και από τις δηλώσεις του προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Δ. Καψάλη,στον οποίο απευθύνθηκε ο "Ρ", προκειμένου να έχει μία πληρέστερη εικόνα, για την κατάσταση που παρουσιάζει η αγορά στην περίοδο που διανύουμε.

Οπως υπογραμμίζει ο Δ. Καψάλης, τα μηνύματα που στέλνει ο εμπορικός κόσμος μέχρι τώρα, κάθε άλλο παρά ικανοποιητικά είναι. Σύμφωνα με τον ίδιο, στις 3 βδομάδες από την έναρξη των χειμερινών εκπτώσεων, συγκριτικά με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, παρατηρείται μία πτώση του τζίρου της τάξης του 8% με 10% κατά μέσο όρο, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει μέχρι και 40%.Κι αυτό παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά έκπτωσης που αναγράφονται στις βιτρίνες των καταστημάτων φτάνουν μέχρι και 60%.Η κατάσταση αυτή έχει καταστήσει στα πρόθυρα του αφανισμού πολλές μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις, κάτι που άλλωστε αποτυπώνεται καθημερινά και στα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, που βλέπουν καθημερινά το "φως" της δημοσιότητας, σχετικά με τα "λουκέτα" και το ύψος των ακάλυπτων επιταγών και διαμαρτυρημένων συναλλαγματικών. Την ίδια εικόνα συνθέτουν και τα επίσημα στοιχεία για την πορεία που σημείωσε ο τζίρος στην αγορά, κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε.

Οπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας (ΕΣΥΕ), που δόθηκαν στη δημοσιότητα τη βδομάδα που πέρασε, ο όγκος λιανικών πωλήσεων, το δεκάμηνο Γενάρη - Οκτώβρη 1995, μειώθηκε κατά 3,8%,ως προς το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, μεγάλη πτώση του πραγματικού τζίρου - που αγγίζει το 7,7% - σημειώθηκε στο ίδιο διάστημα στην υπόλοιπη, εκτός της περιφέρειας της πρωτεύουσας, χώρα. Η συνεχιζόμενη αυτή κατάσταση στον τζίρο των εμπορικών καταστημάτων δεν είναι καθόλου άσχετη με τη "σφιχτή" εισοδηματική πολιτική των τελευταίων "γαλαζοπράσινων" κυβερνήσεων, η οποία έχει περιορίσει σε ανυπολόγιστο βαθμό την αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων και των συνταξιούχων - που αποτελούν και τους φυσικούς πελάτες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας.

Την ίδια στιγμή, όμως, που οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια σε αφανισμό, επειδή δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στον αθέμιτο ανταγωνισμό που ασκούν σε βάρος τους οι μεγάλες επιχειρήσεις, δε συμβαίνει το ίδιο και με τις τελευταίες, οι οποίες, αξιοποιώντας στο έπακρο το ισχύον καθεστώς πλήρους απελευθέρωσης των τιμών, αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων όποτε και όσο θέλουν. Εξαιτίας αυτού του καθεστώτος, την τελευταία περίοδο εμφανίστηκαν "τσουχτερές" αυξήσεις σε μία σειρά βασικών ειδών διατροφής,που από τη μία επιβαρύνουν το πορτοφόλι των εργαζόμενων, ενώ από την άλλη ανατρέπουν ολοσχερώς το υπεραισιόδοξο κλίμα που είχε καλλιεργήσει η κυβέρνηση για κατακόρυφη πτώση του πληθωρισμού.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία των εκπροσώπων των σούπερ μάρκετ, το τελευταία διάστημα σημειώθηκαν αυξήσεις τιμών από 7% μέχρι και 15%,σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, όπως τα γαλακτοκομικά, το ελαιόλαδο, τα αναψυκτικά, οι μπίρες, τα εισαγόμενα ποτά, το ούζο, τα απορρυπαντικά κλπ.

Συνέπεια αυτών των ανατιμήσεων, αλλά και των αυξήσεων που επέβαλε η κυβέρνηση στους φόρους σε ποτά, τσιγάρα, καύσιμα, στα τέλη κυκλοφορίας και στα τιμολόγια του ΟΤΕ, θα είναι ο πληθωρισμός να αναζωπυρωθεί τουλάχιστον το μήνα που διανύουμε, με συνέπεια να αγγίξει το 8,3% με 8,4%, από 8,1% που έκλεισε τον περασμένο Δεκέμβρη.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ

Μεγάλες εκπτώσεις εμφανίζονται αυτό το διάστημα στις βιτρίνες των καταστημάτων, αλλά και στις ...τιμές των προϊόντων