Η αντίστροφη μέτρηση για την εφαρμογή σκληρού πακέτου αντιλαϊκών μέτρων, με περικοπές κοινωνικών δαπανών και αθρόες ιδιωτικοποιήσεις, αρχίζει την ερχόμενη Δευτέρα 5 Ιούλη στις Βρυξέλλες. Στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) θα συζητηθεί η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σχετικά με την κίνηση της διαδικασίας περί υπερβολικού ελλείμματος της Ελλάδας. Στην ίδια συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ θα παρουσιαστεί το πρόγραμμα εργασίας της ολλανδικής προεδρίας για το β΄ εξάμηνο του 2004, όπου, μεταξύ των στόχων, περιλαμβάνεται και «η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και η παρεμπόδιση της χρηματοδότησής της».

Στα καθ' ημάς τώρα, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει σε διάστημα τεσσάρων μηνών από σήμερα - δηλαδή μέχρι τις αρχές του ερχόμενου Νοέμβρη - να παρουσιάσει τα μέτρα πολιτικής για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Το έλλειμμα, που προσμετρήθηκε το 2003 στο 3,2% του ΑΕΠ (προσωρινή εκτίμηση), θα πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά 1 ποσοστιαία μονάδα μέχρι το τέλος του 2005 και να συνεχίσει να μειώνεται τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον κατά 0,5% του ΑΕΠ, στην προοπτική του μηδενισμού του...

Η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να εκμεταλλευτεί τις εξελίξεις αυτές, για να προωθήσει την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, οι οποίες βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης έκανε γνωστό ότι το οικονομικό επιτελείο έχει επεξεργαστεί μέτρα ελέγχου των κοινωνικών δαπανών, συνέχιση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων στις μεγάλες στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ) κλπ. Στα μέτρα για τις ιδιωτικοποιήσεις εξετάζεται και η παραχώρηση των διοικήσεων στους ιδιώτες, η αξιοποίηση της «αμαρτωλής» ΕΤΑ για την παράδοση δημόσιας γης στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσονται και τα μέτρα που ήδη ανακοινώθηκαν και αφορούν στην επέκταση των αποικιοκρατικών συμβάσεων παραχώρησης εκτός από τα μεγάλα έργα και η κατασκευή δημόσιων έργων μικρότερης εμβέλειας (σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία κλπ.), όπου το σχετικό νομοσχέδιο είναι έτοιμο προς κατάθεση. Παράλληλα, μέσω της «φορολογικής μεταρρύθμισης» και των αλλαγών στον αναπτυξιακό νόμο παραχωρούνται νέα προνόμια στο ιδιωτικό κεφάλαιο...

Στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι η χώρα μας παραβίασε το άρθρο 104 της Συνθήκης του Μάαστριχτ, σύμφωνα με το οποίο το δημοσιονομικό έλλειμμα των χωρών - μελών δεν μπορεί να υπερβαίνει σε ετήσια βάση το 3% του ΑΕΠ. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι ενώ το Σύμφωνο Σταθερότητας βρίσκεται σήμερα σε διαδικασία αναθεώρησης, οι νέες ρυθμίσεις, που εισηγούνται οι μεγάλες χώρες - μέλη, κάνουν ακόμα περισσότερο δυσχερή την εφαρμογή του για χώρες όπως η Ελλάδα. Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί αλλαγές, σύμφωνα με τις οποίες, χώρες με χαμηλό δημόσιο χρέος θα αντιμετωπίζονται με ελαστικότερα κριτήρια όταν εμφανίζουν υψηλά δημόσια ελλείμματα. Στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται ο όρος «διαρθρωτικά προσαρμοσμένο έλλειμμα», που σημαίνει ότι το κριτήριο του ελλείμματος θα εξετάζεται σε μια μακροχρόνια περίοδο, μεγαλύτερη του έτους, ώστε να δίνεται η δυνατότητα σε μια χώρα με ετήσιο έλλειμμα υψηλότερο του 3% να το μειώσει με τα κατάλληλα μέτρα πολιτικής το επόμενο έτος.

Αντίθετα, χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος, όπως η Ελλάδα, το Βέλγιο και η Ιταλία, θα πρέπει να εφαρμόσουν σκληρά προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας, με στόχο τη μείωση του επιπέδου του χρέους προς το 60% του ΑΕΠ, το οποίο θεωρείται συμβατό με μια κατάσταση δημοσιονομικής σταθερότητας...

Με λίγα λόγια, έρχονται δύσκολες ημέρες για τον ελληνικό λαό, ο οποίος αυτή τη φορά καλείται να επωμιστεί θυσίες για τη μείωση του υψηλού χρέους. Τα υψηλά πάντως δημοσιονομικά ελλείμματα της Ελλάδας, πέρα από τις όποιες αλχημείες έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για να εμφανίζουν ωραιοποιημένους προϋπολογισμούς, έχουν αντικειμενική βάση. Η πολιτική δημοσιονομικής επέκτασης που ακολουθήθηκε στη χώρα μας δεν οφείλεται βέβαια στις... γενναιόδωρες παροχές προς τους εργαζόμενους, αλλά σε άλλους λόγους. Στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, στην υλοποίηση του προγράμματος των δημόσιων υποδομών, όπου εκτός από τα κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπάρχει και εθνική συμμετοχή, αλλά και στις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες.

Σε όλα αυτά ο ελληνικός λαός ήταν αμέτοχος, καλείται όμως σήμερα να πληρώσει το λογαριασμό.