Μακριά από τις πραγματικές - κοινωνικές αιτίες που δημιουργούν και αναπαράγουν το φαινόμενο της διαφθοράς κινήθηκε η χτεσινή εκδήλωση της ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση) «Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς», που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής, υπό την αιγίδα του υπουργείου Εσωτερικών, στο πλαίσιο της 13ης Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης κατά της Διαφθοράς, την οποία διοργανώσει η μητρική ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια». Τόσο από τη θεματολογία της εκδήλωσης, όσο και από το περιεχόμενο των ομιλητών έγινε προσπάθεια να «περάσει» η άποψη πως το πρόβλημα δεν έχει κοινωνικοπολιτικές ρίζες, αλλά είναι κυρίως πρόβλημα θεσμών και νοοτροπίας, δηλαδή πρόβλημα εκσυγχρονισμού και εκπολιτισμού, στο πλαίσιο του αστικού καθεστώτος.

Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής στην ομιλία του, αφού παραδέχτηκε την παγκόσμια εξάπλωση του φαινομένου της διαφθοράς, προσπάθησε να εξηγήσει φαινόμενα που είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό (κοινωνικές ανισότητες, χρηματοπιστωτική κρίση, ακρίβεια κ.ά.), αποδίδοντας την εμφάνιση και την ύπαρξή τους στην έλλειψη διαφάνειας. «Πίσω από την έκρηξη της ακρίβειας και τη χρηματοοικονομική κρίση κρύβεται η ανεπάρκεια της διαφάνειας... η διαφθορά ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες και θα πρέπει να ληφθούν μέτρα από τις ισχυρές χώρες για την ενίσχυση των αδύναμων κρατών και τη στήριξη των πολιτών που έχουν ανάγκη», είναι ορισμένες χαρακτηριστικές αποστροφές του λόγου του.

Στο ίδιο πνεύμα, ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος περιορίστηκε να απαριθμήσει τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση αναφορικά με τη στήριξη και την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, την εντατικοποίηση των ελέγχων, τη νομοθετική θωράκιση του κράτους και την προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (την εισαγωγή της πληροφορικής στη δημόσια διοίκηση) ώστε να παταχτεί η διαφθορά.

Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Χ. Καστανίδης άδραξε την ευκαιρία να εκτοξεύσει έμμεσες και άμεσες βολές προς την κυβέρνηση για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, ξεχνώντας προφανώς τις ευθύνες του κόμματός του γι' αυτό.

Στην εκδήλωση, μεταξύ άλλων, το λόγο πήραν ο υπουργός Δικαιοσύνης Σωτήρης Χατζηγάκης, ο πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας, ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιτζής και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Η 13η Συνδιάσκεψη της ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια», που άρχισε χτες και ολοκληρώνεται την Κυριακή, θα ασχοληθεί με τέσσερις ενότητες θεμάτων που με επίκεντρο τη διαφάνεια αφορούν στα ζητήματα της Ειρήνης και της Ασφάλειας, της διαχείρισης των φυσικών πόρων και της ενέργειας, της αλλαγής του κλίματος και της βιωσιμότητας της παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται δηλαδή για θέματα και τομείς ζωτικού ενδιαφέροντος για την ανεμπόδιστη και επικερδή δράση του πολυεθνικού κεφαλαίου σε όλο τον πλανήτη.

Με ταξικό μίσος ήταν διαποτισμένες οι αναφορές χτες του προέδρου του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα απ' τη Λάρισα στο σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, για τον οποίο απεφάνθη, καταθέτοντας εκ νέου τα διαπιστευτήριά του στο σύστημα, το οποίο υπηρετεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: «Εμείς δε θεωρούμε ότι ήταν σοσιαλισμός αυτό που βιώσανε οι λαοί στα καθεστώτα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού - άλλωστε αν ήταν θα τον υπερασπίζονταν». Κι αφού, ελαφρά τη καρδία, διέγραψε με μια μονοκοντυλιά το σοσιαλισμό, τις κατακτήσεις του υπέρ του λαού που τον οικοδόμησε, τη συνεισφορά του στους λαούς όλου του κόσμου, είχε το θράσος να απευθυνθεί στο ΚΚΕ με τη «συμβουλή»: «Παρά τις διαφορές μας, που είναι μεγάλες, υπάρχουν τα προβλήματα της κοινωνίας που είναι πολύ πιο μεγάλα από τις διαφορές μας και τα οποία απαιτούν λύσεις σήμερα, ανεξαρτήτως του αν έφταιξε ο Στάλιν ή ο Λένιν ή ο Χρουστσόφ ή ο Μπρέζνιεφ».

Δεν πρόκειται, βέβαια, για διαφορά. Ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στέκεται απέναντι στο σοσιαλισμό επιδρά καθοριστικά στο σήμερα, στην πολιτική που ακολουθεί, εξωραϊσμού του καπιταλισμού, αποπροσανατολισμού του λαού, πολιτική πολλαπλά επιζήμια για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού συσκοτίζει τη διέξοδο, προσπαθώντας να τους πείσει στη μοιρολατρική αποδοχή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος και στη διεκδίκηση το πολύ πολύ ορισμένων ψίχουλων.

Συνεχίζοντας ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε: «Η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ δε βοηθάει το λαϊκό κίνημα, δε βοηθάει για τη διέξοδο της χώρας από την κρίση». Το λαϊκό κίνημα η ηγεσία του ΣΥΝ το θυμάται μόνο όταν πρόκειται να επιτεθεί στο ΚΚΕ. Πράγματι, η πολιτική του ΚΚΕ δε βοηθά να συρθεί το λαϊκό κίνημα δεμένο πισθάγκωνα στη διεκδίκηση διεξόδου απ' την κρίση για τους καπιταλιστές. Αυτή είναι δουλειά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλ. Τσίπρας απεφάνθη επιπλέον ότι τα ζητήματα με τα οποία ασχολείται το ΚΚΕ μπροστά στο Συνέδριό του, δεν είναι σοβαρά και το προέτρεψε να ασχοληθεί με άλλα σημαντικότερα θέματα απ' αυτά «που τίθενται στον εσωκομματικό προσυνεδριακό διάλογο. Η ηγεσία του ΚΚΕ πρέπει να τα απαντήσει και μετά να μας πει και για τον Στάλιν». Δεν πέτυχε παρά να ομολογήσει εμμέσως το φόβο που προκαλεί σε όλους τους απολογητές του συστήματος η προσπάθεια μιας πλατιάς συζήτησης με το λαό για το σοσιαλισμό, επίκαιρου όσο ποτέ, μια συζήτηση που μπορεί να επιδράσει καθοριστικά και στο σήμερα, στην πάλη για ουσιαστικά μέτρα υπέρ του λαού.

Τέλος, ο πρόεδρος του ΣΥΝ ισχυρίστηκε ότι κανένα άλλο κόμμα, πλην του δικού του, δε διαθέτει πρόγραμμα. Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, καθώς τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ διαθέτουν πρόγραμμα επεξεργασμένο προς όφελος του κεφαλαίου. Οπως το ΚΚΕ διαθέτει πρόγραμμα επεξεργασμένο υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Απεναντίας, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει ένα μάτσο προτάσεις αποκομμένες από ξεπερασμένα απ' τις συνθήκες εγχειρίδια της σοσιαλδημοκρατίας, ανεφάρμοστες και ουτοπικές, οι οποίες ακόμα κι αν μπορούσαν να εφαρμοστούν καμία απάντηση δε θα έδιναν στα οξυμένα προβλήματα του λαού.

Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τη «Διεθνή Συνδιάσκεψη κατά της Διαφθοράς» σημειώνεται:

«Η "Διεθνής Συνδιάσκεψη κατά της Διαφθοράς", που φιλοξενεί η ελληνική κυβέρνηση στο Μέγαρο Μουσικής, έχει στόχο να κατασιγάσει την αποστροφή και την οργή του λαού, να τον αποπροσανατολίσει σχετικά με τις πραγματικές αιτίες που γεννούν και τρέφουν τη σήψη και την παρακμή. Οι οργανώσεις, οι πολιτικοί, κρατικοί και διακρατικοί παράγοντες, που συμμετέχουν στη συνδιάσκεψη και εξορκίζουν τη διαφθορά, ταυτόχρονα εργάζονται υπέρ του εκμεταλλευτικού συστήματος που είναι ολότελα σάπιο και αντιδραστικό και δεν παίρνει καμιά γιατρειά. Του συστήματος όπου το 1% του πληθυσμού κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου και που όσο μεγαλώνουν τα κέρδη μεγαλώνει και η φτώχεια για την παγκόσμια εργατική τάξη. Του συστήματος που γεννά κρίσεις και πολέμους.

Οσο κι αν προσπαθούν οι διάφοροι μηχανισμοί να καλλωπίσουν τα κλαδιά και τους καρπούς του καπιταλισμού, δεν μπορούν να κρύψουν το μεγάλο σάπισμα που αναδύεται από τις ρίζες του ίδιου του συστήματος. Η υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου σε διεθνή κλίμακα, οι κρατικές και διακρατικές προσπάθειες των ιμπεριαλιστών να φορτώσουν στους λαούς την κρίση τους, οι ανταγωνισμοί τους, γεννούν τη σήψη σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής, σε βαθμό και μέγεθος πρωτοφανέρωτο.

Η αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών, η αντεπίθεσή τους με στόχο να πληρώσει το κεφάλαιο και τελικά την εξουσία, σε κάθε χώρα, είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν οι λαοί και από τη σήψη και από την εκμετάλλευση του κεφαλαίου».