Τα τελευταία χρόνια το «καθεστώς» της μερικής απασχόλησης επεκτείνεται, με γοργούς ρυθμούς, στο χώρο της εκπαίδευσης. Στα δημοτικά σχολεία, τα γυμνάσια και τα λύκεια της δημόσιας εκπαίδευσης, καθώς και στα ΤΕΙ εργάζονται, σήμερα, χιλιάδες εκπαιδευτικοί που δεν είναι μόνιμοι. Μετά τους αναπληρωτές, που υπήρχαν από παλιότερα, υπάρχουν τώρα και χιλιάδες ωρομίσθιοι.

Ολοι αυτοί δε δικαιούνται όσα οι μόνιμοι συνάδελφοί τους. Πληρώνονται με πολύ λιγότερα χρήματα - τις περισσότερες φορές μετά από πολύ μεγάλη καθυστέρηση - δεν παίρνουν όλα τα επιδόματα, τα δώρα και τις άδειες, δεν έχουν πλήρη ασφάλιση, δε μετέχουν στα συνδικαλιστικά σωματεία.

Η δουλιά τους είναι πολύ αγχωτική, καθώς, σε πολλές περιπτώσεις, τρέχουν από σχολείο σε σχολείο, ερχόμενοι, καθημερινά, σ' επαφή με διαφορετικές τάξεις και με διαφορετικής ηλικίας και παιδαγωγικού αντικειμένου μαθητές.

Το χειρότερο, όμως, όλων είναι ότι ζουν με την αγωνία αν θα κρατήσουν τη δουλιά τους. Διότι, το να βρουν δουλιά και, προπάντων, το να την έχουν κι αύριο δεν εξαρτάται από τους ίδιους και τις δυνατότητές τους, αλλά από άλλους παράγοντες. Εξαρτάται από το «κέφι» των διευθυντών των σχολείων, από τη διάθεση των προϊσταμένων των Διευθύνσεων και, φυσικά, από βουλευτικά κι άλλα πολιτικά γραφεία, που κανονίζουν, εν πολλοίς, ποιοι θα 'ρθουν, ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν.

Αυτή η εργασιακή ανασφάλεια, που τους καθιστά ομήρους, τους «τρώει τα σωθικά». Κι αν το «καθεστώς γαλέρας» στο οποίο αναγκάζονται να εργαστούν αντέχεται, ο εκβιασμός της συνείδησης και ο εξευτελισμός της προσωπικότητας δεν αντέχονται, παρά μόνο από τους ξεδιάντροπους και τους προσκυνημένους.

Αλλά η μερική απασχόληση δεν πλήττει μόνο τους μη μόνιμους, αλλά και τους μόνιμους εκπαιδευτικούς. Είτε γιατί χάνουν χρήματα τα επικουρικά τους ταμεία, είτε γιατί δημιουργείται μια «δεξαμενή» από την οποία μπορούν να αντλούνται απεργοσπάστες κλπ. Πλήττει κυρίως τη λαϊκή οικογένεια, καθώς υποβαθμίζεται το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, καθώς ο μερικώς απασχολούμενος δεν μπορεί να προσφέρει όσα θέλει. Να, γιατί χρειάζεται ο κοινός αγώνας για την αντιμετώπιση της πολιτικής ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στο χώρο της Παιδείας και γενικότερα.

Τα προβλήματα που φέρνει στην εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς η μερική απασχόληση, συζητήθηκαν στην ιδρυτική σύσκεψη της Επιτροπής Εκπαιδευτικών Λάρισας του ΠΑΜΕ, που πραγματοποιήθηκε, προχτές, στη θεσσαλική πρωτεύουσα.

Μιλώντας ο Β. Ζωγράφος, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων Λάρισας, σημείωσε ότι οι Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ενεργούν σαν «ρουσφετολογικά μαγαζιά», προσλαμβάνοντας ωρομίσθιους για τα ολοήμερα σχολεία. Οι προσλαμβανόμενοι - συμπλήρωσε - αφού πρώτα υποχρεωθούν στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, μετά τρέχουν, με την ψυχή στο στόμα, να δουλέψουν μερικές ώρες τη βδομάδα, για να εισπράξουν το πολύ 90.000 δρχ. το μήνα. Αυτοί οι άνθρωποι - συνέχισε - είναι συνεχώς «στην τσίτα» και, ταυτόχρονα, νιώθουν ότι δεν τους δίνεται η δυνατότητα ν' ασχοληθούν και να διδάξουν ό,τι ξέρουν κι όπως μπορούν, προσφέροντας για την ουσιαστική μόρφωση των παιδιών.

«Καθεστώς γαλέρας» χαρακτήρισε τη μερική απασχόληση στα γυμνάσια και στα λύκεια, ο Γ. Μπαμπανίκος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λάρισας. Από το 1998 που καταργήθηκε η επετηρίδα - είπε - ο αδιόριστος εκπαιδευτικός έγινε αντικείμενο αισχρής πολιτικής εκμετάλλευσης. Η χρησιμοποίηση αναπληρωτών και, κυρίως, ωρομίσθιων γίνεται με πολιτικά κι άλλα ρουσφετολογικά κριτήρια και σε ό,τι αφορά τους ωρομίσθιους στην πρόσθετη διδακτική στήριξη των λυκείων, τις αποφάσεις παίρνουν, συνήθως, οι διευθυντές των σχολείων. Αυτή η τακτική της ρουσφετολογικής πρόσληψης - υπογράμμισε - εκτός των άλλων έχει ως αποτέλεσμα να παίρνουν καλύτερη σειρά διορισμού, εκπαιδευτικοί που πήραν τα πτυχία τους πριν δυο - τρία χρόνια και να μένουν «στο ράφι», συνάδελφοί τους που αποφοίτησαν στις αρχές της δεκαετίας του '90. Κι αυτό γιατί με πρόσφατη τροπολογία της κυβέρνησης στη Βουλή η ωρομίσθια εργασία στην πρόσθετη διδακτική στήριξη, θεωρείται προϋπηρεσία. Η πλειοψηφία των ωρομισθίων - ανέφερε - πληρώνεται με 2.200 δρχ. την ώρα και εργάζεται 11 ώρες τη βδομάδα, ενώ υπάρχουν και οι «κολλητοί» που πληρώνονται 5.200 δρχ. την ώρα, γιατί «τα παίρνουν» από ...άλλο λογαριασμό.

Σε σκληρές συνθήκες εργάζονται και οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων και των φροντιστηρίων, ανέφερε η Γεωργία Καντέλια, πρόεδρος του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Θεσσαλίας. Οι μισθοί - είπε - είναι χαμηλοί και δίνονται με μεγάλη καθυστέρηση. Πολλοί εργάζονται τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις αργίες κι αρκετοί δεν παίρνουν δώρα κι επιδόματα άδειας. Η τρομοκρατία είναι καθημερινή απειλή, καθώς σε αίθουσες μαθημάτων υπάρχουν κάμερες για να παρακολουθείται ο καθηγητής κι αν κάποιος δεν πιάνει τα «στάνταρτς», το «αφεντικό» μπορεί να τον χαρακτηρίσει ανεπιθύμητο και να τον σχολάσει.

Απλήρωτοι για ένα χρόνο παραμένουν οι 1.200 έκτακτοι εκπαιδευτικοί του ΤΕΙ Λάρισας, ανέφερε η Λιώ Τσιάχα, καθηγήτρια των ΤΕΙ. Και τόνισε ότι οι έκτακτοι εργάζονται σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, με μισθούς πείνας, χωρίς πλήρη ασφάλιση και με την αγωνία να γίνουν «αορίστου χρόνου» να τους τυραννά και κάποιους να τους μετατρέπει σε «έρμαια» πολιτικών και πολιτικάντηδων. Δουλεύουμε - είπε - μεμονωμένα, χωρίς ο ένας να ξέρει τον άλλο συνάδελφό του, αφού σ' επαφή μπορεί να έρθουμε μόνο αν βρεθούμε σε κάποια επιτήρηση εξετάσεων...