Motion Team

Αυτό το κάλεσμα απηύθυναν σε όλους όσοι αντιστέκονται στην υποταγή και στη μοιρολατρία, ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Σάκης Βαρδαλής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χθες το βράδυ σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Αχτίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης της ΚΟΘ του ΚΚΕ, με θέμα τις εξελίξεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Αναφερόμενος στο παράδειγμα του Δήμου Θεσσαλονίκης, που έχει μετατραπεί σε πρόσφορο πεδίο για την εφαρμογή των πολιτικών επιλογών, που καθιστούν την Αυτοδιοίκηση φορομπήχτη και φορέα αντεργατικών κατευθύνσεων, ο Σάκης Βαρδαλής παρουσίασε ενδεικτικά ορισμένα στοιχεία που το αποδεικνύουν:

• Τα δημοτικά τέλη αυξάνονται κατά 11,81% κάθε χρόνο.
• Τα τροφεία στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς είναι 145 ευρώ για ένα παιδί έως και 345 ευρώ για 3 παιδιά, το μήνα.
• Στα ωδεία τα δίδακτρα ανέρχονται μαζί με την εγγραφή και τη συμμετοχή στις απολυτήριες εξετάσεις στα 999 ευρώ το χρόνο.
• Προσλαμβάνονται συνεχώς εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου για δύο, τρεις, ή οχτώ μήνες, όσο, δηλαδή, τους χρειάζεται η διοίκηση.

Σε ό,τι αφορά την πολιτική του Δήμου στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων έχει εκφραστεί: Με την απαξίωση των δημοτικών υπηρεσιών και, ταυτόχρονα, την παραχώρηση όλο και μεγαλύτερου μέρους των έργων στους εργολάβους. Με την «αξιοποίηση» 20 οικοπέδων του Δήμου, τα οποία δίνονται με αντιπαροχή σε εργολάβους για να γίνουν μπετόν. Με την κατασκευή των μεγάλων έργων με τη μέθοδο της συγχρηματοδότησης. Και, φυσικά, αυτή η πολιτική υλοποιείται με τη στήριξη των δημοτικών παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.

«Μοναδική φωνή αντίστασης αποτελεί η Δημοτική Παράταξη "Θεσσαλονίκη Τώρα"», που στηρίχτηκε από το ΚΚΕ, πρόσθεσε ο Σ. Βαρδαλής. Και κατέληξε σημειώνοντας: «Η δράση της, παρά τις όποιες αδυναμίες της, μπορεί να αποτελέσει τη βάση, ώστε μέσα από τη διεύρυνση των συνεργασιών, να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις, ώστε να ενισχυθούν οι δυνάμεις που θα βάζουν εμπόδια στην κυρίαρχη πολιτική, με την αντίσταση, την οργάνωση του λαού, την απειθαρχία».

Στο ζήτημα των συνεργασιών ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, στάθηκε, μεταξύ άλλων, ο Σπύρος Χαλβατζής και παρουσίασε ορισμένα από τα κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. «Κάποιοι μας λένε: Αυτός είναι καλός άνθρωπος. Θέλει να συνεργαστούμε», είπε και πρόσθεσε: «Να συζητήσουμε μαζί του. Γιατί υπάρχουν, με τη γενική έννοια, πολλοί καλοί άνθρωποι. Αλλά ας δούμε, πού έδειξε αυτήν του την ιδιότητα; Εχουμε την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα. Εχουμε την ιδιωτικοποίηση των πάντων στην ΤΑ. Εχουμε τις αποδιαρθρώσεις των εργασιακών σχέσεων. Εχουμε αφαίρεση κοινωνικών κατακτήσεων. Εχουμε εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτός ο άνθρωπος ποια στάση κράτησε;».

Και πρόσθεσε: «Υπήρξαν κινητοποιήσεις, υπήρξαν αγώνες, υπήρξε και υπάρχει δράση του εργατικού κινήματος, στην πρώτη γραμμή το ΠΑΜΕ. Υπήρξε δράση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Αυτός ο φίλος μας, αυτός ο καλός άνθρωπος, πώς στάθηκε;» «Το κύριο», κατέληξε ο Σπ. Χαλβατζής, «είναι η στάση, η συμπεριφορά του, η δράση του. Εάν είναι μαχητής ενάντια στην πολιτική των αναδιαρθρώσεων. Εάν συμμετέχει στη δράση ενάντια στον πόλεμο, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών».

Ξεκινώντας από τον πρόσφατο αποχαρακτηρισμό του οικοδομικού τετραγώνου στην περιοχή του «Νέου Τέρματος», από χώρο πρασίνου σε χώρο πολλαπλών χρήσεων, η κουβέντα εξελισσόταν σε αγανακτισμένα λόγια και πικρία για τη ζωή, που κάθε μέρα γίνεται και πιο ανυπόφορη. Η διαπίστωση, πάντα κοινή: «Δεν πάει άλλο!».

Η υποδοχή στα καφενεία της περιοχής, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, πάντα θερμή. Ολοι έχουν κάτι να πουν, όλοι αναγνωρίζουν ότι «το Κόμμα» είναι πάντα στο πλευρό τους, να τους ενημερώνει και να στηρίζει τους αγώνες τους. «Πώς είναι η ζωή εδώ;», τους ρωτάμε. «Οπως είναι παντού!», λέει κάποιος από τους πελάτες σ' ένα καφενείο. «Η ανάπτυξη του Γαλατσίου έχει σταματήσει από τη δεκαετία του '80. Ποιότητα ζωής δεν υπάρχει. Τα πάντα έχουν χτιστεί, τα αυτοκίνητα είναι περισσότερα από τους ανθρώπους. Σε πλατείες και πάρκα μπαίνουν καρέκλες αντί να παίζουν τα παιδιά μας. Η ανεργία στα ύψη...».

«Και ο κάθε δήμαρχος και οι βουλευτές επιδιώκουν να "τα πάρουν" από τον κοσμάκη. Είναι τώρα τρεις μέρες κλεισμένοι στη Βουλή και τσακώνονται ποιος θα "φάει" τα περισσότερα! Ζητούν αύξηση του μισθού του βουλευτή κι εμείς δεν έχουμε να φάμε!», μας λένε κάτοικοι της περιοχής.

Η μάχη για το μεροκάματο σκληρή. Η απειλή της απόλυσης και της καλπάζουσας ανεργίας είναι ο μόνιμος «βραχνάς». Οπως και το καθημερινό άγχος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για επιβίωση. Ο Θανάσης Διονυσόπουλος δουλεύει εδώ και 12 χρόνια στη «ΦΑΓΕ». Εχει τρία παιδιά, η γυναίκα του είναι άνεργη και παίρνει το επίδομα ανεργίας, ενώ ο ίδιος αναγκάζεται να δουλεύει και το απόγευμα, ως υδραυλικός.

Λίγο αργότερα μπαίνουμε σε μια μικρή βιοτεχνία Λευκών Ειδών στην οποία εργάζεται η ίδια η οικογένεια. Ζητάμε να μάθουμε «πώς πάνε οι δουλιές». «Ο μικρός θα είναι πάντα μικρός, και θα τρώει "κατραπακιές"», είναι τα λόγια του Λευτέρη Κλώθα, ιδιοκτήτη της οικογενειακής επιχείρησης. «Και προσωπικό να μην προσλάβω, εγώ και τα παιδιά μου να δουλεύουμε εδώ όλη μέρα, τα πάγια έξοδα είναι τόσο αυξημένα, που δε βγαίνουμε». Μας δείχνει αγανακτισμένος έναν πρόσφατο λογαριασμό ρεύματος, λέγοντας: «Από τα 244 ευρώ που πλήρωσα συνολικά, τα 205 είναι δημοτικά τέλη και ΕΡΤ!»...