Αν αυτή η συνέντευξη δινόταν στα τέλη της δεκαετίας του '80, λίγο πριν τις διασπαστικές κινήσεις που έλαβαν χώρα στο ΚΚΕ, κάποιος καλοπροαίρετος αναγνώστης θα μπορούσε να παρασυρθεί και να τα θεωρήσει και... αθώα! Σήμερα όμως δεν είναι 1990. Εχοντας συσσωρευτεί εμπειρίες και με δεδομένο το γεγονός ότι τα ίδια ακριβώς διακήρυτταν σε συνεντεύξεις τους τότε όσοι λίγο αργότερα θα κέρδιζαν επαξίως τον τίτλο του διασπαστή και υπονομευτή του κομμουνιστικού κινήματος, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ακριβώς για την εξαγωγή συμπερασμάτων παραθέτουμε αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Μ. Κωστόπουλου στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος της Κυριακής» της Θεσσαλονίκης, όπου - στο ίδιο μήκος κύματος με τον Ν. Κωνσταντόπουλο του ΣΥΝ - επιτίθεται στο ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας δήθεν «ενωτικές» και «χαμηλών τόνων» εκφράσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ούτε μία ερώτηση - απάντηση που να μην αναφέρεται στο ΚΚΕ!!!

Για το «Χώρο διαλόγου» δήλωσε: «Δύσκολο το εγχείρημα γιατί υπάρχουν πολλές πληγές στο κορμί μας, αλλά μονόδρομος σε ό,τι αφορά στην κοινή δράση πάνω στο πρόβλημα. Κρατάμε τις διαφορετικές ταυτότητές μας... Χτυπάμε μαζί τους κοινούς στόχους! Ας κουβεντιάσουμε ήρεμα και απλά».

Για την κοινή κάθοδο των δυνάμεων που συναπαρτίζουν το «Χώρο» στις δημοτικές και εθνικές εκλογές, ανέφερε: «Η πρόθεσή μας, η πρόθεση της ΚΕΔΑ, είναι να διευρυνθεί ο κατάλογος των ζητημάτων για κοινή δράση, για συνεργασία, αρκεί αυτό να είναι το αποτέλεσμα της συναίνεσης όλων. Αυτό που έχουμε υπογραμμίσει και νομίζω ότι γίνεται κατανοητό από όλους είναι πως δεν πρέπει να βιαζόμαστε, δεν πρέπει να ανοίγουμε τη βεντάλια άτσαλα! Αν υπάρξει συμφωνία για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, θα ήμασταν οι τελευταίοι που θα είχαμε αντίρρηση. Αλλά το υπογραμμίζω, συμφωνία που θα βοηθάει όλους, θα στηρίζεται στην κατανόηση και στις ανάγκες και δε θα δίνει αφορμές για νέο κύκλο πολεμικών αντιπαραθέσεων».

Για το αν θα επιβιώσει η Αριστερά στις επόμενες εκλογές, ο Μ. Κωστόπουλος απαντά: «Σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από την ίδια. Θα πρέπει να έχουμε, όλοι, υπόψη μας ότι στην πολιτική δεν ισχύει το 1 + 1 = 2».

Για τη μη συμμετοχή του ΚΚΕ στο «Χώρο» αναφέρει: «Ούτε συζήτηση ότι θα το θέλαμε. Οι πικρίες και οι όποιες απόψεις δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην τυφλή άρνηση. Δεν είμαι βέβαιος αν ο λόγος της μη συμμετοχής του ΚΚΕ στην πρωτοβουλία αυτή είναι η συμμετοχή των πρώην μελών. Ενα κόμμα όπως το ΚΚΕ δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι. Η πολιτική συμμαχιών, τα μέτωπα δε γίνονται με τέτοιους όρους. Εξάλλου δεν έχει τεθεί έτσι ούτε από τη σημερινή ηγεσία του κόμματος».

Η άποψή του για το πού βαδίζει το ΚΚΕ: «Χωρίς να θέλουμε να αναπαράγουμε στενάχωρες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, επιμένουμε να υποστηρίζουμε ότι χρειάζονται επανεκτιμήσεις για ορισμένα ζητήματα, κυρίως στο ζήτημα των συμμαχιών. Το πετροβόλημα δε βοηθάει».

Για το αν περιμένει «νέο κύμα... εκτελέσεων στελεχών» αναφέρει: «Εμείς πιστεύουμε ότι η βάση του κόμματος αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσει ότι μια τέτοια λογική είναι αδιέξοδη και θα πιάσει το νόημα της παραδοσιακής λογικής του ΚΚΕ ότι δίνουμε χέρι και σε άλλες δυνάμεις, προκειμένου να παλέψουμε από κοινού για τα μεγάλα προβλήματα του λαού».

Σχετικά με το αν «μετάνιωσε για την αποχώρηση από το ΚΚΕ»: «Το ερώτημα πρέπει να τεθεί αλλιώς. Μετάνιωσαν αυτοί που πήραν αυτή την απόφαση; Πάντως δεν είναι καλά πράγματα αυτά. Μια ολόκληρη ζωή δεν μπορεί να τη διαγράφουν, να την αγνοούν για διάφορες σκοπιμότητες».

Για το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Το ΠΑΜΕ είναι συνδικαλιστική παράταξη έτσι νομίζω. Αν τελικά θα υλοποιηθεί αυτό που γράφτηκε στον "Ριζοσπάστη" πως "όταν το περιεχόμενο ασφυκτιά στη δομή, σπάει τη δομή", προχωράει δηλαδή στην οργανωτική διάσπαση, θα το δείξει η ζωή. Ομως ο κάθε εργάτης γνωρίζει ότι ποτέ οι κομμουνιστές δεν ερωτοτροπούσαν με τέτοιες αντιμαρξιστικές αντιλενινιστικές απόψεις».

Τέλος, σε ό,τι αφορά τα συμπεράσματα από την κινητοποίηση της περασμένης Πέμπτης: «Αυτό σημαίνει ότι όταν όλες οι δυνάμεις πορεύονται μαζί πάνω στο κοινό πρόβλημα, ο κόσμος, ο εργάτης, ο εργαζόμενος το βλέπει αυτό και ανταποκρίνεται. Αυτό όμως πρέπει να το σημειώσουν και εκείνοι που συχνά προτρέπουν τον κόσμο σε ξεχωριστές εκδηλώσεις, ενώ το αίτημα είναι το ίδιο».

Η απάντηση, λοιπόν, στο κουίζ είναι: Οσες φορές οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκαν - στο πλαίσιο των φαιδρών επικοινωνιακών καραγκιοζιλικίων τους - να ανοίγουν τις αγκάλες τους στην Αριστερά, τόσες ακριβώς ήταν και οι φορές, που για το ΠΑΣΟΚ η απώλεια της «κουτάλας» αποτέλεσε ορατό κίνδυνο. Κάθε φορά που τρίζει η καρέκλα τους, τα δύο πρώτα νουμεράκια στις παραστασούλες του «χατζατζαρισμού τους» είναι τα εξής: Πρώτον, κατατροπώνουν φραστικά την «επάρατο Δεξιά». Δεύτερον, και αμέσως μετά, ρίχνουν και μια προσκλησούλα στις «αριστερές δυνάμεις» του τόπου...

***

Θράσος, θα πείτε. Οντως. Πρόκειται (και) περί θράσους. Να ζητάς από την Αριστερά να συστρατευτεί μαζί σου, και μάλιστα τη στιγμή που ξαναζεσταίνεις τα δήθεν «παγωμένα» μέτρα για το Ασφαλιστικό, να «καλείς» την Αριστερά να συμπορευτεί μαζί σου στο δρόμο του «τρομονόμου» που λίγες μέρες πριν κατέθεσες τη Βουλή, να προτείνεις συνεργασία με την Αριστερά τη στιγμή που ο υπουργός των Εξωτερικών σου γίνεται «συνήγορος» των «λευκών κελιών» της Τουρκίας, είναι μια συμπεριφορά, που, για να την εκδηλώσεις, - όπως έπραξε ο κ. Σημίτης - χρειάζεται, αφ' ενός, απώλεια μέτρου και, αφ' ετέρου, μια σχέση ειλικρινούς πάθους με την τακτική της απάτης, ως μέθοδο προώθησης της πολιτικής σου.

***

Για παράδειγμα, εντάξει, ο κ. Σημίτης κάνει ό,τι κάνει (ή ό,τι του λέει ο προπαγανδιστικός νους του κ. Λαλιώτη), αλλά ο κ. Μπίστης, η κ. Δαμανάκη, ή οι άλλοι του ΣΥΝ, που ο «ΠΑΣΟΚισμός» τους αποτελεί τη δευτέρα φύση τους, δεν αντιλαμβάνονται ότι έχει τραβήξει πολύ μακριά αυτή η βαλίτσα με την από μέρους τους καπηλεία του όρου και της έννοιας της Αριστεράς; `Η, για να το θέσουμε αλλιώς: Δεν μπορούν να κάνουν καριέρα ως βαστάζοι του κ. Σημίτη, χωρίς να περιφέρονται σαν δήθεν «αριστεροί»;

***

Οταν ο πρωθυπουργός περιοδεύει και στήνει φιέστες, όπως η προχτεσινή στη Χίο, είναι σαφές ότι θα προτιμούσατε να τον ραίνουν άνθη. Το γεγονός ότι οι πολίτες της Χίου και οι φοιτητές του Πανεπιστημίου - παρά τις προσδοκίες των διοργανωτών της φιέστας και των λοιπών κλακαδόρων - έκλεισαν τα μαγαζιά τους και διαδήλωσαν εναντίον της πολιτικής του πρωθυπουργού, μπορεί να σας λυπεί, αλλά δε χρειάζεται να σας θολώνει τόσο το μυαλό, ώστε σε αυτές τις λαϊκές αντιδράσεις να διακρίνετε «αντισυγκεντρώσεις» και «δάκτυλο» του ΚΚΕ!

Ηρεμήστε, λοιπόν, και δείτε το πιο χαλαρά το φαινόμενο των διαμαρτυριών, από όπου περνά ο «λαοπρόβλητος» πρωθυπουργός: Δείτε το - ας πούμε - κάτι σαν απάντηση στο κάλεσμα του πρωθυπουργού για «συνεργασία» με την Αριστερά... Κυρίως, δείτε το ως απάντηση του λαού στην άλλη κορόνα, πως το ΠΑΣΟΚ είναι ο εκφραστής και εγγυητής των συμφερόντων των εργαζόμενων (δήλωση Σημίτη ήταν κι αυτή από τη Χίο)!

Υποτονική ήταν η διήμερη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής (ΚΠΕ) του Συνασπισμού, που συζήτησε για τη νεολαία, το εκπαιδευτικό σύστημα κλπ. και έθεσε στόχους, όπως η ενίσχυση της Νεολαίας του ΣΥΝ και του πολιτικού λόγου του κόμματος στη νέα γενιά.

Η εισήγηση του προέδρου του κόμματος Ν. Κωνσταντόπουλου αφορούσε γενικά στις πολιτικές εξελίξεις, μια και για το συγκεκριμένο θέμα της συνεδρίασης εισηγήσεις έκαναν άλλα μέλη της ΠΓ και του ΚΣ της Νεολαίας του ΣΥΝ.

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε στην ήττα της κεντροαριστεράς στην Ιταλία, στηλιτεύοντας ένα «μοντέλο», που ως χτες ο ΣΥΝ εκθείαζε και ανακαλύπτοντας αίφνης λάθος επιλογές «κεντροαριστερού φιλελευθερισμού». Εστρεψε ακόμη τα πυρά του εναντίον όλων των κεντροαριστερών κυβερνήσεων της Ευρώπης, «ξεχνώντας» τη μέχρι χτες ρητορική του υπέρ του μοντέλου Ζοσπέν, το οποίο ο ΣΥΝ έχει ανάγει σε πρότυπο διακυβέρνησης.

Η απάντηση δε στα συσσωρευμένα λαϊκά προβλήματα, κατά το ΣΥΝ, βρίσκεται πάντα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και με προϋπόθεση την «αποφασιστική στροφή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας προς τα αριστερά»!

Ακολούθως κατηγόρησε την κυβέρνηση, ορμώμενος από τις εξελίξεις με το Ασφαλιστικό, πως δεν κατανοεί την ανάγκη για ριζική αλλαγή πολιτικής!

Τέλος, αναφέρθηκε και στο «Χώρο διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς», λέγοντας πως «μπορεί να γονιμοποιήσει εξαιρετικά σημαντικές εξελίξεις και σημαντικές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό», δίνοντας στο «Χώρο» μια προοπτική, για την οποία δεν έγινε λόγος στην αυτοπαρουσίασή του, μια και εκεί αυτό που προβλήθηκε ως στόχος του είναι αυτό που μαρτυρά ο τίτλος του και μόνο! Και όπως αναμενόταν ο Ν. Κωνσταντόπουλος επανέλαβε την επίθεσή του στο ΚΚΕ, επαναλαμβάνοντας τα τετριμμένα περί «εμμονής σε αδιέξοδες, δογματικές λογικές απομονωτισμού»!