Αν αυτή η συνέντευξη δινόταν στα τέλη της δεκαετίας του '80, λίγο πριν τις διασπαστικές κινήσεις που έλαβαν χώρα στο ΚΚΕ, κάποιος καλοπροαίρετος αναγνώστης θα μπορούσε να παρασυρθεί και να τα θεωρήσει και... αθώα! Σήμερα όμως δεν είναι 1990. Εχοντας συσσωρευτεί εμπειρίες και με δεδομένο το γεγονός ότι τα ίδια ακριβώς διακήρυτταν σε συνεντεύξεις τους τότε όσοι λίγο αργότερα θα κέρδιζαν επαξίως τον τίτλο του διασπαστή και υπονομευτή του κομμουνιστικού κινήματος, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ακριβώς για την εξαγωγή συμπερασμάτων παραθέτουμε αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Μ. Κωστόπουλου στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος της Κυριακής» της Θεσσαλονίκης, όπου - στο ίδιο μήκος κύματος με τον Ν. Κωνσταντόπουλο του ΣΥΝ - επιτίθεται στο ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας δήθεν «ενωτικές» και «χαμηλών τόνων» εκφράσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ούτε μία ερώτηση - απάντηση που να μην αναφέρεται στο ΚΚΕ!!!

Για το «Χώρο διαλόγου» δήλωσε: «Δύσκολο το εγχείρημα γιατί υπάρχουν πολλές πληγές στο κορμί μας, αλλά μονόδρομος σε ό,τι αφορά στην κοινή δράση πάνω στο πρόβλημα. Κρατάμε τις διαφορετικές ταυτότητές μας... Χτυπάμε μαζί τους κοινούς στόχους! Ας κουβεντιάσουμε ήρεμα και απλά».

Για την κοινή κάθοδο των δυνάμεων που συναπαρτίζουν το «Χώρο» στις δημοτικές και εθνικές εκλογές, ανέφερε: «Η πρόθεσή μας, η πρόθεση της ΚΕΔΑ, είναι να διευρυνθεί ο κατάλογος των ζητημάτων για κοινή δράση, για συνεργασία, αρκεί αυτό να είναι το αποτέλεσμα της συναίνεσης όλων. Αυτό που έχουμε υπογραμμίσει και νομίζω ότι γίνεται κατανοητό από όλους είναι πως δεν πρέπει να βιαζόμαστε, δεν πρέπει να ανοίγουμε τη βεντάλια άτσαλα! Αν υπάρξει συμφωνία για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, θα ήμασταν οι τελευταίοι που θα είχαμε αντίρρηση. Αλλά το υπογραμμίζω, συμφωνία που θα βοηθάει όλους, θα στηρίζεται στην κατανόηση και στις ανάγκες και δε θα δίνει αφορμές για νέο κύκλο πολεμικών αντιπαραθέσεων».

Για το αν θα επιβιώσει η Αριστερά στις επόμενες εκλογές, ο Μ. Κωστόπουλος απαντά: «Σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από την ίδια. Θα πρέπει να έχουμε, όλοι, υπόψη μας ότι στην πολιτική δεν ισχύει το 1 + 1 = 2».

Για τη μη συμμετοχή του ΚΚΕ στο «Χώρο» αναφέρει: «Ούτε συζήτηση ότι θα το θέλαμε. Οι πικρίες και οι όποιες απόψεις δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην τυφλή άρνηση. Δεν είμαι βέβαιος αν ο λόγος της μη συμμετοχής του ΚΚΕ στην πρωτοβουλία αυτή είναι η συμμετοχή των πρώην μελών. Ενα κόμμα όπως το ΚΚΕ δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι. Η πολιτική συμμαχιών, τα μέτωπα δε γίνονται με τέτοιους όρους. Εξάλλου δεν έχει τεθεί έτσι ούτε από τη σημερινή ηγεσία του κόμματος».

Η άποψή του για το πού βαδίζει το ΚΚΕ: «Χωρίς να θέλουμε να αναπαράγουμε στενάχωρες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, επιμένουμε να υποστηρίζουμε ότι χρειάζονται επανεκτιμήσεις για ορισμένα ζητήματα, κυρίως στο ζήτημα των συμμαχιών. Το πετροβόλημα δε βοηθάει».

Για το αν περιμένει «νέο κύμα... εκτελέσεων στελεχών» αναφέρει: «Εμείς πιστεύουμε ότι η βάση του κόμματος αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσει ότι μια τέτοια λογική είναι αδιέξοδη και θα πιάσει το νόημα της παραδοσιακής λογικής του ΚΚΕ ότι δίνουμε χέρι και σε άλλες δυνάμεις, προκειμένου να παλέψουμε από κοινού για τα μεγάλα προβλήματα του λαού».

Σχετικά με το αν «μετάνιωσε για την αποχώρηση από το ΚΚΕ»: «Το ερώτημα πρέπει να τεθεί αλλιώς. Μετάνιωσαν αυτοί που πήραν αυτή την απόφαση; Πάντως δεν είναι καλά πράγματα αυτά. Μια ολόκληρη ζωή δεν μπορεί να τη διαγράφουν, να την αγνοούν για διάφορες σκοπιμότητες».

Για το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Το ΠΑΜΕ είναι συνδικαλιστική παράταξη έτσι νομίζω. Αν τελικά θα υλοποιηθεί αυτό που γράφτηκε στον "Ριζοσπάστη" πως "όταν το περιεχόμενο ασφυκτιά στη δομή, σπάει τη δομή", προχωράει δηλαδή στην οργανωτική διάσπαση, θα το δείξει η ζωή. Ομως ο κάθε εργάτης γνωρίζει ότι ποτέ οι κομμουνιστές δεν ερωτοτροπούσαν με τέτοιες αντιμαρξιστικές αντιλενινιστικές απόψεις».

Τέλος, σε ό,τι αφορά τα συμπεράσματα από την κινητοποίηση της περασμένης Πέμπτης: «Αυτό σημαίνει ότι όταν όλες οι δυνάμεις πορεύονται μαζί πάνω στο κοινό πρόβλημα, ο κόσμος, ο εργάτης, ο εργαζόμενος το βλέπει αυτό και ανταποκρίνεται. Αυτό όμως πρέπει να το σημειώσουν και εκείνοι που συχνά προτρέπουν τον κόσμο σε ξεχωριστές εκδηλώσεις, ενώ το αίτημα είναι το ίδιο».