Μια σκηνή που άλλαζε πρόσωπα και ύφος, ένα γεμάτο πρόγραμμα, ένα κοινό έτοιμο για όλα, έκαναν το βράδυ του Σαββάτου αξέχαστο για όσους βρέθηκαν στο Μαθητικό Στέκι.

Η αυλαία άνοιξε με νεανικά συγκροτήματα. Οι αγαπημένοι Before Twenty με ανανεωμένη διάθεση παρουσίασαν ένα ροκ ρεπερτόριο με γνωστά τραγούδια αλλά και δικές τους δουλειές, όπως το τελευταίο τους τραγούδι «I'm gone». Ακολούθησαν οι Drowing Twins από το Μενίδι, με σοφτ ροκ μελωδίες, δίνοντας το «παρών» για πρώτη φορά στη Μαθητική Σκηνή του Φεστιβάλ.

Στη σκηνή ανέβηκε στη συνέχεια η μπάντα του «ΚΕΘΕΑ Στροφή», με πρόγραμμα που περιλάμβανε μια ευρεία γκάμα τραγουδιών, από αγγλόφωνο ροκ μέχρι παραδοσιακό και λαϊκό τραγούδι, με εξαιρετικές ερμηνείες που κέρδισαν το κοινό και με μια όμορφη, ζεστή σκηνική παρουσία. Τα παραπάνω αποκτούν ξεχωριστή σημασία αφού, όπως είπαν τα παιδιά που συγκροτούν την μπάντα, δεν γνώριζαν καν από μουσική όταν ξεκινούσαν το θεραπευτικό πρόγραμμα. Από σκηνής ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση για μια ακόμα φορά στο Φεστιβάλ, που δίνει την ευκαιρία να δείξουν ότι «μπορείς, αλλά όχι μόνος», ενώ το κοινό που απόλαυσε τη συναυλία τούς καταχειροκρότησε.

«49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", πάλι εδώ στη Μαθητική Σκηνή, αμέσως μετά τη μπάντα του "ΚΕΘΕΑ Στροφή", που τα έχει δώσει όλα και ο κόσμος έχει ζεσταθεί. Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εδώ και δεν έχω περάσει ποτέ καλύτερα, είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, γιατί ερχόμουν εδώ από πιτσιρικάς να φάω τα σουβλάκια μου, να δω τις ομιλίες και τις εκδηλώσεις, και τώρα παίζω εγώ σε αυτές τις εκδηλώσεις». Χρειάζεται πολύ πλούσιο λεξιλόγιο για να περιγράψει κανείς την ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Κώστας Μαλιάτσης - Σάλας και τη σύνδεση που έχει με το κοινό όλων των ηλικιών, που πλημμύρισε το Μαθητικό Στέκι.

Το κοινό δεν σταμάτησε να γελάει και να χειροκροτεί, είτε μιλούσε για την ελληνική οικογένεια, είτε για τις προσωπικές σχέσεις, είτε για το σεξ και τις διάφορες των φύλων, είτε για τον στρατό και το σχολείο.

«Με το σχολείο είχα πάντα άγχος. Μέχρι και στην προσευχή άγχος είχα. Κρυβόμουν πίσω από τους ψηλότερους. Ο διευθυντής ήταν ακάθεκτος. Τι, δεν ξέρεις το "Πάτερ ημών"; Κάτι ψέλλιζα, "τον άρτον τον επιούσιον". Για να δω ποιο παιδάκι θα κάνει ψυχοθεραπεία στα 30», είπε, ενώ δεν παρέλειψε να ανανεώσει το ραντεβού του για το 50ό Φεστιβάλ...

Με δυο μπουζούκια, μια κιθάρα και πολύ κέφι για την πρώτη τους εμφάνιση στο Φεστιβάλ, οι «Ρεμπετεωραίοι» άρχισαν δηλώνοντας - τραγουδώντας «Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα...» και κάποιοι αναρωτιούνταν αν έχουν μπερδέψει τη σκηνή, αν θα έπρεπε να βρίσκονται στη Λαϊκή. Ομως όχι, πρόκειται για ένα μαθητικό συγκρότημα, τρία παιδιά της Γ' Λυκείου, που με τις πενιές τους, τη δεξιοτεχνία και το μεράκι τους ξεσήκωσαν το κοινό, που απόλαυσε το σύντομο, γνήσια λαϊκό πρόγραμμά τους και τους επιβράβευσε κατάλληλα, τραγουδώντας αλλά και χορεύοντας.

Δεν χρειάστηκε να ολοκληρωθεί η πρόταση που ανήγγειλε στη σκηνή τούς «Κοινούς Θνητούς» για να πάρει «φωτιά» το Μαθητικό Στέκι! Για πρώτη φορά σε πλήρη σύνθεση - και με τον Βασίλη Φωτιά, που ήρθε από την Αυστραλία - οι «Κοινοί Θνητοί» ανέβηκαν στη σκηνή.

«Το αλάνι» το πρώτο τραγούδι, που ερμήνευσε για πρώτη φορά ζωντανά ο Β. Φωτιάς, ο οποίος είπε: «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Είναι πολύ συγκινητικό, δεν έχω παίξει ποτέ ζωντανά σε τόσο πολύ κόσμο στη ζωή μου».

Ακολούθησε μια συναυλία όπου κανείς δεν «κάθισε καλά»! Με ψηλά τα χέρια, μικροί και μεγάλοι συνόδευαν τους «Κοινούς Θνητούς» στα τραγούδια τους. Στο ενδιάμεσο ακούγονταν συνθήματα όπως «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» και «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».

Κορύφωση η στιγμή που άρχισε να παίζει το τραγούδι «Είμαι από τα παιδιά που δεν κάθονται καλά». Τη σκηνή πλημμύρισαν οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου», που νωρίτερα έδωσαν δώρο στο συγκρότημα την μπλούζα τους για το 49ο Φεστιβάλ.

Οι «Κοινοί Θνητοί» κάλεσαν στη σκηνή τον Ερνέστο, μαθητή από την Πάτρα. Ο Ερνέστο είχε συστηθεί νωρίτερα στο κοινό του Φεστιβάλ από τη σκηνή του Μαθητικού Στεκιού, παρουσιάζοντας τις ρίμες του σε ήχους hip hop που μιλούν για την πραγματικότητα των νέων. «Στην Πάτρα ψηφίζουμε "Λαϊκή Συσπείρωση" - Κώστα Πελετίδη», δήλωσε από σκηνής και ευχήθηκε καλούς αγώνες στο κοινό, που τον υποδέχτηκε με ένα ζεστό χειροκρότημα.

Με ηπειρώτικα πολυφωνικά τραγούδια της ξενιτιάς γέμισε η Λαϊκή Σκηνή, την Παρασκευή, καθώς το πρόγραμμα άνοιξε το πολυφωνικό συγκρότημα «Χαονία». «Το 2000, το Φεστιβάλ μάς έδωσε βήμα για να εκφράσουμε το δύσκολο τραγούδι της ξενιτιάς. Τα τραγούδια τα αφιερώνουμε σε κάθε ξενιτεμένο, όπου Γης, τους ξενίτες, όπως τους λέμε στην Ηπειρο», σημείωσε ο Αλέξανδρος Λαμπρίδης. Ακολούθησαν πολυφωνικά τραγούδια που εξέφρασαν την πίκρα της ξενιτιάς, τον πόνο του αποχωρισμού, την προσμονή της επιστροφής.

Η αναφορά στον ξενιτεμό συνεχίστηκε με το αφιέρωμα «Καλό ταξίδι μάτια μου» με τραγούδια από το Αιγαίο. Η Αμορόζα, η Καίτη Κουλλιά και ο Χρήστος Τσιαμούλης, με νησιώτικα τραγούδια, μίλησαν για τον πόνο του αποχωρισμού, την αγωνία των οικογενειών των ξενιτεμένων, αλλά και τον νόστο. «Καλώς ανταμώσαμε σε αυτήν τη μεγάλη, την όμορφη γιορτή. Ευχόμαστε από καρδιάς η ΚΝΕ να οραματίζεται, να αγωνίζεται τον καλό αγώνα», σημείωσαν οι συντελεστές και ακολούθησαν μουσικές και στίχοι από ολόκληρο το Αιγαίο, που νοσταλγικά ταξίδεψαν τους παρευρισκόμενους, ενώ δεν άργησαν να αρχίσουν και οι χοροί...

Η σκυτάλη πέρασε μετά σε ένα αφιέρωμα στο προσφυγικό τραγούδι με τον τίτλο «Ελλάδα σταυροδρόμι προσφυγιάς», σε ενορχήστρωση κι επιμέλεια Πάνου Δηματρακόπουλου, με την ορχήστρα του συγκροτήματος «Μαΐστρος». Τα τραγούδια ερμήνευσαν οι Παντελής Θαλασσινός, Σοφία Παπάζογλου, Dilek Kos, Haig Yazdjian. Οι καλλιτέχνες, με όχημα την παραδοσιακή μουσική, ταξίδεψαν το κοινό στους τόπους προέλευσης και στις φτωχογειτονιές των προσφύγων που η φτώχεια, ο πόλεμος, ως αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τους οδήγησαν στον ξεριζωμό. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα συγκινητικό ρεπερτόριο από τραγούδια, με ρίζες από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, μικρασιάτικα, αρμένικα, ποντιακά κ.ά.

Οι εκδηλώσεις της Παρασκευής στη Λαϊκή Σκηνή έκλεισαν με ένα αυθεντικό ηπειρώτικο γλέντι με το συγκρότημα του Νίκου Φιλιππίδη. Από τις πρώτες κιόλας νότες, ο βιρτουόζος του κλαρίνου Ν. Φιλιππίδης και ο μεγάλος ερμηνευτής του ηπειρώτικου τραγουδιού Αντώνης Κυρίτσης ξεσήκωσαν τους παρευρισκόμενους, δίνοντας το σύνθημα για χορό και ξεφάντωμα. Μαζί τους στο τραγούδι η Λευκοθέα Φιλιππίδη και ο Θωμάς Κυρίτσης.