ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Ανταποκρινόμενη στην «αγωνιώδη έκκληση του Τζορτζ Ου. Μπους», η ελεγχόμενη από τους Δημοκρατικούς Γερουσία, με μεγάλη πλειοψηφία, 74 έναντι 25, ψήφισε υπέρ του αναθεωρημένου σχεδίου Πόλσον για την «έξοδο της αμερικανικής οικονομίας από την κρίση» ή, καλύτερα, για τη νέα στήριξη των κεφαλαιοκρατών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις 4 Δημοκρατικοί καταψήφισαν το σχέδιο, ενώ επίσης το καταψήφισαν και 20 Ρεπουμπλικανοί. Ανάμεσα σε αυτούς που το υπερψήφισαν ο υποψήφιος Πρόεδρος και αντιπρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα και Τζόζεφ Μπάιντεν, ο ηγέτης της δημοκρατικής πλειοψηφίας, Χάρι Ρέιντ, η Χίλαρι Κλίντον, κ.ά.

Ενδεικτικές και οι δηλώσεις του Χάρι Ρέιντ που επισήμανε ότι «η αδράνεια δεν αποτελεί επιλογή» και τόνισε πως το νομοσχέδιο «δεν αποτελεί εγγύηση για την έξοδο από την κρίση της Γουόλ Στριτ, αλλά της χώρας». Εξέφρασε επίσης την πεποίθηση ότι το τροποποιημένο νομοσχέδιο θα εγκριθεί σήμερα από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου αναμένεται να διεξαχθεί νέα ψηφοφορία.

Υπενθυμίζεται ότι το επίμαχο σχέδιο του υπουργού Οικονομικών, Χένρι Πόλσον, ύψους 700 δισ. δολαρίων, επιστρέφει και πάλι στη Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία το απέρριψε στην αρχική του μορφή τη Δευτέρα, με 228 ψήφους (έναντι 205 υπέρ), οδηγώντας σε ελεύθερη πτώση τα αμερικανικά χρηματιστήρια. Σημειώνεται ότι η αναθεωρημένη πρόταση προβλέπει, μεταξύ άλλων, την αύξηση του ύψους των καταθέσεων για τις οποίες υπάρχει κυβερνητική εγγύηση από 100.000 σε 250.000 δολάρια, φορολογικές ελαφρύνσεις για την ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων και την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, επέκταση των φορολογικών διευκολύνσεων σε όσους έχουν παιδιά και αρωγή στα θύματα των πρόσφατων κυκλώνων.

Εκτακτη οικονομική σύνοδο, αύριο στο Παρίσι, ανακοίνωσε, λόγω της οικονομικής κρίσης, ο προεδρεύων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Γάλλος Πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, στα πλαίσια της «δράσης» που προτίθεται να λάβει η ΕΕ. Σε αυτή θα κληθούν να εκπροσωπηθούν σε επίπεδο ηγετών οι χώρες - μέλη της ΕΕ, που συμμετέχουν και στο G8, όπως είναι η Βρετανία, η Γερμανία και η Ιταλία, παράλληλα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, και τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (EKT), Ζαν Κλοντ Τρισέ, και τον πρόεδρο του Eurogroup και πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Η ΕΚΤ από την πλευρά της αποφάσισε να διατηρήσει αμετάβλητο στο 4,25% το βασικό επιτόκιο. Τις προσπάθειες «τόνωσης της ρευστότητας στην Ευρώπη» χαιρέτισε Ζ. Μπαρόζο, ζητώντας παράλληλα τόνωση της αξιοπιστίας του τραπεζικού συστήματος στην ΕΕ, δηλαδή και της δυνατότητας του να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους.

«Τα πάντα αλλάζουν», ισχυρίστηκε χτες ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη. Οπως συγκεκριμένα δήλωσε: «Τα πάντα στην παγκόσμια οικονομία αλλάζουν, οι βασικές αρχές και αντιλήψεις, και οι δικές μας πολιτικές στις οποίες είχαν εδραιωθεί αλλά και οι πολιτικές όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, σήμερα έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό»! Πού ακριβώς είδε και τι περιεχομένου αλλαγές διαπίστωσε ο Αλ. Αλαβάνος, σε κοινωνίες που ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων εξακολουθεί να υπάρχει και κλιμακώνεται όλο και περισσότερο, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, μπορεί να μην το είπε, αλλά είναι ολοφάνερο ότι παραβλέπει το γεγονός πως οι όποιες αλλαγές δεν έχουν αλλοιώσει στο παραμικρό το προφανές. Οτι στις καπιταλιστικές κοινωνίες - και στην ΕΕ - δεν έχει επέλθει καμία αλλαγή που να είναι υπέρ των εργαζομένων και των λαών. Το βέβαιο είναι ότι οι προτάσεις που έκανε, κινούνται στη λογική του... εφικτού, της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης με γνώμονα την καλύτερη, υποτίθεται, εποπτεία του δοκιμαζόμενου χρηματοπιστωτικού τομέα.

Το σύνολο των προτάσεων που κατέθεσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, κινούνται στη λογική της... αξιοποίησης των θεσμών της ΕΕ, του... καλύτερου καπιταλισμού και της... ελεγχόμενης δράσης του κεφαλαίου. Ετσι, με τον πιο επίσημο τρόπο πρόβαλε την άποψη ότι υπάρχει δυνατότητα εξανθρωπισμού του κεφαλαίου και των σχέσεων εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κάτι που αντιβαίνει στην ίδια τη φύση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Σ' αυτά τα πλαίσια ο Αλ. Αλαβάνος έφτασε στο σημείο να ζητήσει, από μια κυβέρνηση που υπηρετεί ανοιχτά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τα επιτόκια, μέτρα για μια καλύτερη εποπτεία σε του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εγγύηση των αποθεματικών των Tαμείων με αντικατάσταση όσων περισσότερο ή λιγότερο «τοξικών» επενδύσεων υπάρχουν, με κρατικά ομόλογα και προστασία των καταθέσεων με πολλαπλασιασμό του ορίου των 20.000 ευρώ.

Ακόμα, όπως είπε, «παίρνοντας τα μηνύματα των καιρών, πρέπει να δούμε με μια νέα φιλοσοφία και αντίληψη το θέμα κρατικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις (...) χρειάζεται μια βαριά παρουσία του δημόσιου τομέα μέσα στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα όπου θα μπορεί να παίζει το ρόλο και σταθερότητας». Υιοθετεί, δηλαδή, την ιδέα ότι οι σημερινές κρατικοποιήσεις που γίνονται από κυβερνήσεις στις ΗΠΑ και την ΕΕ, υπηρετούν κάποια διαφορετική σκοπιμότητα από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεωn που είχε προηγηθεί.

Η αναζήτηση μηχανισμών αναδιανομής του πλούτου σε διεθνή κλίμακα ώστε να περιοριστούν οι συνέπειες για τους λαούς και να ενισχυθεί η παγκόσμια σταθερότητα, αποτελεί το πολιτικό συμπέρασμα που εξάγει ο Καρ. Παπούλιας από τη διεθνή χρηματοοικονομική κρίση.

«Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης απαιτείται να τεθεί εκ νέου το ζήτημα των όρων της συμμετοχής πολιτών και εθνών στην παγκόσμια αγορά που δημιουργείται. Πρέπει να κάνουμε ένα ακόμη βήμα και να αναζητήσουμε μηχανισμούς αναδιανομής του πλούτου σε διεθνή κλίμακα, όχι μόνο ώστε να περιοριστούν τουλάχιστον οι συνέπειες της δυσμενούς μεταχείρισης την οποία υπέστησαν ορισμένοι λαοί. Αλλά και για να ενισχυθεί η παγκόσμια σταθερότητα», τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μιλώντας χτες σε τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Εκτίμησε ότι το διεθνές πιστωτικό σύστημα βιώνει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην παγκόσμια οικονομική ιστορία και σημείωσε ότι η κρίση αυτή ξεκίνησε εκτός Ευρώπης, από τις ΗΠΑ, όμως, «οι πιστωτικές κρίσεις δεν είναι γεγονότα περιορισμένα σε έναν τόπο».

Περιγράφοντας το χαρακτήρα της κρίσης, επισήμανε ότι «η κρίση έδειξε τη μεγάλη αδυναμία που μπορεί να παρουσιάσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό οικοδόμημα, όταν, στο κυνήγι των περισσότερων κερδών, υποτιμώνται οι κίνδυνοι και επικρατεί η απληστία, όταν νομοθετικά επιτρέπεται χωρίς όρους και όρια ο διαχωρισμός της ευθύνης από τα κέρδη, όταν θεωρείται ότι η ρευστότητα στην παγκόσμια οικονομία είναι ικανή ασπίδα για την προστασία από υπερβολές».

Ο Κάρολος Παπούλιας εξέφρασε την πεποίθηση ότι η κρίση αυτή θα διαμορφώσει μια νέα γενιά οικονομικής σκέψης στο πλαίσιο όμως της καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού. «Οπως υπερβολές στη δεκαετία του '70 συνέβαλαν στους υψηλούς πληθωρισμούς και αποτέλεσαν το οικονομικό παράδειγμα για τα λεγόμενα οικονομικά της προσφοράς, έτσι και η παγκόσμια αγωνία για τη διάσωση των οικονομιών θα προωθήσει μια οικονομική σκέψη που θα επιβάλλει κανόνες σωφρονισμού και ευθύνης στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος», σημείωσε και συμπλήρωσε: «Οπου θα υπάρχει ένα σύστημα διαφάνειας των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ώστε να μην είναι αδύνατη ακόμη και η αποτίμηση των ζημιών σε μια κρίση».