«Τα πάντα αλλάζουν», ισχυρίστηκε χτες ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη. Οπως συγκεκριμένα δήλωσε: «Τα πάντα στην παγκόσμια οικονομία αλλάζουν, οι βασικές αρχές και αντιλήψεις, και οι δικές μας πολιτικές στις οποίες είχαν εδραιωθεί αλλά και οι πολιτικές όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, σήμερα έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό»! Πού ακριβώς είδε και τι περιεχομένου αλλαγές διαπίστωσε ο Αλ. Αλαβάνος, σε κοινωνίες που ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων εξακολουθεί να υπάρχει και κλιμακώνεται όλο και περισσότερο, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, μπορεί να μην το είπε, αλλά είναι ολοφάνερο ότι παραβλέπει το γεγονός πως οι όποιες αλλαγές δεν έχουν αλλοιώσει στο παραμικρό το προφανές. Οτι στις καπιταλιστικές κοινωνίες - και στην ΕΕ - δεν έχει επέλθει καμία αλλαγή που να είναι υπέρ των εργαζομένων και των λαών. Το βέβαιο είναι ότι οι προτάσεις που έκανε, κινούνται στη λογική του... εφικτού, της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης με γνώμονα την καλύτερη, υποτίθεται, εποπτεία του δοκιμαζόμενου χρηματοπιστωτικού τομέα.

Το σύνολο των προτάσεων που κατέθεσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, κινούνται στη λογική της... αξιοποίησης των θεσμών της ΕΕ, του... καλύτερου καπιταλισμού και της... ελεγχόμενης δράσης του κεφαλαίου. Ετσι, με τον πιο επίσημο τρόπο πρόβαλε την άποψη ότι υπάρχει δυνατότητα εξανθρωπισμού του κεφαλαίου και των σχέσεων εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κάτι που αντιβαίνει στην ίδια τη φύση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Σ' αυτά τα πλαίσια ο Αλ. Αλαβάνος έφτασε στο σημείο να ζητήσει, από μια κυβέρνηση που υπηρετεί ανοιχτά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τα επιτόκια, μέτρα για μια καλύτερη εποπτεία σε του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εγγύηση των αποθεματικών των Tαμείων με αντικατάσταση όσων περισσότερο ή λιγότερο «τοξικών» επενδύσεων υπάρχουν, με κρατικά ομόλογα και προστασία των καταθέσεων με πολλαπλασιασμό του ορίου των 20.000 ευρώ.

Ακόμα, όπως είπε, «παίρνοντας τα μηνύματα των καιρών, πρέπει να δούμε με μια νέα φιλοσοφία και αντίληψη το θέμα κρατικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις (...) χρειάζεται μια βαριά παρουσία του δημόσιου τομέα μέσα στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα όπου θα μπορεί να παίζει το ρόλο και σταθερότητας». Υιοθετεί, δηλαδή, την ιδέα ότι οι σημερινές κρατικοποιήσεις που γίνονται από κυβερνήσεις στις ΗΠΑ και την ΕΕ, υπηρετούν κάποια διαφορετική σκοπιμότητα από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεωn που είχε προηγηθεί.