Η προβληματική για την οικονομία βρέθηκε και πάλι στην επικαιρότητα και αποτέλεσε στοιχείο αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και τα δύο κόμματα για να στηρίξουν τα επιχειρήματά τους καταφεύγουν στη χρήση της στατιστικής. Οι στατιστικοί δείκτες όμως, που επικαλούνται και οι δύο, εμφανίζονται αποστασιοποιημένοι από τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις, δεν αγγίζουν τις ταξικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας. Και τα δύο κόμματα χρησιμοποιούν τη στατιστική σαν φετίχ. Συσκοτίζουν αντί να φωτίζουν το οικονομικό πρόβλημα. Το οποίο βέβαια είναι στενά συνδεδεμένο, απόρροια και αποτέλεσμα των πολιτικών που εκπορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η βασική αυτή παράμετρος δε θα πρέπει να διαφύγει από το οπτικό μας πεδίο. Στις 13 του Ιούνη, όταν οι Ελληνες ψηφοφόροι θα επιλέξουν τα ψηφοδέλτια της αρεσκείας τους, ας έχουν κατά νου ότι η οικονομική πολιτική, έτσι όπως ασκήθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και όπως ασκείται σήμερα από τη ΝΔ, θα πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου.

Τελικά, ποια είναι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας; Πρόκειται για οικονομία που αναπτύσσεται με τους υψηλότερους ρυθμούς στην Ευρώπη των 15, όπως ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ, ή έχουμε μια οικονομία η οποία αντιμετωπίζει πρόβλημα δημοσιονομικής κατάρρευσης, όπως ισχυρίζεται η ΝΔ;

Η αλήθεια βέβαια για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σήμερα δε βρίσκεται κάπου στη μέση, ανάμεσα στις δύο απόψεις, που εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, για προπαγανδιστικούς λόγους το κάθε κόμμα ξεχωριστά. Ούτε μπορεί κανείς να απαντήσει στο ερώτημα αυτό με την επίκληση ορισμένων στατιστικών δεικτών, όπως κάνουν τα δύο κόμματα της ολιγαρχίας. Ετσι, το μεν ΠΑΣΟΚ για να τεκμηριώσει τη θέση της «ισχυρής οικονομίας», που οικοδόμησε με την πολιτική του, μας καλεί να δούμε τους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, οι οποίοι το 2002 κατέγραψαν πραγματική αύξηση 4% και το 2003 4,2%. Αντίθετα, η ΝΔ, για να ακυρώσει το επιχείρημα αυτό, ισχυρίζεται ότι 24 χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, το κατά κεφαλή ΑΕΠ της χώρας παραμένει σήμερα στο 70,9% του μέσου κοινοτικού, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στην τελευταία, μετά την Πορτογαλία, θέση της Ευρώπης των 15. Αρα, ποια πρόοδος;

Στην προκειμένη περίπτωση τα δύο κόμματα μάλλον παίζουν την κολοκυθιά, εμπαίζοντας και εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, αποφεύγοντας, για καθαρά ταξικούς λόγους, να θέσουν τον δάκτυλον υπό τον τύπον των ήλων. Γιατί το πραγματικό ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι, από την ανάπτυξη, καπιταλιστική βέβαια, αφού έχουμε καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, ποιοι είναι οι ωφελημένοι και ποιοι οι χαμένοι, πώς η μεγέθυνση του εθνικού προϊόντος επιδρά και επηρεάζει τις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις; Επί της ουσίας, πρέπει να απαντηθεί, τι αποτελέσματα υπήρξαν - όχι σε επίπεδο στατιστικών δεικτών, αλλά στην ίδια την κοινωνία - από την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, αρχής γενομένης από το 1990 (για να περιοριστούμε μόνο στην περίοδο που ξεκίνησε από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ) μέχρι και σήμερα; Αν το ερώτημα τεθεί έτσι, τότε καθίσταται προφανές ότι ούτε ο δείκτης του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ, ούτε και το κατά κεφαλή εισόδημα της χώρας μπορούν να δώσουν ικανοποιητική απάντηση. Γιατί στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να πάρουν θέση και να εξηγήσουν την κοινωνική-ταξική διαφοροποίηση που επήλθε, από την εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών.

Με το που έγινε κυβέρνηση η ΝΔ, σταμάτησε να μιλά για τα κοινωνικά προβλήματα και τις υποσχέσεις, που χωρίς φειδώ είχε δώσει κατά την προεκλογική περίοδο σε διάφορες κοινωνικές κατηγορίες. Από τις 8 του Μάρτη το οικονομικό επιτελείο ανακοίνωσε τη διενέργεια δημοσιονομικής απογραφής, σε συνεργασία με τη στατιστική υπηρεσία της ΕΕ (Eurostat), καθώς αμφισβητούσε σαν πλαστά τα στοιχεία που είχε εμφανίσει η προηγούμενη κυβέρνηση στον κρατικό προϋπολογισμό του 2004, ειδικά για το ύψος του ελλείμματος και του χρέους. Από τότε άρχισε ένα μπαράζ «αποκαλύψεων» για την ύπαρξη «κρυφών ελλειμμάτων» και «κρυφού χρέους». Να θυμίσουμε μόνο ότι εμφάνισαν νέο χρέος των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές για την περίοδο Μάη 2001-Μάρτη 2004, ύψους 2 δισ. ευρώ. Ο υφυπουργός Χ. Φώλιας παρουσίασε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του 2004 θα παρουσιάσει υστέρηση εσόδων ύψους 1 δισ. ευρώ και υπέρβαση δαπανών - λόγω Ολυμπιακών Αγώνων - επίσης 1 δισ. ευρώ. Αμφισβητήθηκε επίσης ο τρόπος με τον οποίο η προηγούμενη κυβέρνηση χειριζόταν τους ειδικούς λογαριασμούς, οι οποίοι τηρούνται εκτός κρατικού προϋπολογισμού, η λεγόμενη άσπρη τρύπα, τα πλεονάσματα δηλαδή που εμφανίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και επηρεάζουν θετικά το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Κατά συστηματικό και μεθοδευμένο τρόπο, επιχειρήθηκε από την πλευρά της κυβέρνησης να εμφανιστεί η εικόνα της παραλαβής δημοσιονομικού χάους, ότι η ελληνική οικονομία είναι γεμάτη τρύπες και ελλείμματα. Οτι η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και, άρα, απαιτείται η λήψη μέτρων ανόρθωσης των δημόσιων οικονομικών. Τα οποία θα ανακοινωθούν μαζί με τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2005, στο τελευταίο τετράμηνο του τρέχοντος έτους. Οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να ξεμπερδεύουν με τις ευρωεκλογές και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ύστερα να στραφούν προς το ...εσωτερικό μέτωπο.

Με λίγα λόγια, με πρόσχημα την άσχημη δημοσιονομική κατάσταση, επεξεργάζονται μέτρα σκληρής λιτότητας. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης.

Η εικόνα όμως του δημοσιονομικού χάους, που με τόση επιμέλεια έχουν φιλοτεχνήσει, δεν είναι καθόλου πειστική. Κατ' αρχάς οι ίδιοι διέρρευσαν, μετά και την επίσκεψη της Eurostat, ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2003 είναι κατά τι υψηλότερο από το 3% του ΑΕΠ. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Γιατί μια χώρα που εμφανίζει δημοσιονομικό έλλειμμα 3% και κάτι, αντιμετωπίζει δημοσιονομικό πρόβλημα; Οταν μάλιστα η συγκεκριμένη χώρα εκτελεί ένα μεγάλο πρόγραμμα υποδομών και κατασκευής Ολυμπιακών έργων. Αν η Ελλάδα με έλλειμμα 3% παρουσιάζει δημοσιονομικό πρόβλημα, τότε πόσο επιβαρυμένη είναι η κατάσταση της Γαλλίας και της Γερμανίας που εμφάνισαν ελλείμματα 4-4,5% του ΑΕΠ;

Αλλά, αν δεχτούμε σαν σωστή την εκτίμηση της ΝΔ, ότι η οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ απέτυχε, θα πρέπει να μας απαντήσουν γιατί απέτυχε. Επειδή μια γενικά σωστή για το κεφάλαιο οικονομική πολιτική έπεσε στα χέρια κακών διαχειριστών, ή ότι απέτυχε να ενισχύσει το κεφάλαιο η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ; Αν πιστεύουν το δεύτερο ας βγουν να το πουν. Να πουν στον ελληνικό λαό σε τι απέτυχε η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής. Γιατί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ ενίσχυσε το κεφάλαιο και έφερε σε δυσμενέστερη θέση τα λαϊκά στρώματα. Εκτός και αν η εκτίμηση περί αποτυχίας προοιωνίζεται ακόμη χειρότερη οικονομική πολιτική για το λαό προκειμένου να δυναμώνει ολοένα και περισσότερο το κεφάλαιο. Αυτός είναι ο «θεός» της ΝΔ, αυτός ήταν βεβαίως και του ΠΑΣΟΚ.

Το οικονομικό επιτελείο της ΝΔ πέταξε ένα νούμερο, αυτό του κατά κεφαλή ΑΕΠ της Ελλάδας, ως προς τα μέσα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και νόμισε ότι έτσι θα αντιπαρατεθεί στο ΠΑΣΟΚ ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των εργαζομένων προκειμένου να αποδεχτούν τα δικά της νεοφιλελεύθερα μέτρα. Αλλά τα οικονομικά ...επιτεύγματα του ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του ακόμα και από αστούς αναλυτές κρίθηκε ως «η πιο φιλοεπιχειρηματική πολιτική που εφαρμόστηκε από τη μεταπολίτευση...» (άρθρο του Ν. Νικολάου στο ΒΗΜΑ).

Η οικονομική πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αύξησε τις κοινωνικές ανισότητες ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους, έκανε τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Στον πόλο του πλούτου 50-100 επιχειρηματικές οικογένειες (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και ξένες πολυεθνικές, ειδικά στο χώρο του λιανικού εμπορίου) ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα, το εξαγωγικό και εισαγωγικό εμπόριο, οι πιο δυναμικές επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, μέσω των πολιτικών ιδιωτικοποίησης, άμεσα ή έμμεσα έχουν περάσει στα χέρια τους. Οι επιχειρηματικές αυτές οικογένειες ελέγχουν την ελληνική οικονομία, απομυζούν την υπεραξία που παράγουν τα εκατομμύρια των εργαζομένων.

Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού βρίσκεται η μεγάλη μάζα των φτωχών. Είναι οι συνταξιούχοι, οι οποίοι θα πρέπει να ζήσουν με 400-500 ευρώ το μήνα, είναι οι άνεργοι, οι οποίοι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που καταγράφει η επίσημη στατιστική, οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, αυτοί που αμείβονται με 23 ευρώ μεροκάματο - όταν υπάρχει - και με 500-550 ευρώ μισθό το μήνα.

Αυτά είναι τα «εύσημα» στο πέτο των υπουργών και του πρωθυπουργού του ΠΑΣΟΚ, και φαίνεται πως με την τακτική της η κυβέρνηση της ΝΔ δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να τους ξεπεράσει...