Επίδειξη αδιαλλαξίας και πυγμής σε βάρος των απεργών δασκάλων έκανε ο Κ. Καραμανλής, επιχειρώντας να κάμψει το αγωνιστικό τους φρόνημα, στέλνοντας ταυτόχρονα ένα γενικότερο μήνυμα στους εργαζόμενους που αγωνίζονται για τα δίκαια αιτήματά τους ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.

Ο πρωθυπουργός προχώρησε σε κατά μέτωπο επίθεση κατά των απεργών εκπαιδευτικών, προσθέτοντας το προσωπικό του «βάρος» στην επιχείρηση χτυπήματος των απεργιακών κινητοποιήσεων στο χώρο της Παιδείας.

Ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας χτες σε πανηγυρική συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ, εμφανίστηκε ανυποχώρητος απέναντι στα αιτήματα των απεργών δασκάλων, επικαλούμενος τα γνωστά σαθρά επιχειρήματα περί αντοχών της οικονομίας και βαφτίζοντας την αδιαλλαξία ως πράξη ευθύνης.

Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την πολιτική πυγμής περίσσεψαν οι βαρύγδουπες διακηρύξεις, τα ψεύτικα διλήμματα και η επίδειξη προσωπικής αποφασιστικότητας.

Δε δίστασε να εμφανίσει την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων ως λαϊκισμό και ως τέτοιο τον στηλίτευσε και αποκήρυξε. Ξεκινώντας την τοποθέτησή του στο ζήτημα κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών, υποστήριξε ότι «οι κυβερνήσεις κρίνονται από την απόφαση που καλούνται να πάρουν όταν η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο οικονομικό σταυροδρόμι». Τότε, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, «μπορούν να υποκύψουν στη σαγήνη του λαϊκισμού και να προβούν σε παροχές που δεν αντέχει η οικονομία». Ετσι, όμως, συνέχισε, «οδηγούν την οικονομία σε νέα αδιέξοδα». Και συνέχισε ακάθεκτος: «Αυτόν το δρόμο δεν προτίθεμαι να τον ακολουθήσω. Δεν πρόκειται να υποθηκεύσω το μέλλον του τόπου, το μέλλον όλων μας, τις θυσίες όλων των πολιτών, τα σταθερά βήματα της οικονομίας μας, για να γίνουμε πρόσκαιρα αρεστοί».

Και ολοκληρώνοντας το μήνυμα της πυγμής, άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει: «Ο δρόμος της ευθύνης δεν έχει παρακαμπτήριες οδούς. Είναι ευθύς. Και αυτόν ακολουθούμε με συνέπεια», είπε.

Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην προωθούμενη αντιδραστική μεταρρύθμιση για τα ΑΕΙ, κατηγορώντας ως «συντηρητικούς»(!) και «αρνητές των δημοκρατικών διαδικασιών» όσους δεν προσέρχονται στο διάλογο (της κοροϊδίας). Κατέστησε σαφές ότι η κυβέρνηση επιμένει στις αντιδραστικές ανατροπές της που βασίζονται στο επαίσχυντο κείμενο «των σοφών» (τύπου Βερέμη...). Και παρόλο που εμφανίστηκε δήθεν οπαδός του διαλόγου, ωστόσο την ίδια στιγμή ξεκαθάρισε ότι «δε διαπραγματεύεται την ανάγκη (σ.σ. των αντιδραστικών) αλλαγών στα ΑΕΙ».

Ομως η επίθεση της κυβέρνησης δεν αφορά μόνο την Παιδεία, αλλά είναι ολομέτωπη. Ο Κ. Καραμανλής δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που θα γίνουν το επόμενο διάστημα, με στόχο, όπως παραδέχτηκε, τη «στήριξη της επιχειρηματικότητας». Στο πρόγραμμα δράσης της κυβέρνησης για τους επόμενους μήνες περιλαμβάνονται: ο νέος «αναπτυξιακός» νόμος που δίνει τζάμπα χρήμα στους επιχειρηματίες στο όνομα των επενδύσεων, η πλήρης εφαρμογή του νόμου για τις ΔΕΚΟ με κυρίαρχο στόχο την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων με «προτεραιότητα την αναζήτηση στρατηγικού εταίρου για τον ΟΤΕ», το σχέδιο αναδιάρθρωσης, συγχώνευσης ή κατάργησης δημοσίων υπηρεσιών και φορέων κ.α. Ξεχωριστή αναφορά έκανε στο Ασφαλιστικό, επισημαίνοντας ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα θα προχωρήσουν οι ανατροπές μέσω της «αναπροσαρμογής» των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, της ενοποίησης ομοειδών Ταμείων και της «αξιοποίησης» της περιουσίας τους. Παράλληλα, θα συνεχιστεί «ο διάλογος» για τις καθολικές ανατροπές μετά τις εκλογές.

Η ειρωνεία είναι ότι εμφάνισε την κοινωνία ως σύμμαχο των παραπάνω «μεταρρυθμίσεων», συγχέοντας, σκόπιμα εννοείται, την κοινωνία με τον ΣΕΒ και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Κατά τα λοιπά, ο Κ. Καραμανλής προσπάθησε να πείσει ότι η κυβέρνηση «βρίσκεται σε διαρκή και μετωπική σύγκρουση με τη διαφθορά», απαριθμώντας 15 γνωστά μέτρα και πολιτικές που μόνο τη διαφθορά δεν έχουν πατάξει. Ακόμα μια φορά επέλεξε το ρόλο του «καλού» στο δικομματικό καυγά για την πόλωση και την καλλιέργεια κλίματος φανατισμού.

Περίσσεψαν η έπαρση και η αλαζονεία απέναντι στα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών και γενικότερα των εργαζομένων, τόσο στην ομιλία του πρωθυπουργού στην ΚΟ της ΝΔ όσο και στις τοποθετήσεις των υπουργών στις κάμερες...

Προφανώς αισθάνονται παντοδύναμοι, πίσω από τους σιδηρόφρακτους μηχανισμούς καταστολής. Είναι αστείο, όμως, να ισχυρίζονται ότι έχουν «σύμμαχο την κοινωνία» στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζουν...

Ακόμα και τα γκάλοπ που χρησιμοποιούν συχνά, για να επικαλεστούν τη στήριξη της κοινωνίας στην πολιτική τους, τους διαψεύδουν. Το τελευταίο γκάλοπ ήταν ένα γερό χαστούκι για την αδιαλλαξία της κυβέρνησης και ο «αντίλαλός» του ακούστηκε στην αίθουσα της Γερουσίας στη Βουλή.

Παρά τη συκοφαντική εκστρατεία της κυβέρνησης και κόντρα στον κοινωνικό αυτοματισμό, η συντριπτική πλειοψηφία της «κοινής γνώμης» τάσσεται στο πλευρό των απεργών. Τα νούμερα της «Κάπα Ρισέρτς» για λογαριασμό του ΑΝΤ1, δε σηκώνουν δεύτερη ερμηνεία: Το 74,1% κρίνει δίκαια τα αιτήματα των απεργών, το 63,2% υπεύθυνη την κυβέρνηση και το 60% ζητά «υποχώρηση της κυβέρνησης».

Αίσθηση, όμως, προκάλεσαν οι αντιδραστικές αντιλήψεις και επιχειρήματα που διαπότιζαν την πρωθυπουργική ομιλία. Βάφτισε «δρόμο της ευθύνης» τη σθεναρή αντίσταση ...στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, τα οποία μάλιστα ενοχοποίησε για τα «νέα αδιέξοδα» στην οικονομία.

Κατήγγειλε ως αρνητές της δημοκρατίας όσους δεν προσέρχονται στο διάλογο για τις «αλλαγές» στα ΑΕΙ, αλλά την ίδια στιγμή ξεκαθάρισε ότι ο διάλογος δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από «το πλαίσιο των αλλαγών» που έχει επεξεργαστεί η επιτροπή σοφών υπό τον Βερέμη. Αυτά, είπε ο πρωθυπουργός, δεν τα διαπραγματευόμαστε... Ωραίος διάλογος στ' αλήθεια...

Το έλεγε και το ξανάλεγε χτες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρας στο περιθώριο της συνεδρίασης. Οι οδηγίες προς τα όργανα της τάξης είναι «όχι σύγκρουση σώμα με σώμα, διατηρούμε τις θέσεις μας και εάν οι διαδηλωτές επιχειρήσουν να σπάσουν το μπλόκο των αστυνομικών τότε γίνεται χρήση χημικών»...

Πρόκειται, ασφαλώς, για απαράδεκτες οδηγίες ενθάρρυνσης της αστυνομικής βίας και καταστολής των κινητοποιήσεων, που, εκτός των άλλων, νομιμοποιούν την εγκληματική χρήση των χημικών, πράγμα που μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες. Ο υπουργός και κυρίως ο πρωθυπουργός καθίστανται υπεύθυνοι για ό,τι συμβεί...

Αν δεν τους κοπεί ο βήχας, αν δε δεχτούν ηχηρό χαστούκι στις δημοτικές εκλογές, τίποτα δε θα μείνει όρθιο... Το συμπέρασμα αυτό προέκυπτε αβίαστα, αν κάποιος έκανε τον κόπο και άκουγε την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ. Δεν πρόκειται να λάβουν κανένα μήνυμα και «να μαζευτούν», αν το μήνυμα σταλεί μέσω των πράσινων συνδυασμών...

Σχετικά με την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει σε σχόλιό του:

«Ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού ότι η κυβέρνηση στηρίζεται τάχα στην κοινωνική συμμαχία με τους εργαζόμενους, για τη συνέχιση των αντιδραστικών αλλαγών, πρέπει να βρει απάντηση: Η αγανάκτηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων, η δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να μεταφραστεί σε ψήφο εναντίον της αντιλαϊκής πολιτικής. Διαφορετικά, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα χρησιμοποιήσουν την υπέρ τους ψήφο για ακόμα πιο σκληρά μέτρα».

Αποφεύγοντας να ζητήσει την ικανοποίηση των αιτημάτων των εκπαιδευτικών και προτείνοντας το δρόμο του ...«διαλόγου» και της συναίνεσης, ο Γ. Παπανδρέου ενίσχυσε χτες τη συνέχιση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, προσφέροντας παράλληλα «άλλοθι» στην κυβερνητική αδιαλλαξία.

Ο Γ. Παπανδρέου, με δηλώσεις του, χτες, μετά τη συνάντησή του με αντιπροσωπεία του ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, επιχείρησε να αποτινάξει τις πολιτικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ για την υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας. Παράλληλα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να κρύψει πίσω από φραστικές προσωπικές επιθέσεις προς τον πρωθυπουργό ότι οι εκπρόσωποι του δικομματισμού τάσσονται από κοινού υπέρ των μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση και στηρίζουν τις αλλαγές που θα οδηγήσουν σε παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.

Ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε ότι ο πρωθυπουργός είναι «αμήχανος» και «αδύναμος», μπροστά «στη δικαιολογημένη αγανάκτηση των εκπαιδευτικών». Επίσης ο ίδιος ξεχνώντας, προφανώς, ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ακολούθησαν ακριβώς την ίδια τακτική απέναντι στις διεκδικήσεις των λαϊκών στρωμάτων, ανέφερε ότι ο Κ. Καραμανλής «αντί να δώσει λύσεις, συκοφαντεί. Αντί να ενώσει σε μια νέα προοπτική, διαιρεί, στρέφει γονείς κατά δασκάλων. Διασπά την κοινωνία, προσπαθεί βέβαια, να διατηρήσει την εξουσία. Θέλει την κοινωνία διχασμένη, έτσι ευκολότερα περνούν αντιλαϊκά μέτρα υπέρ των ολίγων και ισχυρών».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς να ξεκαθαρίσει αν στηρίζει τα αιτήματα των εκπαιδευτικών, ανέφερε ότι «σε μια δίκαιη κοινωνία, μια κοινωνία ευνομίας, δε λύνονται προβλήματα με ύβρεις». Αυτό, πρόσθεσε, «επιτυγχάνεται με διάλογο, με αξίες που ενώνουν, με κοινούς στόχους».