(για ενιαία δημόσια δωρεάν Παιδεία)
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γληνός, ο μεγάλος δάσκαλος του λαού, μας έρχεται πάντα στο νου, καθώς τούτο τον καιρό (10 Γενάρη, Τετάρτη) παλλαϊκός ξεσηκωμός θ' αγκαλιάσει όλη τη χώρα. Μεγάλος αγώνας του λαού και της νεολαίας μας για την Παιδεία, που παλεύει για να αποκρούσει μια πολιτική, που συνεχώς όλο και περισσότερο μετατρέπει το αγαθό αυτό σε εμπόρευμα.
ΕΧΟΥΝ την ιστορία τους οι αγώνες του ΚΚΕ για την Παιδεία. Από την πρώτη μέρα, που θεμελιώθηκε στη χώρα μας, ξεκινούν κι οι αγώνες για την Παιδεία. Το κόμμα μας, αναγνωρίζοντας την αξία που έχει η μόρφωση στον αγώνα για την πρόοδο, πρωτοστάτησε σε αγώνες για να καταργηθούν οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση του λαού, καθώς επίσης και στον εκδημοκρατισμό των προγραμμάτων.
ΜΕ τη βοήθεια του μεγάλου δάσκαλου και παιδαγωγού, που «έφυγε» τόσο γρήγορα (Δεκέμβρης 1943) Δ. Γληνού, έγινε μια συστηματική και σε βάθος μελέτη των εκπαιδευτικών προβλημάτων και έγιναν προτάσεις για να μπορέσει να ξεφύγει η Παιδεία μας από τη μεσαιωνική καθυστέρηση και το σκοταδισμό.
ΧΡΗΣΙΜΟ είναι να θυμηθούμε, αποσπασματικά βέβαια, μερικά λόγια από ένα γράμμα του Δ. Γληνού, σταλμένο από την Ακροναυπλία στους δικούς του. Γράφει: «...Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σήμερα στο ζήτημα της μόρφωσής των στη θέση ενός μικρού παιδιού, που θα το έβαζες μέσα σ' ένα πρωτόγονο δάσος απέραντο και θα το άφηνες μόνο του να βρει ένα και μοναδικό δέντρο, που θα του έδινε τον αληθινό ζωοδότη καρπό. Στο μεταξύ, ώσπου να βρει το δέντρο, τρώγει λογής λογής άχρηστα ή βλαβερά χορτάρια...
»...ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ δε φτάνουνε ποτέ στο δέντρο, και περνούν όλη τους τη ζωή, τρώγοντας άχρηστα ξηρόχορτα ή ψευτοκαρπούς. Κι άλλοι παραστρατίζουν σε φαρμακερά χορτάρια, σε υπνωτικά, σε ερεθιστικά δηλητήρια ή μασάνε σ' όλη τους τη ζωή άχυρα...
»...ΕΚΕΙΝΟ που έχει την πιο βαθιά σημασία είναι να βρει κανείς ένα σύστημα σκέψης, να κατορθώσει να βλέπει εκεί που οι άλλοι είναι τυφλοί. Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης. Είναι ζήτημα ζωής. Ενα λατινικό ρητό λέει: "Νον σκόλαι σεντ βίτα ντίστιμους" (Δε διδασκόμαστε για τη σχολή παρά για τη ζωή). Αυτό είναι σωστό, μα πρέπει να το συμπληρώσουμε λέγοντας: "Νον σκόλαι αν σκόλαι σεν βίτα αντιβίτα ντίστιμους" (Δε διδασκόμαστε με το σχολειό για το σχολειό παρά με τη ζωή για τη ζωή)».
ΕΧΟΥΝ περάσει τόσα χρόνια από τότε που ο Γληνός και οι σύντροφοί του στον μεγάλο αυτόν αγώνα της Παιδείας, ιδιαίτερα στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, πάλευαν για να αποτινάξουν την καθυστέρηση στην Παιδεία. Παρ' όλες τις δυσκολίες στην Ελεύθερη Ελλάδα έγιναν σημαντικά βήματα. Κι έγινε ολοφάνερο πως μια μεγάλη πνοή άλλαξε τους ρυθμούς της ζωής, φανέρωνε πως η Ελλάδα προχωρούσε στην καινούρια μέρα, τα κανόνια, όμως, των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών και η φάρα των γραικύλων χτύπησαν και μάτωσαν την αναγεννητική πορεία του λαού μας.
ΠΡΟΧΤΕΣ, παραμονή Πρωτοχρονιάς, στην έδρα του ΚΚΕ, μικρά παιδιά της Πανηπειρωτικής τραγούδησαν τα κάλαντα. Μ' αυτήν την αφορμή, η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε πως μολονότι η μέρα απαιτεί ευχάριστες δηλώσεις, όταν μάλιστα είσαι ανάμεσα σε νέους ανθρώπους που προσπαθούν να διατηρήσουν τα έθιμα, τις ελληνικές παραδόσεις σε δύσκολους καιρούς, ωστόσο, τόνισε, δε θα κάνω μια ευχάριστη δήλωση.
ΓΙΑ ΤΟ 2007, είπε, δεν υπάρχει μόνον ο εφιάλτης του άρθρου 16 του Συντάγματος, υπάρχει γενικότερα ο εφιάλτης της ελληνικής Παιδείας. Πάνω απ' όλα, τι μαθαίνουν, τι διαβάζουν τα παιδιά μας, μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας: Δυστυχώς, κάθε χρόνο που περνάει, η ελληνική γλώσσα που διδάσκεται θα γίνεται όλο και πιο φτωχή, τα προγράμματα διδασκαλίας ταυτίζουν τη γνώση με την πληροφορία και τις δεξιότητες. Δυστυχώς, παρά τις θυσίες των γονιών, τα παιδιά μας θα βγαίνουν σύγχρονοι αναλφάβητοι. Η Αλ. Παπαρήγα μίλησε ακόμα και για τον εφιάλτη της λεγόμενης «αποκέντρωσης» και «αυτοτέλειας».
ΚΙ ΑΠΟΚΤΑ την ξεχωριστή σημασία της η τελευταία της φράση, που λέει: «Αισθανόμαστε την υποχρέωσή μας γι' αυτά τα μικρά παιδιά, που τραγουδούν και προσπαθούν να ζήσουν την παράδοση του τόπου, που έχει πρόοδο, έχει αγώνες, έχει θυσίες, γι' αυτά τα μικρά παιδιά να καταθέσουμε τον εαυτό μας ολόκληρο σ' αυτόν τον αγώνα».
ΑΣ αντηχήσει, λοιπόν, την Τετάρτη 10 Γενάρη 2007, σ' όλη την Ελλάδα παλλαϊκό, δυνατό το κάλεσμα του ξεσηκωμού. Δημόσια ενιαία δωρεάν Παιδεία για όλους.
Εκτιμήσεις από την ημερίδα για το Προεδρικό Διάταγμα 258/2005 για ΤΕΒΕ, ΤΣΑ, ΤΑΕ
Εδωσε επίσης την ευκαιρία και το βήμα μεταξύ των άλλων και στον παραβρισκόμενο υπουργό Απασχόλησης, Σ. Τσιτουρίδη, να δημαγωγήσει ασύστολα παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο.
Συγκεκριμένα, ο κ. υπουργός είπε ότι δε θα μειωθούν οι συντάξεις, δε θα αυξηθούν οι εισφορές, δε θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας. Μίλησε για την ύπαρξη του ιδιωτικού τομέα ασφάλισης δίπλα στο δημόσιο και άλλα. Επίσης, κάλεσε τη ΓΣΕΒΕΕ να συμμετάσχει στον κοινωνικό διάλογο για το Ασφαλιστικό.
Με λίγα λόγια, ο υπουργός είπε ότι δε συντρέχουν λόγοι ανησυχίας και ότι εμείς οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ αδικούμε τις προθέσεις της κυβέρνησης που θέλει την εξυγίανση του ασφαλιστικού μας οργανισμού μέσω και της ενοποίησης των Ταμείων μας.
Βέβαια, ο υπουργός δε μίλησε καθόλου για τις ευθύνες της πολιτικής την οποία ο ίδιος υπηρετεί και η κυβέρνησή του και που οδήγησε τα Ταμεία σε αυτή τη δύσκολη οικονομική κατάσταση με τα τεράστια ελλείμματα, γιγαντώνοντας ταυτόχρονα τον ιδιωτικό τομέα Ασφάλισης και Υγείας.
Ο υπουργός δεν τόλμησε βέβαια να ομολογήσει ότι τα τεράστια ελλείμματα των Ταμείων ΤΕΒΕ - ΤΣΑ - ΤΑΕ που αγγίζουν τα 700 εκατ. ευρώ, φορτώνονται στους ασφαλισμένους, ούτε ότι το κράτος σταματά να χρηματοδοτεί τον ασφαλιστικό μας οργανισμό.
Ο υπουργός απέφυγε να μιλήσει για τα θεσμοθετημένα χρήματα που όφειλαν και ακόμα οφείλουν οι κυβερνήσεις, τόσο η σημερινή της ΝΔ, όσο και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ.
Μόνο για το ΤΕΒΕ η χρηματοδότηση από 45% που ήταν πριν 20 χρόνια τώρα έχει φτάσει στο 10,7% για τον ΟΑΕΕ.
Πρέπει να μάθουν ακόμη οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ ότι με το ΠΔ 258/2005 αυξάνονται επιπλέον οι υποχρεωτικές ασφαλιστικές κλάσεις, χωρίς να αυξάνονται και οι συντάξεις.
Θυμίζουμε ότι με το πέρασμα από τη μια ασφαλιστική κλάση στην άλλη, ταυτόχρονα γίνεται και αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές πέρα από την καθιερωμένη χρονιάτικη που μέχρι τώρα είναι στο 10% περίπου.
Στη συγκεκριμένη ημερίδα- φιέστα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ δεν καταδέχτηκε να ψελλίσει δυο λόγια για τον τομέα της Υγείας, για τις απαράδεκτες παροχές Πρόνοιας και Υγείας, για τη δοκιμασία που υφίσταται η αξιοπρέπεια του ασθενούς στους διαδρόμους των νοσοκομείων και του ΙΚΑ, για τις ατέλειωτες λίστες αναμονής, την έλλειψη βασικών υποδομών σε κτίρια, μηχανήματα, σε ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό.
Το ΠΔ δε μιλάει για το ύψος των εισφορών ασφάλειας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που θα πληρώνουμε όπως και τι επίπεδο παροχών Πρόνοιας και Υγείας θα απολαμβάνουμε.
Στη Θεσσαλονίκη και κατά την παρέμβασή του ο υπουργός χειροκροτήθηκε από τους «ημέτερους» όταν είπε ότι δε θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας. Ρωτάμε τον υπουργό και την κυβέρνηση της ΝΔ, διαφωνούν με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που καθημερινά μιλάει για σύνταξη στα 70;
Ο Κ. Μητσοτάκης, επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, είναι που παροτρύνει την κυβέρνηση να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό και να αυξήσει τα όρια ηλικίας στα 70. Ο κ. Αναλυτής, στέλεχος δικό τους είναι, που και αυτός τα ίδια είπε.
Εκείνο που δεν τολμάνε να ομολογήσουν κυβέρνηση της ΝΔ και αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι το Ασφαλιστικό γι' αυτούς είναι κόστος που αφαιρεί κεφάλαια από τα μονοπώλια χρήσιμα στον ανταγωνισμό και βιάζονται να το ξεφορτωθούν.
Στην ημερίδα η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ, αυτή που αποτελείται από στελέχη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ και που σε όλα έλεγε ΝΑΙ, προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες με τη συμβιβαστική της τακτική στις ασκούμενες αντιλαϊκές πολιτικές, στη Θεσσαλονίκη είπε «όχι» στο ΠΔ, «όχι» στον κοινωνικό διάλογο, αν και μέχρι τελευταία υπερασπιζόταν τη συμμετοχή της σε αυτόν.
Απερίφραστα, γνωρίζοντας τη δράση των συγκεκριμένων συνδικαλιστών λέμε ότι δεν είναι καθόλου ειλικρινείς, κοροϊδεύουν. Πιθανά θέλουν να απαλλαγούν από το μεγάλο συνδικαλιστικό και πολιτικό κόστος που και αυτοί έχουν. Γνωρίζουν ότι για την κατάσταση του ασφαλιστικού μας οργανισμού, τους αναλογεί μεγάλη ευθύνη. Δηλώνουν σήμερα αντίθετοι με το ΠΔ, ενώ συμμετέχουν άμεσα και έμμεσα στη διαμόρφωσή του εδώ και εφτά χρόνια. Αν ήταν αντίθετοι γιατί αυτή τη διαφωνία τους δεν την έκαναν γνωστή στους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ και στο συνδικαλιστικό κίνημα; Γιατί όλα αυτά τα χρόνια αντί να είναι σε μια συνεχή αντιπαράθεση με τις κυβερνήσεις για το Ασφαλιστικό καλλιεργούσαν τον εφησυχασμό και τη μοιρολατρία; Αυτοί δεν είναι που λοιδορούσαν το αγωνιστικό κομμάτι των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ για επαναστατική γυμναστική, όταν προσπαθούσε με διάφορες κινητοποιήσεις να απαντήσει στην αντιασφαλιστική επίθεση των κυβερνήσεων και του διοικητή κ. Κόντου;
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ δεν είναι αντίθετη ουσιαστικά με την κυβέρνηση της ΝΔ για το Ασφαλιστικό, όπως άλλωστε δεν ήταν και με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η όλη αντιπολιτευτική της δράση επικεντρώνεται στο πόσα θα χάσουμε οι επαγγελματοβιοτέχνες από την ενοποίηση των Ταμείων και από τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό.
Παζάρια κάνει. Αν ήταν διαφορετικά θα επέλεγε το δρόμο του αγώνα και όχι τις μαλακές πολυθρόνες του ξενοδοχείου. Βέβαια, η πλειοψηφία της ΕΣΕΕ είναι ακόμη χειρότερη, στη σχέση της με την κυβέρνηση, ισχύει «βασιλικότερος του βασιλέως». Αισθάνονται ως εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου.
Τελειώνοντας την κρίση μας για τις πλειοψηφίες του συνδικαλιστικού μας κινήματος των ΕΒΕ να συμπληρώσουμε ότι η λύση που προτείνουν για το ασφαλιστικό σύστημα κινείται στη σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση.
Είναι στην πολιτική τους λογική ότι η Ασφάλιση και η Υγεία δεν είναι κοινωνικά αγαθά, αλλά εμπόρευμα. Μια τέτοια λογική επιδρά διαλυτικά στα Ταμεία και αναπόφευκτα θα οδηγήσει πολλούς ΕΒΕ να χάσουν ακόμα και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
Η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ) και το αγωνιστικό κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ από την αρχή, με ανακοινώσεις και άλλες παρεμβάσεις στους ΕΒΕ αλλά και στους αρμόδιους φορείς, είχαμε τονίσει ότι η ενοποίηση των Ταμείων θα είναι θετική για τους ασφαλισμένους αν το κράτος καλύψει τα ελλείμματα, αν χρηματοδοτήσει το νέο ασφαλιστικό οργανισμό επαρκώς, ώστε να καλύπτει τα 2/3 των εσόδων του Ταμείου και παράλληλα να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τις υποχρεωτικές κλάσεις. Ακόμη, να αυξήσει τις συντάξεις.
Γνωρίζουμε τα επιχειρήματα που επικαλούνται, όπως το ότι δεν υπάρχουν χρήματα στα ταμεία, δεν αντέχει η οικονομία και πολλά άλλα.
Ομως, τα υπέρογκα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Δείχνουν ότι υπάρχει αμύθητος πλούτος που παράχθηκε από τη δουλιά των επαγγελματοβιοτεχνών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Φαίνεται με τον πιο καθαρό τρόπο πως η αντιλαϊκή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ενισχύει με όλα τα μέσα να συγκεντρώνεται όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος σε λίγα χέρια, στο μεγάλο κεφάλαιο.
Η δική μας πολιτική αντίληψη κινείται στον αντίποδα της πολιτικής που ενισχύει την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.
Θεωρούμε λοιπόν άδικο τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο να τον ιδιοποιείται μια χούφτα πλουτοκρατών και όχι αυτοί που τον παράγουν. Με αυτή την αντίληψη διαμορφώνουμε και τα αιτήματά μας.
Απαιτούμε - διεκδικούμε:
Τα αιτήματά μας είναι ρεαλιστικά, απαντάνε στις σημερινές ανάγκες των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.
Η ΟΒΣΑ, όπως και το αγωνιστικό κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, είναι στο δρόμο ανάληψης αγωνιστικών πρωτοβουλιών.
Επιδιώκουμε την πιο πλατιά συσπείρωση δυνάμεων σε αγωνιστική κατεύθυνση. Να γίνουν συζητήσεις σε κάθε ΔΣ, σε κάθε κλάδο. Να μοιραστούν οι ανακοινώσεις μας. Είναι απαραίτητο να ενημερωθούν οι ΕΒΕ για το Ασφαλιστικό, που αποτελεί κομβικό σημείο κοινωνικής αντιπαράθεσης. Από τη μια το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικές δυνάμεις που το στηρίζουν, από την άλλη τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τις δικές τους αγωνιστικές συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις που τα ενισχύουν.
Οι όποιες κατακτήσεις μας στο Ασφαλιστικό αντανακλούν το συσχετισμό σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Στις προθέσεις μας είναι ο συντονισμός δράσης των ΕΒΕ σε πανελλαδικό επίπεδο, όπως και η ανάληψη πρωτοβουλιών για αγωνιστική συνεργασία και με τα άλλα λαϊκά στρώματα, που και αυτά δέχονται τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής στους τομείς της Ασφάλισης, της Υγείας και αλλού.
Ο δρόμος του αγώνα είναι δύσκολος μα και ο μοναδικός.