«Κοινό μυστικό» αποτελεί για όλους τους αρμόδιους φορείς η ύπαρξη κυκλώματος ελληνοποίησης των εισαγόμενων αμνοεριφίων. Οι εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ισχυρίζονται ότι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την καταπολέμηση του φαινομένου, με στόχο υποτίθεται την προστασία των παραγωγών και των καταναλωτών, από τους κερδοσκόπους. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

Οπως αναφέρεται ρητά στο πόρισμα του ΣΔΟΕ - το οποίο συντάχθηκε κατόπιν έρευνας που διενεργήθηκε σε 13 νομούς της χώρας, από την 1η Γενάρη 2004 μέχρι την 1η Αυγούστου του 2004 - εκατοντάδες χιλιάδες αμνοερίφια εισήχθησαν στη χώρα μας και στη συνέχεια πουλήθηκαν ως «ελληνικά», αποφέροντας τεράστια κέρδη στο κύκλωμα που εμπλέκεται στο κόλπο. Το πόρισμα αυτό κατατέθηκε επισήμως στις 11 Νοέμβρη του 2005, ωστόσο το πόσο λήφθηκε υπόψη από τους αρμοδίους και το τι έκαναν για να αλλάξουν τα πράγματα, κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει.

Το πρόβλημα είναι συνυφασμένο απόλυτα με το υπάρχον σύστημα ελέγχων, το οποίο θα έλεγε κανείς ότι είναι «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα των «αετονύχηδων» που αφ' ενός εξαπατούν το Δημόσιο, αφ' ετέρου κατακλέβουν τους εργαζόμενους καταναλωτές διοχετεύοντας στην κατανάλωση κρέατα, που κάποιες φορές είναι και αμφιβόλου ποιότητας. Είναι όμως και απόλυτα σύμφυτο με τις συνθήκες της καπιταλιστικής αγοράς, που μοναδικό κίνητρο έχει το κέρδος, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και της δημόσιας υγείας.

Ενα βρώμικο μαφιόζικο κύκλωμα, που εξαπατά τους εργαζόμενους καταναλωτές, πουλώντας κρέατα εισαγωγής για «ντόπια» και λυμαίνεται το εμπόριο αμνοεριφίων στη χώρα, δρα τελείως ανεξέλεγκτα από τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς, αποκομίζοντας αστρονομικά ποσά. Αυτά προκύπτουν από την πορισματική αναφορά υπαλλήλων του ΣΔΟΕ, οι οποίοι πραγματοποίησαν σχετική έρευνα σε σφαγεία και εταιρείες εισαγωγής και διακίνησης αμνοεριφίων, σε δεκατρείς νομούς ολόκληρης της χώρας και συγκεκριμένα στους νομούς Καβάλας, Ροδόπης, Σερρών, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας, Πρεβέζης, Αιτωλοακαρνανίας, Αρτας, Κορίνθου, Αργολίδος, Αρκαδίας, Βοιωτίας.

Οπως αναφέρουν, «από τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει, έχουμε διαπιστώσει πλήθος παραβάσεων, παρατυπιών και παραλείψεων στους περισσότερους από τους εμπλεκόμενους στη δραστηριότητα αυτή, δηλαδή από την εισαγωγή των ζώντων αμνών μέχρι και τη διάθεσή τους σαν σφάγια στην τελική κατανάλωση». Οι υπάλληλοι του ΣΔΟΕ είναι κατηγορηματικοί στην αναφορά τους: «Εισαγωγείς, παχυντές - χονδρέμποροι ζώντων αμνών και νωπών κρεάτων, σφαγεία, κτηνίατροι και κρεοπώλες ή τηρούν πλημμελώς ή και δεν τηρούν καθόλου τις νόμιμες διαδικασίες που αφορούν τα εισαγόμενα από τρίτες χώρες αρνιά, συμβάλλοντας ο καθένας με τον τρόπο του στη μετατροπή της ιθαγένειας των ζώων και τελικά στην εξαπάτηση του καταναλωτή και του κράτους». Κατά τη διάρκεια της έρευνας, διαπιστώθηκε η βεβαιότητα ότι «ο έλεγχος των αρμοδίων ελεγκτικών υπηρεσιών... είναι αδύνατο να αποδώσει με την ισχύουσα εφαρμοζόμενη πρακτική και αυτό το γνωρίζουν καλά όλοι οι ασχολούμενοι με το αντικείμενο αυτό». Υπογραμμίζουν, δηλαδή, οι τρεις υπάλληλοι του ΣΔΟΕ, το αυτονόητο, ότι ο τρόπος με τον οποίο ελέγχεται η εισαγωγή και εμπορία κρεάτων στη χώρα μας τους μόνους που βολεύει είναι τους κάθε λογής αετονύχηδες και σε καμία περίπτωση τον καταναλωτή και εν γένει το δημόσιο συμφέρον. Προηγουμένως, βέβαια, οι κυβερνώντες είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν το κατάλληλο «περιβάλλον», για να αναπτυχθεί αυτό το φαινόμενο. Το 2004, χρονιά δηλαδή που διεξήχθη η σχετική έρευνα του ΣΔΟΕ, η ΕΕ αποφάσισε να επιτρέψει την εισαγωγή αμνοεριφίων από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία χωρίς την επιβολή δασμών. Την απόφαση αυτή, η οποία αποτέλεσε το κίνητρο για τις ελληνοποιήσεις από τους μεγαλοεισαγωγείς, αποδέχτηκε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και φυσικά διατήρησε την ισχύ της και η μετέπειτα κυβέρνηση της ΝΔ.

Στο μαφιόζικο αυτό κύκλωμα εμπλέκονται όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας. Για τους εισαγωγείς ζώντων αμνών από τρίτες χώρες, οι υπάλληλοι του ΣΔΟΕ επισημαίνουν ότι είναι αυτοί που πρώτοι αρχίζουν τη διαδικασία ελληνοποίησής τους, αφού διακινούν ζώα χωρίς τις απαραίτητες από το αρμόδιο αγροτικό κτηνιατρείο άδειες διακίνησης, ενώ ακόμη δεν αναγράφεται στα εκδοθέντα από αυτούς φορολογικά στοιχεία διακίνησης, η χώρα προέλευσης των ζώων. Οι παχυντές - χονδρέμποροι αποτελούν το δεύτερο κρίκο της αλυσίδας και ενεργούν σχεδόν όλοι όπως και οι προηγούμενοι τόσο ως προς τις άδειες διακίνησης όσο και ως προς την έκδοση των φορολογικών στοιχείων. Οι χονδρέμποροι νωπών κρεάτων παρελάμβαναν από εισαγωγέα, που διέθετε και σφαγείο, τα σφάγια Ρουμανίας και Βουλγαρίας σφραγισμένα παράνομα με ελληνική σφραγίδα, καθώς και με φορολογικά στοιχεία στα οποία δεν αναγραφόταν η προέλευση του ζώου και στη συνέχεια τα προωθούσαν στην αγορά πλέον σαν ελληνικά, φροντίζοντας πέραν της παράνομης σφραγίδας που έφεραν, να αναγράφουν καθαρά πλέον και στα φορολογικά τους στοιχεία, την προέλευσή τους ως εγχωρίων. Στα σφαγεία γίνεται το βάπτισμα των εισαγομένων αμνών με την τοποθέτηση στα σφάγια της ελληνικής σφραγίδας και όχι της σφραγίδας που τοποθετείται στα σφάγια προέλευσης τρίτης χώρας. Η αναφορά επισημαίνει ότι «η κατάσταση που επικρατεί σε αυτά είναι απερίγραπτη. Αλλοτε με πιέσεις και ενίοτε με απειλές προς τους κτηνιάτρους και σε πολλές περιπτώσεις με τη σύμπραξή τους παρακάμπτουν κάθε νόμιμη διαδικασία, προκειμένου να πετύχουν τον παράνομο σκοπό τους». Χρειάζεται βεβαίως να τονιστεί ότι οι κτηνίατροι ελάχιστες δυνατότητες αντίστασης έχουν στο φαινόμενο αυτό διότι έρχονται αντιμέτωποι με τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των εισαγωγέων και εμπόρων. Επίσης, θα πρέπει να προστεθεί πως όταν γίνεται αναφορά σε «απειλές» σε βάρος των κτηνιάτρων, αυτές σε πολλές περιπτώσεις παίρνουν το χαρακτήρα σοβαρού κινδύνου της ίδιας της σωματικής τους ακεραιότητας.

Επισημαίνεται ακόμη ότι τα σφαγεία που παρέχουν τις περισσότερες διευκολύνσεις μπορούν και προσελκύουν πολύ πιο εύκολα πελάτες από τα υπόλοιπα που ή δεν προβαίνουν καθόλου σε τέτοιες ενέργειες, τα οποία είναι λιγοστά ή που τηρούν έστω υποτυπωδώς τα προσχήματα. «Το πρόβλημα των σφαγείων είναι τεράστιο» τονίζεται, αφού «μεγάλος αριθμός από αυτά λειτουργούν με άδεια της αρμόδιας νομαρχίας, παρότι δεν πληρούν, όπως μας έκαναν γνωστό και με έγγραφά τους οι αρμόδιες Δ/νσεις Κτηνιατρικής, τους όρους της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας». Στο πόρισμα του ΣΔΟΕ γίνεται μνεία και στους κτηνιάτρους, λέγοντας ότι πολλά θα είχαν αποφευχθεί αν αντιδρούσαν σθεναρά οι κτηνίατροι των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών. Ομως από τη στάση τόσο των κεντρικών υπηρεσιών του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης όσο και των νομαρχών σε διάφορες περιοχές πάνω στο θέμα της καταλληλότητας των σφαγείων και γενικότερα όλου του κυκλώματος, φαίνεται το πόσο μικρή δυνατότητα παρέμβασης έχουν οι κτηνίατροι. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση όπου ενώ κάποια Διεύθυνση Κτηνιατρικής Υπηρεσίας διαβίβαζε προς το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης συνεχείς αναφορές για κλείσιμο σφαγείων που δεν πληρούσαν τους όρους της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, η αρμόδια Διεύθυνση του υπουργείου συνέχιζε να περιλαμβάνει στα κατάλληλα σφαγεία, ακόμη και αυτά που δεν πληρούσαν τους όρους. Μεγάλες ευθύνες αποδίδει το πόρισμα και σε δημάρχους και νομάρχες, οι οποίοι, «με τις παράτυπες αποφάσεις τους και με τη συμπεριφορά τους δημιουργούν τεράστια προβλήματα στις Διευθύνσεις Κτηνιατρικής των περιοχών της αρμοδιότητάς τους και στους κτηνιάτρους. Με συνεχείς αποφάσεις τους επιτρέπουν τη λειτουργία εντελώς ακατάλληλων σφαγίων από κάθε άποψη και εμπεδώνουν την αντίληψη μιας εκ των άνω συγκάλυψης κάθε άνομης πράξης του συγκεκριμένου κυκλώματος και της διαιώνισης μιας άσχημης αλλά αποδεκτής κατάστασης, στην οποία ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς το φόβο κάποιας τιμωρίας». Σχετικά με τους κρεοπώλες, το πόρισμα αναφέρει ότι σε κανένα από αυτά δεν υπήρχε αναρτημένη πινακίδα για πώληση εισαγόμενου αμνοεριφίου, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αφαιρούν οι ίδιοι τις σφραγίδες που δείχνουν ότι το σφάγιο είναι εισαγόμενο, διαθέτοντάς το και πάλι ως ελληνικό. Στα συμπεράσματά τους οι υπάλληλοι του ΣΔΟΕ υπογραμμίζουν ότι «από πλήθος στοιχείων και ομολογιών, επισήμων και ανεπισήμων, των εμπλεκομένων καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το κύκλωμα αυτό δρα για πολλά χρόνια, συνήθως εντελώς απροσχημάτιστα, σε γνώση όλων των αρμόδιων φορέων και με τη σύμπραξή τους σε πολλές περιπτώσεις». Θεωρούν ακόμη ότι είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι όλα τα εισαγόμενα αμνοερίφια καταλήγουν να διατίθενται στην τελική κατανάλωση ως ελληνικά και μάλιστα στην τιμή των ντόπιων.