Ξημερώματα Δευτέρας 10/8/2020, «έφυγε» σε ηλικία 91 χρόνων, έχοντας ζήσει μια ζωή «γεμάτη» και χρήσιμη για τους συνανθρώπους της, η κομμουνίστρια Ιωάννα (Γιαννούλα) Παπαγεωργάκη, το γένος Μαυρονικόλα.

Γεννήθηκε το 1929 στο Τσουρέδο Ικαρίας. Στις αρχές του 1944, ως μαθήτρια Γυμνασίου, εντάσσεται στις γραμμές της ΕΠΟΝ όπου και παραμένει μέχρι τη διάλυσή της. Το διάστημα που ακολουθεί, παρέχει βοήθεια στους διωκόμενους αντάρτες και παρέχει καταφύγιο στο σπίτι της, χωρίς να το γνωρίζει η οικογένειά της, για μεγάλη χρονική περίοδο, σε έναν τραυματισμένο αντάρτη.

Γίνεται μέλος του ΚΚΕ το καλοκαίρι του '51, στο πλαίσιο της καμπάνιας στρατολόγησης προς τιμήν του Ν. Μπελογιάννη. Επιπλέον, γίνεται σύνδεσμος μεταξύ των 9 ανταρτών της Ικαρίας και του Κόμματος, μεταφέροντας τις αποφάσεις. Για την αντιστασιακή της δράση στερείται τη δυνατότητα να γίνει δασκάλα, όπως βαθιά επιθυμούσε.

Στις αρχές του 1955 μεταβαίνει στην Αθήνα προκειμένου να πιάσει επαφή με το παράνομο καθοδηγητικό κέντρο, αλλά δεν τα καταφέρνει. Στην τελευταία προσπάθεια του αστικού κράτους να πιάσει τους εναπομείναντες αντάρτες στην Ικαρία, συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Αη Στράτη. Κάτω από την πίεση του ικαριώτικου λαού και του κινήματος αποφυλακίζεται μετά από έξι μήνες.

Μέσα στην παρανομία, το 1948, γνωρίζει τον σύντροφό της Στεφανή Παπαγεωργάκη (έναν εκ των 9 ανταρτών) και οι δεσμοί τους σφυρηλατούνται μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Οταν απολύεται από τον Αη Στράτη, η ομάδα των 9 έχει φύγει ήδη και δεν προλαβαίνουν να αποχαιρετιστούν.

Με κομματική εντολή μεταβαίνει ξανά στην Αθήνα από την Ικαρία, όπου εργάζεται χωρίς κάποια ιδιαίτερη χρέωση. Το 1961, γυρίζει στην Αθήνα με κομματική εντολή ο Δημήτρης Μπάφας (από την ομάδα των 9) και θέτει ως ζήτημα, παράλληλα με την επιστροφή του, να πάρει τη γυναίκα του και το παιδί του, που κρύβονταν στον Κορυδαλλό.

Το καθοδηγητικό κέντρο του εξωτερικού εγκρίνει το αίτημά του και ταυτόχρονα βάζει ως καθήκον την έξοδο από την Ελλάδα για Ρουμανία και δύο ακόμα γυναικών προκειμένου να σμίξουν με τους συντρόφους τους, εκ των οποίων ήταν και η σ. Γιαννούλα. Ωστόσο, η έλευσή τους στην Αλβανία συμπίπτει με την περίοδο που διακόπτει της σχέσεις της με τις υπόλοιπες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης και παραμένουν εκεί για 2,5 χρόνια. Επειτα από πιέσεις και παρεμβάσεις τελικά αναχωρούν το 1963 για τη Ρουμανία, όπου παντρεύεται με τον σύντροφό της Σ. Παπαγεωργάκη.

Στη Ρουμανία δουλεύει ως εργάτρια αρχικά και για τον πρωτοπόρο ρόλο της παρασημοφορείται. Οι σύντροφοι Στεφανής και Γιαννούλα τάσσονται υπέρ της απόφασης της 12ης Ολομέλειας. Το 1969, ο σ. Στεφανής αναχωρεί με κομματική εντολή για την Ελλάδα και η ίδια μένει πίσω με το γιο της.

Το διάστημα 1973 - 1976 δουλεύει ως δασκάλα σε παιδιά πολιτικών προσφύγων. Το Δεκέμβρη του 1976 και αφού έχει απορριφθεί προηγουμένως δύο φορές το αίτημα επαναπατρισμού, επιστρέφει στην Ελλάδα με το γιο της και συνδέεται με την ΚΟΒ Αγίας Σοφίας Πειραιά και έπειτα στην ΚΟ Ιδιωτικής Υγείας έως τη συνταξιοδότησή της, καθώς εργαζόταν ως νοσοκόμα σε ιδιωτική κλινική. Στη συνέχεια, δραστηριοποιείται στις ΚΟ Νίκαιας και Κορυδαλλού.

Με κομματική απόφαση, γίνεται από τους πρωτεργάτες ίδρυσης της Δημοκρατικής Μέριμνας, όπου γνωρίζει την εμβληματική Κατίνα Ζαχαράτου και παραμένει στο ΔΣ της έως την αυτοδιάλυσή της. Επιπλέον, διετέλεσε μέλος του ΔΣ του Παραρτήματος Συνταξιούχων ΙΚΑ Νίκαιας - Κορυδαλλού και δραστηριοποιήθηκε ως μέλος στα Παραρτήματα Νίκαιας και Κορυδαλλού της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Το 1991, για ακόμα μία φορά τάσσεται στο πλευρό του Κόμματος, κόντρα στην προσπάθεια διάλυσής του.

«Εφυγε» πιστή στο Κόμμα μέχρι το τέλος, με τον «Ριζοσπάστη» σύντροφό της, με το άγχος για τη δουλειά του Κόμματος και τους ταξικούς αγώνες. Οπως έλεγε η ίδια, «έζησε μία ζωή γεμάτη», για την οποία ήταν περήφανη.

Η πολιτική της κηδεία θα γίνει αύριο, Τετάρτη 12/8, στις 4 μ.μ., στο Νεκροταφείο Σχιστού Κερατσινίου. Θερμή παράκληση της οικογένειάς της αντί στεφάνου, χρήματα να δοθούν στο ΚΚΕ, στο «Σπίτι του Αγωνιστή» ή στην Ικαριακή Αδελφότητα Αθηνών.

• Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στον σ. Νίκο Παπαγεωργάκη, υπεύθυνο του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης», για το θάνατο της μητέρας του, μέλους του ΚΚΕ και αγωνίστριας, Γιαννούλας.
• Τα συλλυπητήριά τους εκφράζουν η ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ και η ΚΟ Κορυδαλλού - Νίκαιας.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 8 Αυγούστου η εκδήλωση της Επιτροπής Ειρήνης Χανίων, αφιερωμένη στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων από τη ρίψη των ατομικών βομβών από τις ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

Στην ομιλία του ο πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Μανώλης Παπαδομανωλάκης έκανε λόγο για την ανάγκη της κατάργησης των πυρηνικών όπλων, την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών και το κλείσιμο της αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης της Σούδας.

Μιλώντας ειδικά για την ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις, σημείωσε ότι «κανείς σήμερα δεν πρέπει να έχει την αυταπάτη ότι η βάση της Σούδας, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα εμποδίσουν τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Με ποιων τις πλάτες η Τουρκία κάνει επίδειξη ισχύος στην περιοχή και αμφισβητεί την επήρεια της Κρήτης και άλλων νησιών στην ελληνική ΑΟΖ; Δεν είναι το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί που στηρίζουν τις τουρκικές επιχειρήσεις στη Λιβύη και την κυβέρνηση Σάρατζ; Δεν είναι το ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και νομιμοποιεί έτσι τη συνέχιση των υπερπτήσεων των τουρκικών αεροπλάνων πάνω από ελληνικά νησιά, γκριζάροντάς τα;».

Τόνισε ακόμη πως «ο "εύκολος", "ρεαλιστικός" δρόμος με το λαό στη γωνία, να περιμένει μάταια από τα παζάρια της ελληνικής αστικής τάξης με τους "διεθνείς εταίρους" της να υπηρετήσουν τάχα τα δικά του συμφέροντα, δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε μάταιος. Αυτόν τον επιζήμιο δρόμο των "ισχυρών συμμάχων" και των "απάνεμων λιμανιών" τον γεύτηκε ο λαός και βρίσκει μπροστά του όλο και πιο μεγάλες φουρτούνες» και αναφέρθηκε αναλυτικά στο αίτημα για απεμπλοκή της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τονίζοντας πως ο λαός έχει τη δύναμη με την πάλη του να παρέμβει αποφασιστικά κόντρα στις επικίνδυνες εξελίξεις που απεργάζονται σε βάρος του.

Το αίτημα για πλήρη κατάργηση των πυρηνικών όπλων διεθνώς έθεσαν ξανά οι επιζώντες του πυρηνικού ολοκαυτώματος που προκάλεσε πριν από 75 χρόνια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στο μαρτυρικό Ναγκασάκι, με χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους.

Οι επετειακές εκδηλώσεις που ολοκληρώθηκαν την Κυριακή δεν είχαν την αλλοτινή συμμετοχή των προηγούμενων χρόνων λόγω πανδημίας και μερικές εκατοντάδες παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις στο Πάρκο Ειρήνης της πόλης και την κεντρική τελετή στη μνήμη των θυμάτων στον ναό Ουρακάμι.

«Με τον νέο κορονοϊό η ανθρωπότητα δεν φοβόταν μέχρις ότου διαδόθηκε στο άμεσο περιβάλλον μας. Ομως εάν κάνουμε το ίδιο με τα πυρηνικά όπλα και περιμένουμε να πάθουμε για να μάθουμε, τότε θα βρεθούμε σε μία θέση χωρίς επιστροφή», είπε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος του Ναγκασάκι, Τομιχίσα Τάουε και επανέλαβε πως είναι απαραίτητο η Ιαπωνία να υπογράψει τη διεθνή Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Οπλων.