Τα κοινωνικά, πολιτικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαίωματα του λαού βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης του πολυεθνικού κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκφραστών. Γι' αυτό και προσπαθούν απροκάλυπτα να ποινικοποιήσουν την πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Γιατί η πολιτική τους απαιτεί την επιβολή σιγής νεκροταφείου, προκειμένου να συνεχίσουν ανενόχλητα, χωρίς αντίσταση, να σκοτώνουν τους εργάτες, να βομβαρδίζουν τους λαούς που αντιστέκονται, με κάθε πρόσχημα. Οπως έκαναν με τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Παλαιστίνης και όπου αλλού κρίνουν ότι πρέπει να πατήσουν πόδι.

Παράδειγμα αυτής της επιχείρησης αποτελεί και η ποινική δίωξη συναγωνιστών που μαζί με χιλιάδες άλλους αντιστάθηκαν στο βρώμικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας. Την περίοδο εκείνη ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία είχε εκφραστεί ενάντια στην πόλεμο και στην εμπλοκή της χώρας μας στις δολοφονικές επιχειρήσεις σε βάρος του γειτονικού λαού. Ιδιαίτερα το φιλειρηνικό κίνημα της Θεσσαλονίκης που αποτέλεσε τη βασική πόλη ορμητήριο των φονιάδων, βρισκόταν σχεδόν καθημερινά στους δρόμους του αγώνα. Εστηνε μπλόκα και παρεμπόδιζε φάλαγγες οχημάτων, αμαξοστοιχίες, έκλεινε λιμάνια και δρόμους, μπλόκαρε δηλαδή τους δολοφονικούς στρατούς του ΝΑΤΟ και τις υποδομές που η ελληνική κυβέρνηση είχε θέσει στην υπηρεσία των Ευρωαμερικάνων ιμπεριαλιστών. Εμπόδιζε την εύκολη ανάπτυξη των πολεμικών επιχειρήσεων. Υπεράσπιζε την ειρήνη και το δικαίωμα των λαών να αποφασίζουν για τις τύχες τους. Αποκάλυπτε την κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος που απαγορεύει ρητά τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από τη χώρα μας για επιθετικούς σκοπούς.

Αλλωστε, για το θέμα είχαν εκφραστεί και είκοσι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας με κείμενο που έδιναν στη δημοσιότητα στις 28 Απρίλη του 1999 και με το οποίο αντιδρούσαν στη ΝΑΤΟική επίθεση, προειδοποιώντας παράλληλα πως παραβιάζεται το διεθνές δίκαιο, καταστρατηγείται ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ και παραβιάζεται το Σύνταγμα της χώρας μας. Ειδικά σε σχέση με την εμπλοκή της Ελλάδας, μεταξύ άλλων ανέφεραν: «Δεν μπορεί να αποφασιστεί εμπλοκή της Ελλάδας στον επιθετικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, ούτε με νόμο, γιατί θα ήταν κατάφωρα αντισυνταγματικός. Απορρίπτεται και η δυνατότητα διέλευσης ξένων στρατευμάτων (εν προκειμένω ΝΑΤΟικών) από ελληνικό έδαφος, για να συμμετάσχουν σε επιθετικό πόλεμο. Το Σύνταγμα της χώρας επιτρέπει τη διέλευσή τους μόνο για αμυντικούς σκοπούς».

Σε μια τέτοια κινητοποίηση λοιπόν του αντιπολεμικού κινήματος, συμμετείχαν και οι 5 κομμουνιστές - φιλειρηνιστές που στις 29 Οκτώβρη δικάζονται στο Α' τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της παρακώλυσης συγκοινωνιών. Μαζί με χιλιάδες άλλους συναγωνιστές τους, στις 15 Απρίλη του 1999 είχαν μπλοκάρει στο δρόμο προς το τελωνείο των Ευζώνων, στο ύψος της γέφυρας του Πολυκάστρου, Γαλλική Φάλαγγα οχημάτων του ΝΑΤΟ που μετέφερε πολεμικό υλικό. Μετά από πολύωρη κινητοποίηση ανάγκασαν τη ΝΑΤΟική δύναμη να επιστρέψει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης από όπου είχε εξορμήσει.

Οι Νικόλαος Νεδόπουλος, Γεώργιος Μακρίδης, Ηλίας Μανουσαρίδης, Κωνσταντίνος Σεϊτανίδης και Βασίλειος Τζήκας, διώχτηκαν και δικάστηκαν τον περασμένο Νοέμβρη με την κατηγορία της παρακώλυσης συγκοινωνιών στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς. Αθωώθηκαν πανηγυρικά μετά και τη σχετική εισήγηση του εισαγγελέα της έδρας. Το δικαστήριο τους αναγνώρισε πως με τις πράξεις τους πίστευαν ότι υπερασπίζονταν το άρθρο 27 του Συντάγματος.

Στις 29 Οκτώβρη οι 5 αγωνιστές του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος κάθονται και πάλι στο εδώλιο του κατηγορουμένου, στο Α' Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, μετά από έφεση που άσκησε ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης Σταμάτης Κουβάς κατά της πρωτόδικης αθωωτικής απόφασης, ζητώντας την ενοχή και την τιμωρία τους.

Μάλιστα, με το σκεπτικό της έφεσής του επιχειρεί να αθωώσει την κυβέρνηση για την εγκληματική συμμετοχή της σε ένα βάρβαρο και παράνομο πόλεμο και παράλληλα θέτει υπεράνω του Συντάγματος τις διεθνείς συμβάσεις που νομιμοποιούν τον πόλεμο. Ισχυρίζεται λοιπόν πως «το δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε την περί συγγνωστής νομικής πλάνης διάταξη του άρθρου 31 παρ. 2 του ΠΚ δεχθέν ότι η πράξη δεν καταλογίζεται στους κατηγορουμένους, διότι πίστεψαν λόγω πλάνης δικαιολογημένης, ότι νόμιμα ενήργησαν παρεμποδίζοντας τη διέλευση ΝΑΤΟικών στρατιωτικών οχημάτων, με την επιλεκτική επίκληση του άρθρου 27 παρ. 2 του Συντάγματος...». Και σημειώνει πως η αιτιολογία αυτή είναι εσφαλμένη, «διότι αγνοεί παντελώς και αναιτιολόγητα τις διατάξεις του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος σύμφωνα με την οποία οι διεθνείς συμβάσεις από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού Ελληνικού Δικαίου και των διατάξεων των Νόμων που έχουν κυρώσει διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες προβλέπουν δικαιώματα και υποχρεώσεις, όπως ο Νόμος 2799/1954 περί κυρώσεως της εν Λονδίνω υπογραφείσης Συμβάσεως μεταξύ των κρατών - μελών της Συνθήκης του Βόρειου Ατλαντικού κλπ.».

Δεν είναι τυχαίο γεγονός η άσκηση της έφεσης, πολύ περισσότερο το σκεπτικό που θέτει. Είναι ενταγμένη στην προσπάθεια ποινικοποίησης κάθε πράξης αντίστασης, περιορισμού των εργασιακών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών. Τόσο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και σε επίπεδο ΕΕ και παγκόσμια (Ευρωσύνταγμα, τρομονόμοι, ευρωεντάλματα, κλπ.). Ιδιαίτερα τώρα που στο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με στόχο τη διατήρηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τη διασφάλιση νέων αγορών και τον προσεταιρισμό σφαιρών επιρροής, εκδηλώνεται πιο βάρβαρη η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και οξύνεται η ολομέτωπη επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών, των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους.

Ετσι δικάζουν το φιλειρηνικό κίνημα και το δικαίωμα στην αντίσταση. Σε μια περίοδο που η κατάσταση στα Βαλκάνια, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη, που εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα στο πλαίσιο της συμμετοχής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και απαιτείται μαζική αντίδραση των λαών ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Απέναντι στην ανελέητη επίθεση που δέχονται τα κοινωνικά, τα πολιτικά, και τα δημοκρατικά μας δικαιώματα οφείλουμε να αντιτάξουμε το δικό μας πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο. Να μην επιτρέψουμε να χαθεί ό,τι έχει κερδηθεί και ό,τι έχει κατακτηθεί με αγώνες και θυσίες. Να δυναμώσουμε την αντίσταση, να εκφράσουμε πολύμορφα την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους αγωνιστές συμμετέχοντας μαζικά στο συλλαλητήριο συμπαράστασης που θα γίνει στις 29 Οκτώβρη έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης. Κυρίως όμως, να βρεθούμε δίπλα - δίπλα, συναγωνιστές στην πάλη ενάντια Νέα Ιμπεριαλιστική Τάξη για να σβήσουμε τους νόμους που γράφουν με το αίμα μας. Και να επιβάλουμε το δίκιο των λαών μέσα από την πάλη μας που πρέπει και θα είναι βαθιά ταξική, σκληρή, ανελέητη όπως η επίθεσή τους.