Στα περιθώρια της οικονομίας αυτής της στήλης, ξεχωρίζουμε ορισμένους χαρακτηριστικούς του στίχους:

Ο ΜΙΧΑΛΙΟΣ

Το Μιχαλιό τον πήρανε στρατιώτη. / καμαρωτά ξεκίνησε κι ωραία / με το Μαρή και με τον Παναγιώτη / Δεν μπόρεσε να μάθει καν το «επ' ώμου». / Κι όλο εμουρμούριζε: «Κυρ Δεκανέα άσε με να γυρίσω στο χωριό μου»...

Κι ο Μιχαλιός επέθανε στρατιώτης. / Τον ξεπροβόδισαν κάτι φαντάροι, / μαζί τους ο Μαρής κι ο Παναγιώτης. / Απάνω του σκεπάστηκεν ο λάκκος, / μα του αφήσαν απέξω το ποδάρι: / Ηταν λίγο μακρύς ο φουκαράκος.

ΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΛΒΟΝ (Ελάχιστοι στίχοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή):

...Τις δάφνες του Σαγγάριου / η Ελευθερία φορέσασα, / γοργά από μιαν χείρα / σ' άλλην περνά και σύρεται / δούλη στρατώνος.

ΣΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» (της Αμερικής):

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνες / τους ουρανούς, το στέμμα σου. / Το φως σου, χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.

Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, / λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει / σήμερα το υπεριούσιο μέταλλό σου...

* Αυτά τα τόσο «επίκαιρα» του ποιητή, 75 χρόνια από το χαμό.