Η στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι στρατιωτικές επεμβάσεις σ' όλο τον κόσμο και η ενίσχυση της καταστολής είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά του Ευρωσυντάγματος, που συζητείται στη Διακυβερνητική Διάσκεψη.

Μια ειδική πτυχή του Ευρωσυντάγματος αφορά στη «ρήτρα αλληλεγγύης» μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, με την οποία δίνεται η δυνατότητα επέμβασης των στρατιωτικών μηχανισμών της ΕΕ στο εσωτερικό των κρατών - μελών με το πρόσχημα της τρομοκρατίας και της αντιμετώπισής της.

Ο πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, μετά τη διάσκεψη των ηγετών της ΕΕ στη Ρώμη, στις 4 Οκτώβρη, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τη «ρήτρα αλληλεγγύης» τόνισε:

«Οσον αφορά το θέμα της ρήτρας αλληλεγγύης, η οποία υπάρχει στη Συνθήκη, είναι, κατ' αρχάς, μια επιτυχία. Και αυτό πρέπει να το τονίσουμε ιδιαιτέρως, ότι δηλαδή αυτή η ρήτρα αλληλεγγύης εμπεριέχεται στη Συνθήκη. Ως γνωστόν, πριν δεν υπήρχε. Επομένως, έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα. Και από πλευράς μου, θα ήθελα επιπροσθέτως να υπογραμμίσω ότι αυτό αποτελεί μια επιτυχία της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις».

Αντί άλλου σχολίου παραθέτουμε το άρθρο 42 του Ευρωσυντάγματος με τίτλο «Ρήτρα αλληλεγγύης»:

«1. Η Ενωση και τα κράτη - μέλη της ενεργούν από κοινού με πνεύμα αλληλεγγύης εάν ένα κράτος μέλος δεχτεί τρομοκρατική επίθεση ή πληγεί από φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή. Η Ενωση κινητοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών μέσων που θέτουν στη διάθεσή της τα κράτη - μέλη, για:

α) - Την πρόληψη μιας τρομοκρατικής απειλής στο έδαφος των κρατών - μελών,

- Την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και του άμαχου πληθυσμού από ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση,

- Την παροχή συνδρομής σε κράτος - μέλος στο έδαφός του, μετά από αίτηση των πολιτικών αρχών του, σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης,

β) - Την παροχή συνδρομής σε κράτος - μέλος στο έδαφός του, μετά από αίτηση των πολιτικών αρχών του, σε περίπτωση καταστροφής».

Το πρώτο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι η «ρήτρα αλληλεγγύης» δίνει τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών και στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να ζητούν και να αποφασίζουν επεμβάσεις σε κράτος, ή κράτη - μέλη στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και της τελείως γενικόλογης και αόριστης «ανθρωπογενούς καταστροφής»...

Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στον ορισμό της τρομοκρατίας από τους «εταίρους» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπως είναι γνωστό με τους ορισμούς της τρομοκρατίας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Συμβούλιο των Υπουργών κάθε δυναμική κινητοποίηση για την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, κάθε φορέας άποψης που είναι αντίθετη με τη θεμελιώδη συνθήκη της ΕΕ, μπορεί να ενταχθεί στους στόχους της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας».

Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τρομοκρατική θεωρείται κάθε ενέργεια που στρέφεται «κατά μιας ή περισσοτέρων χωρών, των θεσμών τους ή του πληθυσμού τους, με σκοπό τον εκφοβισμό τους και τη σοβαρή μετατροπή ή καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών μιας χώρας».

Ο ορισμός αυτός σε συνδυασμό με τη «ρήτρα αλληλεγγύης» του Ευρωσυντάγματος οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικός στόχος των ιθυνόντων της ΕΕ δεν είναι η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», αλλά οι λαοί μέσα και έξω από την Ενωση, τα κινήματα κατά των επιλογών της ΕΕ, τα κινήματα, οι οργανώσεις και τα κόμματα που προβάλλουν την ανάγκη της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Αφού ένας αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση προϋποθέτει τη σύγκρουση με τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές, κατά την άποψη της ΕΕ είναι «τρομοκρατία», τότε μπορεί να ενεργοποιηθεί για την αντιμετώπισή του η «ρήτρα αλληλεγγύης» που προβλέπει την επέμβαση της ΕΕ με «όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών».

Τα παραπάνω θα πρέπει να συνδυαστούν με την ένταση της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, όπως προκύπτει και από την απόφαση του Συμβουλίου των Υπουργών Αμυνας της ΕΕ, στις 5 Οκτώβρη, για την επιτάχυνση της δημιουργίας του «ευρωστρατού», μιας ακόμη στρατιωτικής δύναμης «ταχείας επέμβασης» που θα αναλαμβάνει δράση εντός και εκτός του ΝΑΤΟικού πλαισίου για την προάσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου μέσα και έξω από την ΕΕ. Μάλιστα, σ' αυτή την πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία και η Ιταλία κάλεσαν σε συμμετοχή, που την αποδέχτηκε με ιδιαίτερη «υπερηφάνεια», και την ελληνική κυβέρνηση. Τούτη δω η υπόθεση αναδεικνύει τη γεωστρατηγική σημασία για τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους της χώρας μας, αφού στόχος μοιράσματος της λείας είναι η ευρύτερη περιοχή, λόγω πετρελαίων και όχι μόνο. Γεγονός που κάνει το έδαφός μας πεδίο εκδήλωσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Και με τη συμμετοχή της Ελλάδας στα στρατιωτικοπολιτικά ιμπεριαλιστικά παιχνίδια θέτει προ απρόβλεπτων τεράστιων κινδύνων το λαό μας.

Για όλα αυτά ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι είναι «επιτυχία της Ελλάδας». Για όλα αυτά, οι Ελληνες εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση, στο δρόμο και στην κάλπη. Ενα μάθημα σ' αυτούς που υποστηρίζουν, με τον ένα, ή άλλον τρόπο αυτό το μηχανισμό επεμβάσεων, καταστολής, εκμετάλλευσης, που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ενωση.