ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη (18 Δεκεμβρίου)

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη σημαδεύεται από την ανηλεή σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και τον βίαιο ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων, από τη συνέχιση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στο έδαφος της Ουκρανίας με εκατομμύρια πρόσφυγες.

Ταυτόχρονα, συμπληρώνονται 6 μήνες από το πολύνεκρο ναυάγιο ξεριζωμένων ανοιχτά της Πύλου. Το ΚΚΕ απαιτεί την άμεση απόδοση όλων των ευθυνών για τον άδικο θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, ανυπεράσπιστων παιδιών. Επισημαίνει τους τεράστιους κινδύνους από την ενίσχυση της πολιτικής καταστολής της ΕΕ και των κρατών - μελών, που θα οδηγήσουν σε νέες παρόμοιες τραγωδίες και εκατόμβες νεκρών.

Η κεντρική πολιτική γραμμή ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων στοχεύει στη δήθεν πάταξη της «παράνομης μετανάστευσης», μεταθέτοντας την ευθύνη του ξεριζωμού στους ίδιους τους κατατρεγμένους. Σε επίσημα κείμενά τους, κάνουν λόγο για τη «νέα υβριδική απειλή» σε βάρος των, δήθεν, «δημοκρατικών αξιών» και του «δυτικού πολιτισμού». Καλλιεργούν το φασιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο. Κρύβουν τις πραγματικές αιτίες της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, που είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι κάθε είδους επεμβάσεις, τα αυταρχικά καθεστώτα, η καταλήστευση του περιβάλλοντος και του πλούτου των χωρών από τους ιμπεριαλιστές, που σκορπούν τον θάνατο, τον φόβο, την ακραία φτώχεια και την εξαθλίωση σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η πολιτική του «κοσμοπολιτισμού», που μιλά για τη διαχρονική μετακίνηση των πληθυσμών στην ανθρώπινη ιστορία, καθαγιάζοντας την καπιταλιστική εκμετάλλευση στο όνομα των «ανοιχτών συνόρων».

Και στο θέμα της μετανάστευσης, ο καπιταλισμός έρχεται αντιμέτωπος με τις δικές του αντιθέσεις και αδιέξοδα. Οι δύο φαινομενικά αντίθετες όψεις της αστικής διαχείρισης στο Μεταναστευτικό - Προσφυγικό συμπληρώνουν η μία την άλλη. Από τη μία μεριά, άγρια καταστολή, φράχτες, επαναπροωθήσεις και απελάσεις, σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και από την άλλη μεριά ο οξυμένος ανταγωνισμός για ολοένα και πιο φθηνά εργατικά χέρια μέσα από τις πολιτικές της λεγόμενης «νόμιμης» και «εποικοδομητικής» μετανάστευσης, προκειμένου να αντιμετωπίζονται οι ελλείψεις και τα «δημογραφικά κενά» των πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών. Οι απαράδεκτες συμφωνίες σύγχρονου σκλαβοπάζαρου, που προωθεί το ελληνικό αστικό κράτος (όπως με Μπαγκλαντές, Αίγυπτο, Πακιστάν, Ινδία κ.ά.), αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα αυτών των πολιτικών.

Την ίδια ώρα, οι ξεριζωμένοι γίνονται εργαλείο στα διάφορα γεωπολιτικά παζάρια. Εφτασαν να βαφτίσουν «εθελοντική μετανάστευση» ακόμα και τα σχέδια του βίαιου εκτοπισμού χιλιάδων Παλαιστινίων από τα εδάφη τους και τη μεταφορά τους σε τρίτες χώρες. Αποκαλυπτικό παράδειγμα είναι η διαφορετική προστασία, που σωστά δέχθηκαν οι Ουκρανοί πρόσφυγες, σε αντίθεση με τα θύματα άλλων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και επεμβάσεων.

Οι συζητήσεις για το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διαφορών, υπό την αιγίδα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ενόσω διατηρείται η κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας του 2016, σηματοδοτεί νέα ένταση της καταστολής και νέα βάσανα για τους κατατρεγμένους μετανάστες και πρόσφυγες.

Ομως, ο ελληνικός λαός γνωρίζει καλά τα βάσανα του ξεριζωμού. Χιλιάδες νέοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα μας, στη διάρκεια της προηγούμενης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Σήμερα, στη χώρα μας ζουν και εργάζονται χιλιάδες μετανάστες, με ή χωρίς άδειες διαμονής. Χιλιάδες ξεριζωμένοι είναι εγκλωβισμένοι στις υπερδομές - φυλακές των νησιών και της ενδοχώρας.

Η μη χορήγηση αδειών διαμονής σε χιλιάδες μετανάστες εργάτες, η έλλειψη κάθε είδους ελέγχου στα σύγχρονα γκέτο της απάνθρωπης εκμετάλλευσης, όπως στη Μανωλάδα του «κόκκινου χρυσού», ωφελεί μόνο τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και στρέφεται ενάντια σε όλη την εργατική τάξη, Ελληνες και μετανάστες, οδηγώντας σε συνολική πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Τα κυκλώματα διακινητών και δουλεμπορίου ανθούν στο έδαφος αυτής της πολιτικής, ενώ συνεχώς αποδεικνύονται οι σχέσεις τους με θύλακες του κρατικού μηχανισμού. Ο δήθεν «ανένδοτος αγώνας» κατά των «λαθροδιακινητών» από τα αστικά επιτελεία είναι υποκριτικός.

Τα παραπάνω συμπληρώνονται από την απαράδεκτη κατάσταση και μόνιμη υποστελέχωση σε όλες τις υπηρεσίες Μετανάστευσης και Ασύλου, από την έλλειψη ουσιαστικού σχεδιασμού ένταξης για πρόσφυγες και μετανάστες, από την εμπορευματοποίηση των σχετικών αναγκών με τα κάθε είδους χρηματοδοτικά πακέτα και προγράμματα που λυμαίνονται ΜΚΟ και ιδιώτες, από τα υπέρμετρα εμπόδια απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας ακόμα και σε παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην πατρίδα μας.

Η πλούσια πείρα των εργατικών συνδικάτων, όπως για παράδειγμα στην οικοδομή, στον επισιτισμό - τουρισμό, στην κλωστοϋφαντουργία κ.ά., για την άνοδο των κοινών αγώνων Ελλήνων και μεταναστών εργατών για δουλειά με μεροκάματα και δικαιώματα, είναι πολύτιμη παρακαταθήκη για τους σημερινούς και αυριανούς αγώνες των εργατών και του λαού, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, θρησκεία, ενάντια στην εκμετάλλευση.

Το ΚΚΕ παλεύει για να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Αναπόσπαστο στοιχείο του είναι η άνοδος του κοινού αγώνα Ελλήνων και ξένων εργατών για ζωή και δουλειά με δικαιώματα, η αλληλεγγύη στους μετανάστες και πρόσφυγες, με αταλάντευτο μέτωπο απέναντι στον ρατσισμό και τον φασισμό, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την καταστολή.

Για να ανοίξει ο δρόμος της σοσιαλιστικής προοπτικής, για έναν κόσμο που κάθε λαός θα προκόβει και θα ευημερεί αφέντης στον τόπο του, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για τον κόσμο της πραγματικής αδελφοσύνης των λαών, χωρίς πολέμους, φτώχεια, εξαθλίωση και ξεριζωμό.

Οι «μάγοι με τα δώρα» ανάμεσα σε Λάσκαρη και Μπάιντεν

«Υπάρχει μακρά Ιστορία της Αριστεράς με τη λέξη επιχειρηματικότητα, με τη λέξη κεφάλαιο. Εμείς είμαστε με την κοινωνία (...) Δεν θα χωρίσουμε τους Ελληνες ταξικά, έχουμε ζήσει αρκετή διχόνοια ως έθνος (...) Ας φτιάξουμε μία καλύτερη κοινωνία, και ας φτιάξουμε και μία οικονομία για όλους μας».

Αυτά τα «νέα» και «φρέσκα» έφερε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας σε εκδήλωση του «κύκλου νέων επιχειρηματιών», θυμίζοντας τον αλήστου μνήμης υπουργό της ΝΔ, Λάσκαρη, που τη δεκαετία του '70 θα καταργούσε ...την πάλη των τάξεων.

«Τι πιο σύνηθες» - θα πει κανείς - από τον Κασσελάκη, που προ μηνός στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ είχε ανακαλύψει ότι το κεφάλαιο είναι «εργαλείο μείωσης των ανισοτήτων». «Τι πιο σύνηθες» και από τον ΣΥΡΙΖΑ, γενικότερα τη σοσιαλδημοκρατία, να παριστάνει τον μάγο που θα καταφέρει να γεφυρώσει τις ταξικές αντιθέσεις, κάνοντας δήθεν την οικονομία και το αστικό κράτος να δουλεύουν και για τους εργαζόμενους και για τους εκμεταλλευτές τους.

Ολοι εκείνοι που έπεφταν ξανά από τα σύννεφα με όσα ο Κασσελάκης έλεγε στα «αμερικάνικα», μάλλον δεν άκουσαν τους ομιλητές του «ΣΥΡΙΖΑ 1» και του «ΣΥΡΙΖΑ 2» - «Νέας Αριστεράς» στη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Εκεί που διαγκωνίζονταν μεταξύ τους, αλλά και με τους ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για το ποιος έχει τη συνταγή για τη «δίκαιη» καπιταλιστική ανάπτυξη.

«Για εμάς η ανάπτυξη δεν είναι απλώς μεγέθυνση του ΑΕΠ (...) είναι η βελτίωση της συλλογικής ευημερίας, η δίκαιη κατανομή του πλούτου», έλεγε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Παππάς. Πίσω από τα παχιά λόγια, όμως, δεν μπορούσε να κρύψει ότι η έγνοια είναι άλλη: Το πώς το αστικό κράτος θα μπει ακόμα πιο αποφασιστικά μπροστά για να υλοποιηθεί η στρατηγική του κεφαλαίου. Ο,τι ακριβώς λέει και η «αποφασισμένη για μεταρρυθμίσεις» κυβέρνηση της ΝΔ.

Οπως «αναρωτιόταν», «μπορεί μία οικονομία, μία κοινωνία να κάνει την πράσινη μετάβαση με όρους ιδιωτικού τομέα; Είναι επαρκή τα κίνητρα των ιδιωτών για να κάνουν τις μεγάλες αλλαγές οι οποίες απαιτούνται και ειδικά σε τόσο μεγάλους οργανισμούς, με τόσο κρίσιμο ρόλο στο σύνολο της εθνικής οικονομίας; Δεν είναι δυνατό να συμβεί αυτό και γι' αυτό σας ασκούμε και την κριτική μας».

Τα ίδια ακριβώς επαναλάμβανε λίγα έδρανα παραδίπλα ο «αποχωρήσας» Τσακαλώτος. «Τώρα υπάρχουν κέρδη σε πολλούς τομείς, αλλά δεν μετατρέπονται σε επενδύσεις (...) Αρα, λέμε εμείς, δεν υπάρχει τίποτα στον σύγχρονο καπιταλισμό (...) που εγγυάται ότι έχουμε την ποιότητα και την ποσότητα των επενδύσεων που χρειαζόμαστε (...) Γι' αυτό μιλάμε για αναπτυξιακό κράτος. Δεν μιλάμε για αναπτυξιακό κράτος γιατί είμαστε κρατιστές», είπε, σπεύδοντας μάλιστα να προσθέσει ότι «ο Μπάιντεν στην Αμερική το προσπαθεί (...) να κάνει έναν παραγωγικό συνασπισμό υπέρ της ανάπτυξης (...) δίνει χρήματα σε επιχειρήσεις για την πράσινη ανάπτυξη».

Να λοιπόν πώς το «αναπτυξιακό» αστικό κράτος «αλά Τσακαλώτος» θα εγγυάται - όπως κι αυτό του Κασσελάκη ή το «επιτελικό» της ΝΔ - τον τετραγωνισμό του κύκλου: Και «την ποιότητα και την ποσότητα των επενδύσεων» και τις «καλές θέσεις εργασίας», «μια οικονομία για όλους» όπως λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Να και πώς μέσα στον «παραγωγικό συνασπισμό» αλά Μπάιντεν «σβήνουν» οι «ταξικοί διαχωρισμοί» και οι «διχόνοιες», όπως λένε και οι εισαγόμενοι και οι εγχώριοι και οι παραμείναντες και οι αποχωρήσαντες θαυμαστές των Δημοκρατικών...

Μόνο που ο λαός δεν έχει ανάγκη από άλλους τέτοιους «παραγωγικούς συνεταιρισμούς» ταξικής συνεργασίας και υποταγής στο κεφάλαιο, από «μάγους με τα δώρα» στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Τώρα είναι ώρα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, αναμέτρησης με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα για τον λαό, και όχι σε όσους ...εξαφάνισαν τις τάξεις και την ταξική πάλη.

Τ.

Αντιπαράθεση με αφορμή τροπολογία του υπουργείου Μετανάστευσης

Τροπολογία του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, η οποία κατατέθηκε την Παρασκευή στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, δίνει τη δυνατότητα σε μετανάστες που διέμεναν και εργάζονταν χωρίς άδεια στην Ελλάδα μέχρι 30/11/2023 να πάρουν άδεια παραμονής για 3 χρόνια τουλάχιστον, υποβάλλοντας αποδεικτικά στοιχεία ότι εργάζονται. Η άδεια θα έχει ισχύ μόνο για όσο χρονικό διάστημα έχουν εργασιακή σχέση.

Η τροπολογία προκάλεσε την αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, που ζήτησε την απόσυρσή της, και βουλευτών της Ελληνικής Λύσης, των «Σπαρτιατών» και της «Νίκης».

Στην τοποθέτησή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος ανέφερε: «Η απόδοση αδειών διαμονής σ' αυτούς τους ανθρώπους είναι το ελάχιστο, το αυτονόητο αίτημα, που είναι αντικείμενο διεκδίκησης από εργατικά συνδικάτα σταθερά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί η βάρβαρη αυτή κατάσταση, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη ελέγχων σ' αυτά τα "άβατα" της εκμετάλλευσης από τις έτσι κι αλλιώς αποδεκατισμένες και εξαφανισμένες Επιθεωρήσεις Εργασίας, ωφελεί μόνο τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα αφεντικά και στρέφεται ενάντια σε όλη την εργατική τάξη, οδηγώντας σε συνολική πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης».

Ζήτησε μάλιστα να αποσυρθεί η διάταξη της τροπολογίας που συνδέει την άδεια παραμονής με την εργασία, γιατί θα εντείνει τους εκβιασμούς της εργοδοσίας.

Ο Ν. Καραθανασόπουλος κατήγγειλε ως απαράδεκτες και απάνθρωπες τις κάθε είδους εθνικιστικές και ρατσιστικές ιαχές, που λοιδορούν το αυτονόητο αυτό αίτημα ως δήθεν «νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών», ως δήθεν κράχτη και σινιάλο στα κυκλώματα διακινητών για νέα κύματα «λαθρομετανάστευσης».

Τέλος, υπογράμμισε: «Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η σπουδή της κυβέρνησης να φέρει τη τροπολογία αφορά την προστασία αυτών των ανθρώπων. Αλλωστε, από το συνοδευτικό κείμενο του υπουργείου επιβεβαιώνεται ότι η βασική επιδίωξη είναι να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα εργοδοτικά συμφέροντα, στον ανταγωνισμό για φτηνά εργατικά χέρια και με άλλες καπιταλιστικές οικονομίες, π.χ. Ιταλία.

Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι υπάρχει ανάγκη για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο νόμου για την αντιμετώπιση του προβλήματος απόδοσης αδειών διαμονής σε όλους τους μετανάστες που εργάζονται και ζουν στη χώρα μας για χρόνια, όπως και - πολύ περισσότερο - για την πρόσβαση των αιτούντων άσυλο στην εργασία και στο σύνολο των δικαιωμάτων τους, και για την ένταξη των προσφύγων».