Η αυριανή απεργία να είναι έναυσμα για κλιμάκωση του αγώνα, οι ίδιοι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, απορρίπτοντας κάθε είδος «κοινωνικού διαλόγου» και ενισχύοντας το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με στόχο την υπεράσπιση και την κατάκτηση νέων δικαιωμάτων τους, επισήμανε η Αιμ. Αγκαβανάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια της χτεσινής περιοδείας της στα κεντρικά της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας.

Η Αιμ. Αγκαβανάκη, απευθυνόμενη προς τους εργαζόμενους, τόνισε ότι η επιχειρούμενη κατάργησή της Κοινωνικής Ασφάλισης συνδέεται με τη συντελούμενη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. «Δεν είναι άσχετο», είπε, «το ότι προηγήθηκαν οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Ενώ πριν υπήρχε πλήρης, σταθερή εργασία, 8ωρο, τώρα θα ψάχνουμε ποιοι κλάδοι δεν έχουν ελαστικό ωράριο. Το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης που ισχύει μέχρι σήμερα - έστω και κουτσουρεμένο - ανταποκρινότανε στις προηγούμενες εργασιακές σχέσεις. Ομως από τη στιγμή που αυτές αλλάξανε πρέπει να αλλαχτεί κατά τη δική τους τη λογική και το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης». Στη συνέχεια, αναφερόμενη στην ουσία του προβλήματος, επισήμανε ότι «το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό. Τα ελλείμματα των Ταμείων τα δημιούργησαν το κράτος και οι εργοδότες και αυτοί πρέπει να τα πληρώσουν. Οι εργαζόμενοι, που τους καλούνε να συμμετέχουν στη λύση του προβλήματος, ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν ήταν και δεν είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία του. Επίσης, αν το πρόβλημα ήταν πράγματι οικονομικό τότε γιατί επιχειρούν να περάσουν ανάλογες αλλαγές στα ασφαλιστικά τους σύστημα και οι άλλες χώρες της ΕΕ που δεν έχουν ελλείμματα;». Ακόμα η Αιμ. Αγκαβανάκη μιλώντας για τον «κοινωνικό διάλογο» υπογράμμισε ότι «εμείς ως ΚΚΕ λέμε πως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να καθίσουν σε κανένα τραπέζι "κοινωνικού διαλόγου". Δεν υπάρχει "μηδενική βάση" συζήτησης. Οι ήδη υπάρχοντες αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν επί ΝΔ είναι μηδενική βάση; Αλλωστε, οι εργαζόμενοι έχουν πολύ κακή εμπειρία από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που όλα αυτά τα χρόνια κάθονταν στο τραπέζι και δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να νομιμοποιούν την αφαίρεση των λαϊκών κατακτήσεων». Γι' αυτό, συνέχισε, το μόνο μέσο διεκδίκησης των εργατικών και λαϊκών αιτημάτων είναι η κλιμάκωση της πάλης, η ανάπτυξη πολύμορφης αγωνιστικής δράσης και η ενίσχυση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι εργαζόμενοι έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και συμμετείχαν ενεργά στην κουβέντα. Μάλιστα, όταν ορισμένοι επιχείρησαν να περάσουν την αντίληψη περί αποδοχής του «κοινωνικού διαλόγου» και κούρασης των εργαζομένων από τις συνεχόμενες απεργίες η αντίδρασή τους ήταν άμεση, απαντώντας ότι οι αγώνες πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται και ότι ο «κοινωνικός διάλογος» έχει στόχο να καπελώσει τον αγώνα τους.