Ξημεροβραδιάζονται στο εργοστάσιο. Τώρα πια όχι για να δουλέψουν. Αλλά για να διασφαλίσουν την ίδια τη δουλιά τους και ότι αυτά τουλάχιστον για τα οποία έχουν δουλέψει θα τα πληρωθούν. Το αφεντικό έχει αναδειχτεί σε κομπιναδόρο ολκής. Τελευταίο κατόρθωμά του ότι επιχείρησε να τους πληρώσει μέσω μιας εταιρίας - φάντασμα που εδρεύει κάπου, λέει, στα «Πράσινα Νησιά». Πιάστ' αυγό και κούρευτο... Κάτι σχεδιάζει, κάτι διαπραγματεύεται με την κυβέρνηση. Οι εργάτες δεν κατέχουν απ' αυτά. Αυτό που ξέρουν είναι πως είναι απλήρωτοι και πως δεν ξέρουν αν αύριο θα έχουν δουλιά.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, η μόνη διέξοδος που απομένει είναι ο αγώνας. Αυτό δηλώνουν στην εφημερίδα μας, εργαζόμενοι που έχουν μπροστά τους αρκετό ακόμα εργασιακό βίο, αλλά και αυτοί που βρίσκονται στο «παρά κάτι» από τη σύνταξη.

Ο Δημήτρης Δημόπουλος είναι 55 χρονών «και 32 από αυτά τα δουλεύει σ' αυτό το εργοστάσιο», θα μας πει. «Τώρα ενάμιση χρόνο πριν τη σύνταξη κινδυνεύω να βρεθώ άνεργος. Πού θα βρω δουλιά, ποιος θα με πάρει;».

Δίπλα του ο 53χρονος Γιώργος Κομνηνός, με 37 χρόνια εργασίας στη συρματουργία, θέλει ακόμα 25 βαρέα ένσημα για να συμπληρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Τον προηγούμενο χρόνο και στις αρχές του 2004 βρέθηκε σε 3μηνη διαθεσιμότητα και στο ΙΚΑ (που ρώτησε) του απάντησαν ότι τα ένσημα των ημερών της διαθεσιμότητας είναι απλά.

Η (ανώνυμη, λόγω τρομοκρατίας, όπως μας εξηγεί η ίδια) 46χρονη μητέρα 2 παιδιών που «ζει» μες το εργοστάσιο 28 χρόνια, στη μουντζούρα της παραγωγής είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει αγωνιστικά «τον ιδρώτα της», αλλά και την εργασία της. Μαζί με μια συνάδελφό της, μητέρα 3 παιδιών, σημειώνουν ότι θέλουν να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Αλλά, ο άντρας, ήδη, άνεργος, πώς θα πληρωθούν τα νοίκια, τα φροντιστήρια, τα έξοδα που καθημερινά αυγαταίνουν;

«Η συσπείρωση και η ενότητα των εργαζομένων μπορεί να έχει αποτελέσματα, μας επισημαίνει ο Λάζαρος Χατήρας, μέλος του ΔΣ του σωματείου. Παράλληλα, πρέπει να διευρύνουμε τον αγώνα μας, να βγούμε έξω απ' το εργοστάσιο, να συντονιστούμε, γιατί η αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική που δίνει προνόμια στους λίγους, φτώχεια και ανεργία στους πολλούς, σ' εμάς, ίδια ήταν και χτες, ίδια είναι και σήμερα».

«Ξεκινήσαμε την επίσχεση εργασίας για να κατοχυρώσουμε τα δεδουλευμένα μας», λέει στο «Ρ» ο Αλέκος Πιτσούνης, πρόεδρος του σωματείου. «Αυτό δε σημαίνει ότι θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια αφού κινδυνεύει, άμεσα, η εργασία μας. Επιδιώκουμε συναντήσεις με τους αρμόδιους υπουργούς. Αν τ' αφτιά τους παραμένουν κλειστά στα αιτήματά μας τότε και μεις θα προχωρήσουμε αγωνιστικά από την ερχόμενη βδομάδα με κλείσιμο των εισόδων της Χαλκίδας, συγκεντρώσεις, πορείες και ό,τι άλλο χρειαστεί και κριθεί αναγκαίο για να ευαισθητοποιηθούν».

Ευχαριστήρια επιστολή για το ενδιαφέρον και την εργατική αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ στον αγώνα των εργαζομένων της Alitalia ενάντια στον τεμαχισμό της εταιρίας και την απόλυση πάνω από 10.000 εργαζόμενων - όπου δίνονται και λεπτομέρειες για τους σχεδιασμούς της εταιρίας - έστειλαν στη γραμματεία του ΠΑΜΕ οι Συντονιστές του κλάδου Μεταφορών της CUB.

Υπενθυμίζεται ότι είχε προηγηθεί επιστολή του ΠΑΜΕ προς τους ίδιους τους εργαζόμενους στην αεροπορική εταιρία και στα συνδικάτα βάσης Rdb Cub.

«Τα πλάνα της Alitalia - τονίζεται στην επιστολή του κλάδου Μεταφορών της CUB - προβλέπουν την απόλυση ενός τετάρτου των μόνιμων εργαζομένων και ξεχωρίζουν τις λειτουργικές υπηρεσίες της εταιρίας από την επιχείρηση πτήσεων. Η Alitalia θα χωριστεί σε δύο κομμάτια: τις πτήσεις Alitalia και την υπηρεσία Alitalia. Μ' αυτά τα πλάνα δε θα υπάρχει πια η Alitalia ως μεταφορέας με Ιταλική σημαία. Οι πτήσεις Alitalia θα γίνει μια μικρή εταιρία η "SkyTeam Alliance" και θα σχηματιστεί μόνο από πιλότους και προσωπικό πτήσεων και από ένα πολύ μικρό αριθμό προσωπικού εδάφους. Το μεγαλύτερο μέρος από το προσωπικό εδάφους θα καταλήξει να τεθεί σε διαθεσιμότητα (περίπου 5.000) ή άνεργοι (περίπου 3.500). Περίπου 2.000 από το προσωρινό προσωπικό δεν έχουν ελπίδα για το μέλλον τους».

Ο κλάδος ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ της CUB, επισημαίνεται στην επιστολή, παλεύει ενάντια σ' αυτά τα σχέδια και απαιτεί την παρέμβαση της κυβέρνησης με σκοπό να διαφυλαχτεί η Alitalia κάτω από το δημόσιο έλεγχο και να διατηρηθεί η ενότητα της Εταιρίας με όλο το προσωπικό, είτε πτήσεων είτε εδάφους.

«Είναι ένα ρεαλιστικό αίτημα καθώς το πρόβλημα για την Alitalia δεν είναι το εργατικό κόστος, που είναι πολύ χαμηλό αυτή τη στιγμή, αλλά οι πολιτικές και στρατηγικές επιλογές της διεύθυνσης και της κυβέρνησης που εδώ και πολλά χρόνια έχουν εγκαταλείψει τον τομέα των Αερομεταφορών. Η ιδιωτικοποίηση και οι περικοπές στις θέσεις εργασίας δεν είναι η θεραπεία. Ο κλάδος ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ της CUB μαζί με τους εργαζόμενους στην Alitalia θα συνεχίσει να μάχεται ενάντια σ' αυτές τις επιλογές που θα καταστρέψουν μεγάλο κομμάτι κοινωνικού πλούτου», υπογραμμίζει.

Καταλήγοντας ο κλάδος Μεταφορών της CUB τονίζει ότι όπως οι εργαζόμενοι στην Alitalia, έτσι και οι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή Αεροπορία, είναι τα θύματα αυτών των αντεργατικών και αντιλαϊκών επιθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων. Και δηλώνει ότι συμφωνεί με την πρόταση του ΠΑΜΕ για συντονισμό των Ευρωπαϊκών αγωνιστικών δυνάμεων και θα εργαστεί σ' αυτή την κατεύθυνση.