Γιατί και πώς το κράτος στερεί πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ);

Απάντηση:

• Η ανταποδοτικότητα σε όλες τις υπηρεσίες της ΤΑ. Δηλαδή πληρώνουν οι δημότες για τις υπηρεσίες που παρέχει η ΤΑ, και ας έχουν ήδη φορολογηθεί γι' αυτό.
• Η λειτουργία της ΤΑ σαν επιχείρησης που θα πουλά τις υπηρεσίες τις οποίες παρέχει, τα έργα τα οποία κάνει (αυτοχρηματοδότηση, άρα παράδοσή τους σε ιδιωτικές επιχειρήσεις ή σε δημοτικές που διαπλέκονται με ιδιώτες), τις αρμοδιότητές της, τη γη για χρήση επιχειρηματικών συμφερόντων, το περιβάλλον...
• Η προσπάθεια εμπλοκής των δημοτών και των φορέων τους στις διαδικασίες εφαρμογής αυτών των κατευθύνσεων. Ενα μικρό παράδειγμα, η χρηματοδότηση από τους γονείς, της λειτουργίας ολοήμερων σχολείων, ή με διευρυμένο ωράριο, ζητήματα που διαχειρίζονται η ΤΑ και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων.
• Η δημιουργία συνειδήσεων στους δημότες ότι πρέπει να ξαναπληρώσουν για να έχουν κάποιες υπηρεσίες και η απόσπαση της συναίνεσής τους για το πόσο και γιατί πρέπει να πληρώσουν. Γεγονός που μειώνει την απαιτητικότητά τους σχετικά με την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, άρα και τη διεκδίκηση λύσης στα προβλήματα, πχ τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, που πριν ήταν κρατικοί και δεν υπήρχαν, ή σε άλλους τομείς όπως ο πολιτισμός, ο αθλητισμός κλπ.

Το έξι τοις χιλίοις (6%ο) που παίρνει η ΝΑ δεν επαρκεί ούτε για την εύρυθμη λειτουργία ως απλού διοικητικού μηχανισμού. Περιορίζεται στο να είναι ενδιάμεσος μεταφορέας ποσών στους διάφορους τομείς.

Η πρωτοβάθμια ΤΑ έχει Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (ΚΑΠ) που δεν ξεπερνούν το 2,5% του κρατικού προϋπολογισμού.

Η κυβέρνηση όχι μόνο φορτώνει την ΤΑ με νέες αρμοδιότητες, όχι μόνο της δίνει πόρους που δεν επαρκούν για την κάλυψη των παλιών και νέων δραστηριοτήτων και αρμοδιοτήτων, αλλά αυθαίρετα παρακρατά και ένα μεγάλο μέρος από αυτά που είναι νομοθετημένα.

Αυτή η αυθαίρετη παρακράτηση έχει υπολογιστεί στο 1,7 τρισ. δρχ. (1990-2002).

Η κυβέρνηση αρνείται την επιστροφή τους.

Τα όργανα της ΤΑ, και λόγω συσχετισμού των δυνάμεων, δε διεκδικούν αγωνιστικά την επιστροφή τους. Η ΤΑ αναγκάζεται να δανείζεται τα δικά της χρήματα με επιτόκιο διπλάσιο του πληθωρισμού.

Αλλο παράδειγμα είναι η διαχείριση από την ΤΑ του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), που αποτέλεσε ένα από τα βασικά σημεία του προγράμματος σύγκλισης, το οποίο συνέταξε η ΝΔ και διατήρησε το ΠΑΣΟΚ.

• Με την εφαρμογή του χάθηκαν περίπου 2 τρισεκατομμύρια από την καταστρατήγηση του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας τη 10ετία 1982-1992.
• Απαλλάχτηκε ουσιαστικά το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο, επιβαρύνοντας με πρόσθετους φόρους πλατιά στρώματα με την κατάργηση του ορίου απαλλαγής που προέβλεπε κι αυτή η αντιλαϊκή φορολογία.

Το ζητούμενο για τα οικονομικά της ΤΑ, προκειμένου να παράγει όσο γίνεται σ' αυτές τις συνθήκες έργο προς όφελος του λαού, είναι να δημιουργηθεί ένα μεγάλο μέτωπο, το οποίο απαιτεί στις διοικήσεις να υπάρχουν δυνάμεις που να διεκδικούν αγωνιστικά, μαζί με το λαϊκό κίνημα, πόρους για την παραγωγή έργου και τη λύση των προβλημάτων.