Συναισθανόμενος το ...βάρος της «ιστορικής του ευθύνης», καθώς, όπως εκτιμά, «έχει αναδειχτεί στη βασική αντιπολιτευτική δύναμη» και λόγω κωλύματος στη διαδικασία επεξεργασίας και δημοσιοποίησης του προγράμματός του, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε χτες, σε συνέντευξη Τύπου, στη δημοσιοποίηση 15 άμεσων στόχων πάλης «για μια άλλη κοινωνική και οικονομική πολιτική που βάζει τον άνθρωπο πάνω απ' τα κέρδη».

Πρόκειται για ένα κείμενο αναμάσημα γνωστών σοσιαλδημοκρατικής υφής θέσεων και προτάσεων, όπου στα λόγια «προβάλλει την προοπτική του σοσιαλισμού» για να την αναιρέσει προτείνοντας την πράξη μιας «πολιτικής αλλαγών, μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών», διαχείρισης δηλαδή του καπιταλισμού, τον οποίο ...ευελπιστεί ή, καλύτερα, εμπαίζει το λαό ότι μπορεί να εξανθρωπίσει.

Ενα συνονθύλευμα προτάσεων, απ' το να διαλυθεί το ΝΑΤΟ μέχρι για το δικαίωμα επιλογής τρόπου συμβίωσης ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, που τίθεται αυτομάτως υπό την αίρεση της αμετακίνητης προσήλωσης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, άρα και στις δεσμεύσεις που συνεπάγονται απ' αυτήν. Ετσι, ζητούν «κατάργηση των συνθηκών της ΕΕ και ιδιαίτερα των διατάξεων του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας (σ.σ. δηλαδή αυτών που στήριξε ο ΣΥΝ) που προωθούν συνταγματική θεσμοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού». Αν τώρα αυτή η διατύπωση σημαίνει κατάργηση συνολικά της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την οποία ψήφισαν και με τα δύο χέρια, ή μόνο κάποιων διατάξεων από αυτή τη συνθήκη - πράγμα που είναι πιθανότερο αν πάρουμε κατά λέξη τη συγκεκριμένη διατύπωση - δεν το διευκρίνισαν. Φαίνεται, πάντως, πως θεωρούν ότι οι συνθήκες ή μέρος των συνθηκών υπαγορεύουν τη νεοφιλελεύθερη μορφή διαχείρισης κι όχι οι σύγχρονες ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, που αποτυπώθηκαν στις συνθήκες με τη μορφή μέτρων που να ανταποκρίνονται σ' αυτές τις ανάγκες. Πρόκειται για καθαρή προσπάθεια εξωραϊσμού της αντιλαϊκής, αντιδραστικής φύσης της ΕΕ και σκορπίσματος αυταπατών για τη δήθεν δυνατότητα αυτή να μεταλλαχτεί επί το φιλολαϊκότερον ή, όπως το διατυπώνουν, «να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πολιτική στο εσωτερικό της»!

Ανάμεσα στις προτάσεις τους είναι και για την επαναφορά υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, οργανισμών και υποδομών. Είναι αποκαλυπτική η απάντηση που δόθηκε σε ερώτηση για το αν μιλούν για κρατικό μονοπώλιο ή για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. «Αυτή τη στιγμή - ειπώθηκε - δε μιλάμε για περιορισμό της απελευθέρωσης των αγορών, μπορεί αργότερα να το πούμε κι αυτό»!

Χωρίς να αμφισβητείται ούτε στο ελάχιστο η ελεύθερη αγορά πρότειναν θεσμικές παρεμβάσεις για έλεγχο των καρτέλ και επιβολή «ελεγχόμενων ποσοστών κέρδους», ως απάντηση στην ακρίβεια που κατατρώγει το ισχνό λαϊκό εισόδημα.

Η αποδοχή ωστόσο της ύπαρξης και δράσης του μεγάλου κεφαλαίου καθιστά κενό γράμμα όλες τις προτάσεις τους και αυτές περί πλήρους, σταθερής και ασφαλούς εργασίας, κατάργησης των ελαστικών μορφών απασχόλησης, για την Κοινωνική Ασφάλιση, για δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους, αφού προσκρούουν στην πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που αυτό έχει ανάγκη για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Συν τοις άλλοις τέτοιες προτάσεις αναδεικνύουν και την υποκρισία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις του οποίου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση εφαρμόζουν τέτοιες εργασιακές σχέσεις.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λέει συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό ισχυριζόμενος ότι μπορεί να παρθούν μέτρα υπέρ των συμφερόντων του χωρίς να θιχτεί στο παραμικρό η πλουτοκρατία, χωρίς την οργάνωση και ανάπτυξη της λαϊκής πάλης εναντίον της. Στα λόγια σημειώνει ως προϋπόθεση υλοποίησης των προτάσεών του την «αναγέννηση - αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος», το οποίο, όπως ειπώθηκε στη συνέντευξη Τύπου, πρέπει «να αλλάξει ρότα». Στην πράξη καμία τέτοια στόχευση δεν υπηρετεί αυτή την προϋπόθεση. Αντίθετα, την υπονομεύει συμπορευόμενος με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, υπεύθυνες για τη ρότα που σήμερα υπάρχει.

Η αμετροέπεια ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα της συνεδρίασης της ΚΠΕ του Συνασπισμού το περασμένο Σάββατο, η οποία, αφού χειροκρότησε τη ...δικαίωση της πολιτικής του κόμματος σε όλα τα ζητήματα, την κατέγραψε και στην πολιτική απόφαση που εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία.

Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα της συνεδρίασης, την πολιτική απόφαση και την παρεμφερή ομιλία του Αλ. Τσίπρα, ο ΣΥΝ δικαιώθηκε γιατί «εδώ και χρόνια προειδοποιούσαμε για τα σοβαρά αδιέξοδα και την κοινωνική έκρηξη», γιατί «ήταν ο πρώτος που είπε» ότι τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος είναι «χωρίς αμφιβολία μια τεράστια κοινωνική έκρηξη» και επίσης «δικαιώνεται η στάση μας να εστιάσουμε στις πολιτικές αιτίες». Η δικαίωση επήλθε εφόσον «όλος ο διεθνής Τύπος, μια σειρά φορείς ακόμα και οι πιο σοβαροί αστοί αναλυτές προσέγγισαν με τον ίδιο τρόπο το εν λόγω κοινωνικό φαινόμενο»!

Για να τους προκύψει δικαίωση, η πραγματικότητα διαστρεβλώθηκε σε σημείο που να μην αναγνωρίζεται. Ετσι, όσοι κατήγγειλαν τους κουκουλοφόρους, καταγγέλθηκαν για προσπάθεια «ποινικοποίησης των αγώνων της νεολαίας», την οποία ο ΣΥΝ «εμπνέει ξανά» και «γίνεται ξανά σημείο αναφοράς των κοινωνικών αγώνων και επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων»! Κι αφού οικειοποιήθηκαν ένα ρόλο που δεν τους ανήκει, δήλωσαν «περήφανοι» επειδή «δεν καταδικάσαμε τα παιδιά από τα σχολειά που βγήκαν στους δρόμους αλλά τα χαιρετίσαμε», τα παιδιά στα οποία ο Αλ. Τσίπρας χρέωσε τις καταστροφές στην Αθήνα δηλώνοντας: «Τους είπαμε ότι δεν έχει νόημα να κρατάνε το κέντρο του αγώνα τους στις σπασμένες τζαμαρίες, αλλά να οργανώσουν συντεταγμένα την πάλη τους μέσα από δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες»!

Η άποψή του αυτή αποτυπώθηκε και στην πολιτική απόφαση, όπου γίνεται λόγος για «μεγάλη μαζικότητα των δυνάμεων που επιδόθηκαν σε βίαιες ενέργειες και η οποία υπερβαίνει τον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και άλλες ομάδες, ακόμη και δυνάμεις της κρατικής ασφάλειας, που συνήθως επιδίδονται σε τέτοιες πράξεις» και αναπαράγεται η επικίνδυνη για το κίνημα άποψη ότι τέτοια φαινόμενα πηγάζουν μεταξύ άλλων από τις «προκλητικές ταξικές διακρίσεις, μαζική περιθωριοποίηση μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων και άλλων κοινωνικών ομάδων».

Το μενού της ΚΠΕ είχε και πρόταση «θετικής διεξόδου απ' την κρίση», η οποία αφορά στον τερματισμό της καταστολής και του αυταρχισμού, ριζική τομή στο εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι ώστε «αντί να απομακρύνει σταδιακά από την εκπαίδευση τους νέους των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων» (...) «να περάσουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα με πραγματικά κοινωνικό ρόλο» και «ουσιαστικά μέτρα στήριξης για τη νέα γενιά». Κι εδώ ο ΣΥΝ δικαιώθηκε καθώς κατά τους προφανώς ψευδείς ισχυρισμούς του «είμαστε η μόνη πολιτική δύναμη που καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις - διεκδικήσεις που ανοίγουν μια προοπτική για τους εργαζόμενους και τη νεολαία» (...) «εμείς λέμε ότι πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, για καλές και σταθερές θέσεις εργασίας, για κοινωνική στήριξη, για αποδέσμευση από τον εφιάλτη της ανασφάλιστης, κακοπληρωμένης, επισφαλούς απασχόλησης». Πώς γίνεται, βέβαια, να δικαιώνεται η δύναμη που ψήφισε το Μάαστριχτ, τα 65ωρα, που στηρίζει την ΕΕ, που όπου ασκεί διοίκηση τέτοιες μορφές απασχόλησης προκρίνει, είναι ερώτημα που παραμένει... Αν και τον ΣΥΝ ουδόλως τον απασχολεί. Ενδεικτικό αυτού είναι το «νικήσαμε» του προέδρου του σε ό,τι αφορά στο 65ωρο, όπως είπε η ΕΕ «βρήκε μπροστά της τους αγώνες της Ευρωομάδας της Αριστεράς».

Στη συνεδρίαση έγινε φυσικά και προσπάθεια να εμφανιστεί ένας ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανταχόθεν βαλλόμενος, «γιατί υπερασπιστήκαμε τις μαζικές δυναμικές κινητοποιήσεις και δεν αφήσαμε να λειτουργήσει το επικοινωνιακό σχέδιο της κυβέρνησης που ήθελε να ενταχθεί κάθε μορφής κινητοποίηση στα γεγονότα τυφλής και ατομικής βίας»! Κάνοντας κυριολεκτικά το μαύρο άσπρο έφτασαν να εκτιμήσουν ότι «αγωνιζόμαστε με τον τρόπο και τη μεθοδολογία που ακολουθούμε τόσα χρόνια. Με οργανωμένο, μαζικό και συντεταγμένο τρόπο βοηθήσαμε να κατεβούν χιλιάδες πολίτες να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην κρατική βία και καταστολή. Παίξαμε καταλυτικό ρόλο, ώστε να οργανωθούν οι αντιστάσεις και να πάρουν μορφές αποτελεσματικές»! Οταν και οι πέτρες γνωρίζουν ότι όχι μόνο με τέτοιο τρόπο δεν έδρασαν συνολικά στο θέμα των κινητοποιήσεων απ' την οργάνωσή τους έως την εξέλιξή τους, αλλά απ' τα μπλοκ τους επέδραμαν κουκουλοφόροι και εναντίον δυνάμεων και γραφείων του ΚΚΕ.

Φυσικά, το ΚΚΕ είχε την... τιμητική του στη συνεδρίαση της ΚΠΕ. Και τι δεν ειπώθηκε, για «σούπες Πολύδωρα» που τις σερβίρει τώρα το ΚΚΕ, για «σύμπραξη του Περισσού με την κυβερνητική προπαγάνδα», για «κρίκος ενός πολιτικού συστήματος που δεν αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές διεργασίες» κ.λπ.

Να σημειωθεί ότι η «ανανεωτική πτέρυγα» κατέθεσε κείμενο προβληματισμού στο οποίο, αφού αναφέρεται ότι ο ΣΥΝ «δεν είχε ούτε έχει ούτε πρόκειται να έχει ούτε καν ανοχή προς τις αθλιότητες και τις καταστροφές», συμπληρώνει «οφείλουμε όχι μόνο να δηλώνουμε αλλά και με πολιτικά μέτρα να πείθουμε, ότι για τον ΣΥΝ αυτοί που καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν δεν είναι "λαϊκοί αγωνιστές με λαθεμένες μεθόδους και μορφές πάλης", αλλά υπονομευτές της Δημοκρατίας και της Αριστεράς».