Η κυβερνητική προσπάθεια των τελευταίων ημερών για το τελειωτικό χτύπημα στις ΔΕΚΟ - μετά την ψήφιση του ν.2414 για την "καλύτερη" ιδιωτικοποίησή τους - μέσα από την επιχείρηση ανατροπής των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων, προκάλεσε, ήδη, την πρώτη 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων σε αυτές και στις τράπεζες, ενώ για την ερχόμενη Τρίτη εξαγγέλθηκε και δεύτερη απεργία.Οι ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ δρομολογούνται ταχύτατα και τα δικαιώματα των εργαζομένων σ' αυτές είναι εμπόδιο που πρέπει να παραμεριστεί.

Για τις επιδιώξεις κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης, το νομοθετικό πλαίσιο, τις συνέπειες και την ανάγκη συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική, ο "Ρ" μίλησε με τους Σ. Μαντζουράνη,μέλος του ΔΣ της ΟΣΠΑ και της ΓΣΕΕ, Τ. Κλάδη,μέλος του ΔΣ της ΟΜΕ - ΟΤΕ και Χρ. Σταμούλο,μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στον ΟΑΣΑ.

Μπαίνοντας κατ' ευθείαν στο θέμα, ο Σ. Μαντζουράνης θα μας πει ότι "όταν ψηφιζόταν ο ν.2414, οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος λέγαμε, και επιβεβαιωθήκαμε, ότι πρόκειται για ένα νόμο που θέτει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ. Οι άλλες δυνάμεις υποστήριζαν ότι, ακόμα κι αν είναι έτσι, κερδίσαμε, ότι χωρίς τη δική μας παρέμβαση δε γίνεται τίποτα. Εχοντας κάνει το πρώτο βήμα, η κυβέρνηση έρχεται τώρα να εξασφαλίσει ότι οι επιχειρήσεις θα μεταφερθούν στους ιδιώτες με φαλκιδευμένα τα εργασιακά δικαιώματα και την αντίσταση των συνδικάτων σε αυτές. Μια τέτοια παρέμβαση θα μπορεί να της δώσει τη δυνατότητα να έχει εργάτες χωρίς επιδόματα, χωρίς δεδομένο ωράριο εργασίας, χωρίς δικαιώματα".

Σχετικά με το τι είναι οι Γενικοί Κανονισμοί Προσωπικού,τους οποίους η κυβέρνηση - βάσει της διάταξης που προωθεί - θα μπορεί να αλλάζει μονομερώς, ο Τ. Κλάδης θα μας πει: "Περιλαμβάνουν τις προϋποθέσεις πρόσληψης, πώς προσλαμβάνεσαι, την υπηρεσιακή σου πορεία, τους όρους απόλυσης, τις μεταθέσεις, τις μετατάξεις και μετακινήσεις, τις πειθαρχικές ποινές, δηλαδή πολλά ζητήματα που αφορούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας". Θα προσθέσει ακόμα ότι η κυβέρνηση έχει σκοπό να προχωρήσει τις ιδιωτικοποιήσεις πολύ σύντομα και γι' αυτό κάνει αυτή την παρέμβαση.

Ο Σ. Μαντζουράνης θα προσθέσει ότι "αυτό δε σημαίνει πως η κυβέρνηση δεν μπορούσε και πριν με νόμους να κάνει αλλαγές, αλλά και τότε χρειαζόταν τη γνώμη των συνδικάτων. Τώρα θέλει να κάνει τέτοιες αλλαγές που δεν είναι σίγουρη ότι οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ δε θα αντιδράσουν, για τους δικούς τους λόγους".

Ποιες είναι όμως οι συνέπειες, ειδικότερα, από αυτή τη διάταξη και κατά πόσο ισχύει ο κυβερνητικός ισχυρισμός ότι η διάταξη αφορά μόνο εκείνες τις επιχειρήσεις που είναι υπερχρεωμένες; Ο Σ. Μαντζουράνης,μιλώντας για την"Ολυμπιακή",θα πει ότι "με το νόμο "εξυγίανσης" που έληξε το 1997, τρία χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής του, η κυβέρνηση κέρδισε 3 - 4 χρόνια εργασιακής ειρήνης και δυο χρόνια χωρίς υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας για τους εργαζόμενους. Είναι σημαντικό για την κυβέρνηση να περάσει η διάταξη αυτή, αφού υπάρχει σκοπός, στα Σπάτα η ΟΑ να λειτουργήσει με 4 - 4,5 χιλ. εργαζόμενους, ενώ σήμερα έχει 7 χιλ. εργαζόμενους. Χρειάζονται τροποποιήσεις στον Κανονισμό Προσωπικού για να απολυθεί ο κόσμος".

Για τον ΟΤΕ, μας μιλάει ο Τ. Κλάδης."Υπολογίζεται ότι στον ΟΤΕ θα παραμείνουν 10 με 12 χιλ. εργαζόμενοι από 23 χιλ. που είναι τώρα. Τα κίνητρα για αποχωρήσεις με προσυνταξιοδότηση δεν απέδωσαν, ο κόσμος δε φεύγει. Δημιουργήθηκε πρόβλημα με τις μετατάξεις σε θυγατρικές επιχειρήσεις. Το ζητούμενο, όμως, είναι η παρέμβαση στις εργασιακές σχέσεις γενικότερα".

"Εδώ έχει σημασία - προσθέτει ο Σ. Μαντζουράνης - ο ρόλος των συνδικάτων, όταν αυτά τα θέματα θα καθορίζονται από τον ΟΜΕΔ ή τη Βουλή. Τι εμπιστοσύνη θα έχουν οι εργαζόμενοι στο σωματείο τους, όταν η θέση τους στην επιχείρηση, τα δικαιώματά τους δε θα εξαρτώνται από τη θέληση των σωματείων;".

Για την κατάσταση στις συγκοινωνίες,ο Χρ. Σταμούλος θα πει τα εξής, απαντώντας στην κυβερνητική δημαγωγία περί ελλειμμάτων: "Σήμερα έχουν 600 δισ. έλλειμμα, γιατί, αντί να επιδοτούνται στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής από τον κρατικό προϋπολογισμό, οδηγούνται σε δανεισμό. Τώρα η κυβέρνηση μετακυλά τα ελλείμματα, για τα οποία ευθύνεται η πολιτική της, στην τσέπη του επιβάτη. Μας λέει ακόμα ότι αν δεχτούμε να δουλεύουμε 9 ώρες τη μέρα, δε θα χρειαστεί η πρόσληψη άλλων 1.500 οδηγών. Στο επιβατικό κοινό η κυβέρνηση λέει ότι σβήνει 600 δισ. χρέη και ότι οι εργαζόμενοι αρνούνται να εισφέρουν με μια ώρα παραπάνω εργασίας, λες και φταίνε αυτοί. Το έργο της ασφαλούς και άνετης μεταφοράς απαιτεί 4,5 χιλ. οδηγούς και θέλουν να το κάνουν με 3.000. Τα λεωφορεία χρειάζονται και συντήρηση, όμως μειώνεται το τεχνικό προσωπικό, που του μπαίνει το εκβιαστικό δίλημμα, ή να πουλάει εισιτήρια με μείωση μισθού 50 - 60 χιλ. δρχ. ή να πάει σπίτι του. Ολα αυτά γίνονται σήμερα, παρ' όλο που ισχύουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, πόσο μάλλον αν η κυβέρνηση τις καταργήσει στην πράξη".

Σ' αυτό το σημείο, ο Τ. Κλάδης θα πει ότι "η παρέμβαση της κυβέρνησης έχει κι άλλους στόχους. Περνάει το φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο αφορά όλους τους εργαζόμενους, αλλά κυρίως αυτούς των ΔΕΚΟ, γιατί τους φορολογεί προκαταβολικά και στην πηγή και στο τέλος. Λειτουργεί διασπαστικά, με τον ισχυρισμό ότι η διάταξη δε θα αφορά όλες τις επιχειρήσεις".

Η κυβερνητική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ δεν μπορούσε, φυσικά, να εκδηλωθεί χωρίς την απαιτούμενη εκστρατεία ενάντια στα "ρετιρέ", στους "προνομιούχους" που φωνάζουν για να προφυλάξουν τα "άνομα συμφέροντά τους". Ο Χρ. Σταμούλος σημειώνει ότι "τα προνόμια που ξέρω είναι τα 200 δισ. δρχ. οι τόκοι υπερημερίας που χάρισε η κυβέρνηση στον Βαρδινογιάννη και τον Λάτση. Το σχεδόν 1 τρισ. δρχ. "πανωπροίκι" που πήρε η "Μπέχτελ" μέσω του ΜΕΤΡΟ. Τα 50 δισ. χρέη των ΠΑΕ που χαρίστηκαν - "ρυθμίστηκαν" και πολλά άλλα.

Ο Σ. Μαντζουράνης θα πει ότι "η επίθεση της κυβέρνησης ήταν σχεδιασμένη από καιρό, έχει να κάνει με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και των Βρυξελλών και στοχεύει πρώτα απ' όλα στο δημόσιο τομέα που οι εργαζόμενοι σ' αυτόν έχουν - για ιστορικούς λόγους - περισσότερες κατακτήσεις. Η ανατροπή αυτή θα επιχειρηθεί στη συνέχεια και στον ιδιωτικό τομέα".

Σχετικά με τη δεύτερη 24ωρη απεργία που κήρυξε η ΓΣΕΕ για την Τρίτη, ο συνδικαλιστής θα τονίσει: "Πρέπει με όλες τις δυνάμεις μας να συμμετέχουμε και σε αυτήν. Η προηγούμενη κινητοποίηση έδειξε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν και έχουν διάθεση να αντιπαρατεθούν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, παρά και κόντρα στις λογικές των "προνομιούχων" και του ότι το κίνημα δεν "τραβάει". Η επιδίωξη της κυβέρνησης να πλήξει τις κατακτήσεις των εργαζομένων, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με γενικότερες συνέπειες, δεν αφήνει περιθώρια απραξίας. Απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης - κεφαλαίου - Ευρωπαϊκής Ενωσης, πρέπει οι εργαζόμενοι να αντιπαραθέσουν το δικό τους μέτωπο, το οποίο χωρά και τους μικροϊδιοκτήτες και τη φτωχολογιά της αγροτιάς".

"Πρέπει - καταλήγει ο συνδικαλιστής - να αναπτυχθεί μια πολύμορφη αντίσταση στην πολιτική που εφαρμόζεται και να στηριχτεί η ανάγκη ενός δημόσιου τομέα, μοχλού ανάπτυξης της οικονομίας υπέρ των εργαζομένων".

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ