Στην «Αυγή» της Τετάρτης 6 Γενάρη δημοσιεύτηκε κείμενο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με τις θέσεις της σχετικά με τα προγράμματα απασχόλησης νέων ανέργων. Πρόκειται για τα γνωστά προγράμματα υπερεκμετάλλευσης των νέων ανέργων (voucher, κοινωφελής εργασία κ.λπ.), που συνήθως προβλέπουν 5 μήνες ανασφάλιστης δουλειάς με εξευτελιστικούς μισθούς, της τάξης των 400-500 ευρώ χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα (Ασφάλιση, άδειες, επίδομα ανεργίας κ.λπ.), ενώ στη συνέχεια οι νέοι ξαναπετιούνται στην ανεργία.

Τα προγράμματα αυτού του είδους γενικεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ενώ διατηρούνται ουσιαστικά ανέπαφα και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εδώ και ένα χρόνο. Τι λέει, λοιπόν, γι' αυτά τα προγράμματα η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στηρίζει την κυβέρνηση που τα εφαρμόζει;

Το κείμενο ξεκινάει με «αναλύσεις» που θυμίζουν έκθεση ιδεών για την... «κατάρρευση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων», το «θολό τοπίο ανασφάλειας» που υπάρχει στην αγορά εργασίας κ.λπ. Αφού κάνει μια περιγραφή των όρων των προγραμμάτων απασχόλησης, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ συμπεραίνει ότι «χρειαζόμαστε ένα μοντέλο εργασίας που θα προωθεί το νέο εργασιακό πρότυπο (πλήρης, ποιοτική, αξιοπρεπώς αμειβόμενη, ασφαλισμένη, σταθερή εργασία) με σταδιακή κατοχύρωση της μείωσης του εργάσιμου χρόνου μέσα από την αύξηση του κατώτατου μισθού». Αλήθεια, αυτό το «νέο εργασιακό πρότυπο» πού ακριβώς το είδανε; Γιατί οι νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι βίωναν και βιώνουν τα ακριβώς αντίθετα και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και με τη δική τους. Αλλωστε, προϋπόθεση για να ξεπεράσει το κεφάλαιο τη βαθιά του κρίση είναι να ισοπεδώσει μισθούς και δικαιώματα, να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης και όχι να παρέχει... «πλήρη, ποιοτική, αξιοπρεπώς αμειβόμενη, ασφαλισμένη, σταθερή εργασία». Τώρα, για το ανέκδοτο της «αύξησης του κατώτατου μισθού» τι να πει κανείς. Εχουν θράσος και μόνο που συνεχίζουν να το αναφέρουν. Σχετικά με τα προγράμματα απασχόλησης, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει ότι «στρατηγικός στόχος» είναι η κατάργησή τους, ώστε να υπάρξει «μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες».

Επειδή, όμως, οι «στρατηγικοί στόχοι» αποτελούν μερικές φορές το καλύτερο ξεκάρφωμα, έχει προβλεφτεί και το απαραίτητο... «μεταβατικό στάδιο»(!), στο οποίο, τι να κάνουμε, τα προγράμματα υπερεκμετάλλευσης θα συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά μπορούν να βελτιωθούν! Μεταξύ άλλων, μάλιστα, προτείνουν «μετατροπή των προγραμμάτων voucher σε εργασία πλήρους απασχόλησης»! Αν, τώρα, αναρωτιέστε πώς γίνεται να συνεχίζουν να υπάρχουν τα προγράμματα voucher, αλλά ταυτόχρονα να μετατραπούν σε εργασία πλήρους απασχόλησης, μάλλον δεν μπορείτε να αντιληφθείτε το μεγαλείο της ΣΥΡΙΖΑίικης λογικής... Παρακάτω, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ζητά «αναγνώριση των εργαζομένων στα προγράμματα από τα αντίστοιχα σωματεία και δυνατότητα εγγραφής και παρέμβασης σε αυτά». Είναι όμως και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που σε πολλές περιπτώσεις, μαζί με αυτές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, στερούν από όσους εργαζόμενους (κυρίως νέους) δε δουλεύουν με καθεστώς μονιμότητας το δικαίωμα να γίνονται μέλη των σωματείων, τους αφήνουν απροστάτευτους στο έλεος της εργοδοσίας.

Στη συνέχεια, προτείνουν να αναλογούν στις επιχειρήσεις με μεγάλο τζίρο λιγότερες ή καθόλου θέσεις εργασίας μέσω προγραμμάτων, αφού «είναι σε θέση να διατηρούν θέσεις εργασίας και να προσφέρουν νέες». Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι δεκάδες μεγάλες και κερδοφόρες επιχειρήσεις, π.χ. στον κλάδο του Επισιτισμού, του Τουρισμού, του Εμπορίου κ.λπ., καλύπτουν τις ανάγκες τους σχεδόν αποκλειστικά μέσω τέτοιων προγραμμάτων και έχουν πρακτικά σταματήσει να προσλαμβάνουν εργαζόμενους με πλήρη εργασία, όχι γιατί δεν είναι σε θέση να... «προσφέρουν θέσεις εργασίας», αλλά γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η κερδοφορία τους και μόνο. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ το «τερματίζει» προτείνοντας... «κοινωνικό έλεγχο των προγραμμάτων», μέσω αξιολόγησης που θα υποβάλουν οι συμμετέχοντες! Κοινωνικό έλεγχο της υπερεκμετάλλευσης και της σύγχρονης σκλαβιάς δεν έχουμε ξανακούσει, το ομολογούμε.

Είναι γνωστό ότι, επί δεκαετίες, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση χρησιμοποιούσε το παραμύθι που έλεγε «άλλο η κυβέρνηση, άλλο το κόμμα και άλλο η νεολαία», για να εγκλωβίζει όσους αγανακτούσαν από την πολιτική του. Το κόμμα και η νεολαία ναι μεν στήριζαν την κυβέρνηση, αλλά ασκούσαν και κριτική, «αφουγκράζονταν την κοινωνία», αποτελούσαν «το συνδετικό κρίκο της κυβέρνησης με το λαό» και άλλα τέτοια... σοσιαλδημοκρατικά. Οπως φαίνεται, όλο και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως νέα σοσιαλδημοκρατία, αντιγράφει κατά γράμμα αυτή την τακτική. Εκεί εντάσσεται και η όποια δήθεν κριτική και οι προτάσεις της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για «βελτίωση» της βάρβαρα αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής. Οσο η δυσαρέσκεια από αυτή την πολιτική θα φουντώνει, όσο οι αυταπάτες περί «σκληρής διαπραγμάτευσης», «παράλληλου προγράμματος» κ.λπ. θα διαψεύδονται πανηγυρικά, τέτοιες προσπάθειες ενσωμάτωσης θα εντείνονται. Το κόλπο, όμως, είναι πολύ παλιό και δεν περνάει πια!

Αναβλήθηκε για τις 20 Μάη του 2016 η δίκη των τεσσάρων συνδικαλιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που ήταν να δικαστούν χθες με τις κατηγορίες της «διατάραξης υπηρεσιακής ειρήνης» και «παράνομης βίας τελεσθείσας κατ' εξακολούθηση και μη», για τις κινητοποιήσεις που έγιναν ενάντια στο νόμο - πλαίσιο (ν. 4009/2011) και τις εκλογές για την ανάδειξη του Συμβουλίου Διοίκησης του ΑΠΘ το Φλεβάρη του 2012. Κατηγορούμενοι ήταν ο πρόεδρος του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού Γ. Κουρμούλης, καθώς και τα μέλη ΔΕΠ Γ. Καλφακάκου, Γ. Κρεστενίτης και Ν. Νικολάου.

Την επόμενη Παρασκευή 15 Γενάρη είναι προγραμματισμένη να γίνει και δεύτερη δίκη με τις ίδιες κατηγορίες, στην οποία, επιπλέον των τεσσάρων, διώκονται και τα μέλη ΔΕΠ Α. Μπένος και Γ. Τσιλιγκιρίδης.

Το ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΑΠΘ καταγγέλλει αυτές τις διώξεις ως συνδικαλιστικές και πολιτικές, που ξεκίνησαν από συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και συνεχίζονται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και συνδέονται με το πανεπιστήμιο που επιδιώκουν, όπου δεν χωράνε συνδικαλιστικές ελευθερίες, διεκδικήσεις, δικαιώματα για εργαζόμενους και φοιτητές.