Μόλις ένας στους τρεις σεισμοπλήκτους έκανε αίτηση αποκατάστασης προς ...δόξαν των εξαγγελιών της κυβέρνησης...
Τα στοιχεία αυτά, που αποδεικνύουν την παταγώδη αποτυχία των μέτρων αποκατάστασης τα οποία εξήγγειλε τόσο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, όσο και οι συναρμόδιοι υπουργοί, προκύπτουν από τους επίσημους πίνακες του ΥΠΕΧΩΔΕ, που αποκαλύπτει σήμερα κατ' αποκλειστικότητα ο «Ριζοσπάστης».
Οπως είναι γνωστό, μετά το σεισμό τα συνεργεία των μηχανικών διενήργησαν δευτεροβάθμιο έλεγχο σε 60.380 κίτρινα (επισκευάσιμα) και κόκκινα (κατεδαφιστέα), που έπαθαν μικρότερες ή μεγαλύτερες ζημιές. Από τους ελέγχους αυτούς προέκυψε ο χαρακτηρισμός του κίτρινου για 38.165 από αυτά και του κόκκινου για 4.250 κτίρια, τα οποία θα μπορούσαν να ενταχθούν στα μέτρα για την επισκευή ή την ανακατασκευή τους που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα 27.975 κτίρια, παρότι είχαν ελαφριές, έστω, ζημιές δεν εντάχθηκαν σε κανένα πρόγραμμα αποκατάστασης και την επιδιόρθωσή τους ανέλαβαν εξ ολοκλήρου οι ιδιοκτήτες τους.
Αν αθροίσουμε τις αιτήσεις που έχουν εγκριθεί τότε προκύπτει ότι μόνο ένα 34% των σεισμοπλήκτων έχει ξεκινήσει τη διαδικασία αποκατάστασης των κτιρίων με βάση τα μέτρα του ΥΠΕΧΩΔΕ. Ακόμη και όλες οι αιτήσεις να γίνουν δεκτές, το ποσοστό αυτό δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 40%, ενώ την ίδια στιγμή η προθεσμία για την υποβολή των σχετικών αιτήσεων αποκατάστασης έχει παρέλθει και σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμοδίων άλλη παράταση δε θα δοθεί...
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ για τις επισκευές έχει εγκριθεί μέχρι τώρα το ποσόν των 127.600.000 ευρώ, από τα οποία το 22%, δηλαδή 28.500.000 ευρώ αποτελεί τη δωρεάν κρατική αρωγή (δεν καλύπτει, δηλαδή, ούτε καν το ένα τρίτο του ποσού που εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση!), ενώ για τις ανακατασκευές εγκρίθηκε το ποσόν των 170.000.000 ευρώ, από τα οποία το 30,5%, δηλαδή τα 52.000.000 ευρώ αποτελούν τη δωρεάν κρατική αρωγή.
Ποιό είναι το συμπέρασμα όλων αυτών; Οτι η μόνη διέξοδος βρίσκεται στην κοινωνικοπολιτική πάλη των λαϊκών στρωμάτων για τη διεκδίκηση λαϊκής στέγης. Σ'ένα κίνημα που θα ενσωματώνει στις διεκδικήσεις του την πραγματική αντισεισμική θωράκιση, την ανάγκη προγραμμάτων κατασκευής φθηνής και ποιοτικής κατοικίας για όλους. Που θα βάζει στην πράξη εμπόδια στην εφαρμογή πολιτικών διαχείρισης και αυτού του μεγάλου προβλήματος σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, ως την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Σ'ένα καθεστώς λαϊκής οικονομίας αυτή η προοπτική γίνεται εφαρμόσιμη. Αλλά η σημερινή κατάσταση με των σεισμοπλήκτων είναι μιά ακόμη αφορμή να καταδικάσει ο λαός το δικομματισμό και να ενισχύσει και με την ψήφο του το ΚΚΕ.
Σαν να μη φτάνει που η κυβέρνηση τους καταδίκασε να μείνουν για πάντα σεισμόπληκτοι, τώρα τους στέλνουν και τελεσίγραφο να φύγουν. Το ρεπορτάζ του «Ρ» στους καταυλισμούς του Μενιδίου και της Μεταμόρφωσης αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της κυβερνητικής αναλγησίας
Ο «Ρ» επισκέφθηκε τους καταυλισμούς του Μενιδίου και της Μεταμόρφωσης και διαπιστώσαμε από κοντά την κατάσταση που επικρατεί.
Στις μισές λυόμενες κατοικίες ζουν ιδιοκτήτες σεισμόπληκτων σπιτιών, σε 2.663 δηλαδή, ενώ σε 1.516 κατοικούν πρώην ενοικιαστές. Απ' τους υπόλοιπους 1.161 οικίσκους οι 354 έχουν παραχωρηθεί για κοινωνικούς λόγους, οι 129 χρησιμοποιούνται από τους δήμους, οι 596 χρησιμοποιούνται ως αποθήκες με οικοσκευές και τέλος 82 οικίσκοι χρησιμοποιούνται για διάφορους λόγους από συλλόγους, μοναστήρια κλπ. Η πλειοψηφία τους ζει σε αυτή την κατάσταση για οικονομικούς λόγους, αφού οι υποσχέσεις της πολιτείας όχι μόνο δεν πραγματοποιήθηκαν, αλλά αυτή τους έχει ξεχασμένους.
«Θα μας διώξουν όλους, Ελληνες και ξένους ενοικιαστές. Θέλουν να 'ναι "καθαρά" στους Ολυμπιακούς Αγώνες», λέει στο «Ρ» η Γιώτα Ελούνα, που ζει με τους δύο γιους της στον καταυλισμό.
Μιλήσαμε με σεισμόπληκτους που έχουν λάβει την ειδοποίηση και ζουν με το φόβο να τους πετάξουν στο δρόμο. Ο Πέτρος Ιχμέτ από την Αλβανία είναι παράλυτος και δεν μπορεί να μετακινηθεί από το κρεβάτι. Ζει σε μια λυόμενη κατοικία με τους ηλικιωμένους γονείς του και τον αδερφό του, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί και εργάζεται. Πριν το σεισμό νοίκιαζαν ένα υπόγειο στο Μενίδι, τώρα τα χρήματα δε φτάνουν ούτε για τα απαραίτητα.
Το ίδιο χαρτί ήρθε και στην 27χρονη Ανίλα Μίνερ από την Αλβανία. Ζει με τον άνδρα της και τον μικρό γιο τους, σε λίγο καιρό θα φέρει και δεύτερο παιδί στον κόσμο. Ο άντρας της ψάχνει για μεροκάματο σε οικοδομές και έτσι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Οι ειδοποιήσεις έφτασαν και σε άλλους ενοικιαστές του καταυλισμού, όλοι ξένοι. Τον ίδιο φόβο και ανασφάλεια έχουν ενοικιαστές και ιδιοκτήτες, Ελληνες και μετανάστες.
«Οι ειδοποιήσεις μοιράζονται με ευθύνη του ΥΠΕΧΩΔΕ. Το υπουργείο ξέρει τους λόγους». Αυτό μας απάντησε ο δήμαρχος Αχαρνών, Σπύρος Στριφτός, όταν επικοινωνήσαμε για να μάθουμε τους λόγους που στέλνονται οι ειδοποιήσεις. Μας είπε πως το ΥΠΕΧΩΔΕ θεωρεί τους ενοικιαστές πως δεν είναι πλέον δικαιούχοι. «Αλλωστε αυτό το δηλώνουν και επίσημα το έχει πει πολλές φορές ο κύριος Τσακλίδης», τόνισε. «Εμείς έχουμε πάγια θέση πως και οι ενοικιαστές είναι σεισμόπληκτοι. Εχουμε προτείνει να γίνει οικιστικό πρόγραμμα στο χώρο του καταυλισμού. Ας φροντίσει επιτέλους η πολιτεία», υπογράμμισε ο δήμαρχος Αχαρνών.
Ο Θάνος Τραβασάρος, δημοτικός σύμβουλος Αχαρνών με την Πανδημοκρατική Αγωνιστική Συσπείρωση Μενιδίου, δήλωσε στο «Ρ» σχετικά με το θέμα: «Θεωρούμε απαράδεκτη τη διαδικασία που έχει ξεκινήσει το ΥΠΕΧΩΔΕ, στην οποία ουσιαστικά συμμετέχει και ο δήμος, παρά την αντίθετη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Οι συνέπειες από τους σεισμούς δεν έχουν εκλείψει και για τους ιδιοκτήτες και για τους ενοικιαστές. Παράλληλα, τα νοίκια έχουν φτάσει στα ύψη. Το θέμα των ενοικιαστών είναι κοινωνικό και χρειάζεται από την κυβέρνηση να εξαγγελθούν μέτρα στεγαστικής πολιτικής. Οι μετανάστες, που από αυτούς ξεκινάνε τα πρώτα μέτρα γιατί έχουν το μικρότερο πολιτικό κόστος, είναι και αυτοί εργαζόμενοι. Σίγουρα θα καταλήξουνε και στους ντόπιους. Αυτή είναι πολιτική του διαίρει και βασίλευε. Οι ενέργειες αυτές, η τακτική αυτή γίνεται στο όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων».
Οικονομικοί είναι οι λόγοι που αναγκάζουν και τους σεισμόπληκτους της Μεταμόρφωσης να μένουν στον καταυλισμό. Η οικονομική τους κατάσταση, αλλά και η στάση της κυβέρνησης δεν τους «επιτρέπει» να νοικιάσουν ένα σπίτι. «Αντί να δώσουμε 120.000 δραχμές για νοίκι, τα δίνουμε για το φροντιστήριο της κόρης μας», δηλώνει η 44χρονη Φραγκίσκα Πρίντεζη. Μένει σε λυόμενο με τον άντρα της και τις δύο κόρες της, 17 και 7 χρονών.
Η Ευαγγελία Μπακαράκη και ο γιος της έμεναν για δύο χρόνια στο νοίκι μετά στο σεισμό. Η οικονομική τους κατάσταση τους ανάγκασε να μένουν τα δύο τελευταία χρόνια σε κοντέινερ. «Με 130.000 δραχμές σύνταξη και το γιο μου άνεργο να προσπαθεί να βρει μεροκάματο, τι άλλο να κάναμε», λέει.
«Πληρώνω ήδη το δάνειο για να εξοφλήσω το σπίτι, τώρα θα αρχίσω να πληρώνω και το δάνειο για το σεισμό, είναι αδύνατον να νοικιάζω και σπίτι», δήλωσε απελπισμένη η 54χρονη Γεωργία Δημητρίου. «Κάποιοι λένε ότι βολευτήκαμε, ας έρθουν να βολευτούν αυτοί στα λυόμενα», μας είπε οργισμένη.
Σε ακόμα πιο δύσκολη κατάσταση η Μαρία Πασχάλη που πάσχει από λευχαιμία. «Η σύνταξη μου είναι ελάχιστη και ο γιος μου δουλεύει όποτε βρίσκει κάτι. Τον πήρε ο δήμος για λίγους μήνες και μετά μας ξέχασαν. Καμία ουσιαστική βοήθεια δεν υπήρξε, να προέβλεπε τουλάχιστον το κράτος να είχε μια δουλιά ο γιος μου».
Υπάρχουν και εκεί και οι λεγόμενες «ακραίες» περιπτώσεις. Ιδιοκτήτες που δεν πήραν δάνειο και δεν μπορούν να φτιάξουν το σπίτι τους, όπως ο 38χρονος άνεργος Γιάννης Βενιέρης και η μητέρα του. «Μια δουλιά δεν έπρεπε να βρει για μας η πολιτεία να ζήσουμε σαν άνθρωποι τουλάχιστον», αναρωτήθηκε. «Αυτό που ζητάω είναι μια δουλιά, δε μου επιτρέπονται οποιαδήποτε άλλα όνειρα για οικογένεια, παιδιά»...
Συνέντευξη στο «Ρ» του Νίκου Μακρόπουλου, στέλεχος της Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Μηχανικών.
«Τα στοιχεία αυτά - συνεχίζει - δείχνουν ότι η μεγάλη μάζα, το 70% των σεισμοπλήκτων κτιρίων, είτε παραμένουν (και κατοικούνται) με τις σεισμικές βλάβες, είτε βρίσκονται σε διαδικασίες «επισκευών» χωρίς μελέτες και σχετικές άδειες, με τελικό σκοπό έναν τυπικό και μόνο αποχαρακτηρισμό.
Αποκλειστικά υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική, που ενώ διαφημίζει την αντισεισμική θωράκιση, θέσπισε ένα απαράδεκτο πλαίσιο για την αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων».
Τα κύρια αρνητικά στοιχεία στο πλαίσιο αποκατάστασης, όπως επισημαίνει ο Νίκος Μακρόπουλος, είναι:
«Ολα τα παραπάνω - τονίζει ο Ν. Μακρόπουλος - που αποτελούν στοιχεία μιας ενσυνείδητης πολιτικής της κυβέρνησης, συνέτειναν στο να εμφανίζεται αυτή η δήθεν "καθυστέρηση" στον τομέα της αποκατάστασης, ενώ στην ουσία πρόκειται για πλήρη αποτυχία των μέτρων, που σε μεγάλο βαθμό θα αποκαλυφθεί στον επόμενο μεγάλο σεισμό».
Θέσπισαν την πλήρη διαδικασία αυθαιρεσίας διευκρινίζοντας ότι δεν υπήρχε καν η υποχρέωση για έκδοση άδειας επισκευής από τους Τομείς Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων, προκειμένου να επισκευαστεί ένα «κίτρινο» κτίριο, αλλά μπορούσαν οι εργασίες επισκευής να γίνουν «με ευθύνη του ιδιοκτήτη.
Δηλαδή η μεγάλη μάζα των «κίτρινων» κτιρίων θα μπορούν να αποχαρακτηριστούν με απλή υπεύθυνη δήλωση ενός μηχανικού, που θα βεβαιώνει ότι έχει επέλθει η αποκατάσταση του σεισμόπληκτου κτιρίου.
Η ίδια η πολιτεία με το μέτρο αυτό - καταγγέλλει ο Ν. Μακρόπουλος - θέσπισε στον τόσο κρίσιμο τομέα των σεισμόπληκτων κτιρίων, την ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ. Γιατί πώς αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αποδοχή για εργασίες «επισκευών» σε χαρακτηρισμένα «κίτρινα» κτίρια, χωρίς καμιά άδεια (ούτε από Πολεοδομία, ούτε από ΤΑΣ), χωρίς καμιά υποβολή και έγκριση μελετών;
Θέλησαν έτσι να πετύχουν «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», καταλήγει ο Ν. Μακρόπουλος. Δηλαδή: Από τη μια μεριά την εκτόνωση της σοβαρής πίεσης που θα δέχονταν για την ανεπάρκεια των μέτρων, αν υπήρχε όπως θα έπρεπε, υποχρέωση υποβολής μελετών και έκδοση αδείας επισκευής από τα ΤΑΣ για όλα τα χαρακτηρισμένα «κίτρινα» κτίρια. Και από την άλλη, την εξασφάλιση ακόμα μεγαλύτερης «οικονομίας» στα λιγοστά κονδύλια που θα έδιναν ως κρατική αρωγή, αφού με το μέτρο αυτό «έδειχναν το δρόμο» στους ιδιοκτήτες για παράκαμψη της διαδικασίας μέσα από τα ΤΑΣ.
Από τα παραπάνω «εξηγείται» πλήρως το γιατί το 70% των σεισμοπλήκτων κτιρίων δεν έχει «περάσει» από τα ΤΑΣ. Η μεγάλη αυτή μάζα των σεισμοπλήκτων κτιρίων θα αποχαρακτηριστεί κάποτε με συνοπτικές διαδικασίες, με αδιαφάνεια για τα προβλήματά τους, είτε με ελλιπείς επισκευές, είτε και με σκέτο «κουκούλωμα» των σεισμικών βλαβών.
Η πολιτική αυτή που εφάρμοσαν στους σεισμόπληκτους είναι η ίδια αντιλαϊκή πολιτική που με τα πρόσφατα μέτρα (νομοσχέδιο για τα αυθαίρετα, για τα δάση, για τα πολεοδομικά γραφεία), αναπαράγουν και επεκτείνουν την αυθαίρετη δόμηση, καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, καταργούν κάθε ουσιαστικό έλεγχο της πολιτείας στον παραγόμενο οικιστικό πλούτο με την υποβάθμιση των πολεοδομικών γραφείων.