Η τραγική μοίρα του

υπόθεση ανίερης εκμετάλλευσης

Με αφορμή τα 80χρονα του ΚΚΕ

Του Γιώργη ΜΩΡΑΪΤΗ

"Ο αντικομμουνισμός είναι

η μεγαλύτερη βλακεία

της εποχής μας"

ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ

Η τραγική μοίρα του αξέχαστου Νίκου Πλουμπίδη, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ και της Εθνικής Αντίστασης, ήρωα μάρτυρα του Κόμματος και του λαϊκού μας κινήματος, συγκεντρώνει πάντα το ενδιαφέρον των κομμουνιστών, των αριστερών και της κοινής γνώμης, ως παράδειγμα ενός κομμουνιστή που έδωσε και τη ζωή του ακόμα για τα ιδανικά και το κόμμα.

Από την "Αλλη Μεριά" όμως (στο χώρο της Εξουσίας, στο ιδεολογικό - πολιτικό και δημοσιογραφικό Κατεστημένο και στους ποικιλώνυμους αντιπάλους μας) η υπόθεση Πλουμπίδη εξακολουθεί και σήμερα - στην κακή συγκυρία της άγριας επέλασης του ιμπεριαλισμού και της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" - να αποτελεί προσφιλές θέμα ανίερης αντικομμουνιστικής εκμετάλλευσης.Η επισήμανση θα προκαλέσει προφανώς τη "μήνι" κάποιων παλιών φίλων ή την "ενάρετη οργή" συναδέλφων γνωστών Συγκροτημάτων του Τύπου και των ΜΜΕ.

Εχουμε υπόψη τα δύο βιβλία, των Σταύρου Κασιμάτη "Οι Παράνομοι", (Εκδόσεις "Φιλίστωρ") και Δημοσθένη Παπαχρίστου "Νίκος Πλουμπίδης - Ντοκουμέντα", (Εκδόσεις "Δελφίνι"), που κυκλοφόρησαν τελευταία. Κι ένα "μπαράζ" δημοσιευμάτων με εγκωμιαστικές γενικά κρίσεις και κριτικές. Ολοσέλιδο αφιέρωμα του Ρ. Σωμερίτη, στο "Βήμα" 6.7.97, με τίτλο "Πέρα από το καλό και το κακό"! Αρθρο με τίτλο "Αριστερές Τραγωδίες" πάλι στο "Βήμα" 20.7.97 του Σπ. Λιναρδάτου. Σελίδα στα "ΝΕΑ" 26.6.97, που επιμελείται ο Γ. Διακογιάννης. Μεγάλο ολοσέλιδο, του Α. Καρκαγιάννη, στην "Καθημερινή" της Κυριακής 17.8.97, με τίτλο (δανεισμένον από τον Α. Κέσλερ) "Το μηδέν και το άπειρο"! Σελίδα της Ντίνας Βαγενά, στην "Ελευθεροτυπία" 14.8.97. Αρθρο επίσης στην "Ελευθεροτυπία", 4.9.97, όπου ο Ν. Κιάος (με ύφος Βασιλικού Επιτρόπου) εγκαλεί το ΚΚΕ να δώσει λόγο των πράξεών του. Αφιερώματα στην "Αυγή", της Αθηνάς Κακολύρη, 23 και 30.3.97, του Α. Πανταζόπουλου 26.6.97 και μια σειρά απαντητικά σημειώματα των Λ. Τζεφρόνη, Π. Διβέρη, Πάτρας Χατζησάββα. Και "ο χορός καλά κρατεί"!.. Ισως μας διέφυγαν κάποια. Τι γράφουν; "Τετριμμένα" πράγματα ως συνήθως. Καμιά πρωτοτυπία. Διανθισμένα με τα "καινούρια στοιχεία" των δύο συγγραφέων. Μερικά μόνο (2 - 3) τα χαρακτηρίζει κάποια αντικειμενικότητα. Τα άλλα πάσχουν ανίατα από μεροληψία, υποκειμενισμό, σκανδαλοθηρία. Και όλα σχεδόν είναι σαφώς σε αντικομμουνιστική κατεύθυνση, όντως με φαρμακερές κατά του ΚΚΕ αιχμές και αναθέματα. Κάνει εντύπωση, πουθενά δεν αναφέρεται θέση ή εκτίμηση του Κόμματος, σα να μην υπάρχει. Ενώ κόπτονται για την "ιστορική αλήθεια"! Ενόψει και των 80χρονων του Κόμματος. (Τιμής ένεκεν!..).

Ας μην ανησυχούν οι συντάκτες τους. Δε δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Ομως έχουμε χρέος να απαντήσουμε. Τους συνιστούμε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση.

Στην επισήμανση θα επιμείνουμε. (Να μας συμπαθάνε). Ανίερη πράγματι κι απαράδεχτη η αντι - ΚΚΕ εκμετάλλευση της υπόθεσης Πλουμπίδη. Και όχι μόνο. Γενικότερα των πολιτικών λαθών. Ειδικά των περιπτώσεων Σιάντου, Βελουχιώτη, Καραγιώργη κ.ά. Ακόμα και του Ζαχαριάδη. Σάμπως έμεινε και τίποτα ασύλητο; (Λεηλασία, Καπηλεία, Λαθρεμπόριο). Ούτε στοιχειώδης σεβασμός στη μνήμη τους. Στον Πλουμπίδη, πάντως, ξεπέρασε και τα όρια της τυμβωρυχίας!.. Ετσι είναι.

Τι κι αν πέρασαν 43 ολόκληρα χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του στις 14.8.54, στο Δαφνί. (Οχι στο... "συνήθη τόπο". Γουδί, Καισαριανή. Επρεπε να βρουν άγνωστο "Κρανίου Τόπο". Μακριά από τους συντρόφους του). Οπου τον οδήγησαν, εξαντλημένο από την αρρώστια του, την πολύχρονη βαθιά παρανομία, και προπάντων το μαρτύριο του στιγματισμού του απ' την τότε κομματική ηγεσία, αλλά αλύγιστο, ηθικά και πολιτικά ακμαίο, ψηλομέτωπο, αισιόδοξο, μπροστά στο απόσπασμα. Τον σκότωσαν, χωρίς να του λύσουν τις χειροπέδες, με μίσος και σαδισμό. Και τον παράχωσαν με δυο φτυαριές χώμα... Αναθέτοντας την "υψηλή αποστολή" της ταφής του στα σκυλιά και τ' αγρίμια! Αφού ήδη τον είχαν "κατασπαράξει" οι... άνθρωποι. Οπως έκαναν και με τον Αρη στη Μεσούντα. Με τον Βιδάλη στη Μελία. Και με χιλιάδες "άταφους νεκρούς" του αγώνα στα βουνά και σε πόλεις. (Πού είναι ο τάφος του Διαμαντή;). Ενώ χιλιάδες άλλους τους "έθαψαν ζωντανούς" στη Γιούρα, στο Ιτζεδίν, στο Γεντί Κουλέ, στον Αϊ - Στράτη, στη Μακρόνησο... Ο Μολώχ του Εμφυλίου αξεδίψαστος! Δε χορταίνει αίμα...

Ετσι έπαιρναν εκδίκηση και γιατί ο δογματικός "Μπάρμπας" (ψευδώνυμο της παρανομίας) δεν ενέδωσε στις αφόρητες πιέσεις να στραφεί κατά του Κόμματος και της ηγεσίας του, επιμένοντας να την υποστηρίζει. Τέτοιο "παράδοξο" φαινόμενο, σπάνιο και στα διεθνή χρονικά, δεν το χωράει το "φτωχό" τους το μυαλό. Και κάνουν τα αδύνατα δυνατά, με τα μέσα που διαθέτουν (και με τη σατανικότητα της Ασφάλειας) να ενισχύσουν τις κακόβουλες κατηγορίες σε βάρος του. Αυτός όμως μένει ανεπηρέαστος και ανένδοτος. "Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται". Πεθαίνει πικραμένος αλλά με ήσυχη τη συνείδηση ότι έκανε το χρέος του, και απόλυτα βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα θα αποκατασταθεί.

Η σύλληψή του, η κράτησή του στην Ασφάλεια, οι ανακρίσεις, η σκηνοθετημένη δίκη, η απολογία του, η καταδίκη του, η απομόνωσή του και τα γράμματά του από τη φυλακή και τέλος η εκτέλεσή του. Ηταν οι επώδυνες διαδοχικές φάσεις μιας δύσκολης, σκληρής και πρωτότυπης μάχης, με σταθερή και αταλάντευτη "γραμμή πλεύσης", υπέρ του Κόμματος.Η τελευταία μάχη μιας τίμιας και γενναίας ζωής, ολοκληρωτικά δοσμένης στον αγώνα. Μια μεγάλη μάχη, που την έδωσε με πείσμα, με πάθος, με λεβεντιά και την κέρδισε. Τα τελευταία λόγια του, που αντήχησαν στεντόρεια, καλύπτοντας το παράγγελμα "πυρ" και την ομοβροντία του εκτελεστικού αποσπάσματος, ήταν: "ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ"! Και τα υπέγραψε με το αίμα του.

Εν καιρώ ειρήνης η παραπομπή του στο στρατοδικείο. Σε δίκη καθαρά πολιτικής σκοπιμότητας. Που διεξάγεται με όλους τους "τύπους και τους κανόνες" της στρατιωτικής νομοθεσίας καθώς και με τους "προβολείς" της κατευθυνόμενης δημοσιότητας απάνω του. Ωστε να μη μείνει η παραμικρή αμφιβολία, αφ' ενός, για το "αδιάβλητον" της διεξαγωγής της και, αφ' ετέρου - όπερ και το κυριότερον - για την πληρέστερη εξυπηρέτηση της αντικομμουνιστικής καμπάνιας. Δικάζεται με το δρακόντειο, αντισυνταγματικό, φασιστικό Αναγκαστικό Νόμο 375/1936. Και με τη συκοφαντική κατηγορία της "κατασκοπίας" καταδικάζεται "δις εις θάνατον"...

Είναι η ίδια κατηγορία περί "πρακτόρων της Μόσχας" και όλα τα βαρύγδουπα με την οποία έστειλαν και τον Νίκο Μπελογιάννη στον "άλλο κόσμο". Η ίδια πάντα στερεότυπη κατηγορία, που καταδίκαζαν σε θάνατο, ισόβια και άλλες βαριές και εξοντωτικές ποινές, δεκάδες στελέχη του παράνομου ΚΚΕ, μέχρι το 1960. Ενώ συνέχισαν να εκτελούν μέχρι και το 1955. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εκδικητική θανάτωση του νεαρού κομμουνιστή Χριστάκη Καρανταή, στην Αλικαρνασσό Κρήτης, ξημερώνοντας Πρωτομαγιά!

Η τύχη του Πλουμπίδη θεωρείται πλέον "προδιαγεγραμμένη" και για έναν ειδικό λόγο σκοπιμότητας. Σαν απάντηση στις καταγγελίες της κομματικής ηγεσίας. Καθώς είχε εμπλακεί στα "γρανάζια" μιας τρομερά αδυσώπητης αντιδικίας. ("Πάσσαλος πασσάλω εκρούεται"). Και οι "Εχοντες και Κατέχοντες" τότε στα χέρια τους το Κράτος "του Νόμου και της Τάξεως" θεώρησαν ζήτημα κύρους και σ' αυτή την αντιδικία να είναι οι "νικητές"!.. Τι μωρία; (Λαέ μου!). Τι τύφλωση; Τι κοντόθωρη πολιτική; Αλλά και τι ξεφτιλισμός κάθε έννοιας δικαιοσύνης, ανθρωπιάς, πολιτισμού; Υπάρχει ωστόσο και κάποιο ελαφρυντικό για τους "γιέσμεν". Καθώς καταντήσαμε "το αθλιέστερον προτεκτοράτον των ΗΠΑ"! (Κατά ομολογία της "Καθημερινής" σε στιγμές ειλικρίνειας).

Μέγας υπεύθυνος, σ' αυτή τη μακάβρια ιστορία, κύριος ένοχος, το Μεγάλο αφεντικό. Εντολέας η Αμερικανοκρατία. (Πολύ φυσικό. Επιβλήθηκε με το "Δόγμα Τρούμαν" στον Εμφύλιο κι έπρεπε να "δρέψει" τους καρπούς της νίκης). Υπερατλαντική η διαταγή: "Να παραπέμπονται οι κομμουνισταί επί κατασκοπία, δεδομένου ότι και εις την Αμερικήν οι ερυθροί που δικάζονται και καταδικάζονται ως κατάσκοποι υφίστανται ασυζητητί την εσχάτην των ποινών" "Ψυχρός πόλεμος" γαρ. Και "Σιδηρούν Παραπέτασμα"! (Το αποκάλυπτε τηλεγράφημα από τις ΗΠΑ. Η είδηση έκανε πάταγο. Δημοσιεύτηκε στις αθηναϊκές εφημερίδες).

Αποδέκτης,η υποτελής εγχώρια Αρχουσα Τάξη. (Πάντα ραγιάδικη στα "ξένα συμφέροντα" και πειθήνια στα "ξένα κελεύσματα", από γενέσεως νεοελληνικού κράτους). Ενεργοποιεί, παρευθύς, τον ΑΝ 375 της Δικτατορίας Μεταξά. Μολονότι δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ κατά κομμουνιστών. (Ούτε επί 4ης Αυγούστου, ούτε στην Κατοχή, ούτε στον Εμφύλιο). Μια και τα έκτακτα μέτρα (Γ' Ψήφισμα κλπ.) και ο ΑΝ 509 έχασαν την ισχύ τους να καταδικάζουν σε θάνατο.

Εκτελεστής,στην προκειμένη περίπτωση (Πλουμπίδη), η "λαοπρόβλητη" δεξιά κυβέρνηση του Συναγερμού του "στρατάρχου" Παπάγου. (Προκάτοχος της ΕΡΕ και της ΝΔ του Καραμανλή). Την οποία - πώς να το κάνουμε; - "ουκ εά καθεύδειν (δεν αφήνει να ησυχάσει) το "τρόπαιον" (η δόξα) της άλλης "λαοπρόβλητης" κεντρώας κυβέρνησης του στρατηγού Πλαστήρα "Μαύρος Καβαλάρης" (που σκότωσε τον Μπελογιάννη). Και στις δύο περιπτώσεις οι σφαίρες κατά των κομμουνιστών ήταν "made in USA".

Ιδού, η αλήθεια ωμή, που δεν ανέχεται παραχάραξη, διαστρέβλωση κι ωραιοποίηση. Να, η νοοτροπία και το κλίμα της εποχής, που δεν επιτρέπουν παραγραφή ή αφαίρεση. Να, τα γεγονότα, σκληρά, πεισματάρικα, σε "μικροφίλμ", που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Είναι γνωστά. Γραμμένα και χιλιοειπωμένα. Και θα διερωτηθεί κανείς: "Ποιος ο λόγος αναφοράς τους;". Αντιστρέφουμε το ερώτημα: "Ξέρετε κανέναν από τους ασχολούμενους με το επίμαχο θέμα, να κάνει λόγο γι' αυτά;". Αστείο πράμα. Ακροθιγώς ίσως. Σοβαρά και σε βάθος όχι. Τα ξέρουν μα τα "ξεχνούν". Δε συμφέρει. Και τ' αποφεύγουν "όπως ο διάολος το λιβάνι".

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ:

Το δεύτερο μέρος

Μπορεί η αγορά κατά την κυβέρνηση να "λειτουργεί ομαλά" και να μη βλέπει αυξήσεις, ωστόσο, οι εργαζόμενοι τούτες τις μέρες θα νιώσουν και πάλι τις συνέπειες της πολιτικής του "εκσυγχρονισμού", της άγριας μονόπλευρης λιτότητας και το πόσο ακρίβυνε στην πραγματικότητα η ζωή τους. Μπορεί με τον πλέον προκλητικό τρόπο να προσπάθησε η Β. Παπανδρέου να υπαγορεύσει τι και πόσο πρέπει να αγοράσουμε ώστε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι να μην κοστίσει πάνω από 25.861 δραχμές, αλλά μια βόλτα στα κρεοπωλεία, στη λαϊκή αγορά και στα καταστήματα τροφίμων είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας, που δείχνει ότι εάν μια τετραμελής οικογένεια αυτές τις μέρες χρειαζόταν πέρσι τουλάχιστον35.000 δρχ. για να στρώσει το τραπέζι των γιορτών και να βάλει στο σπίτι τα απαραίτητα, ώστε να περάσει αξιοπρεπώς τις μέρες αυτές, με τα ίδια ακριβώς είδη φέτος απαιτούνται πολύ μεγαλύτερα ποσά. Χώρια, βέβαια, ότι γιορτές δεν είναι μόνο το φαγοπότι τις μέρες εκείνες. Γιορτές είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα στολίδια του, τα δώρα των παιδιών και των φίλων και συγγενών, γιορτές είναι οι - και ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα - ανταλλαγές επισκέψεων με το όποιο κόστος έχουν, ενώ ας μην ξεχνάμε μια σειρά άλλες οικονομικές εκκρεμότητες που "περιμένουν" να ταχτοποιηθούν με το... "γενναιόδωρο" 13ο μισθό της "εκσυγχρονιστικής" κυβερνητικής πολιτικής.

Ο "Ρ" δε θα πέσει στη λογική της εξαθλίωσης που η κυρία υπουργός επιχειρεί να επιβάλει στους εργαζόμενους συστήνοντάς τους συγκεκριμένα είδη και ποσότητες που θα βάλουν στο τραπέζι τους με τον πλέον προκλητικό τρόπο - άλλωστε μόνο σε ποια σούπερ μάρκετ θα πάμε να ψωνίσουμε, παρέλειψε να μας πει. Μεταφέρουμε απλά την εικόνα της αγοράς, τις τιμές που επικρατούν φέτος σε μια σειρά είδη που πιστεύουμε ότι κάθε οικογενειάρχης θα βάλει στο σπίτι του μέρες που είναι, με όλες τις δυσκολίες. Κριτήριο, το γνωστό - άσχετα αν η Β. Παπανδρέου το περιφρονεί όταν προτείνει λίστες αγορών - ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια έχοντας να αντιμετωπίσουν τη δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων τους και τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της ζωής, περιμένουν το δώρο των Χριστουγέννων όχι για να περάσουν αυτές τις μέρες σα... βασιλιάδες.

Φέτος, λοιπόν, ξεκινώντας από την παραδοσιακή γαλοπούλα, η τιμή της κυμαίνεται στις 1.600 δρχ. το κιλό στην αγορά της Βαρβακείου - μέχρι προχτές, στα ίδια περίπου επίπεδα με πέρσι, πράγμα το οποίο όπως εξηγούν οι ίδιοι οι κρεοπώλες οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει αγοραστική κίνηση. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που μας είπε κρεοπώλης της Βαρβακείου την Παρασκευή το μεσημέρι ότι "περισσότεροι είναι οι δημοσιογράφοι που κινούνται στην αγορά, παρά οι καταναλωτές"! Ετσι, μία γαλοπούλα 4 κιλών θα κοστίσει 6.400 δρχ. Η γέμιση, που κατά την παράδοση απαιτεί ρύζι, κάστανα και κουκουνάρι θα κοστίσει γύρω στις 2.000 δρχ., ενώ οι πατάτες που συνήθως συνοδεύουν το ψητό φαγητό πωλούνται φέτος 140 δρχ. το κιλό (ή 7,5% ακριβότερα από πέρσι που είχε 130) και τα λεμόνια στις 199 δρχ. το κιλό. Το μαρούλι πωλείται αυτές τις μέρες 120 - 230 δρχ. το ένα (50% - 53% ακριβότερα από πέρσι που ήταν στις 80 - 150 δρχ. ), οι ντομάτες στις 250 δρχ., όσο και πέρσι, το λάχανο 150 - 250 δρχ. το κιλό (50 - 66% ακριβότερο από πέρσι), τα κρεμμύδια φέτος στις 150 δρχ. το κιλό (7 - 25% ακριβότερα από πέρσι που είχαν 120 - 140 δρχ. ), αλλά υπάρχουν και με 100 δρχ. το κιλό, τα φρέσκα κρεμμυδάκια στις 398 δρχ. όπως και πέρσι περίπου.

Από τα φρούτα, τα μήλα στάρκιν πωλούνταν προχτές στη Βαρβάκειο λαχαναγορά προς 260 - 350 δρχ. το κιλό (πέρσι ξεκινούσαν από 150 δρχ. ), τα πορτοκάλια μέρλιν 200 δρχ., τα αχλάδια 320 - 499 δρχ. το κιλό (έναντι 200 - 360 πέρσι).

Βεβαίως, από το ελληνικό τραπέζι συνήθως δεν απουσιάζει το τυρί - πόσο μάλλον μέρες γιορτών.Η ελληνική φέτα, λοιπόν, πωλείται προς 1.400 - 2.020 δρχ. το κιλό έναντι 1.360 - 1.800 δρχ. το κιλό πέρσι! Το ελληνικό κασέρι πωλείται στις 2.590 δρχ. το κιλό, ακριβότερα σε σχέση με πέρσι κατά14%.Για τις νοικοκυρές που θα θελήσουν να προσθέσουν στο τραπέζι τους και κάποια παραδοσιακή πίτα, το κόστος του τραπεζιού ανεβαίνει αυτομάτως κατά μερικά χιλιάρικα με το φύλλο - έτοιμο ή σπιτικό - τα αυγά και τα επιπλέον υλικά. Τέλος, το γιαούρτι πάει φέτος στις 880 δρχ. το κιλό, ακριβότερο σε σχέση με πέρσι κατά 5%.

Υπάρχουν, ασφαλώς, και οι οικογένειες που δεν είναι φανατικές της γαλοπούλας, όσο κι αν το απαιτεί η παράδοση. Ετσι, λοιπόν, για όσους προτιμήσουν το κατσίκι ή το αρνί, θα πρέπει να πούμε ότι φέτος το κιλό κοστίζει από 1.200 μέχρι 2.400 δρχ. το κιλό, το ντόπιο, ενώ το γουρουνόπουλο στις 1.700 - 2.500 δρχ. το κιλό, στη Βαρβάκειο, που σημαίνει ένα - δύο κατοστάρικα υψηλότερα στα συνοικιακά κρεοπωλεία. Οι μοσχαρίσιες μπριζόλες πωλούνται προς 1.300 δρχ. το κιλό, το ίδιο και οι χοιρινές, ο κόκορας εισαγωγής στις 700 - 800 δρχ. το κιλό και το κοτόπουλο 650 - 800 δρχ. το κιλό.

Τα αναψυκτικά κοστίζουν 342 δρχ. το μπουκάλι του ενάμισι λίτρου έναντι 328 δρχ. πέρσι, οι μπίρες η φιάλη 190 δρχ. (ακριβότερα κατά 16% σε σχέση με το '96), ενώ το κρασί από 750 δρχ. και πάνω (πέρσι ξεκινούσε από 725 δρχ. )

Λάθος κάνουν όσοι περιορίζουν τα έξοδα για το λεγόμενο "τραπέζι", στο μεσημεριανό γεύμα. Κι αυτό, αφού γιορτές είναι, όλο και κάποιος θα έρθει στο σπίτι και όλο και κάτι θα πρέπει να υπάρχει στο σπίτι για κέρασμα. Ετσι, οι χριστουγεννιάτικοι κουραμπιέδες πωλούνται προς 2.400 δρχ. το κιλό και τα μελομακάρονα 2.200 δρχ. Ενα μπουκάλι ουίσκι φέτος κοστίζει 3.319 - 4.038,ενώ η περσινή τιμή επίσης από σούπερ μάρκετ ήταν 2.943 δρχ.(αύξηση 12% τουλάχιστον). Τέλος, οι ξηροί καρποί (λίγα αμύγδαλα, φιστίκια, καρύδια, δαμάσκηνα), που συνοδεύουν το ποτό, θα κοστίσουν γύρω στο πεντοχίλιαρο και όχι για πολυτέλειες.

Τα έξοδα, ασφαλώς, γνωρίζουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι οικογενειάρχες ότι δεν εξαντλούνται στο "τραπέζι". Γιορτές, σημαίνει και δώρα, σημαίνει και το λεγόμενο "δέντρο" που φέτος, το "φυσικό" κοστίζει από 8.000 - 25.000 δρχ. ανάλογα με το ύψος και το πόσο φουντωτό είναι, ενώ υπάρχουν και τα λεγόμενα οικολογικά που αγοράζει κανείς σε γλάστρα και μπορεί να τα διατηρήσει και μετά τις γιορτές. Τα τελευταία ξεκινούν από 10.000 δρχ. Οσο για τα στολίδια, αυτά κυκλοφορούν σε ποικιλία σχεδίων και τιμών. Ξεκινούν από 100 δρχ. και φτάνουν μέχρι 500 δρχ., ακόμα και 12.000 δρχ. τα ακριβότερα. Φάτνες είδαμε στις 2.500 - 6.000 δρχ., αλλά σίγουρα μπορεί κανείς να βρει φτηνότερες και ακριβότερες, ενώ τα λαμπάκια κοστίζουν από 650 δρχ. μέχρι 12.000 δρχ.

Οσο για τα δώρα των παιδιών, εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Κι αυτό, γιατί έχει να κάνει τόσο με τις επιδράσεις που δέχονται τα παιδιά από τη διαφήμιση όπου ξοδεύονται αμύθητα ποσά, όσο και από την επιρροή από τους γονείς και φυσικά την τσέπη του καθένα, που όσο "στενά" κι αν είναι τα πράγματα, από τα τελευταία που περιορίζει κανείς τέτοιες μέρες είναι τα δώρα των παιδιών. Πάντως, εμείς συνιστούμε να κάνετε προσεκτικά και με υπομονή τις αγορές σας γιατί οι εταιρίες γνωρίζουν πολύ καλά την αδυναμία των γονιών και των παππούδων στα παιδιά και το εκμεταλλεύονται αρκούντως στις τιμές.

Εμείς, τι άλλο να πούμε; Γνωρίζοντας ότι κάθε χρόνο τα πράγματα είναι και πιο δύσκολα και για το χριστουγεννιάτικο οικογενειακό προϋπολογισμό, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλές γιορτές και αυτές τις μέρες ας το ρίξουμε και λίγο έξω, όσο "μας παίρνει".

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ