Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις στο Δημόσιο

Οι άμεσες απολύσεις των συναδέλφων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Διοικητικού, που προβλέπει ο πολυνόμος, αποτελούν τις πρώτες στο μακρύ κατάλογο των 150.000 απολύσεων μέχρι το 2015 και αποτελούν ζήτημα αιχμής για μια σειρά κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στην κεντρική διοίκηση και στα υπουργεία, σε δήμους και περιφέρειες, στα ΑΕΙ - ΤΕΙ και άλλους χώρους δουλειάς.

Μόνο στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) ο αριθμός των συναδέλφων που εμπίπτει στις διατάξεις της άμεσης διαθεσιμότητας, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ανέρχεται σε 60 άτομα.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ΥΠΑΑΤ έγκαιρα ζήτησαν τη σύγκληση των συνδικαλιστικών οργάνων του ΥΠΑΑΤ και την άμεση κήρυξη Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων προκειμένου να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις. Η αντίδραση της πλειοψηφίας, τόσο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Υπ. Γεωργίας όσο και του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων, που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ, στις πρώτες συζητήσεις, ήταν να περιμένουμε τι θα πει η ΑΔΕΔΥ γιατί το θέμα δεν αφορά μόνο στο ΥΠΑΑΤ αλλά συνολικά στο δημόσιο τομέα.

Οταν, λοιπόν, η ΑΔΕΔΥ περιορίστηκε «για τα μάτια του κόσμου» στην κήρυξη μιας στάσης εργασίας οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, κάτω από την πίεση των εργαζομένων και της πρότασής μας, αναγκάστηκαν να κηρύξουν Γενική Συνέλευση του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων του Υπ. Γεωργίας Ν. Αττικής. Η Γενική Συνέλευση πραγματοποιήθηκε στις 14-11-2012, με μαζικότατη συμμετοχή, προκειμένου να αποφασίσουν οι εργαζόμενοι το περιεχόμενο του αγώνα τους και να καθορίσουν τις μορφές πάλης ώστε να μπλοκάρουν τις απολύσεις.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ΥΠΑΑΤ ξεκαθάρισαν ότι δεν αποκλείουν καμία μορφή πάλης, θέτοντας όμως ως αναγκαιότητα αυτές να αποφασίζονται μέσα από μαζικές διαδικασίες, να συσπειρώνουν και να κινητοποιούν τους εργαζόμενους, να στηρίζονται στη μαζική συμμετοχή. Ανέδειξαν ακόμη την αναγκαιότητα να ξεπεραστούν τα φαινόμενα εκφυλισμού, όπου σε μέρα απεργίας δηλώνεται ρεπό ή άδειες ασθένειας, και κάθε άλλη μορφή υπονόμευσης του αγώνα και από κοινού να συμφωνήσουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε ένα σκληρό πλην όμορφο αγώνα, με αντοχή, με θυσίες, ενωμένοι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ με βάση τα κοινά μας συμφέροντα ως εργαζόμενοι.

Σε αυτό το πλαίσιο πρότειναν την κήρυξη 24ωρης απεργίας με επαναλαμβανόμενες καθημερινές Γενικές Συνελεύσεις προκειμένου οι εργαζόμενοι καθημερινά να συζητάνε τις εξελίξεις, το πλαίσιο του αγώνα και να καθορίζουν μέσα από μαζικές διαδικασίες τον τρόπο και τη μορφή συνέχισης και κλιμάκωσης των αγώνων τους.

Η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου, που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ, παρά το γεγονός ότι αποδέχθηκε την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, αναλώθηκε στην περιγραφή των επιπτώσεων του πολυνόμου χωρίς να αναδεικνύει τις αιτίες που γεννούν τα μέτρα και αντίστοιχο διεκδικητικό πλαίσιο πάλης.

Η ΔΑΚΕ έλαμψε διά της σιωπής της.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι πρόσφατα απείχαν συνειδητά από κάθε διαδικασία και δραστηριότητα του Ενιαίου Συλλόγου, αντιπρότειναν την κήρυξη 48ωρης απεργίας και την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης τη Δευτέρα 19-11-2012, αποδεικνύοντας ότι δε θέλουν τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές, να αποφασίζουν οι ίδιοι και να πρωτοστατούν στους αγώνες τους.

Η υπερψήφιση της πρότασης των δυνάμεων του ΠΑΜΕ είχε ως αποτέλεσμα την πραγματοποίηση καθημερινών μαζικότατων Γενικών Συνελεύσεων και την κήρυξη καθημερινά, μέσα από μαζικές διαδικασίες, 8 24ωρων απεργιών.

Η πραγματοποίηση των καθημερινών Γενικών Συνελεύσεων έδωσε ζωή στη λειτουργία και το περιεχόμενο του Σωματείου. Κέρδισε την εμπιστοσύνη των συναδέλφων, οι οποίοι συμμετείχαν μαζικά κάθε μέρα όχι μόνο στις μαζικές διαδικασίες αλλά κυρίαρχα στη λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων, στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν. Ουσιαστικά, μέσα από τη διαδικασία των Γενικών Συνελεύσεων οι εργαζόμενοι πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και έδρασαν όχι μέσω αντιπροσώπων αλλά αυτοπροσώπως.

Με τις κινητοποιήσεις πετύχαμε να καθυστερήσουμε, να παρεμποδίσουμε τις απολύσεις, να μη φύγει καμία λίστα ως στοιχείο που θα αξιοποιηθεί για τις απολύσεις, να μη νομιμοποιήσουμε ως εργαζόμενοι αυτή τη διαδικασία. Ολοι μαζί καταγράψαμε μια μικρή αλλά σημαντική επιτυχία, τίποτα όμως δεν κρίθηκε και δεν τελείωσε ακόμη.

Η εμπειρία των Γενικών Συνελεύσεων και η καθημερινή συζήτηση ανέδειξε στους εργαζόμενους τις δυσκολίες και τη συνθετότητα των αγώνων στις σημερινές συνθήκες. Απέδειξε τη δύναμη και την αντοχή των εργαζομένων από κοινού μέσα από μαζικές διαδικασίες να αποκρούουν τους εκβιασμούς που εξαπέλυσε η κυβέρνηση με την τελευταία εγκύκλιο των απολύσεων, να μην υποκύπτουν στην τακτική της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ, που σε συναντήσεις με τους εκπροσώπους των εργαζομένων προσπάθησε να σπείρει αυταπάτες ότι δε θα υπάρξουν απολύσεις αλλά «μετακινήσεις» εργαζομένων προκειμένου να καμφθεί η αγωνιστικότητα.

Παράλληλα, αυτή η εμπειρία αποκάλυψε στους εργαζόμενους ποιοι είναι οι φίλοι και οι εχθροί τους μέσα στο κίνημα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο ΥΠΑΑΤ από τις πρώτες Γενικές Συνελεύσεις ανέδειξαν την αναγκαιότητα αυτός ο αγώνας να πάρει χαρακτηριστικά συντονισμού και γενίκευσης, να διευρυνθεί το μέτωπο. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 2 κοινές συσκέψεις των σωματείων του ΥΠΑΑΤ και των εποπτευόμενων Οργανισμών.

Παράλληλα, καλέσαμε την ΑΔΕΔΥ να αποφασίσει αγωνιστικές κινητοποιήσεις δεδομένου ότι τα μέτρα και ο πολυνόμος δε θίγουν μόνο τους εργαζόμενους του ΥΠΑΑΤ αλλά το σύνολο των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ που πλειοψηφούν στην ΑΔΕΔΥ με τη στάση τους αρνήθηκαν να οργανώσουν και να συντονίσουν τον αγώνα των εργαζομένων, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση. Η προσωπική εμπειρία κάθε εργαζόμενου βοήθησε στο να αποκαλυφθεί ο ρόλος αυτών των δυνάμεων και να κατανοηθεί ότι το ΠΑΜΕ, ως συσπείρωση Σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και αγωνιστών συνδικαλιστών, προέκυψε ακριβώς ως αναγκαιότητα απέναντι στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις που πλειοψηφούν σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Ετσι, στις τελευταίες κινητοποιήσεις, για πρώτη φορά μεγάλη μερίδα των συναδέλφων του ΥΠΑΑΤ συμπορεύτηκε με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο.

Παράλληλα, η πείρα των Συνελεύσεων ανέδειξε τη διγλωσσία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες με τις αφίσες τους προπαγάνδιζαν ως μορφή την απεργία διαρκείας, πρότειναν 48ωρη απεργία και καταψήφισαν την πρόταση για καθημερινές Γενικές Συνελεύσεις. Αυτές οι δυνάμεις πλειοδοτούν σε μορφές πάλης προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους στόχους του πολιτικού τους φορέα. Κυρίως όμως εξαντλούν την «αγωνιστικότητά» τους στο αίτημα να ανατραπεί η κυβέρνηση προκειμένου να εγκλωβίσουν το κίνημα να παλέψει για καλύτερο διαχειριστή του συστήματος και όχι για ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας.

Ο πολυήμερος αγώνας των εργαζομένων του ΥΠΑΑΤ αποτελεί παρακαταθήκη για τους δύσκολους αγώνες που έχουμε μπροστά. Οι εργαζόμενοι, μέσα από την προσωπική και συλλογική τους εμπειρία, λαμβάνοντας υπόψη τις υπαρκτές δυσκολίες, πρέπει να προετοιμάζονται για τη συνέχιση του αγώνα, να επεξεργαστούν την τακτική τους προκειμένου να αντέξουν, να γίνουν ακόμη πιο αποτελεσματικοί, να μην περιορίσουν τη δράση τους μόνο στις απολύσεις αλλά να διευρύνουν το πλαίσιο και τις συμμαχίες τους. Είναι αναγκαίο να κατανοείται ότι μέσα από τέτοιες διαδικασίες, με τέτοια γραμμή πάλης αναβαθμίζεται η λειτουργία του πρωτοβάθμιου σωματείου, μπαίνει ένα λιθαράκι για την ανασύνταξη του κινήματος, για την εργατική - λαϊκή αντεπίθεση. Το επόμενο διάστημα απαιτείται να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις προκειμένου συγκροτημένα να συνεχιστεί ο αγώνας, με οποιαδήποτε μορφή πάλης θα βοηθάει στη συσπείρωση και τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων και παράλληλα θα μπλοκάρει τα μέτρα. Ο αγώνας συνεχίζεται...

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε την κατάσταση των εργαζομένων και τη σύνθεσή τους καθώς και τις συνθήκες δουλειάς στο εργοστάσιο (ΚΔΑΥ) του Ηρακλείου. Από τους 41 εργαζόμενους στο εργοστάσιο την ημέρα που ξεκίνησε η απεργία η σύνθεση των εργαζομένων ήταν Ελληνες, Βούλγαροι, Πακιστανοί, Αφγανοί και ένας Αφρικανός. Το μορφωτικό επίπεδο των εργαζομένων ήταν πολύ χαμηλό. Οι περισσότεροι Ελληνες δεν έχουν τελειώσει το Γυμνάσιο και οι μετανάστες δε μιλάνε καλά Ελληνικά. Οι συνθήκες από όλες τις πλευρές ήταν απαράδεκτες.

Πριν την απεργία, η συμπεριφορά της εργοδοσίας ήταν αισχρή και συμπεριφερόταν στους εργάτες σαν σε σκουπίδια. Υποτίμησαν την οργάνωσή τους, αν και η εργοδοσία είχε πάρει μέτρα με απολύσεις και νέα σύνθεση προσωπικού, προσπαθώντας να ελέγξει την κατάσταση πριν προχωρήσει στις μειώσεις μισθών και δημιουργώντας καταστάσεις διχόνοιας και διαφοροποίησης των εργατών σε Ελληνες και μετανάστες.

Η πρώτη επαφή με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ αλλά και το σωματείο τους, την ΕΙΥΗ είχε ξεκινήσει πριν 2 χρόνια με περιοδείες ενημέρωσης που δεν είχαν και την καλύτερη αντιμετώπιση από τους ίδιους τους εργάτες που δεν ήξεραν καν τι είναι σωματείο και συνδικαλιστικό κίνημα. Το πρώτο βήμα ήταν η απεργιακή φρουρά του ΠΑΜΕ στη 48ωρη απεργία τον Οκτώβρη του 2011, μετά από εκεί αρχίσαμε να έχουμε καλύτερη επαφή με τους εργάτες με καλή πληροφόρηση και ξεκίνησαν πιο έντονες διεργασίες.

Η απόφαση της εργοδοσίας να εφαρμόσει την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ), που μείωνε τους μισθούς της ΕΓΣΣΕ κατά 22% και 32% από το Φλεβάρη του 2012, οι εργαζόμενοι συνειδητοποίησαν την κατάσταση αρχές Μάρτη, που πληρώθηκαν το μήνα Φλεβάρη με μειωμένες αποδοχές. Αμεσα ήρθαν σε επαφή με την ΕΙΥΗ και το ΠΑΜΕ για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στην εφαρμογή της ΠΥΣ που μείωνε τους μισθούς. Οργανώσαμε μαζί με τους πρωτοπόρους εργάτες 2 Γενικές Συνελεύσεις αρχικά εκτός χώρου εργασίας και μετά μέσα στο εργοστάσιο, όπου ξεχώρισαν οι εργάτες που αποτέλεσαν τη σωματειακή Επιτροπή (ΣΕ): 4 Ελληνες και 2 μετανάστες.

Καθοριστικοί παράγοντες για την επιτυχία του αγώνα αποτέλεσαν τόσο η μαζική τους εγγραφή στο σωματείο όσο και η ξεκάθαρη θέση του σωματείου και του ΠΑΜΕ με την ανάδειξη των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα: τη θέση του ΠΑΜΕ ανυπακοή, ρήξη με την εργοδοσία και την όξυνση της ταξικής πάλης και τη θέση της εργοδοσίας - του εργοδοτικού συνδικαλισμού, εξαθλίωση και υποταγή στις εντολές της εργοδοσίας που θέλει σκλάβους τους εργάτες.

Στη γενική συνέλευση, 2 μέρες πριν ξεκινήσει ο ηρωικός απεργιακός αγώνας των εργατών της ανακύκλωσης, παρουσία όλων των εργατών και παρά την προσπάθεια του μηχανισμού της εργοδοσίας να ανατραπεί η πρόταση της σωματειακής επιτροπής για κήρυξη του αγώνα, οι εργάτες με συντριπτική πλειοψηφία έδωσαν θετική απάντηση στη γραμμή της ΕΙΥΗ και του ΠΑΜΕ, βάζοντας μόνοι τους το ζήτημα ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα πια παρά μόνο να παλέψουν ενάντια στην εργασιακή σκλαβιά. Ολοι μαζί, Ελληνες και μετανάστες μπήκαν στη μάχη.

Από την πρώτη μέρα της απεργίας, συμμετείχε η πλειοψηφία των εργαζομένων, ενώ οι απεργοσπάστες, που ήταν τα τσιράκια της εργοδοσίας και των εργοδηγών, απομονώθηκαν από τους απεργούς. Κατά τη διάρκειά της, η εργοδοσία εξαπέλυσε όργιο τρομοκρατίας: απειλητικά τηλέφωνα, επιθέσεις σε μετανάστες, μήνυση στην ΕΙΥΗ, γενικά χρησιμοποίησε όλο το οπλοστάσιο που διέθετε.

Εξαπέλυσε απειλές για απολύσεις των πρωτοπόρων εργατών, κλείσιμο του εργοστασίου αν δε σταματούσαν την απεργία, προσπάθεια δωροδοκίας απεργών εργατών και με πυρήνα συγκεκριμένους απεργοσπάστες προσπάθησαν, ειδικά προς το τέλος, να παρασύρουν ταλαντευόμενους. Η ενότητα και η αποφασιστικότητα των απεργών, φυσικά με τη στήριξη του ΠΑΜΕ, απέτρεψε τέτοιες κινήσεις.

Πρωτοφανής ήταν η οργανωτική ικανότητα της σωματειακής επιτροπής που από την πρώτη κιόλας μέρα καταμέρισε καθήκοντα στους εργάτες σε 24ωρη βάση. Εκανε τη μάχη της απεργίας υπόθεση όλων των απεργών. Παρά τις αδυναμίες που διαπιστώθηκαν, ένα μεγάλο κομμάτι ανταποκρίθηκε επάξια. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες Γενικές Συνελεύσεις που έλυναν τα ζητήματα που προέκυπταν, παίρνοντας το λόγο όλοι για τις αποφάσεις που λάμβαναν και την ευθύνη υλοποίησης των αποφάσεών τους, λέγοντας και κάθε πρόβλημα που αντιμετώπιζαν. Οι εργάτες γνώρισαν τον πολύτιμο ρόλο της οργάνωσης του ταξικού σωματείου και της λειτουργίας του με αναντικατάστατο τη γενική συνέλευση των εργατών. Οπως στο ζήτημα της περιφρούρησης του αγώνα, της αλληλεγγύης, οι εργάτες ανταποκρίθηκαν με συνέπεια, τις 118 ημέρες δέθηκαν και έγιναν μια οικογένεια, μια γροθιά γνωρίζοντας πραγματικά τους συναδέλφους τους εκεί έξω από τις πύλες του εργοστασίου αντιμέτωποι όχι μόνο με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, αλλά με τις σκληρές καιρικές συνθήκες και την αφόρητη δυσωδία από τα σκουπίδια.

Εργάτες που δε συμμετείχαν ποτέ στο συνδικαλιστικό κίνημα (π.χ. πανελλαδικές απεργίες), κατάφεραν με τη συμβολή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος να δρουν ως έμπειροι στην ταξική πάλη, με σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν». Σ' αυτό καθοριστική σημασία έπαιξε η στάση και η δουλειά των μελών του ΠΑΜΕ καθημερινά, αναπτύσσοντας ατομικά και συλλογικά πολιτικούς και κοινωνικούς δεσμούς με τους εργάτες. Οι ίδιοι οι εργάτες παραδέχτηκαν πως αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ δε θα είχαν καταφέρει να κάνουν αυτόν τον αγώνα, να διαπιστώσουν τη δύναμη που έχουν όταν το θελήσουν, να ξεχωρίζουν ποιος είναι ο σύμμαχος και ποιος ο εχθρός.

Το παράδειγμα του ηρωικού αγώνα των ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ ενέπνευσε τους εργάτες της ανακύκλωσης, όταν προβλήθηκε το βίντεο με το αφιέρωμα στην απεργία των χαλυβουργών. Οι απεργοί ένιωσαν δέος και πείσμα να συνεχίσουν τον αγώνα ακόμα πιο ατσαλωμένοι. Αλλά και με τη συμμετοχή εργαζομένων από την ΑΡΙΑΔΝΗ όπου εκείνοι είχαν βγει από απεργιακό αγώνα 72 ημερών, μεταφέροντας την εμπειρία, την έμπρακτη αλληλεγγύη τους από την πρώτη στιγμή.

Τα καθημερινά δελτία Τύπου και οι συνεντεύξεις, η ανάδειξη του αγώνα από το «Ριζοσπάστη», βοήθησαν ώστε το θέμα να πάρει γρήγορα διαστάσεις και να γίνει πολύ γνωστό.

Οι απεργοί με τη συνδρομή του ΠΑΜΕ έβγαλαν τον αγώνα τους έξω από τις πύλες της επιχείρησης. Εγιναν δεκάδες περιοδείες σε πολλές επιχειρήσεις στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου, συναντήσεις με ΔΣ άλλων σωματείων όπως της Coca Cola κ.λπ. Εδειξαν την ταξική τους αλληλεγγύη, συμμετέχοντας με μαζική αντιπροσωπεία στην πανελλαδική στάση εργασίας των εργαζομένων της ΚΑΡΦΟΥΡ. Μεγάλη επιτυχία σημειώθηκε με τη συμβολή της Γραμματείας του ΠΑΜΕ στην έκφραση αλληλεγγύης από εκατοντάδες σωματεία και απλούς ανθρώπους. Εκδόθηκαν δεκάδες ανακοινώσεις συμπαράστασης, σωματεία ενίσχυσαν οικονομικά τον αγώνα των απεργών. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ το έβαζαν σαν θέμα σε όλα τα σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Τέθηκε ως θέμα στην Τοπική Διοίκηση από τους εκλεγμένους δημοτικούς, περιφερειακούς συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Μαζεύτηκαν αρκετά χρήματα και πάνω από 2,5 τόνοι τρόφιμα. Οι αγρότες της ΠΑΣΥ τροφοδότησαν τους απεργούς με προϊόντα τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι απεργοί μάς έλεγαν ότι πρώτη φόρα είδαν τα ντουλάπια τους τόσο γεμάτα.

Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να αντέξουν οι οικογένειες απεργών όλο το διάστημα της απεργίας.

Η παρουσία των φοιτητών, σπουδαστών του ΜΑΣ βοήθησε στην ενίσχυση της απεργιακής φρουράς και εμψύχωνε καθημερινά τους απεργούς. Ο ρόλος των ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ στο ζήτημα της αλληλεγγύης ήταν αναντικατάστατος ώστε να συνδεθεί ο αγώνας με τις συνοικίες και να εκφραστεί με τον καλύτερο τρόπο.

Τα μέλη του ΠΑΜΕ, μαζί με τους απεργούς, μπλόκαραν διακοπές ρεύματος στους απεργούς, έκαναν συναντήσεις με ιδιοκτήτες για την κατανόηση της καθυστέρησης καταβολής των ενοικίων, αλλά και με διακανονισμό στις τράπεζες όσοι είχαν πρόβλημα στο να πάρουν παράταση στην αποπληρωμή δανείων.

Πάρθηκαν πρωτοβουλίες από το ΠΑΜΕ Υγειονομικών για την ανάδειξη ζητημάτων υγιεινής που απασχολούσαν τους εργάτες λόγω και της φύσης της εργασία τους που είχαν σοβαρά προβλήματα.

Πραγματοποιήθηκε θεατρική παράσταση στην πύλη του εργοστασίου και συναυλία στο κέντρο της πόλης με τη συμμετοχή δεκάδων γνωστών τοπικών καλλιτεχνών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αφιλοκερδώς. Πραγματοποιήθηκαν από το ΠΑΜΕ και την ΕΙΥΗ δεκάδες συλλαλητήρια αλληλεγγύης, κινητοποιήσεις έξω από δικαστήρια, εφετείο, δήμο Ηρακλείου κ.λπ.

Αποκαλύφθηκε ξανά ο εργοδοτικός ρόλος της πλειοψηφίας του ΕΚΗ, (ΠΑΣΚΕ νυν ΣΥΡΙΖΑ) που έχοντας την πικρή εμπειρία της «Αριάδνης» κήρυξε την απεργία κάτω από την πίεση του ΠΑΜΕ και των απεργών. Ομως δεν τη στήριξε, αντίθετα την υπέσκαψε με κάθε τρόπο και επιχείρησε να την εκμεταλλευτεί. Παραμονές των βουλευτικών εκλογών του Μάη εμφανίστηκε από κοινού με τους Οικολόγους, ώστε να φανεί ότι το ΕΚΗ προσφέρει χρήματα, αλλά και να πλασάρουν οι Οικολόγοι τη λογική της αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου από τους εργαζόμενους. Μάλιστα, προς το τέλος της απεργίας και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την εργοδοσία, ο Πρόεδρος του ΕΚΗ έφτασε σε σημείο να καλεί τους εργαζόμενους να δεχτούν τις προτάσεις της εργοδοσίας παρουσιάζοντάς τες σαν δική του κατάκτηση, να συναντιέται με τους απεργοσπάστες και να προπαγανδίζει την επιχειρηματολογία της εργοδοσίας ότι οι απεργοί εμποδίζουν τους υπόλοιπους να εργαστούν κ.λπ. Αποκορύφωμα της αισχρής στάσης τους ήταν η ανακοίνωση που έβγαλε η πλειοψηφία του ΕΚΗ μετά τη λήξη της απεργίας, που στρεφόταν ενάντια στους απεργούς, το ΠΑΜΕ και την ΕΙΥΗ. Οι λεγόμενοι αριστεροί της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρχικά είχαν παρουσία στις πρωινές περιφρουρήσεις των πρώτων ημερών, αλλά εξαφανίστηκαν μετά από τον απαράδεκτο ρόλο μέλους τους στους μηχανολόγους που ήταν απεργοσπάστης, γιατί εργαζόταν με μπλοκάκι και δεν τον κάλυπτε ο νόμος για να απεργήσει!

Η απεργία λύθηκε στις 25/7/2012 έπειτα από πολύμηνες σκληρές διαπραγματεύσεις με θετικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους, αφού η εργοδοσία δεσμεύτηκε γραπτώς, μετά την επίσκεψη των απεργών στα γραφεία της εταιρείας στην Αθήνα και με τη συνδρομή της ΕΓ του ΠΑΜΕ, ο μισθός να είναι όπως πριν την απόφαση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου.

Το εργοστάσιο της Ανακύκλωσης και η Σωματειακή Επιτροπή των εργαζομένων είναι πλέον στην πρωτοπορία του ταξικού κινήματος στην πόλη μας. Με πρωτοπόρο τρόπο οργάνωσαν τη συμμετοχή τους στις διαδοχικές Γενικές Απεργίες του τελευταίου διαστήματος (26/9, 18/10. 6-7/11) νεκρώνοντας την παραγωγή και περιφρουρώντας οι ίδιοι την απεργία, κάνοντας γενικές συνελεύσεις μέσα στο εργοστάσιο και με τις 2 βάρδιες εργαζομένων, βάζοντας σχέδιο πώς θα έχει επιτυχία η απεργία και αναλαμβάνοντας κι άλλες χρεώσεις στα πλαίσια της συμμετοχή τους στο ΠΑΜΕ, παρεμβαίνοντας για τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας αλλά και για κάθε πρόβλημα συναδέλφου στο εργοστάσιο. Υποδειγματική ήταν η αντιμετώπιση πρόσφατης επίθεσης χρυσαυγίτη εργαζόμενου - γνωστού απεργοσπάστη σε απεργό μετανάστη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το περιστατικό που έγινε όταν κλιμάκιο του ΠΑΜΕ και της ΕΙΥΗ έκαναν περιοδεία στο εργοστάσιο δύο βδομάδες μετά τη λήξη της πολύμηνης απεργίας, όπου η διευθύντρια έκανε παράπονα ότι οι εργάτες πριν την επαφή τους με το σωματείο και το ΠΑΜΕ έβγαζαν στη βάρδια 25 τόνους υλικό και τώρα βγάζουν 15 τόνους, παίρνοντας την απάντηση ότι έχει να κάνει με εργάτες κι όχι με σκλάβους.

Η καθημερινή παρουσία, πριν και μετά από τον απεργιακό αγώνα, η ανιδιοτελής στάση συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, απλών μελών, οι θέσεις τους για το τι πρέπει να παλεύουν οι εργάτες σήμερα, το δέσιμο των εργατών, οι δεσμοί που αναπτύχθηκαν, ήταν καταλυτικοί παράγοντες για τη νίκη που πέτυχαν οι εργάτες.

Μέσα σ' αυτήν τη μάχη, κατάλαβαν τι θα πει σωματείο και συνδικαλιστικό κίνημα. Αντιλήφθηκαν ποιο είναι το ΚΚΕ, ο ρόλος των κουμμουνιστών, της εργατικής τάξης και πού ανήκουν σαν εργάτες. Αυτή η πολύμηνη απεργία αποτέλεσε μια σημαντική παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα του Ηρακλείου και μας δίδαξε πως όταν οι εργάτες το θελήσουν, και έχουν ταξικό πλαίσιο πάλης μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Οπως γράφει και το πανό που έχουν φτιάξει οι εργάτες της ανακύκλωσης «χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά»!!